Nationaal Park Simien
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Simien Nationaal Park, in het noorden van Ethiopië is een spectaculair landschap, waar massale erosie gedurende miljoenen jaren heeft geleid tot grillige bergtoppen, diepe valleien en scherpe afgronden die zo'n 1 500 meter. Het park is van mondiaal belang voor het behoud van de biodiversiteit, omdat het de thuisbasis is van wereldwijd bedreigde soorten, waaronder de iconische Walia-steenbok, een wilde berggeit die nergens anders ter wereld voorkomt, de Gelada-baviaan en de Ethiopische wolf.
Criterium (vii):Het spectaculaire landschap van het pand maakt deel uit van het Simien-bergmassief, die aan de noordelijke grens van het belangrijkste Ethiopische plateau ligt en het hoogste punt van Ethiopië omvat, Ras Dejen. Het golvende plateau van het Simien-gebergte is in de loop van miljoenen jaren geërodeerd om steile kliffen en diepe kloven van uitzonderlijke natuurlijke schoonheid te vormen. Sommige kliffen bereiken 1, 500 m hoog en de noordelijke rotswand strekt zich uit over zo'n 35 km. De bergen worden begrensd door diepe valleien in het noorden, oost en zuid, en bieden weidse vergezichten over de ruige, canyonachtige laaglanden beneden. Het spectaculaire landschap van de Simien-bergen wordt beschouwd als een concurrent van de Grand Canyon (VS).
Criterium (x):Het object is van mondiale betekenis voor het behoud van de biodiversiteit. Het maakt deel uit van het Afroalpine Centre of Plant Diversity en de hotspot voor biodiversiteit in het oosten van Afromontane, en het is de thuisbasis van een aantal wereldwijd bedreigde soorten. De klifgebieden van het park zijn de belangrijkste habitat van de bedreigde Walia-steenbok (Capra walie), een wilde berggeit die endemisch is in het Simien-gebergte. Andere vlaggenschipsoorten zijn de bedreigde Ethiopische wolf (of Simien-vos, Canis simensis), beschouwd als de zeldzaamste hondachtige soort ter wereld en de Gelada-baviaan (Theropithecus gelada), die beide endemisch zijn voor de Ethiopische hooglanden en afhankelijk zijn van Afroalpiene graslanden en heidevelden. Andere grote zoogdiersoorten zijn de Anubis-baviaan, Hamadryas baviaan, klipspringer, en goudjakhals. Het park is ook een belangrijk vogelgebied dat deel uitmaakt van het grotere endemische vogelgebied van de centrale Ethiopische hooglanden. In totaal, meer dan 20 grote zoogdiersoorten en meer dan 130 vogelsoorten komen voor in het park. De bergen zijn de thuisbasis van 5 kleine zoogdiersoorten en 16 vogelsoorten die endemisch zijn voor Eritrea en/of Ethiopië, evenals een belangrijke populatie van de zeldzame lammergier, een spectaculaire gierensoort. De rijkdom aan soorten en habitats van het park is het resultaat van zijn grote hoogte, topografische en klimatologische diversiteit, die de Afromontane en Afroalpine ecosystemen hebben gevormd.
Integriteit
Het pand is gevestigd in een door mensen bewoond gebied en, op het moment van inschrijving, 80% van het park was onder menselijk gebruik van een of andere vorm. Bedreigingen voor de integriteit van het park zijn onder meer menselijke nederzettingen, teelt en bodemerosie, vooral rond het dorp Gich; frequente branden in het heidebos; en buitensporige aantallen binnenlandse voorraden. Agrarische en pastorale activiteiten, met inbegrip van zowel de teelt van een aanzienlijk deel van het onroerend goed als het grazen van een grote populatie dieren in het bijzonder hebben de natuurlijke waarden van het onroerend goed ernstig aangetast, waaronder de kritieke leefgebieden van de Walia-steenbok en de Ethiopische wolf. De grenzen van het onroerend goed omvatten belangrijke gebieden die essentieel zijn voor het behoud van de landschappelijke waarden van het onroerend goed. Echter, ze omvatten niet alle gebieden die nodig zijn om de populaties van de Walia-steenbok en de Ethiopische wolf in stand te houden en te vergroten, en in de oorspronkelijke voordracht werd een voorstel gedaan om de parkgrenzen te herzien en uit te breiden. Terwijl menselijke nederzettingen de integriteit van het oorspronkelijk ingeschreven eigendom bedreigen, twee voorgestelde uitbreidingen van het nationale park (de Masarerya en de Limalimo natuurreservaten, en ook de Ras Dejen-berg en Silki-Kidis Yared-sectoren) en hun onderling verbonden corridors zijn vrij van menselijke nederzettingen en cultivatie, en ondersteunen de belangrijkste soorten die centrale onderdelen zijn van de Outstanding Universal Value van het onroerend goed. Verschillende beoordelingen hebben geoordeeld dat een uitbreiding van het pand om de uitgestrekte grenzen van het Nationaal Park te evenaren, waaronder gebieden met een verwaarloosbare menselijke populatie een essentiële vereiste zijn om de buitengewone universele waarde ervan te behouden.
Beveiligings- en beheervereisten
Het nationale park werd opgericht in 1969 en wordt erkend en beschermd onder de nationale wetgeving inzake beschermde gebieden. Het pand vereist een effectieve aanwezigheid van het management en het onderhoud en de verhoging van het personeelsniveau en de opleiding. De belangrijkste taken voor het beheer van het park zijn onder meer de effectieve bescherming van de vlaggenschipsoorten van het park en nauwe samenwerking met lokale gemeenschappen om de druk op de hulpbronnen van het park als gevolg van landbouwuitbreiding te verminderen, overbezetting van vee en overbevissing van natuurlijke hulpbronnen. De druk op het vastgoed zal waarschijnlijk verder toenemen als gevolg van de wereldwijde klimaatverandering.
Er is aanzienlijke financiële steun nodig voor het beheer van het park, en de ontwikkeling van alternatieve middelen van bestaan voor lokale gemeenschappen. De ontwikkeling, implementatie, herziening en bewaking van een beheersplan en de herziening en uitbreiding van de parkgrenzen, met de volledige deelname van de lokale gemeenschappen, is essentieel. Gemeenschapspartnerschap is met name belangrijk om zowel de afhankelijkheid van de gemeenschap van niet-duurzaam gebruik van de hulpbronnen van het nationale park te verminderen, en ook om duurzaam levensonderhoud te ontwikkelen. Adequate financiering ter ondersteuning van de hervestiging van de bevolking die in het pand woont, geheel vrijwillig, en het invoeren van een effectief beheer van begrazing is ook essentieel om de extreme druk op dieren in het wild te verminderen. Verbetering en uitbreiding van faciliteiten voor ecotoerisme, zonder afbreuk te doen aan de natuurlijke en landschappelijke waarden van het park, heeft een groot potentieel om extra inkomsten voor het onroerend goed te creëren. Milieueducatie- en trainingsprogramma's zijn ook nodig om gemeenschappen in en rond het onroerend goed te ondersteunen en om gemeenschapssteun en partnerschap in het beheer van het onroerend goed te behouden om ervoor te zorgen dat het van uitzonderlijke universele waarde blijft.
