Hierapolis-Pamukkale
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Ontstaan uit bronnen in een klif van bijna 200 m hoog met uitzicht op de vlakte van Cürüksu in het zuidwesten van Turkije, met calciet beladen wateren hebben een onwerkelijk landschap gecreëerd, bestaande uit minerale bossen, versteende watervallen en een reeks bassins met terrassen die de naam Pamukkale (Cotton Palace) hebben gekregen. Gelegen in de provincie Denizli, dit buitengewone landschap was een aandachtspunt voor bezoekers van het nabijgelegen Hellenistische kuuroord Hierapolis, gesticht door de Attalid-koningen van Pergamom aan het einde van de 2e eeuw voor Christus, op de plaats van een oude cultus. De warmwaterbronnen werden ook gebruikt voor het schuren en drogen van wol. afgestaan aan Rome in 133 voor Christus, Hierapolis bloeide, het bereiken van zijn hoogtepunt van belang in de 2e en 3e eeuw na Christus, verwoest door een aardbeving in 60 na Christus en herbouwd. Overblijfselen van de Grieks-Romeinse periode zijn onder andere baden, tempel ruïnes, een monumentale boog, een nymphaeum, een necropolis en een theater. Na de aanvaarding van het christendom door keizer Constantijn en zijn vestiging van Constantinopel als het 'nieuwe Rome' in 330 na Christus, de stad werd een bisdom. Als de plaats van het martelaarschap van St. Philip in 80 na Christus, herdacht door zijn Martyrium-gebouw in de 5e eeuw, Hierapolis met zijn verschillende kerken werd een belangrijk religieus centrum voor het Oost-Romeinse rijk.
De combinatie van opvallende natuurlijke formaties en de ontwikkeling van een complex stelsel van kanalen, het thermale water naar nabijgelegen dorpen en velden brengen, uitzonderlijk is. De bronnen zijn de bron van een hydraulisch systeem dat zich 70 km ten noordwesten uitstrekt tot Alasehir en westwaarts langs de vallei van de Menderes-rivier. Pamukkale vormt een belangrijk decor voor de oorspronkelijke Grieks-Romeinse stad Hierapolis en het culturele landschap dat het gebied domineert.
Criterium (iii):Hierapolis is een uitzonderlijk voorbeeld van een Grieks-Romeinse thermische installatie op een buitengewone natuurlijke plek. De geneeskrachtige eigenschappen van het water werden benut in de verschillende thermische installaties, waaronder immense hete bassins en zwembaden om te zwemmen. Hydrotherapie ging gepaard met religieuze praktijken, die zich ontwikkelden in relatie tot lokale culten. De tempel van Apollo, die verschillende Chtoniaanse godheden omvat, werd gebouwd op een geologische breuk waaruit schadelijke dampen ontsnapten. Het theater, die dateert uit de tijd van Severus, is versierd met een bewonderenswaardige fries met een voorstelling van een rituele processie en een offer aan de Efeze Artemis. De necropolis, die zich uitstrekt over 2 kilometer, biedt een weids panorama van de begrafenispraktijken uit de Grieks-Romeinse tijd.
Criterium (iv):De christelijke monumenten van Hierapolis, gebouwd tussen de 4e en de 6e eeuw, vormen een uitstekend voorbeeld van een vroegchristelijke architecturale groep met een kathedraal, doopkapel en kerken. Het belangrijkste monument, gelegen buiten de noordwestelijke muur van de stad, is het Martyrium van St. Philip. Bovenaan een monumentale trap, de achthoekige indeling van het gebouw valt op door zijn ingenieuze ruimtelijke organisatie. Uitstralend vanuit de centrale achthoek zijn kapellen, veelhoekige zalen en driehoekige kamers, die samen uitmonden in een vierkante structuur omringd door rechthoekige cellen omzoomd met portieken.
Criterium (vii):met calciet beladen water uit warmwaterbronnen, oprijzend van een klif van bijna 200 meter hoog met uitzicht op de vlakte, hebben een visueel verbluffend landschap gecreëerd in Pamukkale. Deze gemineraliseerde wateren hebben een reeks versteende watervallen voortgebracht, stalactieten en poelen met trapvormige terrassen, waarvan sommige minder dan een meter hoog zijn, terwijl andere wel zes meter hoog zijn. Verse afzettingen van calciumcarbonaat geven deze formaties een oogverblindend witte coating. De Turkse naam Pamukkale, wat betekent "katoen kasteel", is afgeleid van dit markante landschap.
Integriteit
Het pand is grotendeels intact en bevat alle attributen die nodig zijn om zijn uitzonderlijke universele waarde tot uitdrukking te brengen, gebaseerd op de sterke en nauwe integratie tussen het natuurlijke landschap (de witte travertijnterrassen en talrijke thermale bronnen) en cultuur (de stadsruïnes uit de Grieks-Romeinse en Byzantijnse periode, vooral het theater en de necropolis). De grenzen van de site zijn voldoende om de betekenis van de site weer te geven.
