Kujataa Groenland:Noorse en Inuit-landbouw aan de rand van de ijskap

Uitstekende universele waarde

Korte synthese

Kujataa is een subarctisch landbouwlandschap in de zuidelijke regio van Groenland. Het culturele landschap bestaat uit dramatische natuurlijke kenmerken en processen die de landbouw- en begrazingstradities in twee verschillende perioden en culturen hebben gevormd:de Noorse Groenlandse bevolking (10e tot 15e eeuw) en moderne Inuit-boeren (18e eeuw tot heden). Het pand bestaat uit vijf componenten, die samen de demografische en administratieve kern van de twee landbouwculturen vertegenwoordigen.

Hoewel deze twee culturen verschillend zijn, elk zijn pastorale landbouwculturen gelegen aan de arctische marges van levensvatbare landbouw, afhankelijk van een combinatie van landbouw, veeteelt en de jacht op zeezoogdieren. Het culturele landschap vertegenwoordigt de vroegste introductie van landbouw in het noordpoolgebied, en de Noorse expansie van nederzettingen buiten Europa. De Noorse boerennederzettingen legden vele eeuwen later de fysieke basis voor de Inuit-landbouw in Groenland.

De attributen van het pand omvatten de structuren en archeologische vindplaatsen en artefacten die verband houden met de Noorse nederzetting Kujataa; de thuisvelden van de boerderijen, weilanden en weilanden; vegetatiepatronen geassocieerd met landbouw en begrazing; de landschappelijke instellingen (inclusief landvormen en ecologische kenmerken) van de vijf componenten; Inuit-boerderijen en bijbehorende gebouwen (geklasseerde historische gebouwen); en een schat aan immateriële attributen, waaronder taal, historische plaatsnamen, ecologische kennis, ambachten en seizoensgebonden rituelen en activiteiten.

Criterium (v):Kujataa is een uitstekend voorbeeld van menselijke nederzetting. Hoewel marginaal voor de landbouw, het relatief milde klimaat van Zuid-Groenland heeft de ontwikkeling mogelijk gemaakt van op landbouw en jacht gebaseerde nederzettingen gedurende twee belangrijke historische perioden:de Noorse Groenlandse landbouwnederzetting van de 10e tot de 15e eeuw, en Inuit-Europese landbouw van de jaren 1780 tot heden.

De Noorse Groenlandse en Inuit-landbouwnederzettingen hebben geresulteerd in een onderscheidend en kwetsbaar cultuurlandschap op basis van landgebruikspraktijken binnen een specifieke ecologische niche die landbouw en veeteelt zouden kunnen ondersteunen in combinatie met de jacht op zeezoogdieren. De specifieke klimatologische omstandigheden waardoor twee verschillende culturele tradities landgebruik konden ontwikkelen, nederzetting en levensonderhoud in deze extreme omgeving hebben het Inuit-landbouwlandschap mogelijk gemaakt om de eerdere Noorse nederzettingen op een uitzonderlijke manier te onthullen en te visualiseren.

Integriteit

Alle elementen die nodig zijn om de Outstanding Universal Value over te brengen, komen voor in de vijf componenten van het onroerend goed, inclusief de belangrijkste kenmerken van de Noorse en Inuit-landbouwsystemen. Ze illustreren verschillende facetten van boerderijtypes, landgebruikspatronen, landvormen en culturele geschiedenissen. In sommige plaatsen, moderne Inuit-boerderijen naast relict Noorse boerderijen, terwijl andere relatief ongestoorde archeologische landschappen zijn waar schapen grazen het landelijke karakter van de verlaten Noorse boerderijen handhaaft.

Het cultuurlandschap omvat landschappen, landbouw- en nederzettingspatronen en archeologische attributen.

De staat van de attributen is bevredigend, en hoewel er potentiële bedreigingen zijn, deze worden adequaat beheerd. De integriteit van het onroerend goed wordt als kwetsbaar beschouwd vanwege het bereik en de schaal van de voorgestelde mijnbouw, energie- en infrastructuurontwikkelingsprojecten in dit gebied van Zuid-Groenland. De toezeggingen van de Staat die Partij is bij het instellen van wettelijke bescherming voor de bufferzones zullen helpen om de integriteit van het onroerend goed te verbeteren.

authenticiteit

De authenticiteit van het cultuurlandschap is gebaseerd op het pastorale karakter, geïntroduceerd vanaf de 10e eeuw na Christus. Het archeologische bewijs van de Noorse Groenlandse nederzetting en landbouw is te vinden op een aanzienlijk aantal erfgoedsites binnen de componenten en de vorm, materialen en vormgeving van boerderijgebouwen en monumentale architectuur stammen uit beide historische perioden. De nederzettingspatronen van het Noorse landschap zijn leesbaar in en tussen de geselecteerde componenten.

Het behoud van architecturale attributen heeft tot doel hun structurele stabiliteit te verzekeren; en de meeste archeologische vindplaatsen zijn sinds hun stopzetting niet gewijzigd door menselijke activiteit. Gedetailleerde historische documentatie ondersteunt de authenticiteit van vele attributen.

Verdere documentatie van de Palaeo-Eskimo, Thule Inuit en landbouwlandschappen van na de 18e eeuw, inclusief het in kaart brengen van jachtbronnen en locaties, zal bijdragen tot een beter begrip van het culturele landschap.

