Walvisreservaat van El Vizcaino

Uitstekende universele waarde

Korte synthese

Het walvisreservaat van El Vizcaino is een seriële eigendom aan de Pacifische kust van het centrale deel van het schiereiland Baja California in Mexico. Het bestaat uit twee kustlagunes, Laguna Ojo de Liebre en Laguna San Ignacio, en hun omgeving, een complex mozaïek van wetlands, moerassen, halofyten, duinen en woestijnhabitats, evenals mangroven in de overgangsgebieden. De totale omvang van de twee componenten van het pand is 370, 950 hectare, ingebed in het veel grotere biosfeerreservaat El Vizcaino, Het grootste beschermde gebied van Mexico, die op zijn beurt grenst aan een ander groot natuurgebied in het noorden. De lagunes worden erkend als 's werelds belangrijkste plaats voor de reproductie van de eens bedreigde oostelijke subpopulatie van de grijze walvis in de noordelijke Stille Oceaan. De bescherming van deze broedgebieden in de winter is van het grootste belang geweest bij het opmerkelijke herstel van deze soort na bijna-uitsterven als gevolg van de commerciële walvisvangst, ook in deze lagunes. Het grootste deel van de subpopulatie migreert tussen de lagunes en de zomervoedselgronden in de Chukchi, Beaufort en de Noordwestelijke Beringzee.

De lagunes zijn de thuisbasis van tal van andere zeezoogdieren, zoals tuimelaar, Californische zeeleeuw en zeehond. Vier soorten zeeschildpadden komen voor in de ondiepe wateren die ook een belangrijke habitat en kraamkamer zijn voor een groot aantal vissen, schaaldieren, en andere levensvormen. Talloze broed- en trekvogelsoorten, waaronder bijvoorbeeld een grote inwonende visarendpopulatie en meer dan de helft van de Mexicaanse overwinteringspopulatie van Brant Goose is afhankelijk van de lagunes en aangrenzende habitats. Dit uitzonderlijke heiligdom bewaart zowel mariene als terrestrische ecosystemen en hun delicate interface. De omringende woestijn, biogeografisch deel van de Sonorawoestijn, heeft een zeer diverse flora en fauna.

Ondanks de beschermingsstatus, het onroerend goed gevoelig is voor de mogelijke gevolgen van economische activiteiten die plaatsvinden in de onmiddellijke nabijheid van de lagunes, in het bijzonder de bodem- en pelagische visserij, grootschalige zoutwinning en toerisme.

Criterium (x) :Het walvisreservaat van El Vizcaino bevat de belangrijkste broedplaatsen van de oostelijke subpopulatie van de grijze walvis in de noordelijke Stille Oceaan. De bescherming ervan is nauw verbonden met het redden van de soort van uitsterven en herstel na bijna-instorting als gevolg van overmatige commerciële walvisvangst. Veel omgevingsfactoren, zoals diepte, temperatuur, voedingsstoffen, en het zoutgehalte vallen samen in de lagunes van Ojo de Liebre en San Ignacio om ze een ideale paring te maken, broed- en afkalfgebieden. De lagunes bieden ook waardevolle leefgebieden voor tal van andere zeezoogdieren, zoals tuimelaar, Californische zeeleeuw en zeehond. Vier soorten zeeschildpadden zijn geregistreerd in de lagunes en aangrenzende kusten, de belangrijkste zijn de groene en de onechte karetschildpad. de ondiepe, goed beschermde lagunes met hun mangrove-opstanden zijn ook zeer productieve kraamkamers voor een gevarieerde visfauna en hebben een rijke fauna van ongewervelde dieren, en een indrukwekkend natuur- en zeegezicht. De omliggende wetlands trekken een buitengewone diversiteit en overvloed aan van ingezeten en trekkende vogelsoorten met enkele honderdduizenden overwinterende vogels. De drogere terrestrische gebieden behoren tot de Sonorawoestijn, bekend om zijn opmerkelijk diverse flora en fauna en een hoge mate van endemisme.

Integriteit

De grenzen van het pand beslaan de kustlagunes van Ojo de Liebre en San Ignacio in hun geheel. Daarbij omvatten ze een groot gebied met een gevoelig leefgebied voor grijze walvissen, een belangrijke instandhoudingswaarde van het onroerend goed. De accommodatie is ingebed in het biosfeerreservaat El Vizcaino, Het grootste beschermde gebied van Mexico en is ook een integraal onderdeel van een nog groter aaneengesloten natuurbeschermingscomplex. De uitgestrekte terrestrische beschermde gebieden dienen als terrestrische buffer voor de lagunes, ook wat betreft het in stand houden van interacties tussen zee en land. Het biosfeerreservaat inclusief, en omringend, het pand omvat tevens een zeestrook van vijf kilometer uit de kust als bufferzone, ook dienen als een de facto mariene bufferzone voor het onroerend goed.

