Sceilg Mhichíl
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Sceilg Mhichil, ook bekend als Skellig Michael, werd in 1996 ingeschreven op de Werelderfgoedlijst. Het eiland Sceilg Mhichíl ligt aan de uiterste noordwestelijke rand van Europa, oprijzend uit de Atlantische Oceaan, bijna 12 km ten westen van het schiereiland Iveragh in County Kerry. Het is de meest spectaculair gelegen van alle vroegmiddeleeuwse kloosters op het eiland, vooral de geïsoleerde hermitage op smalle, door mensen gemaakte terrassen net onder de South Peak.
Door gebrek aan Devoon-zandsteen is een U-vormige depressie ontstaan die tegenwoordig bekend staat als "Christ's Valley" of "Christ's Saddle" 130 m boven de zeespiegel in het midden van het eiland, en deze wordt geflankeerd door twee pieken, dat in het noordoosten oplopend tot 185 m en dat in het west-zuid-westen, 218 m. De rots is diep geërodeerd en verweerd, vanwege zijn blootgestelde positie, maar het is bijna vorstvrij.
De drie landingsplaatsen op het eiland staan via trappen in verbinding met de belangrijkste kloosterresten, die zijn gelegen op een hellende plank op de noord-zuid lopende nok aan de noordoostkant van het eiland; de hermitage ligt op de steilere South Peak.
het klooster, zijn cellen en oratoria en de nog steilere structuren van de South Peak Hermitage symboliseren zowel de komst en verspreiding van het christendom als de opkomende geletterdheid van landen die zo afgelegen waren dat ze buiten de grenzen van het Romeinse rijk lagen en het uiteindelijke bereik van het georganiseerde monnikendom dat zich verspreidde van Egypte over land en over zee door Italië en Gallië naar Groot-Brittannië en Ierland in slechts twee eeuwen (5e en 6e). De datum van de stichting van het klooster op dit eiland is niet bekend. Het was ergens tussen 950 en 1050 aan Sint-Michiel gewijd.
Alle fysieke componenten van het ideale kleine klooster bestaan op Skellig:isolatie, moeilijk toegang krijgen tot de site, Woonruimten, gebouwen voor aanbidding en percelen voor voedselproductie. Hier, tussen dramatische en unieke instellingen, de inheemse stenen architectuur van een afgelopen millennium is intact en in een relatief stabiele toestand. Een duidelijke evolutie van metselwerktechnieken in droge steen is duidelijk, dus deze site biedt een unieke documentatie van de ontwikkeling van dit type architectuur en constructie.
Sceilg Mhichíl is ook een van Ierlands belangrijkste broedgebieden voor zeevogels, zowel voor de diversiteit van de soort als de grootte van de kolonies die het ondersteunt.
Criterium (iii):Sceilg Mhichíl illustreert, zoals geen ander eigendom kan, de uitersten van een christelijk kloosterleven dat een groot deel van Noord-Afrika kenmerkt, het Nabije Oosten en Europa.
Criterium (iv):Sceilg Mhichíl is een opmerkelijk en in veel opzichten uniek voorbeeld van een vroege religieuze nederzetting die opzettelijk op een piramidevormige rots in de oceaan is gelegen, bewaard gebleven vanwege een opmerkelijke omgeving.
Integriteit
In het geval van Sceilg Mhichíl, er zijn twee soorten integriteit:bouwhistorische integriteit, in die zin dat de structuren in de loop van de tijd zijn geëvolueerd; en visueel-esthetische integriteit, met andere woorden, het iconische beeld dat bewaard is gebleven.
Het klooster en de Hermitage op Sceilg Mhichíl vertegenwoordigen een unieke artistieke prestatie. Ze vormen een uitstekend voorbeeld van een perfect bewaard gebleven vroegmiddeleeuwse kloosternederzetting, en het architecturale ensemble is uniek vanwege het niveau van bewaring. Het illustreert een belangrijke fase in de bouwgeschiedenis. De dramatische topografie van het eiland en de integratie van de verschillende monastieke elementen in het landschap versterken het unieke karakter van het pand. De aanwezigheid van de monniken op het eiland voor zo'n lange periode heeft de plaats doordrenkt met een sterk gevoel van spiritualiteit.
Het gevoel van afgelegen ligging wordt versterkt door de afstand van het eiland tot het vasteland en de frequente ontoegankelijkheid, vooral tussen de maanden oktober en mei.
