Archeologisch gebied en de patriarchale basiliek van Aquileia

Uitstekende universele waarde

Korte synthese

Gelegen aan het noordelijke uiteinde van de Adriatische Zee aan de rivier de Natissa (Natiso), het pand omvat het archeologische gebied en de patriarchale basiliek van Aquileia. De Romeinse stad dateert uit 181 vGT en werd een van de grootste en rijkste steden in het vroege Romeinse rijk totdat het in 452 werd geplunderd en verwoest door de Hunnen onder leiding van Attila.

De stad was een belangrijk handelscentrum dat de Middellandse Zee met Centraal-Europa verbond. De rijkdom en status van Aquileia binnen het rijk werd weerspiegeld in de prachtige openbare gebouwen en privéwoningen, waarvan er vele bewaard zijn gebleven als archeologische overblijfselen. Het archeologische gebied, met een oppervlakte van 155 hectare, omvat een deel van het forum en de Romeinse basiliek (gerechtsgebouw), de laat-antieke horrea, een van de badsets, en twee luxe wooncomplexen. Buiten de laat-Romeinse stadsmuren, waarvan de hele loop is gelokaliseerd en waarvan een deel stills overleeft, opgravingen hebben ook een begraafplaats onthuld met enkele indrukwekkende grafmonumenten. Ook onder de grond zijn archeologische resten van het amfitheater en het circus bewaard gebleven.

De meest opvallende overblijfselen van de Romeinse stad zijn die van de haveninstallaties, een lange rij pakhuizen en kades die zich uitstrekken langs de oever van de rivier. Deze werden opgenomen in de verdedigingswerken van de 4e eeuw, waarvan vandaag de dag nog aanzienlijke sporen te zien zijn.

Het dominante kenmerk van Aquileia is de basiliek, opgericht, in de eerste plaats, in de vroegchristelijke periode. De imposante mozaïekvloer dateert uit de Theodoriaanse kerk, gebouwd aan het begin van de IVe eeuw en herbouwd tussen de 11e en 14e eeuw volgens de romaanse en gotische stijl.

Het grootste deel van Aquileia is nog niet opgegraven onder velden en, als resultaat, vormt een uniek archeologisch reservaat. De Patriarchale Basiliek is een opmerkelijk gebouw dat een uitzonderlijk kunstwerk herbergt in de mozaïekbestrating en ook een sleutelrol speelde in de evangelisatie van een grote regio van Midden-Europa. Het werd de zetel van een patriarchaat dat tot 1751 bleef bestaan.

Criterium (iii):Aquileia was een van de grootste en meest welvarende steden van het vroeg-Romeinse rijk.

Criterium (iv):Op grond van het feit dat het grootste deel van het oude Aquileia intact en niet opgegraven overleeft, het is het meest complete voorbeeld van een vroeg-Romeinse stad in de mediterrane wereld.

Criterium (vi):Het patriarchale basiliekcomplex in Aquileia speelde een beslissende rol in de verspreiding van het christendom in Midden-Europa in de vroege middeleeuwen.

Integriteit

Het werelderfgoed omvat alle elementen die bijdragen aan het rechtvaardigen van zijn uitzonderlijke universele waarde, het omvat het patriarchale complex van de basiliek en de hele uitbreiding van de Romeinse stad. Het grootste deel van het archeologische gebied blijft intact omdat het zich onder de kleine moderne stad en grote stukken landbouwgrond bevindt. Het is, daarom, waarschijnlijk de grootste niet opgegraven Romeinse stad in de hele mediterrane wereld, en als zodanig is het potentieel voor onderzoek enorm.

Gesignaleerde bedreigingen voor het pand hebben voornamelijk betrekking op waterschade veroorzaakt door overstromingen en het grondwaterpeil. In aanvulling, de impact van het verkeer op de hoofdstraat van de snelweg die door het pand loopt, werd vastgesteld op het moment van inschrijving.

authenticiteit

Archeologisch werk begon in Aquileia in de late 19e eeuw en is voortgezet, sinds die tijd, hand in hand met conservering en minimale reconstructie, geassocieerd met nauwgezet archeologisch en kunsthistorisch onderzoek. Sommige van de restauratiewerkzaamheden die zijn uitgevoerd op opgegraven archeologische gebieden in de decennia direct voorafgaand aan en na de Tweede Wereldoorlog, echter, zou volgens de huidige normen niet als acceptabel worden beschouwd. Dit werk omvatte de reconstructie van colonnades met stenen om ontbrekende delen van kolommen te vullen en het importeren van stenen platen voor bestrating, werk dat de huidige grenzen van aanvaardbare anastylose overschrijdt. Er wordt nu een strenger beleid gevoerd, met minimale tussenkomst.

