Michelangelo Merisi da Caravaggio (1571-1610)
Michelangelo Merisi da Caravaggio werd geboren op 28 september, 1571 in een klein dorpje in de buurt van Bergamo, met de naam waarvan hij zijn naam kreeg in de geschiedenis van de wereldkunst - Caravaggio. De geboortedatum van de grote kunstenaar werd pas bekend dankzij het overgebleven contract voor zijn opleiding, gesloten door de ouders van de toekomstige kunstenaar met de destijds vrij beroemde schilder Simone Peterzano. Het document, gedateerd 1584, verklaart dat op het moment van zijn conclusie, Michelangelo Merisi was 13 jaar oud. Peterzano was een leerling van de grote Titiaan en woonde in Milaan, waar de creatieve carrière van Caravaggio begon.
Het begin van het creatieve pad
Michelangelo's moeder, Lucia Aratori, was de tweede vrouw van de architect en decorateur Fermo Merisi, die diende bij Francesco I Sforza, die de titel van markies da Caravaggio droeg. In totaal, het gezin had vijf kinderen. De eerste jaren van Michelangelo's leven gingen voorbij in Milaan, van waaruit het gezin terugvluchtte naar Bergamo, op de vlucht voor de pest. Waar, de epidemie spaarde de vader en oom van de toekomstige kunstenaar niet, wiens hele familie onder de hoede van zijn moeder bleef, die in grote nood was.
Het betreden van de werkplaats van Simone Peterzano in 1584, Michelangelo tekent een contract met de hertog van Colonna, erfgenaam van de markies da Caravaggio die stierf in 1583. De kolom, die besloot alle werken van de jonge schilder te kopen, zodra hij de werkplaats van Peterzano binnenkwam, werd zijn hele leven de trouwe beschermheer van Caravaggio.
Het hoofd van de katholieke kerk, die een van de grootste klanten van schilderijen was, was paus Sixtus V, die voorstander was van nieuwe trends in de kunst, die net in Lombardije was begonnen op te duiken. Momenteel, het hertogdom Milaan, onder Spaans bewind, werd het centrum van de strenge artistieke en religieuze doctrine. Vooral, de kunst van Europa en Italië stond onder de heerschappij van het maniërisme, maar tegelijkertijd was er het Bologna-Romeinse academisme, beperkt tot imitatie van de grote Venetiaanse en Romeinse schilders. In Lombardije, anderzijds, kunstenaars begonnen afstand te nemen van het maniërisme en zich te concentreren op een realistische weerspiegeling van het leven. Deze trend had een grote invloed op de vorming van de creatieve stijl van Michelangelo Merisi.
Helaas, we weten weinig over de activiteiten van de Milaanse werkplaats Simone Peterzano in de periode dat Caravaggio daar kwam. Giovanni Paolo Lomazzo schreef in 1584 dat Peterzano verheugd was over de grote vraag, die consequent genoten van zijn werken, "elegant en gemakkelijk" gemaakt. Als je naar zijn fresco's kijkt in de kerk van Garegnano bij Milaan, of op zijn doeken zoals “Venus” of “Cupid and Two Satyrs” (Corsini Collection, New York), je ziet een duidelijke invloed van het maniërisme, vermengd met het nieuwe Lombardische realisme.
In de vroege werken van Caravaggio, men kan duidelijk de invloed van de Peterzano-stijl zien, hoewel de continuïteit met betrekking tot de schilderijen van de grote meesters van de Renaissance, zoals Titiaan, Giorgione, Giovanni Bellini of Leonardo da Vinci, blijkt ook. Het werk van de laatste, namelijk "Madonna in de rotsen", Caravaggio, natuurlijk, gezien in de kerk van San Francesco Grande, Milaan. Ook, terug in Bergamo, de kunstenaar bewonderde het schilderij van Lorenzo Lotto, die opviel door zijn speciale emotionele spanning.
Kunsthistorica Mina Gregory bewijst overtuigend dat de jonge kunstenaar de werken van Andrea Mantegna zorgvuldig bestudeerde, die duidelijk het enige fresco toont dat door Caravaggio is geschilderd, ongetwijfeld geschilderd onder invloed van de schilderstijl van deze magnifieke meester van het perspectief. Caravaggio was ook in Mantua, waar hij de monumentale werken van Giulio Romane onderzocht.
In de tussentijd, in Milaan, een echte school werd gevormd, die viel onder de invloed van de pittoreske manier van de gebroeders Campi. In het, jonge kunstenaars ontwikkelden de thema's van hun werken, vooral gericht op het echte leven, waaruit ze inspiratie haalden. Het schilderen van deze creatieve groep omvatte alle innovaties in de beeldende kunst van die tijd.
Om het effect van clair-obscur te ontdekken, Caravaggio is mogelijk geholpen door het werk van de meester uit de hoogrenaissance, Giovanni Girolamo Savoldo, die de jonge schilder bewonderde. Daarna maakte hij een portret van de beroemde kunstenaar Sofonisba Anguissola, die in haar jeugd bekend was met de grote Michelangelo. Sofonisba creëerde genretaferelen uit het dagelijks leven. We zien in een van haar tekeningen, gemaakt door steenkool en krijt, een afbeelding van haar zoontje, wiens kanker werd gebeten door een vinger. Het was deze tekening die aanleiding gaf tot de jonge Caravaggio-plot van zijn eerste schilderij, die hij onmiddellijk na aankomst in Rome schilderde.
Helaas, we kunnen alleen hypothetisch praten over de creatieve vorming van Caravaggio. Volgens kunsthistoricus Berenson, Giorgione was fundamenteel voor de ontwikkeling van de stijl van Caravaggio. De invloed van de Lombardische school is ook duidelijk te lezen. Roberto Longy schrijft:“Lange tijd in Milaan, een groep kunstenaars die uit Lombardije kwam, werd vereerd die eenvoudige democratische kunst creëerde ... In hun schilderijen was er veel menselijk gevoel, innerlijk licht en helemaal geen religieuze extase; coloristische beslissing, zwart-wit effecten werden onderling afgestemd en geverifieerd met de natuur. Het was een realistische kunst die de natuur en de mens op een eenvoudige en echte manier wilde uitbeelden. ”
Peterzano, die voor zijn tijd een zeer vooruitstrevende leraar was, speelde ook een belangrijke rol bij de vorming van de artistieke stijl van Caravaggio. In opleiding, hij concentreerde zich op de schildertechniek, zonder welke het onmogelijk is om de hoogten van uitmuntendheid te bereiken.
Nauwelijks de leeftijd van 18 jaar bereiken, Caravaggio, vol verlangen om zelfstandig te werken, naar Rome verhuisd. De route van zijn reis is onbekend, we kunnen alleen maar aannemen dat hij onderweg veel van de werken van grote meesters heeft gezien. In Rome, de prelaat Pandolfo Pucci biedt onderdak aan een jonge man. De eerste werken van Caravaggio hebben een eenvoudig plot:"Een jongen gebeten door een hagedis" (1594, Nationale Galerij, Londen), "Een jonge man met een fruitmand" (1593, Borghese Galerij, Rome), "Een jongen die een peer schoonmaakt" (1593).
Het eerste zelfportret van Caravaggio wordt beschouwd als het schilderij "Muzikanten" (1595, Metropolitaans kunstmuseum, New York), waarin de kunstenaar zichzelf portretteerde samen met twee andere jonge muzikanten en Cupido op de achtergrond. Veel kunsthistorici beschouwen het beeld van Amoer als een soort homo-erotisch symbool, wat wijst op Caravaggio's voorliefde voor homoseksualiteit. Spoedig, de schilder wordt ernstig ziek, maar herstelt op wonderbaarlijke wijze en, bijna onmiddelijk, schildert het schilderij “Little Sick Bacchus” (1953, Borghese Galerij, Rome), dat is zijn tweede zelfportret.
