Centraal Amazone-beschermingscomplex
Uitstekende universele waarde
Korte beschrijving
Deze site van meer dan 6 miljoen hectare is het grootste beschermde gebied in het Amazonebekken en een van de rijkste gebieden van de planeet in termen van biodiversiteit. Eerst, Jaú National Park werd ingeschreven in 2000. Het pand werd vervolgens in 2003 uitgebreid met de toevoeging van drie andere beschermde gebieden (Anavilhanas National Park, Amanã Reserve voor duurzame ontwikkeling, en Mamairauá Duurzame Ontwikkelingsreserve). De classificatie van deze vier sites ontwikkelde zich tot het huidige eigendom met de titel Central Amazon Conservation Complex. Gelegen aan de samenvloeiing van de rivieren Negro en Solimões, het pand bevat de meerderheid van de ecosystemen die zijn opgenomen in de Amazone, waaronder drooglandbossen en periodiek overstroomde laaglandbossen (várzea en igapó, evenals zwart- of witwaterwaterlopen, watervallen, moerassen, meren en stranden. De Anavilhanas-archipel, een van de grootste rivierarchipels ter wereld, evolueert voortdurend en is de thuisbasis van de grootste reeks elektrische vissen ter wereld. De site beschermt een grote verscheidenheid aan flora en fauna, waaronder zeldzame en bedreigde soorten zoals de gigantische Arapaima (de grootste zoetwatervis in Zuid-Amerika), de gigantische otter, Amazone lamantijn, de zwarte kaaiman en twee soorten zoetwaterdolfijnen. Criterium (ix) :De door várzea en igapó overstroomde bossen, meren, rivieren en eilanden van de site tonen aanhoudende ecologische processen in de ontwikkeling van terrestrische en zoetwaterecosystemen. Ze omvatten een voortdurend veranderend en evoluerend mozaïek van rivierkanalen, meren, en landvormen. In constante beweging, de drijvende matten van vegetatie die typerend zijn voor de waterlopen van de várzea bevatten een aanzienlijk aantal endemische soorten en de grootste reeks elektrische vissen ter wereld. Anavilhanas bevat de op een na grootste rivierarchipel ter wereld, veel beter bewaard gebleven dan de grotere Mariuá-archipel, gelegen in dezelfde rivier stroomopwaarts van Anavilhanas. Het illustreert het proces van kolonisatie en evolutie van de vegetatie op veranderende landvormen.
Criterium (x) :Het pand beschermt een groot en representatief staal van de flora en fauna van de bossen van de Amazone Centrale Laagvlakte, met een aanzienlijk aantal terrestrische en aquatische ecosystemen in verband met het bos die periodiek worden overspoeld door seizoensgebonden overstromingen, evenals moerassen. Bekend als een van de grootste endemische vogelgebieden en ook als een centrum van plantendiversiteit, het pand beschermt een indrukwekkende verscheidenheid aan flora- en faunasoorten, waarvan ongeveer 60% van de vissoorten die in het stroomgebied van de Negro-rivier leven, en 60% van de vogels die zijn geregistreerd in het centrale Amazonegebied. Gekenmerkt door een hoge mate van endemisme, veel van de dieren in het wild zijn nachtdieren. Het pand vertegenwoordigt een van de meest diverse regio's voor primaten, met bedreigde diersoorten zoals de kale uakari (Cacajao calvus) en zwarte doodshoofdaap saimiri (Saimiri vanzolinii) en enkele bedreigde watersoorten zoals de reuzenotter (Pteronura brasiliensis), de Amazone-lamantijn (Trichechus inunguis) en de zwarte kaaiman (Melanosuchus Niger). Andere opmerkelijke soorten zijn de goudrug zwarte uakari (Cacajao melanocephalus), gele kaaiman (Caiman crocodilus), jaguar (Panthera onca) en harpij adelaar (Harpij harpyja), de laatste twee zijn "bijna bedreigd" volgens de IUCN Rode Lijst. De "pirarucu" (Arapaima gigas), de grootste zoetwatervis van Zuid-Amerika, en twee soorten rivierdolfijnen (Inia geoffrensis en Sotalia fluviatilis), alle drie met de status "data deficiënt", zijn ook te vinden in het pand. In aanvulling, 64 soorten elektrische vissen, wat de sterkst bekende diversiteit is voor deze groep, uniek in de wereld, met een circulatiebereik en een aanpassingssnelheid die vergelijkbaar is met die van cichliden in de Afrikaanse Riftvallei, zijn geïdentificeerd in het pand
Integriteit De afmetingen van het pand zijn voldoende om belangrijke ecologische en biologische processen in stand te houden, zoals chablis, fluctuaties in de dynamiek van overstromingen en bosbranden, die unieke mogelijkheden biedt om hun effecten op de biodiversiteit in natuurlijke ecosystemen te bestuderen. De droge bossen die een groot deel van Jau en Amanã vormen, zijn vrijwel ongerepte wildernisgebieden van miljoenen hectaren.