Als resultaat, de authenticiteit van het pand is hoog. Bijvoorbeeld, het grootste deel van de oorspronkelijke stad Aquileia is nog steeds begraven en niet opgegraven onder het moderne stadje en landbouwgrond, de lay-out en vorm van de Romeinse stad overleeft intact. Het gebied blijft functioneren als een klein stedelijk centrum, hoewel de rol van Aquileia als belangrijk handelscentrum vele eeuwen geleden werd vervangen door Venetië.

De Patriarchale Basiliek heeft zijn religieuze functie behouden. Het huidige gebouw, met zijn kruisvormige lay-out, dateert uit de 9e eeuw, hoewel de fundamenten uit de Romeinse tijd stammen. De oorspronkelijke romaanse stijl is grotendeels bewaard gebleven, alleen beïnvloed door gotische kenmerken die een reconstructieprogramma weerspiegelen na een aardbeving in het midden van de 14e eeuw.

Het meeste werk dat in de basiliek is ondernomen, heeft de principes van het Handvest voor behoud en herstel gevolgd. Bovendien, de restauratie en conservering van de mozaïekvloeren in het interieur en de restauratie van de doopkapel zijn uitgevoerd volgens de strengste conservatieve criteria.

Beveiligings- en beheervereisten

Het hele gebied dat op de Werelderfgoedlijst staat, wordt beschermd door het wetsdecreet 42/2004, Code van Cultureel Erfgoed en Landschap een beschermingsmaatregel die ervoor zorgt dat elke activiteit op de site moet worden goedgekeurd door de relevante Superintendence (randbureau van het Ministerie van Cultureel Erfgoed en Activiteiten).

Het eigendom wordt gedeeld tussen de Italiaanse staat (uitgegraven gebieden, musea), de rooms-katholieke kerk (het basiliekcomplex), de gemeente Aquileia, en particulieren.

De stedenbouwkundige planning (genaamd Piano Regolatore Generale-PRG) verwijst specifiek naar het culturele belang van het onroerend goed en versterkt de beperkingen die door de wettelijke bescherming worden geboden.

De algehele verantwoordelijkheid voor het toezicht op de bescherming door wetgeving berust bij de perifere kantoren van het Ministerie van Cultureel Erfgoed en Activiteiten, gevestigd in Triëst, die de archeologische vindplaatsen en musea beheert. Er is een alomvattend plan voor het beheer van de eigendommen opgesteld en dit voorziet in regelmatige conserveringsprojecten en ook in speciale onderzoeks- en restauratieactiviteiten. De kerkelijke autoriteiten beheren het basiliekcomplex en hebben een gedetailleerd programma van conserverings- en restauratieactiviteiten. De gemeente controleert actief alle activiteiten die binnen haar bevoegdheid vallen. Het is de moeite waard om op te merken dat het een groot voorstander is van alle activiteiten die zijn ontworpen om de bescherming en presentatie van zijn erfgoed uit te breiden.

Sinds 2008, naast gemeente en de Superintendent, de Fondazione Aquileia is betrokken geweest bij het beheer van het onroerend goed De Fondazione is een juridische instantie die gezamenlijk is opgericht door het ministerie, Regio Friuli Venezia Giulia, gemeente Aquiliea, en provincie Udine met een hoofdmissie gericht op strategische planning voor culturele ontwikkeling en algemene suggesties voor territoriale activiteiten met betrekking tot het beheer van het onroerend goed. Fondazione Aquileia beheert een aantal door het ministerie toegewezen gebieden, voor valorisatie, behoud, en restauratie.

Villa Romana del Casale Nationaal park Cilento en Vallo di Diano met de archeologische vindplaatsen Paestum en Velia, en de Certosa di Padula