Laurisilva van Madeira
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
De Laurisilva van Madeira, in het Parque Natural da Madeira (Natuurpark Madeira) het grootste overgebleven gebied van primair laurierbos of "laurisilva" wordt bewaard, een vegetatietype dat nu beperkt is tot de Azoren, Madeira en de Canarische Eilanden. Deze bossen vertonen een schat aan ecologische niches, intacte ecosysteemprocessen, en een overheersende rol spelen bij het handhaven van het hydrologische evenwicht op het eiland Madeira. Het pand is van groot belang voor het behoud van de biodiversiteit met ten minste 76 soorten vaatplanten die endemisch zijn voor Madeira en voorkomen in het pand, samen met een groot aantal endemische ongewervelde dieren en twee endemische vogels, waaronder de emblematische Madeira-laurierduif.
Criterium (ix):De Laurisilva van Madeira is een opmerkelijk relict van een voorheen wijdverbreid laurierbostype, die 15-40 miljoen jaar geleden een groot deel van Zuid-Europa besloeg. Het bos van het pand beslaat volledig een reeks zeer steile, V-vormige valleien die van het plateau en de oost-westrug in het midden van het eiland naar de noordkust leiden. De bossen van het pand en het bijbehorende biologische en ecologische proces zijn grotendeels ongestoord, en een overheersende rol spelen in het hydrologische evenwicht van het eiland. Het bos bestaat voornamelijk uit groenblijvende bomen en struiken, met platte, donkergroene bladeren. Het pand biedt een schat aan ecologische niches, complexe voedselwebben en voorbeelden van co-evolutie van soorten. Een reeks climax-vegetatiegemeenschappen zoals de "Til Laurisilva", de "Barbusano Laurisilva" en de "Vinhático Laurisilva", zijn geïdentificeerd in het pand. Oude bomen in de valleien, watervallen en kliffen dragen bij aan de ervaring van de waarden van het pand.
Criterium (x):De Laurisilva van Madeira is een belangrijke plaats vanwege zijn biologische diversiteit. Een groot deel van de planten en dieren zijn uniek voor het laurierbos, en het is groter dan en met significante verschillen met andere laurierbosgebieden. Endemische bomen die tot de Lauraceae-familie behoren, zoals de Barbusano Apollonias barbujana ssp. Barbujana, de Laurier Laurus novocanariensis, de Til Ocotea foetens en de Vinhático Persea indica zijn dominant. Andere endemische planten zijn planten zoals Pride of Madeira Echium candicans, Honingwolfsmelk Euphorbia mellifera, Madeira Vingerhoedskruid Isoplexis spectrum en Musschia wollastonii. Varens in overvloed in de schaduwrijke valleien en bryophyten bedekken grote delen van de grond, banken, rotsen en boomstammen. Ongeveer 13 levermossoorten en 20 mossoorten worden op Europese schaal als bedreigd beschouwd, terwijl overvloedige korstmossen wijzen op een hoge milieukwaliteit en de afwezigheid van vervuiling. Gewervelde soorten omvatten een beperkt aantal soorten met een hoog endemisme, waaronder twee zeldzame soorten vleermuizen, de Madeira Pipistrelle Pipistrellus maderensis en de Leisler's Bat Nyctalus leisleri verrucosus en verschillende vogels, zoals de Madeira Laurierduif Columba trocaz, de Madeiran Firecrest Regulus madeirensis en de Madeiran Vink Fingilla coelebs madeirensis. In de Laurisilva zijn er meer dan 500 endemische soorten ongewervelde dieren, inclusief insecten, spinachtigen en weekdieren.
Integriteit
Het pand omvat de gebieden met primaire laurisilva die nog op Madeira staan. De grenzen werden bepaald na een uitgebreide veldstudie om de belangrijkste gebieden met resterende vegetatie te identificeren. Het grootste deel van het pand is vermoedelijk nooit gekapt en omvat enkele enorme oude bomen, mogelijk meer dan 800 jaar oud, die zijn gegroeid sinds voordat het eiland werd gevestigd. Geiten en schapen, die in het verleden schade hebben veroorzaakt, zijn inmiddels uit het gebied verdreven.
