Serengeti Nationaal Park
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
In de uitgestrekte vlaktes van Serengeti National Park, bestaande uit 1,5 miljoen hectare savanne, de jaarlijkse migratie van twee miljoen gnoes plus honderdduizenden gazellen en zebra's - gevolgd door hun roofdieren in hun jaarlijkse migratie op zoek naar grasland en water - is een van de meest indrukwekkende natuurspektakels ter wereld. De biologische diversiteit van het park is zeer hoog met ten minste vier wereldwijd bedreigde of bedreigde diersoorten:zwarte neushoorn, olifant, wilde hond, en jachtluipaard.
Criterium (vii):De Serengeti-vlakten herbergen de grootste overgebleven ongewijzigde migratie van dieren ter wereld, waar meer dan een miljoen gnoes plus honderdduizenden andere hoefdieren deelnemen aan een 1, Jaarlijkse trektocht van 000 km lang door de twee aangrenzende landen Kenia en Tanzania. Dit spectaculaire fenomeen speelt zich af in een unieke landschappelijke setting van ‘eindeloze vlaktes’:25, 000 km 2 boomloze vlakten van spectaculair vlakke korte graslanden bezaaid met rotsachtige ontsluitingen (kopjes) afgewisseld met rivieren en bossen. Het park herbergt ook een van de grootste en meest diverse grote roofdier-prooi-interacties ter wereld, zorgen voor een bijzonder indrukwekkende esthetische ervaring.
Criterium (x): De opmerkelijke gradiënt tussen ruimte en tijd in abiotische factoren zoals regenval, temperatuur, topografie en geologie, bodems en drainagesystemen in Serengeti National Park manifesteert zich in een grote verscheidenheid aan aquatische en terrestrische habitats. De combinatie van vulkanische bodems in combinatie met de ecologische impact van de migratie resulteert in een van de meest productieve ecosystemen op aarde, met het grootste aantal hoefdieren en de hoogste concentratie grote roofdieren ter wereld. Het ecosysteem ondersteunt 2 miljoen gnoes, 900, 000 Thomson's gazellen en 300, 000 zebra's als de dominante kuddes. Andere herbivoren zijn 7, 000 elanden, 27, 000 topi's, 18, 000 hartebeesten, 70, 000 buffels, 4, 000 giraffen, 15, 000 wrattenzwijnen, 3, 000 waterbokken, 2, 700 olifanten, 500 nijlpaarden, 200 zwarte neushoorns, 10 soorten antilopen en 10 soorten primaten. Grote roofdieren omvatten 4, 000 leeuwen, 1000 luipaarden, 225 jachtluipaarden, 3, 500 gevlekte hyena's en 300 wilde honden. Van deze, de zwarte neushoorn Diceros bicornis, luipaard Panthera pardus, Afrikaanse olifant Loxodonta africana en cheetah Acynonix jubatus staan vermeld op de Rode Lijst van de IUCN. Er zijn meer dan 500 soorten vogels die eeuwigdurend of seizoensgebonden in het park aanwezig zijn, waarvan vijf soorten endemisch zijn voor Tanzania. Het park heeft de hoogste struisvogelpopulatie in Tanzania en waarschijnlijk ook in Afrika, waardoor de bevolking wereldwijd belangrijk wordt.
Integriteit
Serengeti National Park vormt het hart van het grotere Serengeti-ecosysteem, die wordt bepaald door het gebied dat door de jaarlijkse migratie wordt bestreken. Het pand grenst aan de Ngorongoro Conservation Unit, een oppervlakte van 528, 000 ha uitgeroepen tot werelderfgoed in 1979. Het hele ecosysteem omvat ook het Maswa Game Reserve (2, 200km 2 ) in het zuiden, Grumeti en Ikorongo Game Reserves in het oosten, Maasai Mara Nationaal Reservaat in Kenia (1, 672km 2 ) naar het noorden, en Loliondo Game Controlled Area in het westen. Dit hele ecosysteem is intact en er zijn geen barrières die de migratie belemmeren. Serengeti National Park is voldoende groot en intact om het voortbestaan en de kracht van alle soorten die erin voorkomen te verzekeren, indien onderhouden in zijn huidige staat, maar niet, op zichzelf, zorgen voor de bescherming van het hele ecosysteem. Echter, alle andere delen van het ecosysteem hebben wel meer of minder bescherming. Een potentiële bedreiging is het plan om via de Serengeti een transportinfrastructuur aan te leggen. Dit zou het ecosysteem in wezen in twee helften verdelen, met voorspelbaar negatieve gevolgen voor de Serengeti. Maswa Game Reserve en Maasai Mara National Reserve aan de Werelderfgoedlijst toevoegen, of het geven van de status van een bufferzone zou de Outstanding Universal Values van dit onroerend goed verder beschermen.
Een andere grote potentiële bedreiging voor de integriteit van het park is de schaarste aan oppervlaktewater voor de dieren tijdens droge jaren, aangezien er maar één rivier (Mara) eeuwig door het park stroomt. Om dit probleem aan te pakken, is in de toekomst een uitbreiding van de parkgrens gepland om het Victoriameer te bereiken, waardoor dieren in tijden van droogte toegang krijgen tot water.
Beveiligings- en beheervereisten
Het terrein heeft een goed afgebakende en gedeeltelijk afgebakende grens, en sinds 2009 zijn er fondsen toegewezen om de hele grens af te bakenen. Het beheer ervan wordt gereguleerd door zowel internationaal als overheidsbeleid en wettelijke verplichtingen. De National Parks Ordinance Cap 412 van 1959 voorziet in Tanzania National Parks met het mandaat om de site te beheren. In aanvulling, De Tanzaniaanse wet op het behoud van wilde dieren uit 1974 en de wet op het behoud van wilde dieren uit 2009 voorzien in de bescherming van hulpbronnen, zowel binnen het gebied als in het aangrenzende gebied, respectievelijk. Om het dagelijks beheer van de site op een duurzame manier te sturen, werd een Algemeen Beheersplan (2006-2016) opgesteld en wordt momenteel uitgevoerd. Het plan geeft richtlijnen voor het uitvoeren van de verschillende activiteiten binnen het park onder vier hoofdthema's:ecosysteembeheer, Outreach-diensten, Toerisme Management en Park Operations. De site beschikt over een redelijk niveau van personele en financiële middelen voor een effectief beheer, maar naarmate de activiteiten uitbreiden, en er komen steeds meer uitdagingen, het gebrek aan voldoende middelen blijft een potentiële belemmering voor de toekomst. De belangrijkste beheersproblemen zijn onder meer stroperij, toeristische druk, bosbranden, en gebrek aan voldoende capaciteit bij het monitoren van hulpbronnen. Een andere belangrijke uitdaging voor het beheer is water:ondanks talrijke waterbronnen tijdens het regenseizoen, er is maar één overblijvende rivier (Mara) die transnationaal is. Echter, deze rivier wordt momenteel geconfronteerd met meerdere door mensen gemedieerde grensoverschrijdende bedreigingen.
