Nationaal park Cilento en Vallo di Diano met de archeologische vindplaatsen Paestum en Velia, en de Certosa di Padula
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Cilento is een cultureel landschap van uitzonderlijke waarde dat bewijs heeft van menselijke bewoning daterend uit 250, 000 jaar geleden. Het is in de loop van de tijd achtereenvolgens bezet door boeren tijdens de neolithische periode, door Brons- en IJzertijdgenootschappen, Etrusken, Griekse kolonisten, Lucaniërs, en werd uiteindelijk opgenomen in het Romeinse grondgebied in de 3e eeuw voor Christus. Romeinse wegennetwerken vervingen de eerdere sporen, maar na de ineenstorting van het West-Romeinse rijk, deze wegen raakten in verval en het oude netwerk werd nieuw leven ingeblazen tijdens de middeleeuwen, zoals blijkt uit de feodale kastelen en religieuze instellingen die langs routes zijn gebouwd.
De site bevat dramatische groepen heiligdommen en nederzettingen die zich uitstrekken over drie verschillende oost-west bergruggen in de provincie Salerno, een vrij groot gebied bestrijken, 159, 110 ha, waaronder een deel van het Nationaal Park Cilento e Vallo di Diano, de twee archeologische vindplaatsen van Paestum en Velia, en de monumentale Certosa di Padula.
Het Nationaal Park, in wezen een bergachtig gebied dat wordt gescheiden door verschillende rivierdalen die aflopen naar de Tyrrheense Zee, wordt bepaald door natuurlijke kenmerken:de Tyrrheense Zee in het oosten, en de rivieren Sele en Tanagro, met het brede bereik van de Vallo di Diano in de bovenloop.
In de prehistorie werden communicatieroutes aangelegd langs de toppen van de bergketens, en terwijl ze in verval raakten tijdens de Romeinse tijd, ze kwamen weer in gebruik in de middeleeuwen. Het bewijs van dit gebruik is zichtbaar in de vele prehistorische en proto-historische vindplaatsen die zijn ontdekt, en in de middeleeuwse steden en kastelen. De meest opmerkelijke archeologische vindplaats is die van Paestum, de Griekse stad Poseidonia, gesticht aan het einde van de 7e eeuw voor Christus.
Een andere site van groot belang is het archeologische gebied van Velia, die de monumentale overblijfselen van de kolonie Elea bewaart, gesticht door de Phocaeans in de tweede helft van de 6e eeuw.
De Certosa di San Lorenzo bij Padula in de Vallo di Diano is een van de meest indrukwekkende kloosterstructuren ter wereld. De bouw begon in 1306, maar de huidige barokke vorm is het resultaat van de transformaties die in de 17e en 18e eeuw werden uitgevoerd. Tegenwoordig is het de thuisbasis van het Archeologisch Museum van Lucanische Oudheden.
De Cilento biedt een uitzonderlijk cultureel landschap. De dramatische groepen heiligdommen en nederzettingen langs de drie oost-west bergruggen geven een levendig beeld van de historische evolutie van het gebied:het was niet alleen een belangrijke route voor handel, maar ook voor maar ook voor culturele en politieke interactie tijdens de prehistorie en de middeleeuwen. De Cilento was ook de grens tussen de Griekse kolonies van Magna Graecia en de inheemse Etruskische en Lucanische volkeren. De overblijfselen van twee grote steden uit de klassieke oudheid, Paestum en Velia, is daar te vinden.
Criterium (iii):Tijdens de prehistorie, en opnieuw in de Middeleeuwen, de Cilento-regio diende als een belangrijke route voor culturele, politiek, en commerciële communicatie op een uitzonderlijke manier, gebruik te maken van de toppen van de bergketens die van oost naar west lopen en zo een cultureel landschap van uitzonderlijke betekenis en kwaliteit te creëren.
Criterium (iv):In twee belangrijke perioden in de ontwikkeling van menselijke samenlevingen in het Middellandse-Zeegebied, het Cilento-gebied vormde het enige levensvatbare communicatiemiddel tussen de Adriatische en de Tyrreense Zee in het centrale Middellandse Zeegebied, en dit wordt levendig geïllustreerd door het culturele landschap van vandaag.
Integriteit
De integriteit van het pand is intact. Binnen het Nationaal Park Cilento e Vallo di Diano vindt men de twee archeologische vindplaatsen van de Griekse steden Paestum en Velia (de Grote Aantrekker genoemd); het monumentale complex van het oude klooster Certosa di Padula; en vele sites van grote archeologische en artistieke relevantie, zoals de Lucaanse nederzettingen van Moio della Civitella, Roccagloriosa en Caselle in Pittari. De uitgestrekte site bevat ook kustlandschappen (Punta Licosa, Palinuro, en Punta degli Infreschi) en het binnenland, zoals de bergen van Bulgarije.
Dit grote stuk land, gelegen in een beschermd natuurgebied van nationaal belang, waarborgt de integriteit van de site. In feite, ondanks de onvermijdelijke transformaties in zo'n uitgestrekt gebied, het pand behoudt zijn kenmerken als cultureel landschap, voortgekomen uit de eeuwenoude interactie tussen mens en natuur.
Bedreigingen voor het onroerend goed zijn voornamelijk gerelateerd aan natuurrampen zoals aardverschuivingen en overstromingen. Er is een mogelijke bedreiging voor de integriteit van de site als gevolg van illegaal gebouwde gebouwen in het Nationaal Park.
authenticiteit
De authenticiteit van de culturele elementen binnen het park is hoog, een voorbeeld zijn van een cultureel landschap van uitzonderlijke betekenis en kwaliteit aan de Tyrrheense Zee, met sporen van menselijke bewoning die teruggaan tot de prehistorie. Overblijfselen van oude bergpaden zijn nog steeds zichtbaar in het landschap, net als veel van de religieuze heiligdommen. Dorpen en gehuchten langs de route zijn bewaard gebleven met weinig veranderingen die hun authenticiteit aantasten.
