Archeologische vindplaats Valongo Wharf
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
De archeologische vindplaats Valongo Wharf ligt aan het Jornal do Comércio-plein in het havengebied van de stad Rio de Janeiro. De aanleg van de kade begon in 1811 om de ontscheping van tot slaaf gemaakte Afrikanen die in Brazilië aankwamen, te vergemakkelijken. Geschat wordt dat tot 900, 000 Afrikaanse gevangenen kwamen via Valongo Amerika binnen.
Fysiek bestaat het pand uit meerdere archeologische lagen. De laagste van deze met vloerverhardingen in pé de moleque-stijl stelt de overblijfselen van de Valongo Wharf voor. Later, meer dominante lagen hebben betrekking op de keizerinwerf, gebouwd in 1843. Het kenmerk van het pand is dat het een strand is dat bedekt was met uitgebreide bestrating gemaakt van uitgehouwen stenen van verschillende groottes, vormen en functies, met een helling en trappen die naar de zee leiden. Het werd gebouwd in een ogenschijnlijk eenvoudig proces, niet op een stortplaats, zoals gebruikelijk was, maar direct aan het zand van het strand, zijn natuurlijke contouren volgt.
De archeologische vindplaats Valongo Wharf is de wereldwijd belangrijkste overblijfselen van een landingsplaats van tot slaaf gemaakte Afrikanen in Amerika en is daarom van enorm historisch en spiritueel belang voor Afro-Amerikanen. Valongo Wharf kan daarom zowel vanuit materieel oogpunt als met betrekking tot de spirituele associaties waarmee het tastbaar verbonden is, als uniek en uitzonderlijk worden gezien.
Criterium (vi):Valongo Wharf is het belangrijkste fysieke bewijs dat verband houdt met de historische aankomst van tot slaaf gemaakte Afrikanen op het Amerikaanse continent. Het is een plaats van geweten, die sterke en tastbare associaties illustreert met een van de meest verschrikkelijke misdaden van de mensheid, de slavernij van honderdduizenden mensen die de grootste gedwongen migratiebeweging in de geschiedenis creëerden. Als de plaats waar de Afrikaan op Amerikaanse bodem stapte en daarmee in hun nieuwe leven als slavenarbeiders, de site roept pijnlijke herinneringen op, waar veel Afrikaanse Brazilianen zich sterk mee kunnen identificeren. Deze herinneringen bewaren, de omgeving van Valongo Wharf is een arena geworden voor verschillende manifestaties die voortdurend het Afrikaanse erfgoed vieren.
Integriteit
De bescheiden fragmenten van Valongo Wharf, die na hun opgraving in 2011 aan het publiek werden blootgesteld omvatten de volledige overblijfselen van de originele stenen ontschepingswerf. De functie van de kade was oorspronkelijk gerelateerd aan hulpconstructies, zoals magazijnen, quarantainevoorzieningen, het lazaretto en de New African begraafplaats. Deze gaan verloren of worden alleen bewaard als ondergrondse overblijfselen in de bufferzone en zijn wettelijk beschermd.
Als vertrekpunt na lange en pijnlijke reizen over de Atlantische Oceaan, Valongo Wharf en de zee waren nauw verwant. Daarom, integriteit wordt momenteel verminderd door de ontkoppeling tussen de archeologische vindplaats en de kust die is verwijderd als gevolg van landaanwinningen in het dokgebied. Om de leesbaarheid van het pand te waarborgen, het is essentieel om maatregelen te nemen, die helpen bij het opnieuw verbinden van de zee met de archeologische vindplaats.