Caravaggio wordt gesponsord door de machtige kardinaal del Monte, voor wie de kunstenaar een aantal religieuze schilderijen maakt. Op het schilderij "Berouwvolle Magdalena" (1595-1597, Doria Pamphili-galerij, Rome) zien we het eerste vrouwelijke beeld gemaakt door de kunstenaar. In dezelfde periode, de schilder maakt zijn tweede “Bacchus” (1596, Galleria degli Uffizi, Florence), deze keer vol gezondheid. Spoedig, Caravaggio provoceert zijn eerste, maar verre van de laatste, botsen met justitie.
Maar waarom koos de jonge kunstenaar voor Rome? Caravaggio-biografen zijn het erover eens dat de keuze van de culturele hoofdstad van Italië, en dus de hele wereld, was te danken aan de buitengewone ambities van Caravaggio, die ervan droomde de grootste artiest aller tijden te worden. Is het omdat hij de wet vele malen overtrad omdat hij geloofde dat hij - meer begiftigd met God dan degenen om hem heen - alles mocht?
Rome bloeide in die tijd echt. De bouw van de Sint-Pietersbasiliek, dat in die jaren het grootste architecturale bouwwerk ter wereld was, is net afgerond. Grote basilieken werden gebouwd, zoals San Giovanni Laterano, Santa Maria Maggiore, de haven van Ripetta aan de Tiber geopend, die echt de poort naar de wereld werd. Paus Sixtus V nodigde alle getalenteerde schilders van het schiereiland uit om naar Rome te komen, en veel, inclusief Lombarden, volgde deze oproep. Dit alles was bedoeld om de triomf van het christendom aan de hele wereld over te brengen.
Zoals veel over het leven van Caravaggio, we weten de exacte datum van zijn aankomst in Rome niet. Misschien was het 1591 of 1592. Er is veel bewijs dat de kunstenaar onder paus Clemens VIII in de Eeuwige Stad aankwam.
De jonge kunstenaar die in Rome aankwam, had hoogstwaarschijnlijk meerdere doeken bij zich die in Milaan zijn geschilderd. Maar deze werken met hun realistische interpretatie van de personages en plots, kon nauwelijks de interesse wekken van het lokale publiek, wiens smaak toen het maniërisme en classicisme bepaalde. Grote liefde in Rome genoot van kopieën van de werken van Michelangelo en Raphael. Het is veelzeggend dat schilders die toen erg populair waren, zoals Agnesti, Siolante, Taddeo Zuccaro, verlossen, Rafaelino da Reggio, Cesars Nebbia of Giuseppe Cerzi, liet slechts een klein spoor na in de wereldgeschiedenis van de kunst.
De kunsthistoricus Callab schrijft:“Jonge kunstenaars die aan het einde van de zestiende eeuw in Rome aankwamen, zich niet alleen moesten beperken tot een gedwee imitatie van schilderijen van oude meesters, maar ook hun idealisme erven, artistieke verlegenheid, en angst om een lege, oppervlakkige manier van uitbeelden op te geven. bij het schilderen, deze kunstenaars waren alleen tevreden met uiterlijke gelijkenis. "Om op de een of andere manier te overleven, ze werden gedwongen zich te onderwerpen aan de smaak van het publiek en alleen bezig te zijn met het decoreren van het leven. Een voorbeeld is het werk van Annibale Carracci, die vanuit Bologna naar Rome kwam. Hij kreeg de opdracht om de galerij in het Palazzo Farnese te decoreren. Al bezig met de uitvoering van zijn creatieve plan, hij ondervond grote moeilijkheden en wantrouwen jegens klanten en het publiek.
Hetzelfde gebeurde met Caravaggio. Hij zat ineengedoken in de arme wijken van de stad, op dezelfde plaats als veel andere immigranten uit Lombardije, dezelfde werkloze kunstenaars, beeldhouwers en steenhouwers die in afwachting van orders probeerden te overleven. Spoedig, de schilder slaagde erin in dienst te treden van Lorenzo Siciliano, in het atelier waar hij zijn landgenoten ontmoette, de gebroeders Longo.
Gedurende deze periode, Caravaggio en zijn kameraden brachten hun dagen door op het werk, het platteland verkennen en plezier maken. Onderzoekers zochten tevergeefs naar de werken van de kunstenaar uit deze periode. Misschien schreef hij iets voor zichzelf, maar, blijkbaar, deze schilderijen vonden geen kopers.
En toch, Caravaggio lachte om geluk in de persoon van een rijke filantroop, een man met een fijne artistieke smaak, maar met een dubieuze reputatie, prelaat van het pauselijke hof, Monseigneur Pandolfo Pucci. Hij was de broer van een kardinaal, WHO, trouwens, zorgde ook voor de “schuchtere” Benvenuto Cellini.
De prelaat was gefascineerd door de behendigheid, talent van de jonge kunstenaar en zijn onverzettelijke, explosief karakter. Pucci nodigde Caravaggio uit bij hem thuis, het bestaan ervan verzekeren. De artiest, voor zijn deel, als dank voor de vriendelijkheid van de prelaat, moest het werk voor hem doen om de beste vrome kerkschilderijen te kopiëren. Monseigneur Pucci stuurde al zijn werken naar het Kapucijnenklooster in Recanati, waarin hij ooit werd geboren en de eerste jaren van zijn leven doorbracht. Geen enkel werk van deze serie heeft ons bereikt.
Stijl en thema's
Met veel vrije tijd en volledige creatieve vrijheid, Caravaggio kon elk perceel voor zijn werken kiezen en er lang over nadenken. Nu weten we zeker dat het schilderij van de kunstenaar "A Boy Bitten by a Lizard" (circa 1954, de nationale Galerij, Londen en, tweede optie, de Longy Foundation in Florence) werd opgericht tijdens zijn verblijf bij monseigneur Pucci. De foto was een soort herinnering aan de bekende houtskooltekening van Sofonisba Anguissola. De jonge man op het doek is afgebeeld op het moment dat de hagedis hem bijt, en hij trekt angstig zijn hand weg. Voor het eerst in de schilderkunst, een moment van beweging werd eruit gegrepen en vastgelegd.
Volgens Berenson, in dit werk van Caravaggio is er een "universele behoefte aan innovatie, " een verlangen om conventies te vernietigen. Misschien schuilt hier ook een allegorie:de blote schouders van de jongen en een bloem achter zijn oor, aangeven dat de jongeman tot de Romeinse lagere klassen behoort - de wereld van prostituees en dieven, die Caravaggio associeerde met fysieke pijn en het lijden dat noodzakelijkerwijs met liefde gepaard gaat. Gedurende de carrière van de kunstenaar, de beelden van lichamelijk lijden waren onlosmakelijk verbonden met geestelijk en psychisch lijden.
Caravaggio schreef ook zijn beroemde "Lute Player" tijdens zijn verblijf bij Pucci. Nu staat de foto in de Hermitage, in Sint-Petersburg. Het beeld van een muzikant is heel typerend voor de modellen die de kunstenaar heeft gekozen. Er is een andere versie van het canvas, het is opgeslagen in het Metropolitan Museum of Art, in New-York. Daarop zien we dezelfde spelende jongen, maar we zien geen bloemen of vruchten naast hem.
Het is verbazingwekkend hoe grondig de kunstenaar muziekinstrumenten uitschrijft. Het dromerige gezicht van de luitspeler, de loomheid in zijn blik, alles wijst erop dat de jongeman in de verbeelding wordt meegesleept in zijn diepe innerlijke wereld. Op de foto van de Hermitage is een intrigerende inscriptie te lezen op de partituur:"Voi sapete chio vato" ("Je weet dat ik van je hou"). Ik vraag me af wie deze erkenning heeft gestuurd? Op de foto "Muzikanten", de voorgrond toont ook een uitgevouwen partituur voor het publiek, die wordt vastgehouden door een halfnaakte zangeres. Maar hier de inscriptie gemaakt door zijn hand, tot nu toe heeft niemand kunnen lezen.
