Masada






Uitstekende universele waarde

Korte synthese

Masada is een dramatisch gelegen site van grote natuurlijke schoonheid met uitzicht op de Dode Zee, een ruig natuurlijk fort waarop de Judese koning Herodes de Grote een weelderig paleiscomplex in klassieke Romeinse stijl bouwde. Nadat Judea een provincie van het Romeinse Rijk werd, het was de toevluchtsoord van de laatste overlevenden van de Joodse opstand, die de dood verkoos boven slavernij toen de Romeinse belegeraars door hun verdediging braken. Als zodanig heeft het een emblematische waarde voor het Joodse volk.

Het is ook een archeologische vindplaats van grote betekenis. De overblijfselen van de paleizen van Herodes zijn uitstekende en zeer intacte voorbeelden van dit soort architectuur, terwijl de ongerepte belegeringswerken de mooiste en meest complete overal in de Romeinse wereld zijn.

Het Masada-complex, gebouwd door Herodes de Grote, koning van Judea, die regeerde tussen 37 BCE en 4 CE, en vooral het "hangende" paleis met zijn drie terrassen, is een uitstekend voorbeeld van weelderig architectonisch ontwerp, uitvoerig ontworpen en gebouwd in extreme omstandigheden. Het paleis aan de noordkant van de dramatische bergplaats bestaat uit een uitzonderlijke groep klassieke Romeinse keizerlijke gebouwen. Het watersysteem was bijzonder geavanceerd, het opvangen van afvloeiend water van een enkele dag regen om het leven van duizend mensen in stand te houden gedurende een periode van twee tot drie jaar. Deze prestatie maakte de transformatie van een onvruchtbaar, geïsoleerd, dorre heuveltop in een weelderig koninklijk toevluchtsoord.

Wanneer deze natuurlijke verdedigingssite, verder versterkt door massieve muren, werd bezet door overlevenden van de Joodse Opstand tegen de Romeinse overheersing, het werd met succes belegerd door een enorm Romeins leger. De militaire kampen, belegeringswerken en een aanvalshelling die de site omsingelen, en een netwerk van legioensforten van vierhoekig plan, zijn de meest complete overal in de Romeinse wereld. Masada is een aangrijpend symbool van de voortdurende menselijke strijd tussen onderdrukking en vrijheid.

Criterium (iii):Masada is een symbool van het oude Joodse koninkrijk Israël, van zijn gewelddadige vernietiging in de latere 1e eeuw CE, en van de daaropvolgende diaspora.

Criterium (iv):Het paleis van Herodes de Grote in Masada is een uitstekend voorbeeld van een luxueuze villa uit het vroeg-Romeinse rijk, terwijl de kampen en andere vestingwerken die het monument omringen de mooiste en meest complete Romeinse belegeringswerken vormen die tot op de dag van vandaag bewaard zijn gebleven.

Criterium (vi):De tragische gebeurtenissen tijdens de laatste dagen van de Joodse vluchtelingen die het fort en het paleis van Masada bezetten, maken het tot een symbool van zowel de Joodse culturele identiteit als, meer universeel, van de voortdurende menselijke strijd tussen onderdrukking en vrijheid.

Integriteit

Door de afgelegen ligging en het barre klimaat van het zuidelijke einde van de Judese woestijn, na de ontbinding van de Byzantijnse kloosternederzetting in de 6e eeuw bleef de site van Masada meer dan dertien eeuwen onaangeroerd tot de herontdekking in 1828. Het pand omvat de overblijfselen van de site op zijn natuurlijke fort en de omliggende belegeringswerken.

Even belangrijk is het feit dat de setting van Masada, het prachtige wilde landschap van deze regio, gedurende vele millennia niet is veranderd. De enige inbreuken zijn de lagere bezoekers- en kabelbaanfaciliteiten, die in hun nieuwe vorm sympathiek zijn ontworpen en verplaatst, visuele impact te minimaliseren, hoewel de locatie van het bergstation, is nog steeds controversieel.

authenticiteit

Dit is een site die meer dan dertien eeuwen onaangeroerd bleef. De gebouwen en ander bewijs van menselijke bewoning stortten geleidelijk in en werden afgedekt totdat ze in de jaren zestig werden onthuld. Er zijn geen toevoegingen of reconstructies geweest, boven een acceptabel niveau van anastylose, en ongeschikte materialen die in vroege conserveringsprojecten worden gebruikt, worden vervangen. Er zijn beperkte restauratiewerkzaamheden uitgevoerd om de interpretatie van de bezoekers te vergemakkelijken, waarbij de originele archeologische niveaus duidelijk worden gedefinieerd door een prominente zwarte lijn in de nieuwe mortelvoegen. Bepaalde belangrijke archeologische elementen, zoals de Romeinse kampen en belegeringswerken, vrijwel onaangeroerd blijven. De authenticiteit is dan ook van een zeer hoog niveau.

Beveiligings- en beheervereisten

De woestijn van Judea blijft een dunbevolkt gebied, met de hardheid van de omgeving die als een natuurlijke barrière dient tegen de druk van moderne stedelijke en plattelandsontwikkeling.

Het pand en de bufferzone zijn eigendom van de staat Israël, en de archeologische vindplaatsen worden beschermd door de Oudheidswet van 1978. Sinds 1966 is de hele Masada-site, en zijn omgeving, zijn aangewezen als Nationaal Park, bijgewerkt door de Nationale Parken van 1998, Natuurreservaten, Wet op nationale vindplaatsen en gedenkplaatsen. Het Nationaal Park wordt verder beschermd doordat het volledig wordt omringd door het Judean Desert Nature Reserve, ook opgericht op grond van de wet van 1998.

Het pand wordt beheerd door de Israel Nature and Parks Authority, in samenwerking met de Israel Antiquities Authority. Een belangrijk aspect van het huidige beheerplan is het besluit om geen verdere onderzoeksopgravingen uit te voeren op de hoofdlocatie "in de huidige generatie", hoewel beperkte opgraving zal worden toegestaan ​​wanneer dit vereist is door conservering, onderhouds- of restauratieprojecten.

Bijna volledig onzichtbaar vanaf de top, in 2000 werd een nieuw bezoekerscentrum geopend op de vlakte onder de oostkant van Masada. Met alle verwachte faciliteiten, het centrum is ontworpen om de 1,25 miljoen bezoekers per jaar te huisvesten. De kabelbaan, oorspronkelijk geïnstalleerd in de jaren 70, vervangen door een nieuwe, minder opdringerig, en intensief gebruikt systeem om het bezoekerscentrum met de top te verbinden. Het is ook nog steeds mogelijk om de zware klim naar de top te ondernemen via de twee historische toegangswegen voor voetgangers.

Het beleid om commerciële activiteiten van welke aard dan ook te verbieden, en picknicken op de top, wordt streng onderhouden.



Klassieke architectuur

Klassieke architectuur