Okapi-natuurreservaat
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Okapi Wildlife Reserve bevat een uitzonderlijke diversiteit aan flora en biedt onderdak aan talrijke endemische en bedreigde soorten, waaronder een zesde van de bestaande Okapi-bevolking. Het reservaat beschermt een vijfde van het Ituri-woud, een Pleistoceen toevluchtsoord gedomineerd door dichte groenblijvende « Mbau » en vochtige semi-groenblijvende bossen, gecombineerd met moerasbossen die langs de waterwegen groeien, en open plekken die plaatselijk 'edos' en inselbergs worden genoemd.
Criterium (x):Met zijn biogeografische ligging, rijkdom aan biotopen en de aanwezigheid van talrijke soorten die zeldzaam of afwezig zijn in de aangrenzende laaggelegen bossen, het is waarschijnlijk dat het Ituri-woud diende, tijdens eerdere drogere klimaten, als toevluchtsoord voor het tropisch regenwoud. Ten noorden van het reservaat, de granieten rotspartijen, een toevluchtsoord bieden aan een plantensoort die bijzonder aangepast is aan dit microklimaat, gekenmerkt door talrijke endemische soorten zoals de reuzencycad (Encepholarcus ituriensis).
Het reservaat bevat 101 soorten zoogdieren en 376 soorten gedocumenteerde vogels. De populatie van de endemische soorten Okapi (Okapia johnstoni), een bosgiraf, wordt geschat op 5, 000 personen. Onder de endemische zoogdieren van het bos in het noordoosten van de DRC die in het reservaat zijn geïdentificeerd, zijn de aquatische genet (Osbornictis piscivora) en de gigantische genet (Genetta victoriae). Het reservaat biedt onderdak aan 17 soorten primaten (waaronder 13 dag- en 4 nachtdieren), het hoogste aantal voor een Afrikaans bos, inclusief 7, 500 chimpansees (Pan troglodytes).
Het reservaat bevat ook een van de meest diverse populaties van bosongulaten met 14 soorten, waaronder zes soorten cephalophus. Het biedt ook onderdak aan de grootste populatie bosolifanten ((Loxodonta africana cyclotis) die nog steeds aanwezig is in het oosten van de DRC, geschat op 7, 500 personen, en het is belangrijk voor het behoud van andere bossoorten zoals de bongo (Tragelaphus eurycerus), de dwergantilope (Neotragus batesi), de waterchevratain (Hyemoschus aquaticus), de bosbuffel (Syncerus caffer nanus) en het reuzenboszwijn (Hylochoerus meinertzhageni). Het is ook gedocumenteerd als een van de belangrijkste beschermde gebieden in Afrika voor het behoud van vogels, met de aanwezigheid van talrijke emblematische soorten zoals de Congo-pauw (Afropavo congensis), evenals talrijke endemische soorten in het oosten van de DRC.
Integriteit
De bossen van het reservaat behoren tot de best bewaarde in het Congobekken en het gebied wordt als voldoende beschouwd om de dieren in het wild te behouden. Het reservaat maakt deel uit van een groter bosgebied, die van Ituri, die bijna onaangetast blijft door houtkap en landbouwactiviteiten.
Beveiligings- en beheervereisten
Het pand is beschermd onder een statuut van het natuurreservaat. Het reservaat bevat een grote inheemse bevolking, de Mbuti en Efe pygmeeën, en het bosecosysteem is essentieel voor zowel hun economische als culturele behoeften. Er is een beheerplan voorgesteld voor drie beheersgebieden in het reservaat.
Dit omvat een volledig beschermde kernzone van 282, 000 ha, bestaande uit 20% van het reservaat waar alle jacht verboden is, en een oppervlakte van 950, 000 ha voor traditioneel gebruik, waar zelfgereguleerde jacht; met behulp van traditionele methoden; is gemachtigd om de basisbehoeften van de menselijke bevolking van het reservaat aan bosproducten te dekken. Permanente installaties en agrarische clearing zijn toegestaan in de 18, 000 ha ontwikkelingsgebied dat een smalle band omvat aan elke kant van de nationale weg nr. 4 die door het centrale deel van het reservaat loopt, en langs een secundaire weg die Mambasa met Mungbere verbindt, aan de oostgrens van het perceel. Er zijn plannen om van het hele beschermde gebied een nationaal park te maken. Rond het hele reservaat is een bufferzone van 50 km breed afgebakend.
De belangrijkste managementuitdagingen waarmee dit reservaat wordt geconfronteerd, zijn immigratiecontrole in het ontwikkelingsgebied, verbod op agrarische aantasting binnen de 10 km brede strook langs de weg, en het verzekeren van de betrokkenheid van de inheemse bevolking, Mbuti en Efe pygmeeën, bij het beheer van het reservaat. Een andere belangrijke uitdaging betreft de controle op commerciële stroperij en ambachtelijke mijnbouw. Hoewel de reserve profiteert van steun van verschillende NGO's en aanvullende financiering, het is absoluut noodzakelijk om menselijke en logistieke middelen aan te trekken om een effectief beheer van het onroerend goed en zijn bufferzone te verzekeren.