De site heeft een uitstekende mate van instandhouding in termen van biodiversiteit als gevolg van de territoriale reikwijdte van het onroerend goed en het beschermende effect dat wordt gegenereerd door de ecologische corridor die wordt gevormd door beschermde gebieden. De grenzen van het terrein worden meestal op natuurlijke wijze bepaald door de rivieren van de regio en omsluiten grote gebieden waar de antropogene effecten laag zijn. Echter, Sommigen van hen, met een paar duizend mensen van wie het voortbestaan afhangt van de exploitatie van natuurlijke hulpbronnen, geen bescherming of actief beheer hebben Het is belangrijk dat alle noodzakelijke maatregelen worden genomen om het behoud van de unieke ecosystemen van de regio en het duurzame gebruik van hun hulpbronnen te waarborgen, in samenwerking met de betrokkenen. Er is geen toekomstig ontwikkelingsproject dat de integriteit van de site in gevaar zou kunnen brengen.
Beveiligings- en beheervereisten
Beschermde gebieden die deel uitmaken van het Central Amazon Conservation Complex zijn in verschillende perioden gecreëerd:het Jaú National Park in 1980, het Anavilhanas Ecological Station in 1981 (opnieuw aangeboden als Nationaal Park in 2008), het Mamirauá Sustainable Development Reserve in 1990 en het Amanã Sustainable Development Reserve in 1998. De nationale parken worden beheerd door het Chico Mendes Institute for Biodiversity Conservation (ICMBio), een autonoom federaal agentschap onder het ministerie van Milieu. De reserves voor duurzame ontwikkeling zijn gekoppeld aan de staat, en beheerd door het Amazonas State Conservation Units Center (CEUC). Met uitzondering van het Aman-reservaat, de andere drie beschermde gebieden hebben een beheerplan. De beschikbaarheid van technische, menselijke en financiële middelen zijn essentieel om het beheer van het onroerend goed te consolideren. Om een participatief beheer te verzekeren zoals bepaald in de Braziliaanse wetgeving, Nationale parken hebben adviesraden voor hun werking, en de Sustainable Development Reserves hebben wetgevende raden. Het is belangrijk om de inheemse bevolking te blijven betrekken bij het beheer van het onroerend goed, terwijl we erkennen dat dit een langetermijnactiviteit is. De behoeften met betrekking tot internationaal toerisme en die van onderzoek vereisen dat Jaú en Mamirauá goed gedefinieerde plannen voor openbaar gebruik hebben. Om het behoud van de beschermde gebieden te garanderen, beschermingsplannen worden uitgevoerd door de verschillende verantwoordelijke instanties. Wetenschappelijk onderzoek en milieueducatie worden in het complex aangemoedigd en ontwikkeld. Alle beschermde gebieden van het pand maken ook deel uit van het biosfeerreservaat, die omvat, met andere gebieden, het "Mozaïek van beschermde gebieden van de Neder-Rio Negro." Het geheel is geïntegreerd in een uitgebreid regionaal ecologisch corridorprogramma, binnen milieuprogramma's en -beleid die zijn ontworpen om de integratie van het beheer en het behoud van dit enorme deel van het Amazone-bioom te garanderen.