Sceilg Mhichíl is ongeveer 21,9 ha groot. Dit gebied omvat de attributen waarvoor het pand op de Werelderfgoedlijst is ingeschreven. De eigendomsgrens van het Werelderfgoed is strak naar het eiland getrokken, met een natuurlijk gevormde bufferzone door de Atlantische Oceaan.
authenticiteit
Het niveau van authenticiteit is zeer hoog. Sceilg Mhichil, vanwege zijn isolement, is beschermd tegen veranderingen en aanpassingen, anders dan die van de 19e-eeuwse vuurtorenbouwers. De meeste structuren in het klooster zijn bijna voltooid, evenals de getrapte terrassen en de verharde gebieden. Naast individuele kenmerken, de algehele lay-out is bijna volledig intact.
Het isolement van het eiland heeft geholpen het te behouden en te beschermen tegen vernietigingsagenten die de meeste andere locaties van de periode negatief hebben beïnvloed. Veranderingen werden aangebracht tijdens de bezetting van de vuurtorenbouwers in de jaren 1820, maar het was mogelijk om deze te documenteren door middel van onderzoek en onderzoek ter plaatse. Door de wisselvalligheid van de tijd, de extreme omgeving en verhoogde bezoekersdruk, een programma van conserveringswerken, structurele consolidatie en reparatie is aan de gang sinds het einde van de jaren zeventig. De filosofie die aan dit werk ten grondslag ligt, is dat alle originele kenmerken in situ worden behouden en geconserveerd.
Het conserveringswerk begon in de jaren 1880 toen de monumenten onder staatsvoogdij kwamen; deze omvatten de wederopbouw van een deel van de bovenste keermuur langs de Sint-Michielskerk en enkele kleine reparaties aan de muren van de omheining, waar instorting had plaatsgevonden. Andere kleine werken werden uitgevoerd in de jaren 1930. Het huidige programma van conservering en conservering begon in 1978 met als doel de stabilisatie van de stappen, keerwanden en individuele constructies. Al dit werk is zorgvuldig vastgelegd door middel van onderzoek en fotografie, en onthulde een verrassende hoeveelheid bewijs over de monastieke structuren en lay-out.
Grote conserveringswerken begonnen in 1986, die zich concentreerden op het herstel en de consolidering van de terrassen en hun steunmuren. Dit werk werd uitgevoerd in combinatie met archeologisch onderzoek.
Beveiligings- en beheervereisten
De bescherming en het behoud van Sceilg Mhichíl wordt geboden door een reeks nationale wetgeving, internationale richtlijnen, wettelijke en niet-wettelijke begeleiding. Deze bepalingen zijn onder meer de Rijksmonumentenwet 1930-2004, de natuurwet 1976 en 2000, Planning en Ontwikkelingswetten, verschillende EU-richtlijnen en internationale handvesten.
Skellig Michael is een rijksmonument in volledig staatseigendom. Het Wetboek van Rijksmonumenten bevat bepalingen voor de bescherming en het behoud van rijksmonumenten en voor het behoud van archeologische voorwerpen in de staat. De Plan- en Ontwikkelingswetten bieden een kader om te beschermen tegen ongewenste ontwikkeling.
De leiding van Sceilg Mhichíl is in handen van het Bureau van Openbare Werken. Dit staatsbureau heeft gekwalificeerde conserveringsarchitecten en -ingenieurs in dienst; geschoolde ambachtslieden worden ingezet om consolidatie- en conserveringswerken uit te voeren. De staatskas zorgt voor de financiering die nodig is voor onderhoud, beheer en behoud. Archeologische input voor het behoud en de presentatie van het pand wordt geleverd door de National Monuments Service van het Department of Arts, Erfenis, Regionaal, Landelijke en Gaeltacht Zaken, terwijl het beheer wordt uitgevoerd onder een service level agreement tussen de afdeling en het Bureau van Openbare Werken.
Het Bureau van Openbare Werken is tijdens het bezoekersseizoen fulltime op het eiland aanwezig sinds het huidige conserveringsprogramma in 1978 begon. Op dat moment was de vuurtoren nog steeds bemand, maar het is nu een onbezet station. In 1987 werd een officiële gidsdienst ingevoerd om de bezoekersaantallen van de site tijdens de spitsuren te regelen en de monumenten te behouden. Sinds 2007 stelt de Rijksdienst voor Openbare Werken vast, op jaarlijkse basis, de periode waarin, als het weer het toelaat, een gidsdienst is beschikbaar op het eiland. Dit is ook de periode van het 'seizoen' waarnaar wordt verwezen in de vergunningen die jaarlijks worden afgegeven aan binnenschippers om bezoekers op het eiland te laten landen. In het belang van de voortdurende bescherming van het eiland en om schade aan de monumenten te voorkomen en in het bijzonder om redenen van gezondheid en veiligheid van bezoekers, toegang tot het eiland buiten de vastgestelde periode is niet toegestaan. Toegang tot het eiland door particuliere vaartuigen wordt ontmoedigd door het Bureau van Openbare Werken.