Het feit dat alle werken uit deze periode, Caravaggio werd alleen geïnspireerd door jonge mannen (vrouwelijke afbeeldingen ontbreken), suggereert ook de onconventionele oriëntatie van de kunstenaar. Het eerste vrouwelijke beeld in zijn werk was het schilderij "Berouwvolle Magdalena", geschilderd omstreeks 1596.
Het is niet bekend waarom Caravaggio het huis van Monseigneur Pucci verliet. Misschien had de prelaat een heel zwaar karakter. De kunstenaar verschijnt weer in de Romeinse straten, van levensonderhoud beroofd. Gelukkig, de oude vriend van de schilder, die met hem werkte in de werkplaats van Lorenzo Siciliano - de kunstenaar Antiveduto Gramatica, beschermde de daklozen en verarmde Caravaggio. Grammatica genoot enig succes bij het publiek, dus het was voorzien van reguliere bestellingen.
Maar tegenslagen achtervolgden de arme Caravaggio, hij werd ziek met Romeinse koorts, die over het hele schiereiland heerste. Een vriend van de kunstenaar Longo bracht hem naar het kloosterziekenhuis van Santa Maria della Consolation, waar ze degenen brachten die niet over de middelen beschikten om de behandeling te betalen. Daar, Caravaggio werd in de kelder geplaatst, die werd beschouwd als een dodencel.
Heel toevallig, de kunstenaar trok de aandacht van de prior van het ziekenhuis, Spanjaard Senor Conteras, een goede vriend van monseigneur Pucci, die voorbij kwam en Caravaggio herkende. Conteras vroeg om de terminaal zieke schilder over te brengen naar een andere kamer en beval zijn verpleegsters niet te verlaten. Dit alleen al redde het leven van de kunstenaar.
Maar de thema's van dood en ziekte, voortaan, als een verre echo van de ervaring, is te zien in veel van zijn doeken, bijvoorbeeld, in de Hemelvaart van Maria. In dankbaarheid voor zijn redding, Caravaggio schilderde voor schilderijen van Contares, maar, helaas, zij, zoals veel van zijn andere werken, hebben onze dagen niet bereikt.
Zes maanden in het ziekenhuis, pijn en angst, bijkomende ziekten hebben een diepe indruk achtergelaten in de ziel van de kunstenaar. Het was toen dat Caravaggio een van zijn beroemdste werken maakte, "Zieke Bacchus." De figuur van Bacchus is in spiegelbeeld weergegeven:een gezwollen, bleek gezicht en doffe ogen duiden op de ernstige toestand van de kunstenaar zelf na de ziekte. In “Sick Bacchus” zien we een god die niet meer kan genieten van de geneugten van het leven, geniet ervan.
Het schilderij is geschilderd in het atelier van een van de beroemdste schilders van Rome, cavalier Cesare d'Arpino, die Caravaggio onderdak bood in zijn huis. Cesare d’Arpino was niet veel ouder dan Caravaggio zelf, maar stond al bekend als een favoriet van de high society en werd zelfs geadopteerd aan het pauselijke hof. Behorend tot een van de meest populaire kunstverenigingen in de hoofdstad van Italië - de Academie van de Reckless (waartoe ook dichters als Batista Laura, toekomstige paus Urbanus XVII en Torquato Tasso), d'Arpino gaf de voorkeur aan het goddelijke boven het rationele. Als dank voor de opvang, Caravaggio moest slingers van bladeren en bloemen dragen voor de fresco's van Cesare d'Arpino. In dit geval, er werd zelfs een contract getekend. Muurschilderingen van tijdgenoten van Caravaggio erkend als perfect.
In het huis van Cesare d’Arpino ontmoette Caravaggio veel van de rijke filantropen van Rome:kardinalen, handelaren, ambassadeurs, evenals beroemde artiesten die een goede reputatie genieten:Van Dyck, Jan Bruegel en, mogelijk, Rubens. Onder hen was Valentijn, die onlangs de aandacht had getrokken van een jonge kunstenaar uit Frankrijk. Er is een veronderstelling dat Valentin later in het geheim uit de werkplaats van Cesare d'Arpino verwijderde en verschillende werken van Caravaggio verkocht.
Rond die tijd, de schilder creëerde nog een eigen meesterwerk - "De jonge man met een mand met fruit", die paus Paulus V. later aan zijn neef Shipione Borghese overhandigde. Beide schilderijen (dit en "Sick Bacchus") waren 1607 jaar in de werkplaats van de cavalier Cesare d'Arpino. Vervolgens, ze werden in beslag genomen door de agenten van paus Paulus V, die de troon besteeg na paus Clemens VIII, bij de aflossing van schulden.
Geen vast inkomen hebben, Caravaggio wendde zich tot Valentin voor hulp, en hij adviseerde me religieuze schilderijen te schrijven. Inderdaad, de vraag naar kerkschilderijen was enorm. Caravaggio accepteerde het aanbod, hij kreeg verf en penselen, maar na een tijdje bracht hij de agent niet-religieus werk in zijn tweede "Bacchus".
Op dit doek zien we de oude god in de vorm van een dikhuidige jongeman die vol gezondheid is, met karakteristiek voor veel van de karakters van de kunstenaar eeuwenlang een beetje zwaar. Het hoofd van Bacchus is versierd met een traditionele krans van wijnstokken, in zijn hand is een glas wijn, en op tafel zien we een halflege karaf. Maar er zijn andere nuances - licht verwelkte bladeren in een krans, bedorven oud fruit, die een oplettende kijker aan het denken zetten.
Biograaf Caravaggio Giovanni Ballone zal schrijven:"Bacchus met verschillende druiventakken geschilderd in verschillende kleuren is met grote zorg geschreven, evenals met een zekere scherpte en droogheid van manier; dit schilderij komt uit de tijd dat Caravaggio van zijn eigen geld probeerde te leven, zijn schilderijen verkopen. "In 1916 dit werk werd herontdekt door Roberto Longy, die het ontdekte in het depot van de Galleria degli Uffizi.
Het buitengewone talent van Caravaggio werd gewaardeerd met een vertraging van 300 jaar. Het is niet zeker of de klant Bacchus heeft geaccepteerd of dat het werk nooit in de verkoop is gegaan; in elk geval, de uitvoering ervan kon de meester niet helpen zijn materiële problemen op te lossen. Valentijn, die geloofden in het enorme artistieke talent van Caravaggio, overtuigde de kunstenaar om een bestelling te aanvaarden voor de uitvoering van werk met religieuze inhoud, maar de koppige, ondanks alles, begon te werken aan een nieuw werk - hij schreef The Fortune Teller.
Op het doek zien we ofwel een straatbeeld, of een van de afleveringen van het volkstheater. Valentine betaalde Caravaggio voor haar 30 daalders! Vervolgens, het werk werd door prins Doria-Pamphili geschonken aan de Franse koning Lodewijk XIV en bevindt zich momenteel in het Louvre.
Een röntgenonderzoek van het werk toonde aan dat er onder het beeld van de jonge waarzegger een eerdere foto is die dicht bij Cesare d'Arpino ligt. Misschien heeft Caravaggio gewoon geld bespaard op canvas. De vulgariteit van deze scène schokte de tijdgenoten van de kunstenaar, maar zij was het die later een andere schilder inspireerde - de Fransman Georges de Latour, om een afbeelding onder dezelfde naam en op hetzelfde perceel te maken. Na het geld ontvangen te hebben, Caravaggio haastte zich onmiddellijk naar avonturen, gevechten, en vechtpartijen, die de pauselijke politie dwong opnieuw streng toezicht op zijn leven uit te oefenen.
Wat er daarna gebeurde? Hoe slaagde Valentine erin de eigenzinnige kunstenaar te overtuigen om terug te keren naar het rechtvaardige pad? Waarschijnlijk, in deze strijd met het opstandige karakter van Caravaggio, hij gebruikte de naam van een van de rijkste kunstverzamelaars van deze periode - kardinaal Francesco Maria del Monte. Eindelijk, de schilder stemt ermee in om voor de kardinaal een afbeelding te schrijven over een religieus thema, die de eerste in zijn werk werd.