Het is belangrijk op te merken dat de broedende grijze walvispopulatie, een buitengewoon natuurbehoudskenmerk van mondiaal belang, slechts een relatief klein deel van zijn levenscyclus in het pand doorbrengt. In deze betekenis, het pand is een sprekend voorbeeld van zowel de voordelen als de tekortkomingen van in-situ conservering. De toekomst van de oostelijke subpopulatie van de grijze walvis in de noordelijke Stille Oceaan zal ongetwijfeld afhangen van zowel het succesvolle behoud van het eigendom als bredere internationale inspanningen buiten specifieke locaties.

Menselijke effecten zijn relatief beperkt. Tegelijkertijd, het is opmerkelijk dat zelfs in een afgelegen woestijn door menselijke activiteiten de natuurlijke omgeving steeds meer onder druk komt te staan. Terwijl de walvisvangst volledig tot stilstand is gekomen op het terrein, aanhoudende redenen tot bezorgdheid omvatten, maar zijn niet beperkt tot, overmatige visserij, uitgebreide verdampingszoutproductie en ongecontroleerde toeristische ontwikkeling.

Vereisten voor bescherming en beheer

De eerste toepasselijke instandhoudingsinspanning is het Verdrag inzake de bescherming van trekvogels en wildzoogdieren, een bilaterale overeenkomst tussen Mexico en de Verenigde Staten van Amerika, geratificeerd in 1937. Een ander kader is de toetreding van Mexico tot de Internationale Walvisvaartcommissie in 1949, die sinds zijn oprichting de grijze walvissen heeft beschermd tegen commerciële walvisvangst. Meer recente federale wetgeving over bedreigde en bedreigde inheemse soorten noemt de grijze walvis als "onderworpen aan speciale bescherming".

Bij federaal besluit in 1971 werd een mariene toevluchtsoord voor walvissen ingesteld in Laguna Ojo de Liebre, gevolgd door een ander decreet een jaar later tot oprichting van verschillende schuilplaatsen rond de lagunes. Nog een ander decreet stelde in 1979 een toevluchtsoord voor walvisachtigen in Laguna San Ignacio in. de federale regering heeft El Vizcaino uitgeroepen tot biosfeerreservaat, het bezit van vandaag omvat. El Vizcaino werd in 1993 internationaal erkend door het UNESCO Man and the Biosphere Program.

De Laguna Ojo de Liebre ligt naast de havenstad Guerrero Negro, een centrum om walvissen te spotten, maar ook de locatie van zoutwinning op industriële schaal. Schepen vervoeren het zout uit de lagune naar een offshore diepwaterdok. Deze scheepvaart, samen met ander scheepvaartverkeer langs de kust en een toenemend aantal toeristenboten, gevaar voor verstoring met zich meebrengt, besmetting een gelijkmatige aanvaring met zeezoogdieren. Anders dan in Laguna San Ignacio, exploratie en exploitatie van mijnen zijn niet uitdrukkelijk verboden in Ojo de Liebre, met een potentieel risico van toekomstige zoutwinning ten koste van het kritieke leefgebied van de grijze walvis.

Overbevissing en illegale visserij vindt plaats in en rond beide lagunes en is ook een breder probleem langs de Pacifische kust. Naast complexe effecten op de mariene ecosystemen in de lagunes, Grijze Walvissen, andere zeezoogdieren en zeeschildpadden kunnen dodelijk verstrikt raken in vistuig. Toerisme en aanverwante kustontwikkeling hebben een aantal ongewenste effecten wanneer ze niet goed worden beheerd, bijvoorbeeld onvoldoende afvalbeheer, maar ook directe verstoring door onverantwoord en buitensporig walvissen spotten. Er is ook ongecontroleerd off-road rijden en stroperij in de omliggende woestijn. Het indrukwekkende natuurlijke landschap en het zeegezicht vereisen een zorgvuldige planning en beheer om de integriteit van dit eigendom te behouden.

De uitdagingen zijn gedocumenteerd in geavanceerde beheerprogramma's. Het walvisreservaat van El Vizcaino heeft het potentieel om als voorbeeld te dienen voor geïntegreerd beheer van natuurlijke hulpbronnen. Naast het behoud van een bijzondere plek is er ruimte voor duurzaam gebruik van natuurlijk zout, het oogsten van mariene hulpbronnen en het spotten van walvissen. Dit, echter, vereist een permanente afweging van belangen, inclusief die van lokale gemeenschappen waarvan het levensonderhoud afhankelijk is van de natuurlijke hulpbronnen die in dit eigendom worden beschermd. Het vereist ook bekwaam en gemotiveerd personeel, voldoende financiële middelen, en volledige steun van lokale gemeenschappen voor activiteiten op het gebied van natuurbehoud en beheer.

Rotstekeningen van de Sierra de San Francisco Vroegste 16e-eeuwse kloosters op de hellingen van Popocatepetl