Oude en oerbeukenbossen van de Karpaten en andere regio's van Europa
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
De "Oude en oerbeukenbossen van de Karpaten en andere regio's van Europa" zijn een transnationaal serieel eigendom dat bestaat uit 94 onderdelen in 18 landen. Ze zijn een uitstekend voorbeeld van relatief ongestoorde, complexe gematigde bossen en vertonen een breed spectrum van uitgebreide ecologische patronen en processen van pure en gemengde opstanden van Europese beuk in verschillende omgevingscondities. Tijdens elke glaciale fase (ijstijden) van de laatste 1 miljoen jaar, De beuk (Fagus sylvatica) overleefde de ongunstige klimatologische omstandigheden in vluchtgebieden in de zuidelijke delen van het Europese continent. Deze toevluchtsoorden zijn door wetenschappers gedocumenteerd door middel van paleo-ecologische analyse en met behulp van de nieuwste technieken op het gebied van genetische codering. Na de laatste ijstijd, rond 11, 000 jaar geleden, beuk begon zijn verspreidingsgebied uit te breiden vanuit deze zuidelijke toevluchtsoorden om uiteindelijk grote delen van het Europese continent te bestrijken. Tijdens dit uitbreidingsproces die nog steeds aan de gang is, beuk vormde verschillende soorten plantengemeenschappen terwijl ze grotendeels verschillende omgevingen bezetten. Het samenspel tussen een diversiteit aan omgevingen, klimatologische gradiënten en verschillende soorten genenpools hebben en blijven deze grote diversiteit aan beukenbosgemeenschappen vormgeven. Deze bossen bevatten een onschatbare populatie oude bomen en een genetisch reservoir van beuken en vele andere soorten, die geassocieerd zijn met en afhankelijk zijn van deze oerboshabitats.
Criterium (ix):De eigenschap is onmisbaar voor het begrip van de geschiedenis en evolutie van het geslacht Fagus dat, gezien de brede verspreiding op het noordelijk halfrond en het ecologische belang ervan, wereldwijd van belang is. Deze grotendeels ongestoorde, complexe gematigde bossen vertonen uitgebreide ecologische patronen en processen van pure en gemengde opstanden van Europese beuk over een verscheidenheid aan milieugradiënten, inclusief klimatologische en geologische omstandigheden, verspreid over bijna alle Europese beukenbosregio's. Bossen zijn opgenomen in alle hoogtezones, van kustgebieden tot de boomgrens en, omvatten de best overgebleven voorbeelden uit de verspreidingsgrenzen van het Europese beukenbos. Beuk is een van de belangrijkste kenmerken in het gematigde breedbladige bosbiomeen en is een uitstekend voorbeeld van de herkolonisatie en ontwikkeling van terrestrische ecosystemen en gemeenschappen sinds de laatste ijstijd. De aanhoudende noordelijke en westelijke uitbreiding van beuken uit zijn oorspronkelijke gletsjervluchtgebieden in de oostelijke en zuidelijke delen van Europa kan worden gevolgd langs natuurlijke gangen en stapstenen die het continent overspannen. De dominantie van beuk in uitgestrekte gebieden van Europa is een levend getuigenis van het genetische aanpassingsvermogen van de boom, een proces dat nog steeds gaande is.
Integriteit
De geselecteerde onderdelen vertegenwoordigen de diversiteit van oude en oerbeukenbossen die in heel Europa te vinden zijn in termen van verschillende klimatologische en geologische omstandigheden en hoogtezones. De woning omvat onderdelen, die zijn Outstanding Universal Value (OUV) uitdragen, en vertegenwoordigen de variabiliteit van de ecosystemen van Europese beukenbossen. Samen dragen deze onderdelen bij aan de integriteit van het pand als geheel. Aanvullend, elk onderdeel moet integriteit op lokaal niveau aantonen door de volledige reeks natuurlijke bosontwikkelingsprocessen in zijn specifieke geografische en ecologische omgeving binnen de serie te vertegenwoordigen. De meeste onderdelen zijn groot genoeg om dergelijke natuurlijke processen in stand te houden die nodig zijn voor hun ecologische levensvatbaarheid op lange termijn.
De belangrijkste bedreigingen voor het eigendom zijn houtkap en habitatfragmentatie. Houtkapactiviteiten in de buurt van onderdelen kunnen microklimaatveranderingen en nutriëntenmobiliserende effecten veroorzaken, met negatieve gevolgen voor de integriteit van het onroerend goed. Verandering in landgebruik in de omliggende landschappen kan leiden tot meer versnippering van habitats, die van bijzonder belang zou zijn voor kleinere onderdelen. Infrastructuurontwikkeling is alleen een potentiële bedreiging in de omgeving van enkele onderdelen.
Klimaatverandering vormt al een risico voor sommige onderdelen en verdere effecten kunnen worden verwacht, waaronder veranderingen in de soortensamenstelling en het verschuiven van habitats. Echter, het moet worden opgemerkt dat een van de kenmerken van de buitengewone universele waarde van het onroerend goed is dat het het vermogen van beuken om zich aan te passen aan verschillende ecologische en klimatologische regimes in het hele verspreidingsgebied aantoont. Daarom, mogelijke toekomstige veranderingen moeten worden gemonitord en gedocumenteerd om deze processen beter te begrijpen.
