Oude en nieuwe steden van Edinburgh
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
De opmerkelijke nevenschikking van twee duidelijk gearticuleerde stedenbouwkundige fenomenen. Het contrast tussen de organische middeleeuwse oude stad en de geplande Georgische nieuwe stad Edinburgh, Schotland, biedt een helderheid van stedelijke structuur die ongeëvenaard is in Europa. Het naast elkaar plaatsen van deze twee karakteristieke stadsgezichten, elk van uitzonderlijk historisch en architectonisch belang, die over de landschappelijke kloof zijn verbonden, de "grote arena" van Sir Walter Scott's Waverley Valley, door het stadsviaduct, Noordelijke brug, en bij de heuvel, creëert het uitstekende stedelijke landschap.
De oude stad strekt zich uit langs een hoge bergkam van het kasteel op zijn dramatisch gelegen rots tot aan het paleis van Holyrood. De vorm weerspiegelt de inbraakpercelen van de Canongate, opgericht als een "abbatial burgh" afhankelijk van de abdij van Holyrood, en de nationale traditie om hoog te bouwen op de smalle "tofts" of percelen gescheiden door lanen of "closes", waardoor enkele van 's werelds hoogste gebouwen van hun tijd zijn ontstaan, de dramatische, robuust, en karakteristieke huurkazernes. Het bevat veel koopmans- en edelenhuizen uit de 16e en 17e eeuw, zoals het gerestaureerde herenhuis uit het begin van de 17e eeuw van Gladstone's Land, dat oploopt tot zes verdiepingen, en belangrijke vroege openbare gebouwen zoals de Canongate Tolbooth en de St Giles-kathedraal.
De oude stad wordt gekenmerkt door het voortbestaan van het weinig gewijzigde middeleeuwse "visgraat"-stratenpatroon van smalle sloten, wynds, en rechtbanken die uitlopen op de ruggengraat gevormd door de High Street, de breedste, langste straat in de oude stad, met een gevoel van besloten ruimte afgeleid van de breedte, de hoogte van de gebouwen er omheen, en de kleinschaligheid van eventuele breuken ertussen.
De nieuwe stad, gebouwd tussen 1767 en 1890 als een verzameling van zeven nieuwe steden op de gletsjervlakte ten noorden van de oude stad, wordt omlijst en gearticuleerd door een ongewoon hoge concentratie van geplande ensembles van hardstenen, van het allerbeste niveau, neoklassieke gebouwen, verbonden aan gerenommeerde architecten, waaronder John en Robert Adam (1728-1792), Sir William Chambers (1723-1796), en William Playfair (1790-1857). Omvat en geïntegreerd in het stadsbeeld zijn tuinen, ontworpen om optimaal gebruik te maken van de topografie, terwijl ze een uitgebreid systeem van private en publieke open ruimtes vormen. De Nieuwe Stad is geïntegreerd met grote groene ruimtes. Het beslaat een zeer groot gebied van 3, 288 ha, is in een ongeëvenaarde mate consistent, en overleeft vrijwel intact.
Enkele van de mooiste openbare en commerciële monumenten van de nieuw-klassieke heropleving in Europa staan in de stad, als gevolg van zijn voortdurende status als hoofdstad van Schotland sinds 1437, en een belangrijk centrum van denken en leren in de 18e eeuw van de Verlichting, met zijn nauwe culturele en politieke banden met het vasteland van Europa.
De opeenvolgende geplande uitbreidingen van de eerste Nieuwe Stad, en de hoge kwaliteit van de architectuur, normen stellen voor Schotland en daarbuiten, en oefende een grote invloed uit op de ontwikkeling van stedelijke architectuur en stadsplanning in heel Europa.
De dramatische topografie van de oude stad in combinatie met de geplande uitlijning van belangrijke gebouwen in zowel de oude als de nieuwe stad, resulteert in spectaculaire uitzichten en panorama's en een iconische skyline.
De vernieuwing en heropleving van de oude stad in de late 19e eeuw, en de aanpassing van de kenmerkende Baronial-bouwstijl voor gebruik in een stedelijke omgeving, invloed gehad op de ontwikkeling van het natuurbehoudbeleid voor stedelijke omgevingen.
Criterium (ii):De opeenvolgende geplande uitbreidingen van de Nieuwe Stad, en de hoge kwaliteit van de architectuur, normen stellen voor Schotland en daarbuiten, en oefende een grote invloed uit op de ontwikkeling van stedelijke architectuur en stadsplanning in heel Europa, in de 18e en 19e eeuw.
Criterium (iv):De oude en nieuwe stad vormen samen een dramatische weerspiegeling van belangrijke veranderingen in de Europese stadsplanning, van het naar binnen kijken, verdedigingsmuur middeleeuwse stad van koninklijke paleizen, abdijen en organisch ontwikkelde percelen in de oude stad, door de uitgebreide formele Verlichtingsplanning van de 18e en 19e eeuw in de Nieuwe Stad, tot de 19e-eeuwse herontdekking en heropleving van de oude stad met zijn aanpassing van een kenmerkende baronstijl van architectuur in een stedelijke omgeving.
