Archeologische vindplaats Kernavė (cultureel reservaat van Kernavė)
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Archeologische vindplaats Kernav, gelegen in de vallei van de rivier de Neris in het oosten van Litouwen, levert bewijs van menselijke nederzettingen die zo'n 10 millennia beslaan. Met een oppervlakte van 194,4 ha, het pand bevat archeologisch bewijs van oud landgebruik van de late paleolithische periode tot de middeleeuwen. Het bestaat uit een complex ensemble van archeologische elementen, waaronder de stad Kernavė, een uniek complex van indrukwekkende heuvelforten, onversterkte nederzettingen, begraafplaatsen en andere archeologische, historische en culturele monumenten.
Het pand bevat een buitengewoon rijke concentratie aan archeologisch bewijs, omvattende natuurlijke processen van glaciale terugtrekking binnen een lange en continue periode van menselijke bezetting en activiteit. Het vroegste bewijs van menselijke bewoning tussen de 9e en 8e millennia voor Christus, en de daaropvolgende permanente bewoning tot in de late middeleeuwen, zijn te vinden in verschillende culturele lagen en begraafplaatsen. Het spectaculaire complex van vijf heuvelforten dateert uit de 13e eeuw, toen Kernavė een belangrijke feodale stad was van ambachtslieden en kooplieden die de bescherming van zo'n complex verdedigingssysteem nodig hadden. De stad Kernavė werd eind 14e eeuw verwoest door de Duitse Orde, maar de site bleef in gebruik tot de moderne tijd.
Criterium (iii):De archeologische vindplaats Kernavė is een uitzonderlijke getuigenis van de evolutie van menselijke nederzettingen in de Baltische regio gedurende een periode van ongeveer tien millennia. Het pand heeft uitzonderlijk bewijs van pantheïstische en christelijke begrafenistradities.
Criterium (iv):De nederzettingspatronen en de indrukwekkende heuvelforten zijn uitstekende voorbeelden van de ontwikkeling van dergelijke soorten structuren en de geschiedenis van hun gebruik in het voorchristelijke tijdperk.
Integriteit
De archeologische vindplaats Kernavė (cultureel reservaat van Kernavė) omvat complexe archeologische en historische vindplaatsen en is het bewijs van vele vestigingsstadia. Het pand bevat alle elementen die de 11, 000 jaar ononderbroken menselijk gebruik dat zijn Outstanding Universal Value ondersteunt. Er zijn 15 archeologische en 3 historische monumenten op het grondgebied van het Cultureel Reservaat van Kernavė, inclusief de oude nederzettingen van Kernavė; Kernav begraafplaats; het complex van 5 heuvels en oude nederzettingen van de oude stad Kernavė en tal van andere monumenten tot de 20e eeuw. Al het archeologische onderzoeksmateriaal (roerend cultureel erfgoed) wordt opgeslagen en tentoongesteld in het Archeologisch Museum van Kernavė.
Het beheersplan omvat een bufferzone van 2455,2 ha extra, verdeeld in twee onderafdelingen die voorzieningen treffen voor de fysieke en visuele bescherming van het onroerend goed en die tot doel hebben het Cultureel Reservaat en bijbehorende elementen te isoleren van eventuele negatieve effecten van activiteiten buiten het Culturele Reservaat. Voorafgaand aan de oprichting van het Cultureel Reservaat in 1989, het lager gelegen terras werd gebruikt voor economische activiteiten zoals landbewerking, kleinschalige ontwikkelingen, weilanden voor vee en verkeer). Deze activiteiten zijn nu verboden en de resterende nederzetting wordt behouden in overeenstemming met de beperkingen van de bescherming van het erfgoed.
authenticiteit
De archeologische vindplaats Kernavė heeft een hoge mate van authenticiteit met betrekking tot de locatie, de individuele elementen en het rijke archeologische bewijs gevonden in het pand. De prehistorische en middeleeuwse culturele elementen van de archeologische vindplaats Kernavė zijn intact gebleven omdat het grootste deel van het gebied aan het einde van de 14e eeuw werd verlaten, met latere nederzettingen gevestigd in het noorden.
Dit resulteerde in het natuurlijk behoud van de authenticiteit van de culturele elementen, materialen en landschap van de archeologische vindplaats Kernavė. De systematische en uitgebreide archeologische onderzoeken die sinds 1979 ter plaatse zijn uitgevoerd, hebben aanzienlijk bijgedragen aan de kennis over het onroerend goed, en leveren voorbeeldig wetenschappelijk bewijs van zijn unieke kwaliteiten als een plaats van voortdurende menselijke aanpassing en gebruik sinds de prehistorie. De daarbij behorende opgegraven materialen en roerend cultureel erfgoed worden bewaard in het archeologisch museum, het verder presenteren van de authenticiteit van zowel het roerende als het onroerende erfgoed van Kernavė.