De belangrijkste bedreigingen voor de integriteit van het onroerend goed zijn de grote aantallen internationale toeristen die een zeer belangrijke economische hulpbron vormen voor de regionale economie. Het gebied van het meertje gevormd door aardbevingen en thermische bronnen rond de oude burgerlijke agora, waar duizenden toeristen kunnen zwemmen tussen de oude zuilen en marmeren architecturale decoraties, wordt bijzonder bedreigd. Dit heeft geleid tot biologische vervuiling en constante erosie van de oude Romeinse marmeren elementen, en de relevante autoriteiten zijn van plan een monitoringsysteem op te zetten om dit probleem te helpen beheersen.
authenticiteit
Het grootste deel van het pand is vrij van moderne gebouwen en de architecturale monumenten kunnen gemakkelijk worden gewaardeerd. Enkele oude monumenten zijn weer in gebruik, het theater wordt bijvoorbeeld gebruikt voor voorstellingen waaraan duizenden mensen deelnemen, terwijl de opgravings- en restauratiewerken op de site nog steeds aan de gang zijn. Alle projecten zijn gebaseerd op anastylosemethoden zoals in de frons scaenae van het theater, het gymnasium en de tempel van de kerk van St. Philip.
De monumentale en archeologische overblijfselen drukken waarheidsgetrouw en geloofwaardig de uitzonderlijke universele waarde van het onroerend goed uit in termen van zijn omgeving, formulier, en materialen. De mausolea en Tripolis Street in de noordelijke necropolis, de stadsmuren van de zuidoostelijke Romeinse poort tot de travertijnterrassen, de Latrina ten oosten van de Domitianuspoort, de zuilenstraat en het Gymnasium zijn hersteld. De structuur van de Bath-Basiliek, die schade door aardbevingen heeft geleden, is versterkt.
Beveiligings- en beheervereisten
Hierapolis-Pamukkale is wettelijk beschermd door middel van nationale natuurbeschermingswetgeving, maar er is geen specifieke planningswetgeving om eigendommen van het werelderfgoed te beschermen. De verantwoordelijkheid voor het beheer en het behoud van het onroerend goed wordt gedeeld door de nationale overheid (het ministerie van Cultuur en Toerisme en het ministerie van Milieu en Stedenbouw), lokale administratie (Denizli Provincial Special Administration) en verschillende staatsinstellingen. Voor fysieke ingrepen en functionele veranderingen in de site moet de goedkeuring worden verkregen van de Regionale Conservatieraad en het Provinciaal Directoraat voor Milieu en Stedenbouw.
De site werd in 1980 geregistreerd als een eerstegraads natuurlijke en archeologische vindplaats bij besluit van de Hoge Raad voor Oudheden en Monumenten. In 1990, een gebied van ongeveer 66 km 2 (groter dan het werelderfgoed) werd bij besluit van het kabinet geregistreerd als "bijzonder beschermd gebied". Bezoekerscentra aan de noordelijke en zuidelijke ingangen van de site zijn gebouwd, en een instandhoudingsplan goedgekeurd. Hotelgebouwen op het terrein en structuren rond het thermale zwembad zijn verwijderd; het is verboden om met privévoertuigen de site te betreden, behalve voor noodgevallen; openbaar vervoer is voorzien voor bezoekers. De weg die door de zuidoostelijke travertijnterrassen loopt, is afgesloten; bezoekersroutes en informatiepanelen zijn binnen de site voorzien, en toeristische voorzieningen beperken zich tot de rand van het monumentale gebied. De toegang van bezoekers tot de travertijnterrassen is verboden om de waterstroom in stand te houden en de kleur en structuur van de travertijnterrassen te behouden. Er zijn gebieden ingesteld waar bezoekers kunnen baden in de warmwaterbronnen.
Een overeenkomst tussen het Ministerie van Cultuur en Toerisme en de Provinciale Speciale Administratie heeft geleid tot de oprichting van een Directoraat Sitebeheer binnen de Provinciale Speciale Administratie van Denizli, die toeziet op de procedures en principes om te bewaren, ontwikkelen en beheren van de site. Dit directoraat zorgt voor de coördinatie tussen verschillende belanghebbenden en landschapsarchitectuur, beveiligings- en schoonmaakdiensten. Een adviesraad, samengesteld uit centrale en lokale besturen, niet-gouvernementele organisaties en wetenschappelijke groepen (met name het hoofd van het opgravingsteam) geven aanbevelingen aan de directie van de site met betrekking tot projecten op de site. Het Italiaanse opgravingsteam (dat de site sinds 1957 uitgebreid onderzoekt) heeft beleid opgesteld voor een beheersplan dat gericht is op het bepalen van de normen voor restauratie en rehabilitatie, gebaseerd op het Handvest van Venetië (1964) voor het behoud van historische monumenten. Dit omvat toegankelijkheid en bezoekersbeheer, beleid om de perceptie van de site te verbeteren, en risicobeheer.
