Stad Luxemburg:zijn oude wijken en vestingwerken

Uitstekende universele waarde

Korte synthese

De oude stad van Luxemburg ligt aan de samenvloeiing van de rivieren Alzette en Pétrusse, op een zeer steile rots die een beetje een natuurlijk fort is dat alleen aan de westkant moest worden voltooid. Door zijn uitzonderlijke strategische ligging, de stad Luxemburg was een van de grootste forten van het moderne Europa, die voortdurend werd versterkt en versterkt toen het achtereenvolgens in handen kwam van de grote Europese mogendheden.

Oorspronkelijk, de stad Luxemburg bestond slechts uit een klein fort (het kasteel) dat kort na het midden van de 10e eeuw op een bijna ontoegankelijke rots werd gebouwd. In de 12e eeuw, de nederzetting die zich in de buurt van het kasteel ontwikkelde, werd beschermd door een stenen vestingmuur, die in de 14e en 15e eeuw werd uitgebreid. in 1443, de stad werd ingenomen door de troepen van Bourgondië. Door vererving ging het over naar de Habsburgers en werd het tot 1684 Spaans. het terrein werd omgevormd tot een heus fort. Na de verovering door koning Lodewijk XIV, Vauban breidde en versterkte de vestingwerken. In de 18e eeuw, de Oostenrijkers zetten zijn werk voort en creëerden het "Gibraltar van het noorden". Na het congres van Wenen, de Pruisen creëerden nieuwe militaire structuren totdat de ontmanteling in 1867 werd besloten. Na het Verdrag van Londen in 1867, de meeste vestingwerken werden afgebroken, maar er zijn nog veel overblijfselen die representatief zijn voor al deze tijdperken, waarvan een aantal poorten, forten, bastions, schansen en kazematten.

De stad behoudt ook de lay-out van haar straten en vele openbare gebouwen, belangrijk getuigenis van zijn oorsprong en zijn ontwikkeling sinds de 10e eeuw. Binnen en aan de voet van de wallen, wijken waar mensen woonden en zich bezighielden met ambachten of ambachten ontwikkelden. Ze hielden ook gebedshuizen, zoals de kerk van St. Michel, nu een waar museum voor heilige kunst, of de kerk van St. Nicolaas, vervolgens overgebracht naar het heiligdom van de jezuïeten, de huidige kathedraal. De oude abdij van Neumünster is een mijlpaal in de gemeente Grund. In de bovenstad, in de schaduw van de muren, aristocratische families en de grote religieuze gemeenschappen bouwden hun herenhuizen genaamd "schuilplaatsen" om dicht bij de administraties en officiële instellingen te zijn. De oude wijken dragen nog steeds de stempel van hun vroegere bewoners en hun activiteiten.

Ondanks de ontmanteling van het fort, de vestingwerken en de oude wijken, vandaag is de stad een historisch ensemble van primordiaal belang. Het is een uitstekend voorbeeld van een versterkte Europese stad en herbergt een uitzonderlijke verscheidenheid aan militaire overblijfselen die een lange periode van de westerse geschiedenis illustreren.

Criterium (iv):De stad Luxemburg speelde eeuwenlang een belangrijke rol in de Europese geschiedenis. Het bewaart belangrijke overblijfselen van zijn indrukwekkende vestingwerken en zijn oude wijken, in een uitzonderlijke natuurlijke omgeving.

Integriteit

Ondanks de vele aanslagen van de 15e tot de 18e eeuw en de systematische ontmanteling in de late 19e eeuw, de oude wijken en vestingwerken van de stad Luxemburg maken een volledige weergave van haar historische betekenis als fort en historische stad mogelijk. Bastions en andere vestingwerken kenmerken nog steeds de plaats van de stad, zelfs als ze alle militaire betekenis hebben verloren. Binnen de wallen, de smalle straatjes herinneren aan de minimale woonomstandigheden van het middeleeuwse stadsweefsel.

authenticiteit

De authenticiteit van de oude wijken en van de vestingwerken blijft hoog. De enorme verdedigingsstructuren, door hun aard, geen significante veranderingen in hun vorm of hun materialen hebben getrotseerd, afgezien van het verdwijnen van bepaalde verdedigingselementen die in de jaren na 1867 werden vernietigd. Het grootste deel van het plan van de stad is bewaard gebleven, waaruit blijkt hoe de civiele constructies werden gedwongen te voldoen aan een plan opgelegd door de eisen van defensie en oorlog.

Vanaf de 19e eeuw, verschillende bastions werden als pittoreske elementen in stedelijke projecten geïntegreerd. Door de ontmanteling van grote delen van de verdedigingsmuren kon de stad zich ontwikkelen; de oude wijken zijn dus bewaard gebleven, hoewel veel gebouwen moesten worden toegewezen. Sommige huizen zijn administratieve gebouwen of musea geworden, maar hun uiterlijk is niet veranderd. Verschillende elementen van de vestingwerken die in de 19e eeuw zijn begraven, zijn geruimd en hersteld.

Beveiligings- en beheervereisten

De bescherming van eigendommen die toebehoren aan de staat of aan de stad Luxemburg of aan particulieren wordt voornamelijk geregeld door de wet van 18 juli 1983 betreffende het behoud en de bescherming van nationale sites en monumenten. Deze wet legt aanzienlijke beperkingen op aan eigenaren en gebruikers van beschermde terreinen en gebouwen. De uitvoering van deze wetgeving is de verantwoordelijkheid van het Ministerie van Cultuur, Ministerie van Nationale Sites en Monumenten.

De overblijfselen van oude vestingwerken zijn eigendom van de staat, die zorgt voor het doorlopende onderhoud. De oude wijken worden door de stad Luxemburg beschouwd als beschermde gebieden. In aanvulling, veel gebouwen zijn geclassificeerd als rijksmonument of opgenomen in de aanvullende inventaris van historische monumenten. Alle operaties worden nauwlettend gevolgd, zowel door de afdeling Nationale Monumenten en Landschappen (Ministerie van Cultuur) als door de stad, om de fysieke impact op de gebouwde omgeving te beoordelen en de visuele samenhang van het stadsbeeld te behouden. In gevallen waar de werkzaamheden bestaan ​​uit het graven in de grond, archeologische waarnemingen, of, in bepaalde gevallen, opgravingen zijn verplicht.

Het Nationaal Museum voor Geschiedenis en Kunst en het Stedelijk Historisch Museum maken het publiek bewust van de culturele en historische rijkdom van het pand. In dezelfde ader, het Ministerie van Cultuur ontwikkelde het Three Acorns Museum gewijd aan het fort en zijn invloed op het leven van de stad en haar inwoners.

Archeologische vindplaats Kernavė (cultureel reservaat van Kernavė) Strikt natuurreservaat Tsingy de Bemaraha