Vrijheidsbeeld
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Het Vrijheidsbeeld, een holle kolos samengesteld uit dun geslagen koperen platen over een stalen frame, staat op een eiland bij de ingang van de haven van New York. Het werd ontworpen door beeldhouwer Frédéric Bartholdi in samenwerking met ingenieur Gustave Eiffel, en was een geschenk van Frankrijk op de honderdste verjaardag van de Amerikaanse onafhankelijkheid in 1876. Het ontwerp en de constructie ervan werden destijds erkend als een van de grootste technische prestaties van de 19e eeuw en geprezen als een brug tussen kunst en techniek. Bovenop het voetstuk (ontworpen door de Amerikaanse architect Richard Morris Hunt), het standbeeld heeft miljoenen immigranten naar de Verenigde Staten verwelkomd sinds het werd ingewijd in 1886.
Het standbeeld is een meesterwerk van kolossale beeldhouwwerken, die in de 19e eeuw opnieuw tot uitdrukking kwam, naar de traditie van de oudheid, maar met aanduidingen van Art Nouveau. Op basis van klassieke elementen en iconografie, het drukte moderne aspiraties uit. Het ijzeren frame aan de binnenkant is een formidabel en ingewikkeld stuk constructie, een voorbode van de toekomst in de techniek, architectuur, en kunst, inclusief het uitgebreide gebruik van beton in de basis, de flexibele vliesgevelconstructie die de huid ondersteunt, en het gebruik van elektriciteit om de fakkel aan te steken. Édouard René de Laboulaye werkte samen met Bartholdi voor het concept van het standbeeld om internationale vriendschap te belichamen, vrede, en vooruitgang, en in het bijzonder de historische alliantie tussen Frankrijk en de Verenigde Staten. De financiering door internationale inschrijving was ook aanzienlijk. Zeer krachtige symbolische elementen van het ontwerp zijn onder meer de Onafhankelijkheidsverklaring van de Verenigde Staten, die het standbeeld in haar linkerhand houdt, evenals de gebroken boeien waaruit ze stapt.
Criterium (i):Dit kolossale beeld is een meesterwerk van de menselijke geest. De samenwerking tussen de beeldhouwer Frédéric Bartholdi en de ingenieur Gustave Eiffel resulteerde in de productie van een technologisch wonder dat kunst en techniek op een nieuwe en krachtige manier samenbrengt.
Criterium (vi):De symbolische waarde van het Vrijheidsbeeld ligt in twee fundamentele factoren. Het werd door Frankrijk gepresenteerd met de bedoeling de historische alliantie tussen de twee naties te bevestigen. Het werd gefinancierd door een internationale inschrijving als erkenning van de vaststelling van de beginselen van vrijheid en democratie door de Onafhankelijkheidsverklaring van de Verenigde Staten van Amerika, die het standbeeld in haar linkerhand houdt. Het standbeeld werd en is ook al snel een symbool van de migratie van mensen uit vele landen naar de Verenigde Staten in de late 19e en vroege 20e eeuw. Ze blijft bestaan als een zeer krachtig symbool - inspirerende contemplatie, debat, en protest – van idealen als vrijheid, vrede, mensenrechten, Afschaffing van de slavernij, democratie, en kans.
Integriteit
Binnen de grenzen van het pand bevinden zich alle elementen die nodig zijn om de buitengewone universele waarde van het Vrijheidsbeeld te begrijpen en uit te drukken. Het standbeeld is gedurende zijn hele leven onderhouden zonder grote veranderingen. Deformaties die verband houden met de galvanische interactie van metalen werden gecorrigeerd tijdens een uitgebreide restauratie die werd uitgevoerd voor het honderdjarig bestaan in 1986, waaronder het reproduceren van de originele verslechterde toorts, die nu in het museum wordt bewaard. Er zijn periodieke updates geweest van de interne mechanische en beveiligingssystemen. Het perceel van 5,95 ha is groot genoeg om de volledige weergave van de kenmerken en processen die de betekenis van het onroerend goed overbrengen, adequaat te waarborgen, en heeft geen last van nadelige effecten van ontwikkeling en/of verwaarlozing. Er is geen officiële bufferzone voor het pand, maar de locatie op het eiland in de stedelijke omgeving biedt een gelijkwaardige bescherming. Het eigendom, dat is heel Liberty Island, herbergt ook een aantal administratieve structuren.
authenticiteit
Het Vrijheidsbeeld is authentiek in termen van locatie en setting, vorm en ontwerp, materialen en stof, gebruik en functie, en geest en gevoel. Het ontwerp en het doel van het standbeeld zijn bewaard gebleven vanaf het moment van de bouw. Het ijzeren binnenbandwerk dat de metalen huid ondersteunt, werd in 1986 vervangen door roestvrij staal dat corrosie voorkomt. Alle reparaties zijn uitgevoerd met grote trouw aan het oorspronkelijke ontwerp en de originele materialen. Periodiek mechanisch, circulatie, en beveiligingsupdates hebben geen invloed gehad op de sculpturale en symbolische waarden van het monument, en zijn gedaan om de veiligheid van bezoekers te waarborgen. Er is een formeel monitoringprogramma voor het pand. De bekende en potentiële bedreigingen voor de authenticiteit van het onroerend goed zijn onder meer vervuiling, zwaar weer, en grote aantallen bezoekers.
Beveiligings- en beheervereisten
Het Vrijheidsbeeld is eigendom van de regering van de Verenigde Staten van Amerika. Het standbeeld werd in 1924 aangewezen als Nationaal Monument (het Nationaal Monument omvat bovendien Liberty Island [1937] en Ellis Island [1965]), en wordt beheerd door de National Park Service. Deze maatregelen geven het het hoogst mogelijke beschermingsniveau. Het bestaande Algemeen Beheersplan (1982), die zich bezighoudt met fysieke bewaring en interpretatie, is de afgelopen jaren aangevuld met een uitgebreide studie over levensveiligheid en noodbeheer (2009), waarvan de aanbevelingen zijn uitgevoerd. Het standbeeld ontvangt een groot aantal bezoekers, en beschikt over aanzienlijk professioneel personeel en faciliteiten, waaronder een bezoekersinformatiecentrum, een tentoonstelling over de geschiedenis van het standbeeld, en het nabijgelegen Ellis Island Immigration Museum. De toegang is per veerboot, waaronder veiligheidsscreening van bezoekers; het handhaven van de veiligheid van het pand is een voortdurende zorg.
Om de uitzonderlijke universele waarde van het onroerend goed in de loop van de tijd te behouden, moeten de bekende en potentiële bedreigingen voortdurend worden bewaakt en beheerd, inclusief vervuiling, zwaar weer, en grote aantallen bezoekers.