Waar, de kunstenaar stelde zijn voorwaarde:volledige vrijheid bij het kiezen van een onderwerp. Caravaggio weigerde onmiddellijk de traditionele scènes van de kruisiging en het martelaarschap te schrijven. Als object voor het beeld, de kunstenaar koos het thema extase, in overeenstemming met zowel zijn picturale manier en zijn artistieke temperament. Hij begint het monumentale werk Extase van St. Franciscus. Caravaggio neemt resoluut de creatie van het canvas op zich, neerstrijken in de kelder van het huis van Valentine om deze moeilijke taak voor hem zo snel mogelijk af te ronden.
Het werk zou een zeer artistieke, meesterlijk werk dat de deuren van Caravaggio zou kunnen openen voor de collecties van grote liefhebbers van Romeinse kunst. Tegelijkertijd, ze zou hem beroemd hebben gemaakt en geholpen hebben om in de gunst te komen bij rijke en gezaghebbende mensen. Moderne onderzoekers van het werk van de kunstenaar beschouwen Ecstasy of St. Francis als het eerste volwassen werk van Caravaggio.
Het genie van innovatie
Het werk "Extase van St. Franciscus" veroorzaakte veel controverse en discussie. De schrijver Dominic Fernandez ziet in haar de geboorte van echte barok. De plot van de foto ontvouwt zich tegen de achtergrond van een nachtelijk bos. Op de achtergrond, Caravaggio portretteerde eenvoudige herders die een vuur aanstaken. In zijn licht, de figuur van de slapende begeleidende heilige, Broeder Leon, komt duidelijk naar voren. St. Franciscus onthult stigmata in een staat van mystieke extase.
Niemand vóór Caravaggio heeft een scène van religieuze extase zo afgebeeld:een heilige ligt in de armen van een engel, waarvan het beeld is belichaamd in de vorm van een verleidelijke jonge man, doet sterk denken aan de favoriete modellen van de schilder. De figuur van een engel, ondanks de vleugels erachter, stijgt niet, maar als het ware op de grond vallen. Proberen nieuwe expressieve en expressieve middelen te vinden, de kunstenaar versterkt het spel van licht en lost de hele compositie op als een theatrale re-enactment, proberen op deze manier niet alleen een significant artistiek effect te bereiken, maar ook meer overtuigingskracht.
De extase van St. Franciscus deed zijn werk - legde de basis voor Caravaggio's faam als religieus schilder. Andere monumentale werken van de kunstenaar volgden, zoals De bekering van Saul uit de kerk van Santa Maria del Pololo. Kardinaal del Monte, waardering voor de innovativiteit van de schilder, nodigt Caravaggio uit in het Palazzo Madama.
Francesco Maria del Monte was de ambassadeur van de Toscaanse hertog aan het hof van Pantifex Maximus. Zijn residentie bevond zich in de Villa Medici. De kardinaal was een zeer ontwikkeld persoon:hij kende Hebreeuws, Oudgrieks en andere oosterse talen. Hij was een grote fan van muziek en schilderen, altijd open voor nieuwe ideeën. Dankzij dit, Caravaggio maakte een goede indruk op hem, en de kardinaal gaf hem creatieve vrijheid en volledige inhoud. Wonen in het paleis van Madama en gezien als een leerling van de kardinaal, Caravaggio werd een veelgevraagd en beroemd kunstenaar. Waar, ze bewonderden hem niet alleen, maar haatte hem ook.
Beschermd tegen alle tegenslagen, goed verzorgd, en misschien zelfs verliefd, de kunstenaar begon te wennen aan een rustig leven. Die, echter, had geen invloed op de scherpte en scherpte van zijn beeldtaal, die voortdurend werd aangescherpt. Hij ging op in de zoektocht naar de meest dramatische scènes, en belichaamt zijn ideeën, hij nam zijn toevlucht tot een weelde aan contrasten, een spel van licht en schaduw, zijn schilderijen vitaliteit en overtuigingskracht geven.
In de tussentijd, een verandering van eeuwen naderde. Het maniërisme als kunststroming raakte geleidelijk in verval:de Renaissance is geschiedenis geworden. Het was de tijd van het Edict van Nantes, die een einde maakten aan godsdienstoorlogen in Europa. Frankrijk en Italië sloten een alliantie:Hendrik IV trouwde met Maria Medici. Michelangelo Merisi, die nu de naam Caravaggio aannam, was toen 25 jaar oud.
Als leerling van de kardinaal, die met veel plezier de meeste van zijn werken verwierf, de kunstenaar kon zich volledig overgeven aan inspiratie - "de woede van het moment". Hij begon niet alleen religieuze, maar ook genrestukken. De "Berouwvolle Magdalene" van Caravaggio is verrassend echt. Trouwens, een model uit de straat genaamd Julia stond model voor de schilder. Twee jaar later, hij creëerde het schilderij "De circulatie van Magdalena", die zich onderscheidt door een nog nauwkeuriger onderzoek van alle details.
In het huis van kardinaal del Monte schrijft Caravaggio zijn beroemde stilleven "Fruit Basket". De mand die boven de tafel zweeft, lijkt ongewoon materieel. Samen met vers sappig fruit, de meester "vulde" het met overrijp fruit en verwelkte bladeren. Dit doek sierde nooit de collectie van del Monte, de kardinaal ontdekte het pas later in het atelier van de heer Cesare d’Arpino, waaraan de kunstenaar het zelf heeft gegeven, als compensatie voor schulden. Later vergaten ze het stilleven van Caravaggio. Tot voor kort, de “Fruitmand” maakte deel uit van de Nederlandse schilderschool. Alleen de wetenschappelijke studie uit 1919, uitgevoerd door Longy, bewees het auteurschap van Caravaggio.
Spoedig, de kunstenaar verliet het Palazzo Madama en verhuisde naar het huis van kardinaal Maffeo Barberini, die een van Valentins klanten was. Beïnvloed door het constante advies en de begeleiding van zijn vriend, Caravaggio wendt zich opnieuw tot de ontwikkeling van religieuze onderwerpen, zonder het vertrouwen in zijn ideeën en principes te verliezen. De kunstenaar zoekt naar dramatische situaties in de geschiedenis en in het leven, versterkt ze met de theatraliteit van compositorische oplossingen, met buitengewone contrasten van licht en schaduw, zijn werken een geheel nieuw geluid te geven.
De werken “Christus in hechtenis nemen” (National Gallery, Dublin, Ierland) en “The Donation of Isaac” zijn gewijd aan verhalen uit de bijbelse geschiedenis. Het meest aantrekkelijke in "The Donation of Isaac" is een hoog humanistische interpretatie van het beeld van een engel die aan Abraham verschijnt, een dolk over zijn zoon brengen. De engel gebaart naar de ram, die op het altaar moet worden gelegd in plaats van de jongen.
In het schilderij "St. Catharina van Alexandrië" beeldt de kunstenaar op de achtergrond een angstaanjagend martelwiel met stalen spijkers af. Caravaggio balanceert de compositie op meesterlijke wijze door de donkere en lichte delen te correleren. Het werk, die enige tijd in de collectie van del Monte was, door zijn erfgenamen verkocht aan de familie Barberini, waaruit het vervolgens in 1935 in de Thyssen-Bornemisza-collectie terechtkwam.
Het schilderij "Johannes de Doper" behoort tot dezelfde periode, waarvan de creatie werd geïnspireerd door de figuren van de naakte jongeren van Michelangelo uit de Sixtijnse Kapel. Hij schrijft ook nog een Maria Magdalena, uitgevoerd op de manier van de Venetiaanse meesters (“Bekering van Magdalena”). Op dit doek, naast Magdalena, leunend op een ronde grote spiegel, we zien een ander personage - Marta, die wordt geïntroduceerd door Caravaggio. Het model voor Martha was Filis Melandrone, die met de kunstenaar werkte en tijdens het schrijven van St. Catherine.