Veel restauratiewerkzaamheden zijn voltooid in de archeologische vindplaatsen van Paestum en Velia en de Certosa di San Lorenzo. in Paestum, naast de restauratie van de drie Dorische tempels, de restauratie van het huis drie blokken van de Romeinse en de oostelijke sector van de stadsmuren is voltooid. Verder, een nieuwe sectie gewijd aan het Museum van Prehistorie en Protohistorie is opengesteld voor het publiek. In Velia zijn de Romeinse baden en de monumentale Porta Rosa volledig gerestaureerd en geconserveerd, samen met de middeleeuwse toren op de akropolis. De Certosa di Padula is prachtig gerestaureerd door de competente Soprintendenza.
Beveiligings- en beheervereisten
Het onroerend goed geniet drie verschillende beschermingsniveaus:nationaal, regionaal en lokaal.
Op nationaal niveau, de site valt onder Italiaans wetsdecreet nr. 42/2004 "Code voor het cultureel erfgoed en landschap", die bescherming biedt voor natuurlijke en panoramische schoonheid. Als resultaat, alle ingrepen behoeven de goedkeuring van de relevante nationale erfgoedorganisaties (gemeenten en Soprintendenza voor Bouwkundig Erfgoed en Landschap, een perifeer kantoor van het Ministerie van Cultureel Erfgoed en Activiteiten). De archeologische vindplaatsen en enkele individuele gebouwen in het gebied vallen ook onder decreet 42/04 als cultureel erfgoed. Dit is in feite een beschermingsmaatregel, die ervoor zorgt dat elke activiteit op de site moet worden geautoriseerd door de relevante Soprintendenza.
De archeologische vindplaats Paestum valt ook onder het beschermingsregime van L. 220/1957, die een beschermd landschapsgebied tot stand bracht dat zich een kilometer buiten de stadsmuren uitstrekte.
Parco Nazionale del Cilento e Vallo di Diano wordt ook beschermd door de Italiaanse wet nr. 394/1991, die de natuurgebieden bestrijkt en strikte controles op aangewezen gebieden afdwingt. Bij presidentieel besluit van juni 1995 werd het park ingesteld en werd de bescherming van zowel de natuurlijke omgeving als de erfgoedgebouwen gegarandeerd; het stimuleerde ook het behoud van het culturele landschap binnen een programma voor duurzame ontwikkeling. Het is ook vermeldenswaard dat een groot deel van het park een National Forest is, die onder de strikte controle van de Italiaanse boswet valt. In juni 2010, het programma van het Nationaal Park Cilento en Vallo di Diano is in werking getreden, het classificeren van een groot deel van de gebieden die zijn opgenomen in het werelderfgoed als zones van "integraal reservaat", waarbinnen de natuurlijke omgeving wordt behouden en de integriteit ervan wordt gewaarborgd. Voor alle activiteiten binnen het park is de toestemming van de “Ente Parco” (Park Autoriteit) vereist.
De Italiaanse catalogus van Natura 2000-gebieden benadrukt het werelderfgoed in het park, evenals uitgestrekte gebieden van communautair belang (S.I.C.) en zones van speciale bescherming (Z.P.S.), waarvan de vrijwaring onderworpen is aan een verdere procedure om de gevolgen ervan te beoordelen, eindigend met de afgifte van een regionale machtiging, na goedkeuring door de Ente Parco.
Eigendom van eigendommen binnen het pand is zowel privé als openbaar. Het algehele toezicht op het landschap en de monumentale gebouwen is de verantwoordelijkheid van de bovengenoemde Soprintendenza en van het Ministero per i Beni e le Attività Culturali van de Italiaanse regering.
De archeologische vindplaatsen van Paestum en Elea-Velia worden beheerd door de Soprintendenza voor het archeologische erfgoed van Salerno, Avellino, Benevento en Caserta, een perifere kantoor van het ministerie van Cultureel Erfgoed en Activiteiten. De Certosa di Padula wordt beheerd door de Soprintendenza voor het architectonisch en landschappelijk erfgoed van Salerno en Avellino, een ander perifeer kantoor van het Ministerie van Cultureel Erfgoed en Activiteiten.
Voor het opstellen van het managementsysteem, de bevoegde autoriteit die samen met de perifere kantoren van het Ministerie van Cultureel Erfgoed en Activiteiten (Soprintendenze) is aangesteld, is het Parco Nazionale del Cilento e Vallo di Diano.
Het Werelderfgoed binnen het park staat onder direct beheer van het park (in overeenstemming met de wet), onder de verantwoordelijkheid van het Parco Nazionale del Cilento e Vallo di Diano. Dit is een openbaar lichaam, met een fulltime voorzitter, directeur-generaal en professionele staf; het werk staat onder toezicht van een raad van bestuur, met vertegenwoordigers van nationale, regionaal, en lokale instellingen en autoriteiten, evenals een managementgroep bestaande uit senior medewerkers, adviseurs, en andere specialisten. Het park valt onder het gezag van het Ministerie van Milieu. Het werkt nauw en harmonieus samen met de autoriteiten van de gemeenten die geheel of gedeeltelijk in het park liggen, die haar werk zeer ondersteunen, net als de provinciale administratie van Salerno.
Elk van de drie verschillende gebieden van deze eigenschap is omgeven door een gedefinieerde bufferzone. De totale oppervlakte van de drie bufferzones is 178, 101 hectare.