Mogelijke effecten op de authenticiteit van het onroerend goed kunnen voortvloeien uit de toename van cultureel toerisme in de regio.
Archeologisch onderzoek uitgevoerd vanaf 1979 onderzocht slechts ongeveer 2% van het grondgebied van het Cultureel Reservaat van Kernavė en had geen negatieve invloed op de authenticiteit van de monumenten. In overeenstemming met de methoden voor de bescherming en het beheer van onroerende kostbaarheden, op de archeologische vindplaats werden sinds 1985 verschillende preventieve acties ondernomen.
Beveiligings- en beheervereisten
Archeologische vindplaats Kernavė (Cultureel Reservaat van Kernavė) – hierna:het Cultureel Reservaat – werd opgericht als beschermd gebied, met de hoogste beschermingsstatus op grond van een decreet van de Seimas (het parlement) van de Republiek Litouwen. Er zijn 15 archeologische en 3 historische monumenten op het grondgebied van het culturele reservaat van Kernavė die zijn opgenomen in het register van cultureel eigendom van Litouwen. Het gehele culturele reservaat is in het exclusieve eigendom van de staat, die wordt beheerd en gebruikt door de Administratie van het Cultureel Staatsreservaat van Kernavė (hierna:– de Administratie) onder trust. Zakelijke activiteiten zijn verboden op het grondgebied, behalve voor werken die verband houden met wetenschappelijk onderzoek of aanpassing van de site voor bezoekdoeleinden. De activiteiten binnen het Cultureel Reservaat worden geregeld door een reeks rechtshandelingen die voorzien in erfgoedbescherming. Deze omvatten de wet van de Republiek Litouwen inzake beschermde gebieden, Wet op de bescherming van onroerend cultureel erfgoed, de wetten op het land, op Bouw, op gebiedsplanning, en het Statuut van de Culturele Reserve, goedgekeurd door de regering van de Republiek Litouwen.
De administratie is een culturele staatsinstelling die wordt gefinancierd uit de staatsbegroting, en beheerd door het Ministerie van Cultuur van de Republiek Litouwen. Het is verantwoordelijk voor de bescherming van het culturele reservaat en het behoud van de uitzonderlijke universele waarde van het werelderfgoed. De administratie organiseert activiteiten en voert haar doelstellingen uit in overeenstemming met het statuut dat is goedgekeurd door de minister van Cultuur. Het hoofd van de administratie (sitemanager) wordt geadviseerd door een adviesraad die is aangesteld door de minister van cultuur, en profiteert van hun inbreng over zaken als de bescherming en het onderhoud van het Cultureel Reservaat, wetenschappelijke en archeologische onderzoeksprogramma's, de ontwikkeling van bezoekersinfrastructuur en de activiteiten binnen het Cultureel Reservaat en zijn bufferzone.
De bufferzone van het Cultureel Reservaat en zijn grondgebied werden goedgekeurd bij resolutie van de Seimas (het parlement) van de Republiek Litouwen. De bufferzone is ingesteld om de culturele waarden van het Cultureel Reservaat te beschermen tegen de fysieke, visuele of sociale effecten en zorgen voor het algemene ecologische evenwicht. In 2005, de minister van Cultuur heeft een individuele beschermingsregeling voor de bufferzone Cultureel Reservaat goedgekeurd, waarin de vereisten zijn vastgesteld voor natuurlijke en juridische entiteiten die zich bezighouden met bedrijfsactiviteiten en de bouw. Het reglement voorziet in de administratie, in samenwerking met de staat en gemeentelijke instellingen die de gebieden beheren, het coördineren en controleren van de uitvoering van alle projecten die plaatsvinden in de bufferzone van het Cultureel Reservaat. In 2009, een speciaal plan van het culturele reservaat werd goedgekeurd door de regering van de Republiek Litouwen. Dit strategisch document schetst de beheer- en langetermijnonderhoudsmaatregelen voor de archeologische vindplaats Kernavė om de uitzonderlijke universele waarde van het werelderfgoed te beschermen.
In 2011, het Cultureel Reservaat heeft de status "verbeterde bescherming" gekregen, wat een van de kenmerken is van het Tweede Protocol van 1999 bij het Verdrag van Den Haag van 1954 voor de bescherming van culturele goederen in geval van gewapende conflicten.