De intensivering van de vastgoedontwikkeling aan alle zijden van het vastgoed en, vooral, richting de zee is een punt van zorg, aangezien dit het landschap aanzienlijk zal blijven veranderen en negatieve gevolgen kan hebben voor de perceptie van het onroerend goed. Aangezien toekomstige opgravingen verdere ondersteunende functies van de kade kunnen blootleggen, het is van essentieel belang dat gedetailleerd archeologisch onderzoek wordt uitgevoerd voordat een project wordt ondernomen. Terwijl de Special Urban Interest Area van Rio's Porto Region, die op een afstand van ongeveer 50 meter van de site ligt, valt niet onder de bufferzone, het zal noodzakelijk zijn ervoor te zorgen dat ontwikkelingen geen negatieve invloed zullen hebben op de Outstanding Universal Value van het onroerend goed.
authenticiteit
De archeologische vindplaats Valongo Wharf bevat de overblijfselen van de ontschepingswerf voor slaven van Rio de Janeiro in de 19e eeuw. Dankzij de aarden afdekking van de afgelopen 168 jaar kon deze gevoelige site behouden blijven met het ontwerp van de voormalige ontschepingshelling, drainagesysteem en bestrating. Er werd geen reconstructie uitgevoerd die de archeologische overblijfselen behoudt als een exacte gefragmenteerde weerspiegeling van het begin van de 19e eeuw. Deze overblijfselen zijn authentiek qua materiaal, plaats, vakmanschap, substantie en, zoveel als kan worden waargenomen, ontwerp.
In aanvulling, de bescheiden fysieke overblijfselen zijn zeer authentiek van geest en gevoel en roepen een geheugenreferentie en identiteitsmarkering op voor de grote Braziliaanse bevolking van Afrikaanse afkomst en Afro-Amerikanen in het algemeen. Dit aspect wordt onderstreept door het creëren van religieuze rituelen, zoals de Washing of the Wharf, in de slechts vijf jaar dat de site is herontdekt.
Beveiligings- en beheervereisten
De archeologische vindplaats Valongo Wharf wordt beschermd door federale wet nummer 3924, van 26 juli 1961 door zijn officiële registratie op 25 april 2012. De bepalingen van deze bescherming worden gehandhaafd door het Instituto do Patrimônio Histórico e Artístico Nacional (IPHAN) als de verantwoordelijke instantie voor de instandhouding en het beheer ervan.
Het pand wordt gekoesterd door de Afrikaans-Braziliaanse samenleving, met gemeenschappen die zich dagelijks inzetten voor de zorg en het behoud van de site. Dit komt niet alleen tot uiting in de religieuze waarde die aan de site is toegekend, maar ook in de bijbehorende rituelen. De fysieke nabijheid van deze actoren, en zelfs het feit dat er een kerk van de Afrikaanse sekte (Iglesia Universal) naast de site zal zijn om regelmatig bijeenkomsten te organiseren, creëert een sterk gevoel van gemeenschapsvoogdij over het onroerend goed.
Het behoud van de site staat onder toezicht van IPHAN en wordt ondersteund door de Companhia de Desenvolvimento do Porto van Rio de Janeiro (CDURP). Om deze processen te begeleiden is een conservatieplan aangenomen. Regelmatige monitoring en onderhoud is nodig om de site te beschermen tegen erosie en de functionaliteit van het hemelwaterafvoersysteem via pompen. Het behoud en het beheer van de site zal worden gecontroleerd door een raad die is ingesteld door IPHAN en waarbij het maatschappelijk middenveld en de federale, staats- en gemeentelijke instellingen die zich inzetten voor het behoud van cultureel erfgoed en/of verband houden met vraagstukken die van belang zijn voor de bevolking van Afrikaanse afkomst.
Het beheersplan voor de site moet worden afgerond en er moet een instantie voor het beheer van de site met voldoende middelen worden gecreëerd. Een verdere minimalistische interpretatie ter plaatse zal bezoekers die het museum niet bezoeken een algemeen inzicht geven in het gelaagde karakter van de site. Er moet speciale aandacht worden besteed aan het evalueren van verdere stedelijke ontwikkelingen in termen van hun mogelijke negatieve impact op de buitengewone universele waarde van het onroerend goed voordat eventuele bouwgoedkeuringen worden verleend, evenals aan maatregelen die gericht zijn op het herstellen van de relatie tussen het onroerend goed en Guanabara Bay.