Het aandringende persoonlijke verzoek van de kardinaal en de grote vraag naar religieuze schilderkunst dwong de schilder om te blijven werken aan werken met bijbelse thema's. Al zijn latere werken brachten een verpletterende slag toe aan de fundamentele richting van de Europese kunst - het maniërisme.
Spoedig, Caravaggio besluit een doek te schrijven over een van de ergste momenten uit de joodse geschiedenis die in het Oude Testament worden beschreven. Hij schrijft Judith en Holofernes, waar hij het moment uitbeeldt waarop Judith werd afgehakt voor de Assyrische tiran Holofernes. Het model voor Judith was ook Filis Melandrone. aanvankelijk, de kunstenaar portretteerde Judith met blote borsten, maar vervolgens, werd gedwongen haar te "bedekken" met een corsage. Een beetje weg van de heldin wacht op een oudere bediende. Ze houdt gemakkelijk een linnen servet vast om het hoofd van het slachtoffer erin te wikkelen. Het beeld van de oude vrijster is gemaakt door Caravaggio onder de indruk van Leonardo da Vinci's "Hoofd van de oude man".
Het schilderij "Rust op de vlucht naar Egypte" toont levendig zowel de acceptatie als de ontkenning van de tradities van religieuze schilderkunst. Het bruine haar van de Moeder Gods contrasteert met de lichtrode krullen van het kindje Jezus. Een van de achterkant geschreven engel speelt cello; zijn blik is gefixeerd op de partituur die Joseph vasthoudt. De kunstenaar beeldde de echtgenoot van de Maagd Maria af als blootsvoets en met een grijze baard, hij zit op een zak, daarnaast zien we een half opgedronken fles wijn. Als achtergrond dienen, het landschap omlijst de hele compositie. Hij en het patroon van bloemen en bladeren komen stilistisch dicht bij de schilderijen van Giorgione, maar, natuurlijk, Caravaggio overtreft hem door de kracht van zijn talent.
Het canvas "Rust op de weg naar Egypte" werd door het publiek dubbelzinnig waargenomen en kreeg verschillende beoordelingen. Echter, de kardinaal gaf Caravaggio een nieuwe opdracht voor het schilderen van het plafond van zijn woning (momenteel, er is de villa van Boncompany Ludovisi). De kunstenaar voltooide de bestelling in het midden van de jaren 1590. Dit fresco is nog steeds het enige bekende werk van Caravaggio op het gebied van muurschilderingen. De schilder demonstreert de verbazingwekkende vaardigheid om een perspectief te bezitten. De figuren van Jupiter, Neptunus en Pluto, door hem afgebeeld in een fresco, getuigen van de buitengewone capaciteiten van de 26-jarige kunstenaar. Hoewel het werk zeer positief werd ontvangen door verlichte kunstkenners, Valentine verwachtte meer van de kunstenaar. Hij helpt Caravaggio een groot contract af te sluiten voor het schilderen van scènes uit het leven van de apostel Matthew van de grootste Romaanse kerk van San Luigi dei Francesi.
Onder dit contract, de kunstenaar creëerde twee monumentale doeken - "Martelaarschap van de apostel Matteüs" en "De roeping van de apostel Matteüs", die nog steeds de kerk van San Luigi dei Francesi sieren, zich bevinden op dezelfde plaats waar ze werden geïdentificeerd in de tijd van de kunstenaar. Ze zijn een levendig bewijs van een nieuwe fase in het leven en werk van Caravaggio.
Dit pittoreske ensemble was het grootste van allemaal dat in het leven van de kunstenaar werd uitgevoerd. En het resultaat van zijn werk was verbluffend. De monumentale werken die door hem zijn geschreven, die gebaseerd zijn op een vernieuwende kijk op bijbelse onderwerpen, aanleiding gaf tot een heftig debat, zowel onder geestelijken als onder kunstkenners. Dit is niet verwonderlijk, aangezien aan het begin van de zeventiende eeuw kerkschilderingen en fresco's in de schijnwerpers stonden en niet alleen onder de geestelijkheid grote belangstelling wekten, maar ook onder alle liefhebbers van schilderen, dus iedereen stond te popelen om nieuwe werken van schilders te zien.
Het verhaal van deze bestelling is nogal ongebruikelijk. Kardinaal Matteo Contarelli, die de kapel aan St. Matthew wilde wijden, zijn hemelse beschermheer, nodigde schilders en beeldhouwers uit om de kerk te versieren. Het werk was nog niet voltooid op het moment van het overlijden van de kardinaal, en de kwestie van hun voltooiing werd verder besproken op tal van kerkenraden. Onder de kunstenaars die betrokken zijn bij de kapel van Contarelli, Girolamo Muziano en de heer Cesare d'Arpino, die de gewelven en het plafond van de kerk beschilderde met taferelen uit het leven van de heilige, zou genoteerd moeten worden. Hij ging alle muren van de kapel beschilderen, maar kon om onbekende redenen niet blijven werken. De voltooiing ervan werd toevertrouwd aan Caravaggio. Het contract van 25 juni 1599, die werd afgesloten met de kunstenaar, heeft overleefd. Volgens hem, Caravaggio ontving een beloning van 400 scudos.
In feite, het is niet duidelijk waarom de keuze op Caravaggio viel, en niet op andere bekender in die jaren, Romeinse meesters. Waarschijnlijk, the mediation of the artist’s all-powerful patrons:Cardinal del Monte and the wealthy Genoese philanthropist and aristocrat Vincenzo Giustiniani played a large role here. Of course, the painter was flattered by the honor shown to him, and immediately set to work. But here one problem became clear:Masses regularly served in the chapel of Contarelli, and therefore it was impossible to establish the forests necessary for creating large-format compositions. Caravaggio offered his way out of the situation - he decided to make large-format oil paintings on canvas of 3.40 x 3.24 meters in oil! None of his contemporaries have yet completed orders of this magnitude. After a little thought, the clergy agreed.
The painter did not meet the deadlines stipulated by the contract and submitted his work several months later. He completed the “Martyrdom of the Apostle Matthew” in time for early 1600. Caravaggio repeatedly changed the composition of the canvas in search of the most successful solution. The painter depicted the scene, which took place in the courtyard of the king of Ethiopia, who ordered the execution of St. Matthew, who preached the gospel there. The executioner, holding his sword at the ready, was already bending over the resisting martyr to kill him. An angel extends to the saint a palm branch - the emblem of martyrdom for faith. In the distance stands a young man with a tender face, involuntarily trying to distance himself from the terrible scene that is taking place. The fleeing boy turns away, his face expresses unspeakable horror. In one of the characters of the canvas, Caravaggio himself can be seen as a witness to this crime - a middle-aged man with a beard and an exhausted expression on his face. This is the artist’s third self-portrait.
The painting “Martyrdom of the Apostle Matthew” conquers, first of all, with realistic authenticity, emotional richness and utmost convincingness of images. Hermann Foss writes:“At a time when Caravaggio began to use the lighting method he invented in developing multi-figure compositions, he felt the need to abandon the linear-planar image means used by Zuccaro and Giuseppino. His competitors did not hesitate to make critical judgments. One of the theorists of Roman mannerism, the artist Zuccaro, spoke as follows:“A lot of noise from nothing! I see nothing here but a copy of the Giorgione style! ”
Recognition of talent
The painting “The Calling of the Apostle Matthew”, executed a few months later and set in a chapel next to the composition “Martyrdom”, provided further food for conversation. The artist showed the mystery of “Calling” in the form of a scene from Roman everyday life. Realizing his bold plan, Caravaggio chooses the location of one of the Roman taverns, in which gamblers are usually found. In the original, an episode of the gospel story takes place in a room that meets modern customs. After all, it is about the main tax collector, the chief tax collector who controls the collection of taxes.
In the canvas, light falls from above and illuminates only the right side of the room. The only window is tightly closed and appears walled up. The painter depicted a situation completely unsuitable for performing the sacrament of conversion, echter, it is here that Jesus appears. Entering, he points with his hand to the chosen tax collector, and this gesture is somewhat reminiscent of the movement of the hand of the god of hosts, from the fresco "Creation of the World" by Michelangelo.