Het pand bevat ook een belangrijke getuigenis van menselijk gebruik. De kolonisten van Madeira legden waterkanalen aan, bekend als levada's, die door het bos lopen en de contouren van het landschap volgen, en zich vastklampen aan de kliffen en steile valleien. Typisch 80-150 cm breed en gemaakt van steen of recenter beton, ze dragen water uit het bos naar waterkrachtcentrales en naar de steden in het zuiden, waar ze voorzien in essentiële drinkwater- en irrigatievoorzieningen. Langs de levada's zijn paden die typisch 1-2 m breed zijn, die toegang geven tot het anders bijna ondoordringbare bos. De impact van deze kenmerken op het vastgoed is beperkt, en heeft ook enig voordeel voor het behoud, omdat ze toegang geven tot het bos op relatief vlakke paden en slechts een oneindig klein gebied beslaan. Geen enkele is gebouwd voor 70 jaar, maar de huidige worden zorgvuldig onderhouden. Afgezien van de levada's, en af en toe een kleine hut die wordt gebruikt door degenen die ze onderhouden, menselijke ontwikkeling binnen het pand is zeer beperkt en er is geen bewoning, geen gebouwen, behalve af en toe een klein hutje voor degenen die de levada's onderhouden, en geen gecultiveerd land. Er zijn beperkte effecten van twee wegen, met plannen om er een te vervangen door een tunnel.
De integriteit van het onroerend goed wordt verder versterkt door bufferzones die geen deel uitmaken van het ingeschreven onroerend goed, maar het beschermen tegen bedreigingen van buiten de grenzen. Mogelijke bedreigingen die uit deze gebieden voortkomen, zijn onder meer invasieve soorten en de introductie van soorten uit zowel de land- als de bosbouw.
Beveiligings- en beheervereisten
Het pand omvat circa 15, 000 ha land binnen de 27, 000 ha Parque Natural da Madeira (Natuurpark Madeira). Het heeft een sterke en effectieve rechtsbescherming onder regionale, nationaal en Europees recht. Deze meerdere beschermingslagen omvatten de status als een speciaal beschermd gebied onder de Habitatrichtlijn van de Europese Unie, die de Staat die Partij is verplicht om het gebied te beschermen zodat zowel "Madeiraans laurierbos" en 39 soorten zeldzame en bedreigde planten en dieren blijven, of worden hersteld, "gunstige staat van instandhouding". Het pand is ook een biogenetisch reservaat van de Raad van Europa, en een speciale beschermingszone onder de Vogelrichtlijn van de Europese Unie. Het pand staat onder de wet van Madeira, met ongeveer de helft van het gebied als een strikte reserve ("Reserva Integral") en de rest als een gedeeltelijke reserve ("Reserva Partial").
Er is ook effectief natuurbeheer. Instandhoudingsfuncties worden overgedragen aan de regionale overheid in de vorm van de Governo da Região Autónoma da Madeira (autonome regionale regering van Madeira). Er is een beheersplan (Plano de Ordenamento e Gestão da Floresta Laurisilva) opgesteld en goedgekeurd door de regionale regering. Dit is een krachtig juridisch instrument dat strategieën en doelstellingen definieert voor de bescherming en verbetering van het onroerend goed, het opstellen van de belangrijkste richtlijnen voor het beheer ervan, behoud en bescherming.
Er zijn voldoende mensen en middelen aanwezig en deze moeten op de lange termijn worden gehandhaafd. Er zijn een aantal problemen die een effectief langetermijnbeheer vereisen. Deze omvatten het monitoren van de potentiële bedreiging voor het onroerend goed door invasieve soorten, waaronder soorten van voormalige landbouwgrond aan de onderkant van het onroerend goed. Er wordt een klein aantal vergunningen afgegeven aan de lokale bevolking voor het beperkt verzamelen van gewone boomheide in de hoger gelegen zones. Hoewel afnemend, dit gebruik moet worden gecontroleerd en binnen niveaus worden gehouden die geen schade toebrengen aan het bos. Het beheer van de gebieden die aan het eigendom grenzen, moet volledig rekening houden met de uitzonderlijke universele waarde ervan, met name met betrekking tot het potentieel voor introductie van uitheemse invasieve soorten. Er zijn weinig voorzieningen voor bezoekers van het laurierbos en bezoekersbeheer zal prioriteit moeten krijgen naarmate de toeristische trends veranderen. Met steile kliffen naast smalle levada's, grote zorg is nodig om zowel het bos te beschermen als te zorgen voor een veilige toegang voor bezoekers, vooral in relatie tot mogelijke verhogingen van de bezoekersdruk. Er is een krachtig beleid nodig om ervoor te zorgen dat de verleiding niet ontstaat om ongepaste faciliteiten voor bezoekers te bouwen. Effectieve interpretatie- en onderwijsprogramma's voor bezoekers zouden ook zeer gunstig zijn voor de communicatie van de Outstanding Universal Value van het onroerend goed.
