Val d'Orcia

Uitstekende universele waarde

Korte synthese

Val d'Orcia, in de provincie Siena, Toscane (Midden-Italië), is een landelijk agrarisch landschap dat veel van zijn Renaissance-lay-out heeft behouden, karakter en esthetiek. Het landschap van Val d'Orcia is gelaagd met bewijzen van menselijke bewoning en nederzettingen die zich over duizenden jaren uitstrekken. Het gebied was belangrijk tijdens de Etruskische periode en ontwikkelde zich tijdens het tijdperk van het Romeinse Rijk. In de middeleeuwen, de landbouw- en veeteeltproductie nam af en een groot deel van het gebied lijkt verlaten te zijn. Een periode van economische opleving en politieke stabiliteit in de 10e en 11e eeuw leidde tot de oprichting van kloosters, toegenomen gebruik van de Via Francigena uit de Romeinse periode (een belangrijke religieuze en handelsroute die Rome en Noord-Italië met elkaar verbindt) en de ontwikkeling van dorpen onder een feodaal systeem.

Echter, het was de dramatische uitbreiding van de stadstaat Siena in de 13e en 14e eeuw die leidde tot de creatie van het kenmerkende landelijke landschap van Val d'Orcia. Het landschap werd sterk geassocieerd met utopische idealen uit de Renaissance (14e-15e eeuw) en een ideologie uitgedrukt, bijvoorbeeld, in een circa 1339 schilderij van Ambrogio Lorenzetti in het stadhuis van Siena. Rijke Siennese kooplieden investeerden in de ontwikkeling van de landbouw, veranderde het landschap van de Val d'Orcia in productieve landbouwgrond, en introduceerde een innovatief kader voor grondbezit (waarbij kleine landeigenaren de helft van hun landbouwproducten als pacht aan handelaren betaalden). Handelaren steunden de ontwikkeling van nederzettingen, gebouwde vestingwerken, villa's en kerken en schilderijen in opdracht van kunstenaars als Giovanni di Paolo en Sano di Petri, kunstenaars die de utopische idealen van de Renaissance versterkten waarop het landschap werd gecreëerd.

Na de verzwakking van de Siennese macht aan het einde van de 16e eeuw, de Val d'Orcia nam geleidelijk af in economisch belang. De relatieve armoede en marginalisering van het gebied in de volgende vier eeuwen hadden tot gevolg dat traditionele patronen en structuren van landgebruik in stand bleven en zo de renaissance-indeling behouden bleef, karakter en esthetiek van het landschap. In 1999, op initiatief van vijf gemeenten, het gebied werd uitgeroepen tot regionaal park dat tot doel had de culturele en natuurlijke waarden van het gebied te beschermen en te beheren.

Het karakteristieke landschap van de Val d’Orcia bestaat uit een netwerk van boerderijen, dorpen en steden die de agrarische welvaart uit de Renaissance weerspiegelen, de handelsrijkdom van Siena, de behoefte aan verdediging, en een utopische esthetiek. Het werklandschap van velden, boerderijen, bomen, en bossen, wordt afgewisseld met lage, kegelvormige heuvels op de toppen waarvan steden en dorpen liggen. De belangrijkste heuvelsteden van het gebied zijn onder meer Pienza (een apart werelderfgoed), Montalcino, San Quirico d'Orcia, Castiglione d'Orcia, Rocca d'Orcia, Monticchello en Radicofani. Onderscheidende groepen en lanen van cipressenbomen markeren de nederzettingen en definiëren routes.

Het gebied omvat kleinschalige, gemengde bedrijven waar graan, wijnstokken, olijven, fruit, en groenten worden verbouwd. Het landschap wordt afgewisseld met hooiweiden en open weilanden met vee. Het agrarische landschap, die werd geïnspireerd door en beïnvloedde Siennese schilders van de Renaissance, is blijven aanzetten – bijvoorbeeld reizigers van de Europese ‘Grand Tour’ en hedendaagse fotografen. Hun afbeeldingen en beschrijvingen zijn een voorbeeld geworden van een geïdealiseerde esthetiek van een agrarisch landschap uit de Renaissance.

