Punische stad Kerkuane en zijn necropolis
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
De Punische stad Kerkuane, gelegen op het puntje van Kaap Bon op een klif die de zee domineert, is een uitzonderlijke getuige van de Fenicisch-Punische stadsplanning. In tegenstelling tot wat er in Carthago gebeurde, Tyrus of Byblos, op deze Fenicische stad werd geen Romeinse stad gebouwd, en zijn haven, wallen, woonwijken, winkels, werkplaatsen, straten, vierkanten, tempels en necropolis blijven duidelijk zoals ze waren in de 3e eeuw voor Christus. De site van de Punische stad Kerkuane werd ontdekt in 1952. Opgravingen werden uitgevoerd door het Nationaal Instituut voor Archeologie en Kunst. De vroegst bekende getuigenissen op de site dateren uit de 6e eeuw voor Christus; overwegende dat de ruïnes, vandaag zichtbaar op de site, dateren uit het einde van de 4e, eerste helft van de 3e eeuw voor Christus en getuigen van een uitgekiende stadsplanning.
De necropolis van Arg el Ghazouani, gelegen op een rotsachtige heuvel op minder dan een kilometer van de stad, getuigt van onschatbare waarde van de Punische grafarchitectuur uit deze periode; het betreft het best bewaarde deel van de grote necropolis van Kerkuane, waarvan de graven zijn verspreid over de kustheuvels op het puntje van Cap Bon.
Criterium (iii) :De Punische stad Kerkuane, nooit opnieuw bewoond sinds het werd verlaten tegen het midden van de 3e eeuw voor Christus, is een uitzonderlijke getuige van de Fenicisch-Punische stadsplanning. Dit is de unieke bekende Punische stad in de Middellandse Zee die een schat aan informatie over stadsplanning herbergt (ontwikkeling van de ruimte met inachtneming van een vooraf vastgesteld algemeen plan:brede en redelijk rechte straten vormen een dambordnetwerk, waarvan de vierkanten gevuld zijn met de insulae) en architectuur (verdediging, huiselijk, religieus, ambachtelijke structuren, bouwtechnieken en materialen). Op basis van de ontdekte gegevens, de archeoloog is in staat om het profiel van een Punische stad te traceren zoals het was tussen de 6e en het midden van de 3e eeuw voor Christus. De ontdekking van Kerkuane draagt aanzienlijk bij aan een betere kennis van Fenicisch-Punische vindplaatsen in de Middellandse Zee.
Integriteit
De Punische stad Kerkuane heeft al zijn architecturale en stedenbouwkundige componenten behouden, die zich aan de grens van het perceel bevinden. Na de vernietiging door Regulus rond 255 voor Christus, de stad werd verlaten en, in tegenstelling tot andere Punische steden die na de val van de Carthaagse metropool, werden geromaniseerd en verloren hun Punische kenmerken, Kerkuane werd nooit opnieuw bewoond. De integriteit wordt bedreigd door zee-erosie. De aanwezigheid van een moderne steunmuur aan de klifzijde is bedoeld om de erosie van de site te vertragen en de integriteit ervan te behouden. Wat betreft de Necropolis van Arg el Ghazouani, de grenzen van deze sector bevatten het best bewaarde deel van de grote necropolis van Kerkuane.
authenticiteit
De « strafheid » van Kerkuane wordt perfect weerspiegeld in de architectuur, stadsplanning, levensstijl (het lijkt grotendeels stedelingen te zijn geweest), het sociaal-economische leven (diversiteit en rijkdom aan economische activiteit), evenals enkele religieuze en funeraire praktijken. De functionele relatie van de twee delen van het pand, de stad en haar necropolis, moet ook visueel worden waargenomen.
Beveiligings- en beheervereisten
Het pand wordt beschermd door de wet 35-1994 betreffende de bescherming van het archeologische en historische erfgoed en de traditionele kunsten. Het eigendom, staatsbedrijf, wordt beheerd door het Nationaal Erfgoedinstituut (INP) dat verantwoordelijk is voor de toepassing van de Erfgoedcode. De opwaardering van de site is de verantwoordelijkheid van het Agentschap voor Erfgoedpresentatie. Een team verbonden aan het INP is verantwoordelijk voor de beveiliging en het dagelijks beheer. Tegen de klif is een steunmuur gebouwd om het negatieve effect van onderstroom op de overblijfselen tegen te gaan. De necropolis is omheind en er wordt een permanente bewaking gehouden. Archeologische opgravingen en de bescherming (restauratie) van de monumenten zijn gepland. Er wordt onderzoek gedaan naar een bufferzone die ter controle aan het INP zal worden voorgelegd. De begrenzing ervan moet de integratie van de twee elementen van het ingeschreven eigendom mogelijk maken en de administratieve en regelgevende maatregelen voor het beheer ervan moeten worden gedefinieerd.