De bovengenoemde bedreigingen kunnen de integriteit van de samenstellende delen in verschillende mate en op verschillende manieren aantasten, bijvoorbeeld door het verminderen van structurele diversiteit, fragmentatie, verlies van connectiviteit, verlies van biomassa en veranderd microklimaat, die de functionaliteit van het ecosysteem en het aanpassingsvermogen als geheel verminderen. Om deze bedreigingen het hoofd te bieden, bufferzones worden ingesteld en dienovereenkomstig beheerd door de verantwoordelijke beheersorganen.
Beveiligings- en beheervereisten
Een strikt non-interventiebeheer is essentieel voor het behoud van de OUV van dit seriële eigendom in al zijn samenstellende delen. De meeste van de 94 onderdelen zijn wettelijk beschermd als strikte bosreservaten, wildernis gebieden, kerngebieden van biosfeerreservaten of nationale parken (IUCN categorie I of II). Sommige van de samenstellende delen worden beschermd en beheerd door bosbeheerplannen (met voorschriften die ervoor zorgen dat er geen houtkap in oerbossen is). Aangezien het van het allergrootste belang is om op lange termijn een sterke beschermingsstatus te garanderen, de beschermingsstatus zal waar nodig worden verbeterd.
Om de levensvatbaarheid van de vier samenstellende delen kleiner dan de vastgestelde minimumgrootte van 50 ha te verzekeren, een uitbreiding van de samenstellende delen met verder non-interventiebeheer zal door de Staten die Partij zijn worden overwogen. Aanvullend, een effectief beheer van bufferzones om het vastgoed te beschermen tegen bedreigingen van buitenaf en de integriteit ervan te waarborgen is van het grootste belang.
De integriteit van elk onderdeel is de verantwoordelijkheid van de Staat die Partij is en wordt gewaarborgd door de relevante lokale beheerseenheden. Voor de coherente bescherming en het beheer van het onroerend goed, alsmede de coördinatie van de activiteiten tussen de beheerseenheden en de 18 staten die partij zijn, er moet een functionele organisatiestructuur worden opgezet. Om dit aspect te waarborgen, Tijdens het benoemingsproces is een geïntegreerd beheersysteem ontwikkeld dat zal worden gehandhaafd om een effectief en gecoördineerd beheer en bescherming van het onroerend goed als geheel mogelijk te maken. Het Gemengd Beheerscomité, bestaande uit vertegenwoordigers van alle staten die partij zijn, een gezamenlijke intentieverklaring opgesteld. Deze verklaring regelt en structureert de samenwerking tussen alle staten die partij zijn en waarvan het grondgebied deel uitmaakt van het onroerend goed en verzekert de verbintenis om de buitengewone universele waarde van het onroerend goed te beschermen en te versterken. De functie van een coördinator zal worden ingesteld en gehandhaafd om het Gemengd Comité van beheer en de staten die partij zijn bij hun werk te ondersteunen.
Het geïntegreerde beheersysteem en de beheerplannen van de samenstellende delen zorgen voor een beheersaanpak zonder interventie voor de samenstellende delen, terwijl de bufferzones worden beheerd om negatieve effecten op de buitengewone universele waarde van het onroerend goed te voorkomen, met een specifieke focus op het waarborgen van integriteit blijft intact. Om de managementaanpak over de 94 onderdelen te harmoniseren, de staten die partij zijn zullen gemeenschappelijke doelstellingen en gecoördineerde activiteiten ontwikkelen die betrekking hebben op het beheer van onroerend goed en bufferzones, monitoring en onderzoek, voorlichting en bewustmaking, bezoekersbeheer en toerisme, evenals financiële en menselijke capaciteitsopbouw. Er wordt voorgesteld om een coherent monitoringsysteem op te zetten op basis van geselecteerde ecologische (proxy)-indicatoren van integriteit binnen alle onderdelen om de ontwikkeling op lange termijn te vergelijken. Het is absoluut noodzakelijk dat elke staat die partij is duidelijke en toegewijde financieringsregelingen voor de lange termijn biedt, ter ondersteuning van consistent nationaal sitebeheer en gecoördineerd beheer.
Er moet speciale aandacht worden besteed aan de configuratie van het onroerend goed, zodat elk onderdeel continu levensvatbaar blijft om te evolueren met onbelemmerde ecologische en biologische processen en zonder de noodzaak van substantiële ingrepen. Dit omvat de integratie van omliggende bosecosystemen om voldoende bescherming en connectiviteit te bieden, vooral voor kleine onderdelen. Alle onderdelen hebben bufferzones met verschillende configuraties, inclusief omliggende beschermde gebieden (nationale parken, natuurparken, biosfeerreservaten en andere). Deze bufferzones zullen regelmatig worden gecontroleerd om bescherming te bieden tegen veranderende omgevingsomstandigheden zoals klimaatverandering. De grenzen van bufferzones moeten, waar mogelijk, worden afgestemd op bestaande grenzen van beschermde gebieden en moeten worden uitgebreid om onderdelen met elkaar te verbinden waar ze zich dicht bij elkaar bevinden. Eindelijk, waar passend, speciale blijvende nadruk is nodig om te zorgen voor een effectieve ecologische verbinding tussen beukenbossen en de omliggende complementaire habitats om natuurlijke ontwikkeling en aanpassing van het bos aan de veranderingen in het milieu mogelijk te maken.