Integriteit
Het pand omvat belangrijke stedenbouwkundige componenten, inclusief lay-out, gebouwen, open ruimtes en uitzichten, die het onderscheidend vermogen demonstreren tussen de organische groei van de oude stad en de geplande terrassen en pleinen van de nieuwe stad met de brede aangelegde vallei ertussen. Over het algemeen vormt het pand een opmerkelijk consistent en coherent geheel dat zich in de loop van de tijd heeft ontwikkeld en aangepast. Het heeft zijn skyline en weidse uitzichten in en uit het pand grotendeels behouden, hoewel zoals bij elke moderne, levende stad deze zijn in de loop van de tijd veranderd en ontwikkeld, met behoud van de belangrijkste kenmerken van Outstanding Universal Value binnen het pand. De kwetsbaarheid van de skyline en de uitzichten in en uit het pand is aangepakt door de introductie van een Skyline-beleid.
authenticiteit
Het authenticiteitsniveau in Edinburgh is hoog. Individueel zijn de hoogwaardige gebouwen van alle data bewaard gebleven tot een hoge standaard en de lay-out van straten en pleinen behouden hun intactheid. Het pand behoudt ook zijn historische rol als de administratieve en culturele hoofdstad van Schotland, terwijl het een levendig economisch centrum blijft.
Beveiligings- en beheervereisten
Werelderfgoederen in Schotland worden beschermd door de volgende wetgeving. De Town and Country Planning (Scotland) Act 1997 en The Planning etc. (Scotland) Act 2006 bieden een kader voor lokaal en regionaal planningsbeleid en fungeren als de belangrijkste primaire wetgeving die planning en ontwikkeling in Schotland stuurt. Aanvullend, individuele gebouwen, monumenten en gebieden van bijzonder archeologisch of historisch belang zijn aangewezen en beschermd op grond van de wet op de planning (op de monumentenlijst geplaatste gebouwen en beschermde gebieden) (Schotland) van 1997 en de wet op de oude monumenten en archeologische gebieden van 1979. De oude stad, Nieuwe stad, Dean Village en West End Conservation Areas bieden voldoende bescherming door het grootste deel van het werelderfgoed te bedekken, terwijl ongeveer 75% van de gebouwen in het pand categorie A zijn, B of C monumentale gebouwen.
Het Scottish Historic Environment Policy (SHEP) is de belangrijkste beleidsrichtlijn voor de bescherming en het beheer van de historische omgeving in Schotland. Scottish Planning Policy (SPP) zit naast de SHEP en omvat het nationale planningsbeleid van de regering voor de historische omgeving. Het zorgt voor de bescherming van Werelderfgoed door rekening te houden met de impact van ontwikkeling op de Outstanding Universal Value, authenticiteit en integriteit. Lokaal beleid dat specifiek het eigendom beschermt, is opgenomen in het lokale plan van de stad Edinburgh en citeert het beheersplan als een materiële overweging voor beslissingen over planningskwesties. De directe omgeving van het pand wordt beschermd door een Skyline-beleid dat is goedgekeurd door de gemeenteraad van Edinburgh. Dit definieert belangrijke uitzichten over de stad met het doel om planningscontrole te bieden die ze zal beschermen. Deze controle van hoge gebouwen die van invloed kunnen zijn op het stadscentrum, biedt passende bescherming voor de omgeving van het onroerend goed, het beschermen van zijn wereldberoemde silhouet en uitzicht vanaf het pand naar cruciale topografische kenmerken als Arthur's Seat en de Firth of Forth. Het Skyline-beleid in combinatie met bestaande monumentale gebouwen en aanduidingen van beschermde gebieden biedt een uitgebreid en geavanceerd instrument om de Outstanding Universal Value van het onroerend goed te beschermen. Deze manier van beveiligen wordt voortdurend gecontroleerd.
Het beheer van het vastgoed wordt indirect beïnvloed door een groot aantal organisaties, gemeenschappen en belangengroepen. Het beheersplan was het onderwerp van gedetailleerde stakeholderbetrokkenheid, waarvan de resultaten haar visie vormden, doelstellingen en acties. Het pand is een levende hoofdstad van de stad. Het heeft een rijk cultureel en intellectueel leven, die deel uitmaakt van zijn Outstanding Universal Value en die van vitaal belang is om in stand te houden. Dit rijke culturele leven, in zo'n prachtige omgeving, trekt massaal toeristen. Een Edinburgh Tourism Strategy erkent de waarde van de werelderfgoedstatus in haar strategische prioriteiten voor het beheer van een stad van wereldklasse.
Historic Scotland en de City of Edinburgh Council werken nauw samen bij het beheer van het onroerend goed. Edinburgh World Heritage is opgericht door de City of Edinburgh Council en Historic Scotland door een fusie tussen het Edinburgh New Town Conservation Committee en de Edinburgh Old Town Renewal Trust. Zijn rol omvat het promoten van het onroerend goed, spreiding en gemeenschapsbetrokkenheid over het hele pand te verlenen. Het is ook een belangrijke partner bij de uitvoering van het beheersplan. De coördinator Werelderfgoed is verantwoordelijk voor de coördinatie van de uitvoering van het beheersplan.