Eindelijk, Caravaggio becomes famous. He convincingly proved that in painting a harmonious combination of the divine with the everyday is possible. Jesus’ appearance in the tax collection office, shown on his canvas, does not look blasphemous. True, this innovation in church painting caused endless debate. Hoe dan ook, the executors of the will of Cardinal Contarelli were satisfied and immediately instructed the artist to fulfill the central image for the church altar. The motive of the last image was determined in advance - the Apostle Matthew and the angel. The painter on time presented the work to customers, but it was rejected due to the fact that Caravaggio endowed the image of the saint with the characteristic features of a simple peasant, depicting him bearded, bald, with bare and dirty legs.
Under the pressure of the clergy, Caravaggio presents the second version of the picture, with a completely different interpretation of the plot. In the second version of the work, the painter refuses to demonstrate the emotional closeness between the apostle and something an angel whispering in his ear. The altar image of St. Matthew, created by Caravaggio, can still be seen today in the chapel of the church of San Luigi dei Francesi. The artistic ensemble of three monumental canvases for a long time remained in the darkness of the basement of the chapel of Contarelli in complete oblivion, until he was "revived" from oblivion by Roberto Longa. The first show of these works took place in 1922 at an exhibition organized in Florence.
These sensational paintings brought Caravaggio unprecedented success. He immediately received a new order. Now the artist had to do work on a religious theme for another chapel, standing on the most beautiful square of Rome - Cherazi in the church of Santa Maria del Popolo. The chapel, located to the left of the altar, was bought by the Cherazi family for the family tomb.
It was 1601, Caravaggio finally had students, one of whom, Giovanni, even moved to his teacher, in the basement of the Palazzo del Monte. The artist, meanwhile, was completing the Assumption of Mary painting for the chapel of Cherubini in the church of Santa Maria della Scala in Trastevere, commissioned by the mendicant Carmelite monks with the direct mediation of Marquis Giustiniani.
The canvas "Assumption of Mary" was to become the largest in the altar of the chapel. The composition of the picture shows us the dying Mary. Her room is poor, the whole wretched environment consists of a towering bed, a chair and a washing vessel. The deathbed is covered by a large red curtain that hangs directly from the ceiling beam. Longy notes:“The picture tells us what the death of a woman from the common people looks like… The pain of everyone standing by the bed is impressive and receives unlimited power of influence thanks to a stream of light that fights shadows, falling from the left and illuminating the flickering flaming colors from the inside. The sorrow and shock of those present, expressively emphasized by the lighting, seem infinitely huge, inexhaustible. "
Not surprisingly, the Carmelite monks rejected the picture. It was not without rumors. Did the artist not invite a woman of easy virtue as a model for the main character? Caravaggio depicted the body of the deceased Maria in such a way that everything indicated a severe illness. Even the foreground image of a bowl of vinegar water, designed to wash the dead, was itself blasphemy and alerted the church. It should be recalled that a year earlier in Rome, Giordano Bruno, who rejected religious dogmatism, was burnt at the stake of the Inquisition.
The Assumption of Mary product did not find a buyer for a long time, until the Mantuan Duke of Vincenzo Gonzaga purchased it for his own collection on the advice of Rubens. Rubens was delighted with the courage and power of Caravaggio’s painting, his skill in transmitting light and shadow. The Assumption of Mary work, like most of the duke’s collection, was sold to Charles I in England in 1628. For some time after the death of the king, the painting belonged to a Paris banker, then it was acquired by Louis XIV.
During this period, Caravaggio again begins to meet with his friends from poor neighborhoods, and does not at all try to conclude a profitable contract with the church of Santa Maria del Popolo, which Valentine is very worried about. Hoe dan ook, the painter agrees to write a monumental painting for the wealthy banker Marquis Giustiniani - “Crowning with a crown of thorns”. The original version of the picture, which was long considered a copy, was identified only in 1974, it is in the Prato Art Gallery.
In addition to her, the master, for an incredibly short time, writes another large-sized work - “The Position in the Coffin”, which is now in the Vatican. In this work, his extraordinary vision of light and shadow and his talent for working with “revived” colors were surprisingly manifested. The painting was Caravaggio’s only work on a religious theme, without delay and positively received by customers from the church of Santa Maria in Vallicella, speaking on behalf of Monsignor Vitrici. Later, Rubens made a copy of this work, slightly changing the composition.
Soon, an important contract with the church of Santa Maria del Popolo for 400 scudos, with the direct assistance of Valentine, was concluded. This money allowed Caravaggio to pay off debts and gain some independence. Initially, according to the contract, the artist was supposed to write paired works of small format, executed on cypress boards, echter, in the end, Caravaggio painted them on canvas with oil paints. The plots were proposed by Senor Cherazi:“The Crucifixion of the Apostle Peter” and “The Conversion of Saul”. Most likely, the painter enthusiastically fulfilled this order, which was classical in every respect.
Hoe dan ook, the clergy strongly rejected the first version of the paintings created by the artist, which gave rise to the creation of their second versions. The original version of the painting “The Crucifixion of the Apostle Peter” is in the Hermitage, in St. Petersburg, while the first version of the “Conversion of Saul” is lost. The second version of The Crucifixion was created with such utter realism and so convincing that the Carmelite monks accepted it with fear. Caravaggio portrays executioners who are trying to raise a large cross with the saints nailed to it. The artist painted the apostle Peter with a sitter, who posed for him for the painting "Rest on the Flight into Egypt" and paintings located in San Luigi Lei Francesi. The "Crucifixion of the Apostle Peter" was accepted by customers, although with some discontent.
The painting “The Appeal of Saul” was twice rejected by the monks before it was placed in the chapel of Cherazi. The fact was that such an interpretation of the biblical plot, as in the painting “Assumption of Mary, ” was an unthinkable provocation. It is enough to note that almost the entire space of the canvas is reserved for the image of the horse. One of the prelates of the church of Santa Maria del Popolo stubbornly disputed this artistic decision with Caravaggio himself. A church servant recorded this conversation for the story:“Why is the horse in the middle, and does the Apostle Saul lie on the ground?” - “So it is necessary!” - “Should this horse replace God?” - “No, but it stands in the light of God.”
Berneson notes that "… Caravaggio anticipates something from the sculptors of our time…". Roberto Longi believes that both canvases from the church of Santa Maria del Popolo are vivid proof of the artistic genius of the master. “Caravaggio’s experiments in the field of painting finally allowed him to apply the reduction of deep shadows, and this, natuurlijk, increased the impact of his tragic and courageous realism… Caravaggio completely changes the traditional iconography. Perhaps this is the most revolutionary picture in the history of religious art, which helped to make an important turning point in the colossal spiritual development of society, ”he writes. Anthony Blunt is more concise, but argues that it was this painting by Caravaggio that inspired Georges de Latour to create the painting "St. Joseph the Carpenter."
Due to being late with the execution of the order, Caravaggio was fined 100 scudos. Works from Santa Maria, as well as paintings from San Luigi, were gradually forgotten. One of the reasons for this was the too high placement of paintings in the premises of the church. Both the "Conversion of Saul" and the "Crucifixion of the Apostle Peter" were located in partial shade under the ceiling, so that it was almost impossible to make out. Only in the 20th century did their rebirth take place.
The artist was very sensitive to criticism. Absorbed in indignation and resentment, he plunges headlong into a wild life. For months, Valentine had not heard anything about him. And Caravaggio wandered around the outskirts of Rome with a young groom named Benedetto and his friend Lionello Spada. Echter, Valentine still managed to get on his trail. Having sought out the painter, he suggested that he create a series of paintings on famous mythological subjects. So the paintings “Narcissus” and “Cupid the Victor” (1603) were born.