Beveiligings- en beheervereisten

Op het onroerend goed zijn een aantal wettelijke beschermingsmechanismen van toepassing:de Wet erfgoedbescherming (Wet nr. 11, 19 mei 2010) over de bescherming en het behoud van cultureel erfgoed; Uitvoeringsbesluit inzake de bescherming van cultureel erfgoed (goedgekeurd in juli 2016, en in werking getreden op 1 augustus 2016); de Museumwet (Inatsisartut-wet nr. 8, 3 juni 2015); en de Planwet (Wet nr. 17, 17-11-2010). Naast de bescherming van materieel cultureel erfgoed, de Museumwet beschermt immaterieel (immaterieel) cultureel erfgoed in overeenstemming met de UNESCO-conventie van 2003 inzake de bescherming van immaterieel cultureel erfgoed (bekrachtigd door Denemarken in 2009).

De Erfgoedwet zorgt voor bescherming van oude monumenten, historische/monumentale gebouwen en historische gebieden.

De bescherming van het landschap en de natuurlijke kenmerken wordt verzorgd door een breed scala aan wetten en stedenbouwkundige voorschriften, met inbegrip van de wetten op het behoud van natuurlijke voorzieningen, Milieubescherming en stroomgebied en jacht, evenals wetten met betrekking tot de verschillende landgebruiken binnen en buiten het onroerend goed, en het uitvoeringsbesluit inzake de bescherming van cultureel erfgoed (juli 2016). De Natuurbeschermingswet (Wet nr. 29, 18 december 2003) voorziet in het beheer van landschapswaarden en het duurzaam gebruik van natuurlijke hulpbronnen, inclusief landbouw. Het Executive Order on Cultural Heritage Protection (juli 2016) biedt de essentiële algemene bescherming voor het cultureel erfgoed en de attributen van het werelderfgoed.

Afgezien van de aanhoudende druk op het milieu (inclusief die in verband met klimaatverandering), de belangrijkste bedreigingen voor het onroerend goed zijn mijnbouw en infrastructuurontwikkeling, en intensivering van de landbouw. Er is ook meer aandacht en gedetailleerde planning nodig voor het toekomstige toerismebeheer van het gebied.

Aangezien de grond in Groenland geen particulier bezit is, activiteiten en constructies vereisen goedkeuringen voor grondgebruik van de gemeente Kujalleq of de regering van Groenland. Het Groenlands Nationaal Museum en Archief is een van de autoriteiten die verantwoordelijk is voor het beoordelen van aanvragen voor landgebruik met betrekking tot beschermde erfgoedwaarden; en het Groenland Nationaal Museum en Archief fungeren als adviseur bij de ontwikkeling van landgebruiksprojecten, evenals het bewaken van erfgoedwaarden. Elke verstoring en afbraak van erfgoedsites is verboden en strafbaar.

Goedkeuringen voor activiteiten met betrekking tot minerale hulpbronnen zijn onderworpen aan strikte wettelijke vereisten via de Mineral Resources Act (7 december 2009). Aanvragen voor exploitatievergunningen zijn onderworpen aan bijvoorbeeld milieueffectrapportage en sociale effectbeoordeling (elk met vereisten voor openbare hoorzittingen en raadplegingen) en moeten een plan voor het mitigeren van effecten hebben. Het Nationaal Museum en Archief van Groenland kan archeologisch onderzoek vereisen. Er zijn processen voor erfgoedeffectbeoordeling nodig voor ontwikkelingsvoorstellen, mijnbouwexploratie en veranderingen in het gebruik van landbouwgrond.

Het pand wordt bestuurd en beheerd door een stuurgroep met vertegenwoordigers van de regering van Groenland, het Groenland Nationaal Museum en Archief, gemeente Kujalleq, dorpsraden, boeren, het Deense Agentschap voor Cultuur en Paleizen en de toeristenindustrie. De betrokkenheid van lokale mensen bij de benoemings- en managementprocessen is goed ingeburgerd.

Het managementsysteem biedt een kader voor besluitvorming, en zal worden uitgevoerd uit openbare financiële verplichtingen. Het beheerplan, waarin prioriteiten worden gesteld, zoals duurzaam toerisme, lokale en inheemse eigendom, betrokkenheid en duurzame ontwikkeling, is goedgekeurd door de regering van Groenland en de gemeente Kujalleq. De dagelijkse leiding wordt verzorgd door een lokaal secretariaat onder leiding van een terreinbeheerder en buitendienst bestaande uit een of meer parkwachters die nauw samenwerken met de in de stuurgroep vertegenwoordigde overheden.

De middelen voor de implementatie van het managementsysteem zouden kunnen worden verhoogd, en er zijn aanvullende mechanismen nodig voor duurzame en directe samenwerking met autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor mijnbouwgoedkeuringen en monitoring, en de coördinatie tussen relevante organisaties moet verder worden versterkt. Een nationale toerismestrategie (2016-2020) voorspelt verbetering van havens en de luchthaven, en de toerismestrategie van de gemeente Kujalleq (2015-2020) is gericht op verbeterde coördinatie en merkinitiatieven gericht op de Arctic Vikings en agrotoerisme.

Het par-force jachtlandschap in Noord-Zeeland Aasivissuit – Nipisat. Inuit-jachtgebied tussen ijs en zee