De grens van het Werelderfgoed valt samen met de grenzen van het hedendaagse Park van Val d'Orcia (Parco Artistico Naturale e Culturale della Val d'Orcia).

Criterium (iv):De Val d'Orcia is een uitzonderlijke weerspiegeling van de manier waarop het landschap in de Renaissance werd herschreven om de idealen van goed bestuur te weerspiegelen en om een ​​esthetisch aantrekkelijk beeld te creëren.

Criterium (vi):Het landschap van de Val d'Orcia werd gevierd door schilders van de Sienese School, die bloeide tijdens de Renaissance. Beelden van de Val d'Orcia, en in het bijzonder afbeeldingen van landschappen waar mensen worden afgebeeld als levend in harmonie met de natuur, zijn gezien als iconen van de Renaissance en hebben de ontwikkeling van het landschapsdenken diepgaand beïnvloed.

Integriteit

de 61, 188 hectare grond, samen met de 5, 660 hectare bufferzone, omvat alle elementen die nodig zijn om het culturele landschap van de Renaissance te begrijpen dat de basis vormt voor Outstanding Universal Value. De intactheid van het pand blijkt uit de grootte, mate waarin, indeling, en karakter van het geplande agrarische landschap uit de Renaissance met zijn grotendeels intacte nederzettingen (steden, dorpen, boerderijcomplexen) en bewijs van de Romeinse Via Francigena (en bijbehorende abdijen, herbergen, heiligdommen, en bruggen). Het pand omvat de meeste van de vijf gemeenten die zijn opgericht toen het landschap in de 14e-15e eeuw werd gecreëerd. De heelheid van de Val d'Orcia is zichtbaar in het aantal overgebleven en grotendeels originele structuren uit de Renaissance-periode; in de goed bewaarde lay-out van de steden en boerderijen; en in het voortgezette agrarische gebruik van het landschap. De cipressen die nederzettingen en routes markeren, leveren een onderscheidende bijdrage aan de heelheid en integriteit van het pand.

Enkele gebieden van het oorspronkelijk geplande landschap van de Val d'Orcia zijn opgenomen in de bufferzone omdat ze onderhevig zijn geweest aan intensieve veranderingen in verband met modernisering van de landbouw. Echter, het culturele landschap blijft over het algemeen goed bewaard en kan gemakkelijk worden begrepen door bezoekers vanwege de renaissance-esthetiek.

authenticiteit

De Val d'Orcia is een cultureel landschap en een landelijk agrarisch ensemble dat goed bewaard is gebleven en authentiek is in zijn vorm en ontwerp, materialen, gebruik en functie, beheersysteem, instelling, en geest en gevoel. De hoge mate van authenticiteit van de Val d'Orcia komt met name voort uit zijn geschiedenis van vergelijkende verwaarlozing en marginalisering na de zestiende eeuw.

De indeling van het pand is duidelijk herkenbaar als een agrarisch landschap uit de Renaissance dat een geïdealiseerde vorm en vormgeving weerspiegelt. De vorm en het ontwerp worden verder bewezen in schilderijen van de Siennese School uit die periode. De materialen van de gebouwde constructies (fortificaties, villa's, kerken, straten, boerderijen), vele dateren uit de Renaissance, samen met hun architecturale vormen, homogeniteit en omvang, onderscheidend en historisch waarheidsgetrouw zijn. Het gebruik en de functie van het land en de gebouwde structuren vertonen continuïteit op de lange termijn met hun Renaissance-antecedenten. Hoewel het managementsysteem in de loop van de tijd is veranderd, het renaissance grondbezit is duidelijk zichtbaar in de schaal en lay-out van de landverdelingen.