The canvases put up for sale provoked extremely hostile criticism from art dealers, who considered them indecent. Perhaps the model for the figure of Amur, depicted by the painter as a very earthly, playful child, was the groom Benedicto. Armed with arrows, the little boy, unashamedly, taunts the symbols of love, art, power and power. The work has a meaningful inscription:Amor vinciti omnia ("Love conquers all"). In aanvulling, there were rumors that Amur the Conqueror was created as a parody of Michelangelo’s famous Victory statue in the Vecchio Palace in Florence. Others saw in it a hint of the image of St. Bartholomew from the fresco "The Last Judgment" of the Sistine Chapel. Of course, Caravaggio laid bare the homosexual theme in the work of his great predecessor.
Spoiled reputation
The period from 1602 to 1606 was filled not only with creativity, but also with adventurous adventures, constant clashes with the servants of the law, and the payment of countless fines. Bijvoorbeeld, a certain Girolamo Spampa painter wounded with a sword for offensive reviews of his works. Een beetje later, he was accused of composing and publishing defamatory verses about the painter and his future biographer Ballon. This happened just when the artist finished the work of Ascension for the Roman Church del Gesu. Vervolgens, for the composition of the sensational libelous libel (which was not forgiven in Rome), the painter was sent to Torre di Nona prison, even there managing to behave in a bad way. The statements of Caravaggio, replete with insolence, lies and slander, did not contribute in any way to the indulgence of the judges.
If it were not for the intercession of two, or even three cardinals and the Marquis Giustiniani, Caravaggio would inevitably have received a long prison term, given the many previous convictions. But the artist repented, promised not to commit any more unseemly acts, and even asked for forgiveness from Ballon, after which he was released. So he had the opportunity to finish the work "David with the Head of Goliath." In it, the artist freed himself from the influence of mannerism and gave a completely new interpretation of space and light. Three years later, Caravaggio wrote another version of this canvas. Soon he signed a contract for the creation of the monumental work "Madonna di Loreto", for the chapel of Cavaletti in the Roman church of Sant Agostino. The artist set to work, but this work did not bring him happiness. Despite the warningsCaravaggio invites him to pose for a prostitute from Piazza Navona named Helen.
The former notary public, Mariano Pascvalone, openly expressed his indignation at this fact. This or something else caused a strong conflict between the painter and the notary, which ended up with the bloodied Pascvalone appearing in the courtyard and explaining that he was beaten up by the artist Caravaggio in front of the palace of the Spanish ambassador. The scandalous and criminally punished incident forced Caravaggio to urgently leave Rome.
He travels to Genoa in 1604 and receives the patronage of the Duke Marzio Colonna, who was his protector since his studies in Milan. Daar, Caravaggio receives an offer from Prince Marcantonio Doria, who wished that the artist painted his residence in frescoes. But the painter refuses a lucrative contract. Now in the gallery of the Palazzo Bianchi is Caravaggio’s work “The Man” (Ecce Homo, 1606), die, perhaps, was written precisely at this artist’s visit to Genoa. True, this is not proven.
Suddenly, the notary Mariano Pascvalone withdraws his complaint against Caravaggio and the artist returns to Rome. There he ends the Madonna di Loreto. On this incredibly popular painting Virgin Mary is depicted “floating in the sky” inside the space of the altar. The artist decides to present her in a simple peasant guise at the moment when she meets two barefoot, dirty pilgrims with touching meekness and reverence. The face of the Madonna is filled with infinite modesty, and the Baby Jesus, whom she holds in her hands, looks at the elders with a mixed sense of curiosity and anxiety. The interpretation of the pilgrim images is especially impressive in the work.
De foto, zoals gewoonlijk, caused a lot of controversy and endless discussions, during which the painter appeared both new fans and new irreconcilable enemies. The priests of the church of Sant Agostino could not decide to accept the work and, daarom, pay for the contract of Caravaggio. A letter from one clergyman is preserved in the state archive of the city of Modena, where he describes the artist’s problems with justice and his trial in the judicial curia.
Soon a new incident occurred, die, natuurlijk, only exacerbated the situation of the painter. At a fun meal in Albergo del Moro, the boy-waiter indiscreetly and casually served Caravaggio, and he threw a plate of artichokes into it. This led to a brawl and the troublemaker was arrested. The artist again appeared in the court yard, which he left only thanks to his patrons. Trying to somehow rehabilitate himself and justify himself, Caravaggio takes an order for two canvases:"St. Francis with a Skull" and "Writing Jerome", intended for the church of Capuchin monks.
Around the same period, the work “Christ in the Olive Grove”, destroyed in 1945 during the bombing of Berlin, dates back. We can only see copies of it now. During the same years, Longo dates “John the Baptist” from the Borghese Gallery and another version of the painting “Christ at Emmaus”, which is now in the Pinacoteca di Brera in Milan.
This period was the most fruitful for all the time Caravaggio was in Rome. In the second version of the painting “Christ at Emmaus”, the artist achieves supreme mastery in the compositional construction of the picture, in which the figures of five biblical characters fill almost the entire space of the canvas.
The patronage of the Duke of Colonna helped make Caravaggio’s orders increasingly numerous. Nutsvoorzieningen, his creative genius could be fully revealed, and the award to the artist was not long in coming. Despite the painter’s notoriety, Cardinal Shipione Borghese’s nephew received permission from Pope Paul V himself to entrust Caravaggio with the execution of the image of the Madonna for St. Peter’s Basilica.
Absolutely all the Roman painters of that time dreamed of working in this largest cathedral in the world. According to the terms of the contract, it was necessary to decorate the most important altar of the Palafrenieri chapel, one of the most notable families of Italy, which included Pope Paul V. The commission of the cardinals from the church council specifically Caravaggio was an excellent opportunity for the artist to completely restore the damaged reputation and establish his position as one of the best painters of Rome, and all of Italy.
Maar, zoals gewoonlijk, Caravaggio’s obstinacy ruined everything. Despite the advice and warnings, the artist again invites street model Helen as a model. He fulfills the order unusually quickly - all work on the canvas was completed in just three days, after which it was presented to the public.
It was an indescribable collapse of all the ambitions and hopes of the painter. Never before had Caravaggio been able to advance so much in a realistic interpretation of the gospel story and the vitality of the images. As might be expected, most of the public considered the work monstrously vulgar. The Madonna Palafrenieri was categorically rejected by the clergy, and the doors that could open the artist the path to fame and fortune were closed forever. “We do not see anything in this picture except vulgarity, sacrilege, lack of divinity and beauty, ” wrote one of the secretaries of the Cardinals Council. Vervolgens, like his rivals:cavalier Cesare d’Arpino, Pomerancho, Passignano and Giovanni Ballone and others, actively climbed to the top of fame - the Academy of Saint Luke herself, on the way being awarded the honor of receiving a knight’s cross, Caravaggio forever lost the opportunity to be recognized by high society and papal authority.
The painter again goes into all seriouss and soon again finds himself in Torre di Nona prison. Now we are talking about a more serious crime. One of the papal guards was found dead, watching the artist at night - someone broke his head with a stone. The painter tried to prove his innocence:he assured that the stone accidentally fell off the roof just at the moment when this man passed there. But the court rejected this version, and Caravaggio was imprisoned.
The artist was shackled and interrogated for a long time, he was even sentenced to beating with sticks. Perhaps this suffering Caravaggio then reflected on the canvas "Flagellation of Christ", which he will write later in Naples. Friends feared for his life and saw his salvation only in flight.
Caravaggio’s escape from prison was a success, but now he has been blacklisted by the papal police. Neither the artist himself, nor his friends, had any idea how to get rid of the persecution. But the most regrettable is the fact that the artist did not want to learn from his mistakes.
In the harbor of Ripetta on the banks of the Tiber River, Caravaggio again resumed his adventures and fights, periodically hiding in the Palazzo Colonna. May 29, 1606, during a ball game on the Field of Mars, the artist accused Ranuccio Tomassoni of deceiving his partner. This led to a fight. Weapons were launched, as a result, Tomassoni fell dead. The painter was also wounded, but managed to escape.
After this scandal, his friends were detained, and he himself was sentenced to death. In die tijd, such a sentence meant that every law enforcement officer, anywhere and anytime, upon detection of a fugitive, could execute the sentence.
