Olympisch Nationaal Park
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Olympic National Park heeft een spectaculaire kustlijn, schilderachtige meren, majestueuze bergen en gletsjers, en een prachtig maagdelijk gematigd regenwoud. Olympic National Park heeft een schat aan geologische formaties - waaronder rotsachtige eilandjes langs de kust gevormd door een voortdurend terugwijkende en veranderende kustlijn, diepe kloven en valleien gevormd door erosie en steile pieken en prachtige keteldalen gevormd door ijstijd. Olympic National Park is ook de laagste breedtegraad ter wereld waar gletsjers zich vormen onder een hoogte van 2000 meter en voorkomen onder een hoogte van 1000 meter. Het relatieve isolement van het park, veel regen, sterke neerslaggradiënt van west naar oost, tien grote stroomgebieden en ruige topografie hebben gecombineerd om gevarieerde en complexe levenszones te produceren - van kustlijn tot gematigd bos tot alpenweiden tot gletsjertoppen. Als resultaat, het park is rijk aan biologische diversiteit en heeft een hoge mate van endemisme.
Criterium (vii):Olympic National Park is van opmerkelijke schoonheid, en is het grootste beschermde gebied in de gematigde regio van de wereld dat in één complex ecosystemen omvat van de oceaanrand tot gematigd regenwoud, alpenweiden en verglaasde bergtoppen. Het bevat een van 's werelds grootste stands van ongerept gematigd regenwoud, en omvat veel van de grootste naaldboomsoorten op aarde.
Criterium (ix):De gevarieerde topografie van het park, van kust tot gletsjer, getroffen door veel regen, heeft complexe en gevarieerde vegetatiezones voortgebracht, het verstrekken van habitats van ongeëvenaarde diversiteit aan de Pacifische kust. Het Olympisch regenwoud aan de kust bereikt zijn maximale ontwikkeling binnen het pand en heeft een levende biomassa die mogelijk de hoogste ter wereld is. De isolatie van het park heeft de ontwikkeling van endemische dieren in het wild mogelijk gemaakt, ondersoort van forel, variëteiten van planten en unieke vachtkleuring bij zoogdieren, aanwijzingen voor een aparte evolutie.
Integriteit
Met meer dan 373, 000 hectare, waarvan 95% federaal beschermde wildernis is, het pand is groot genoeg om de aan de gang zijnde geologische processen (ijstijd en veranderende kustlijn) en de evolutie van de vele en gevarieerde bostypes te bevatten. De nabijheid van het park tot acht federaal erkende tribale reservaten - waarvan het de grenzen deelt met vier - biedt mogelijkheden voor samenwerking om de parkbronnen te beschermen. Het Olympic Coast Marine Sanctuary biedt een buffer voor mariene bescherming, en federale en staatsbosgebieden bieden extra mogelijkheden voor grensbescherming en connectiviteit met het grotere landschap.
Beveiligings- en beheervereisten
Door het Amerikaanse Congres in 1938 aangewezen als nationaal park, Olympic National Park wordt beheerd onder het gezag van de organieke wet van 25 augustus, 1916, de oprichting van de National Park Service van de Verenigde Staten. In aanvulling, het park heeft machtigingswetgeving die een brede congresrichtlijn biedt met betrekking tot de primaire doelen van het park. Talrijke andere federale wetten brengen extra beschermingslagen voor het park en zijn bronnen. De dagelijkse leiding is in handen van de parkbeheerder.
Beheerdoelen en doelstellingen voor het onroerend goed zijn ontwikkeld door middel van een algemeen beheersplan, die de afgelopen jaren is aangevuld met locatiespecifieke planningsoefeningen en tal van plannen voor specifieke problemen en middelen. In aanvulling, de National Park Service heeft beheerbeleid opgesteld dat een bredere richting geeft aan alle National Park Service-eenheden, waaronder Olympisch.
De National Park Service werkt nauw samen met andere instanties voor land- en waterbeheer in de grotere regio van de Noordelijke Stille Oceaan om gedeelde hulpbronnen te beschermen. Een voorbeeld is de North Pacific Landscape Conservation Cooperative, die wetenschap en hulpbronnenbeheer samenbrengt om klimaatadaptatiestrategieën te informeren om klimaatverandering en andere stressoren in deze ecologische regio aan te pakken.
Berggeiten (Oreamnos americanus), geïntroduceerd in het pand in de jaren 1920, kunnen aanzienlijke veranderingen in het natuurlijke ecosysteem veroorzaken. Onderzoek heeft gesuggereerd dat de berggeiten een verminderde plantbedekking hebben, verhoogde erosie, en verschoven dominante plantengemeenschappen naar meer resistente of minder smakelijke soorten; er is vastgesteld dat ze zich voeden met ten minste drie van de endemische planten, en er is enige bezorgdheid geuit dat deze soorten bedreigd kunnen worden door de berggeit. Habitatverlies buiten het park lijkt ook gevolgen te hebben voor andere soorten in het park, zoals de met uitsterven bedreigde murrelet en de bijna bedreigde noordelijke gevlekte uil. Op langere termijn, klimaatverandering kan het verspreidingsgebied van dominante plantensoorten beïnvloeden, habitat veranderen en endemische soorten in het park bedreigen.
Het Elwha Ecosystem Restoration Project is na de Everglades het op één na grootste ecosysteemherstelproject in de geschiedenis van de National Park Service. Met de verwijdering van de 64 meter lange Glines Canyon Dam en de 33 meter lange Elwha Dam, samen met het leegpompen van hun reservoirs, het park herbegroeit nu de hellingen en rivierbodems om erosie te voorkomen en ecologisch herstel te versnellen. Het primaire doel van dit project is om de anadrome bestanden van Pacifische zalm en Steelhead in de Elwha-rivier te herstellen, die door deze dammen al meer dan 95 jaar de toegang tot de bovenste 105 km rivierhabitat werd ontzegd.
In 2008, de visser ( Martes pennanti) werd opnieuw in het park geïntroduceerd, het herstellen van een belangrijk onderdeel van de inheemse flora en fauna van het park en het verbeteren van de integriteit van het ecosysteem.
Langdurige bescherming en effectief beheer van de site tegen potentiële bedreigingen vereist voortdurende monitoring van de hulpbronnen, zoals via het NPS-programma Inventarisatie en Monitoring (I&M). Het North Coast en Cascades I&M-netwerk, waarvan Olympic National Park deel uitmaakt, heeft verschillende 'vitale tekens' ontwikkeld om een subset van fysieke, chemische en biologische elementen en processen die zijn geselecteerd om de algehele gezondheid of toestand van parkbronnen weer te geven. In het Olympisch Nationaal Park, deze vitale functies omvatten waterkwaliteit, klimaat, landschap dynamiek, intergetijdengebieden, landvogelpopulaties, en anderen.