Het landschap getuigt van de geest en het gevoel van de Siennese schilders en kooplieden die het landschap van de Val d'Orcia inspireerden en creëerden. kunstwerken, zoals die van Ambrogio Lorenzetti, Giovanni di Paolo en Sano di Petri, getuigen van de esthetische invloed van kunst op landschap en landschap op kunst. De esthetiek van het landschap van Val d'Orcia is authentiek in zijn vermogen om de productie van kunst van de Renaissance tot de moderne tijd te blijven inspireren. lokale burgers, politici, boeren en ondernemers hebben sterke identiteitsgevoelens met, en trots op de Val d'Orcia.

Bedreigingen voor het werelderfgoed omvatten toeristische druk, modernisering van de landbouw, bodem erosie, en gentrificatie van woningen, waarvan de laatste misschien wel de grootste zorg is vanwege de impact ervan op de levensvatbaarheid van lokale landbouwgemeenschappen. Momenteel behoudt Val d'Orcia een hoog niveau van waarheidsgetrouwheid en geloofwaardigheid met betrekking tot zijn uitdrukking van Outstanding Universal Value.

Beveiligings- en beheervereisten

Nationale wetgeving voor de bescherming en het behoud van cultureel erfgoed (Code voor cultureel erfgoed en landschap) biedt bescherming voor sommige individuele gebouwen en complexen in de Val d'Orcia. In aanvulling, het beschermt tien hectare van het werelderfgoed, waaronder enkele stadscentra, omliggende gebieden en instellingen rond individuele locaties. Bevoegde bureaus van het Ministerie van Cultureel Erfgoed en Activiteiten voeren toezicht uit om de naleving van de nationale wetgeving te waarborgen.

'De Val d'Orcia Artistiek, Natuur- en cultuurpark' (Parco Artistico Naturale e Culturale della Val d'Orcia) werd in 1999 opgericht om het beheer van de natuurlijke en culturele kenmerken van de regio te coördineren. De beheersverantwoordelijkheid in het Park van Val d’Orcia ligt bij de vijf gemeenten (Montalcino, Pienza, San Quirico d'Orcia, Castiglione d'Orcia, Radicofani). Grondbezit omvat een mix van openbare, kerkelijk, en particulier bezit.

Het belangrijkste beheersinstrument voor het onroerend goed is het beheersplan, dat zich richt op het beheer van het gebied als ‘levend landschap’. Het beheersplan is uitgebreid, ambitieus, en inclusief; en benadrukt de noodzaak om kennis te delen en het bewustzijn van de lokale geschiedenis en erfgoedwaarden te vergroten onder bestuurders en de lokale bevolking. De doelstellingen van het plan omvatten de ontwikkeling van het milieutoerisme, promotie en ondersteuning van traditionele landbouw en landbouwproducten, ecologische rehabilitatie; en coördinatie van infrastructuurwerken (bijv. stroomkabels, wegenprojecten).

Ondanks de beperkte middelen, de kleine omvang van de bevolking die in het park woont, maakt effectieve niveaus van directe communicatie tussen parkbewoners en management mogelijk door middel van overleg en het delen van informatie. De parkdirecteur overlegt regelmatig met de gemeente over het lopende parkbeheer.
De uitzonderlijke universele waarde van het onroerend goed in de loop van de tijd behouden, zal de voortdurende steun van de lokale bevolking nodig hebben; medewerking van de gemeenten; middelen voor geschoold personeel en instandhoudingsprojecten; het onderhouden van de landschapsindeling, karakter en ‘Renaissance-esthetiek’, onderhoud van gebouwde constructies, natuurlijke kenmerken en culturele aanplant zoals de cipressen en de economische levensvatbaarheid van het park door middel van landbouwproductie en toerisme. Deze prioriteiten moeten ervoor zorgen dat er geen negatieve impact is op de kenmerken van Outstanding Universal Value, en op authenticiteit en integriteit.

Etruskische necropolen van Cerveteri en Tarquinia Syracuse en de rotsachtige necropolis van Pantalica