Caravaggio cried out for help to his patrons, but they were already tired of the endless requests of the artist, who did not want to behave prudently. Weak and sick, the painter had to hide again. He wanted to take refuge in the lands of the Column or in Lacy located outside the Roman limits.
At the age of 35, the painter enters the last period of his life. Rome never promised him wealth, echter, but provided him with the means of subsistence sufficient for the development of his genius. Caravaggio never returned to the Eternal City. Although every minute he hoped for a return, hiding in a secret shelter. The fugitive, poisoned by illness, hatred and the threat of death, begins to write his masterpieces at an incredible, “inhuman” pace. His latest works are filled with passion, grandeur and strength.
Balancing on the brink
Having fled from Rome in May 1606, Caravaggio, who had the glory of one of the best painters of the Eternal City, did not expect pardon, so he preferred to move away from the papal detectives. Without hesitation, he headed to Naples - a large, densely populated city, literally glowing with new ideas, artistic movements and revolutionary spirit.
Hier, the artist almost immediately receives an order from a wealthy Ragus merchant. Caravaggio creates a large altar image “Madonna with the rosary” for the altar of the Dominican church, which has a second name - “Madonna del Rosario”. This canvas marked the beginning of a new stage in his work.
The finished work caused a conflict between the artist and the Dominican monks, who recognized themselves in the characters depicted on the canvas. This contradicted the traditional concept of religious painting. The painter uses sharp contrasts of chiaroscuro for emphasized volumetric, very material transmission of forms, while the pictorial techniques themselves indicate the artist’s return to his early style of writing.
Als resultaat, the painting was bought by the painter Louis Finsonius from Bruges. He sent her to Antwerp, where the art association, which included Rubens, Van Balen and Jan Brueghel, acquired it for the Dominican Cathedral for 1800 guilders. In 1781, Joseph II, king of Austria-Hungary, bought it from the monks, having come in complete admiration.
The new order, soon received by Caravaggio, was also not appreciated by the customer. This time, the artist was supposed to write a canvas for the church of Pio Monte della Misericordia. The customer was the head of the city curia. The painter was instructed to create the monumental trans-altar image “Seven Works of Mercy”.
The master decides to combine seven episodes described in the Gospel of Matthew in one canvas. The painting, like the Madonna del Rosario, is distinguished by a Neapolitan style, which was especially pronounced in the character of the characters and the composition. Rich and poor, plebeians and nobles are united in one night scene. A simple woman from the people at the door of the prison breastfeeds the old man:“for I was hungry, and you gave me something to eat” (“Gospel of Matthew”). Nearby, a thin gentleman takes a sword to cut off a piece of cloth from his cloak and cover him with a beggar. The owner of an overnight stay gives a thirsty person a drink, and the latter, like Samson, uses a donkey’s jaw instead of a bowl. Another character in the picture meets the emaciated wanderer and sacrifices his traveling clothing to him. And the last act of mercy captured by Caravaggio is the burial of the deceased.The deceased is carried out from around the corner of the house, a wall hides part of his body.
Opinions of both contemporaries of the artist and critics of our century differ. Someone considers the picture grotesque, someone sees in it the “last flash” of the genius of Caravaggio. But one thing is obvious, this is an unusually highly artistic, masterful work, which had an undeniable influence on Rembrandt, Velazquez and Franz Hals. Ribera directly borrowed from Caravaggio the figures of the wanderer and the host of the inn, for his painting “Five Senses”.
For an eight-month stay in Naples, the artist created two versions of the painting “The Flagellation of Christ”, which became the artistic embodiment of the torture experienced by Caravaggio in Rome. Mina Gregory writes of the first version:"Darkness emphasizes the inner strength of Christ." The scientist Roberto Longi considers this work one of the most amazing in Caravaggio:"Cruelty, ruthlessness, atrocities and infinite fear of God are in conflict with each other."
On both versions of the picture we see the same faces of the tormentors, which suggests the personal vengeance of the artist to the guards of the prison in which he was imprisoned. For several months, the persecuted criminal Caravaggio became the most fruitfully working and famous artist of Naples. Echter, he suddenly leaves the city and heads for Malta.
The reasons for this are unknown. Perhaps Caravaggio found out about papal spies, or maybe decided to become an honorary knight of the Order of Malta. In July 1607, the artist sailed on a ship to La Valletta, the capital of the Knights of St. John of Jerusalem, the noble defenders of the Christian faith from Maghreb pirates and Islam. The Maltese period of Caravaggio’s work was remarkable for its unprecedented fertility. The painter spent less than six months on the island, but all this time, he wrote at an incredible pace, creating a number of works on genre and religious themes. The paintings of this period were very different from everything created by Caravaggio earlier. So much so that for a long time, these canvases were attributed to other authors.
As soon as he arrived in Malta, the artist received an offer to write Jerome for one of the chapels of the Cathedral of San Giovanni dei Cavalieri. The work was incredibly liked by the great master of the order - Alofude Vinyakur. He immediately offers Caravaggio to create the monumental painting “The Beheading of the Head of John the Baptist”.
The canvas "The Beheading of the Head of John the Baptist" has received widespread recognition. Artists from all over Europe specially came to see him. The picture is dominated by light and empty space, the viewer almost physically feels the last convulsions of the body of a decapitated martyr, spread out on the floor with his hands chained behind his back. The executioner seemed to have just raised his sword. Salome holds the cup to receive the head of John. An old woman resembling Magda from Caravaggio’s work “Christ at Emmaus” clutched her head in utter despair. Two prisoners are watching through what is happening in their cell. Pietro Ambrodzhiani writes:"The idea itself is born that the artist conveyed his personal memories in this picture." On the original frame of the work is the coat of arms of Alof de Vignacour.
The painting “The Beheading of the Head of John the Baptist” was the only work signed by Caravaggio. The artist’s autograph can be seen in the bloody trail from the head of the martyr. Perhaps this painter equates himself to the victim. The letter “F” in front of his name means “fra” (“brother”), which means that Caravaggio was already included in the Order of Malta at the end of the painting.
The Grand Master instructs Caravaggio to paint his portrait. The artist willingly began work on "Portrait of Alof de Vignacour". But the painter’s restless disposition did not give him rest. He could not resist making a note of sarcasm, scandal and life itself in a solemn and pathos canvas.
Next to the terrifying look of a knight in archaic armament, Caravaggio portrays a beautiful page carrying a train of his master. The work, revolutionary in terms of its influence, really shocked the church environment. The image of a knight vowing celibacy and his attractive page with a provocative look was incredibly famous.
From this picture he made drawings in his Delacroix albums. Manet also turned to this work while working on the painting “The Child with the Ball” (Metropolitan Museum of Art, New York). Louis XIV bought the “Portrait of Alof de Vignacour” in 1670 for 14, 000 livres. Of course, the picture became the occasion for another scandal.
Tegelijkertijd, Caravaggio creates his “Sleeping Cupid”, the artistic image of which resembles a child in the “Madonna Palafrenieri”, but this time it is written more modestly:the penumbra hides its floor. These two works again brought to the painter the wrath of those in power. Soon, the convert “Honorary Knight” was captured, beaten and imprisoned by Sant’Angelo.
The indictment has not been preserved in the archives of the order, but there is other evidence that the "brother of Michelangelo" was convicted in an attempt to seduce the young son of the minister or inspector of the order. The fact that the sentence disappeared may indicate that the clergy tried to hide it. Righteous knights were overcome by anger. In a different version, the artist became a victim of a conspiracy of the brothers of the order, outraged by his “inappropriate” work “Sleeping Cupid”. All this taken together was the reason for the exclusion of the painter from the order “as a spoiled and dishonoring brother”.
Caravaggio managed to escape from prison and move to the island of Sicily. For some time, the painter remained in Syracuse, where he created the painting "Burial of Saint Lucia" for the local church. This was his first order in Sicily.
And here, Caravaggio’s artistic
