Oude stad Damascus
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Opgericht in het 3e millennium voor Christus, Damascus was een belangrijk cultureel en commercieel centrum, vanwege zijn geografische ligging op het kruispunt van het oosten en het westen, tussen Afrika en Azië. De oude stad Damascus wordt beschouwd als een van de oudste continu bewoonde steden ter wereld. Opgravingen bij Tell Ramad aan de rand van de stad hebben aangetoond dat Damascus al in 8, 000 tot 10, 000 voor Christus. Echter, het is niet gedocumenteerd als een belangrijke stad tot de komst van de Arameeërs. In de Middeleeuwen, het was het centrum van een bloeiende ambachtelijke industrie, met verschillende delen van de stad die gespecialiseerd zijn in bepaalde beroepen of ambachten.
De stad vertoont uitstekende bewijzen van de beschavingen die haar hebben gecreëerd - Hellenistische, Romeins, Byzantijns en islamitisch. Vooral, het kalifaat van de Omajjaden creëerde Damascus als hoofdstad, het toneel vormen voor de voortdurende ontwikkeling van de stad als een levende moslim, Arabische stad, waarop elke volgende dynastie zijn sporen heeft achtergelaten en nog steeds achterlaat.
Ondanks de heersende invloed van de islam, sporen van eerdere culturen, met name de Romeinse en Byzantijnse, zijn nog steeds in de stad te zien. Dus de stad van vandaag is gebaseerd op een Romeins plan en behoudt het aspect en de oriëntatie van de Griekse stad, in die zin dat al zijn straten noord-zuid of oost-west zijn georiënteerd en een belangrijk voorbeeld zijn van stadsplanning.
Het vroegste zichtbare fysieke bewijs dateert uit de Romeinse periode - de uitgebreide overblijfselen van de tempel van Jupiter, de overblijfselen van verschillende poorten en een indrukwekkend deel van de Romeinse stadsmuren. De stad was de hoofdstad van het Omajjaden-kalifaat. Echter, afgezien van de onvergelijkbare Grote Moskee, gebouwd op de plaats van een Romeinse tempel en bovenop een christelijke basiliek, er is weinig zichtbaar dateert uit dit belangrijke tijdperk van de geschiedenis van de stad. De huidige stadsmuren, de citadel, sommige moskeeën en graven zijn bewaard gebleven uit de middeleeuwen, maar het grootste deel van het gebouwde erfgoed van de stad dateert van na de Ottomaanse verovering van het begin van de 16e eeuw.
Criterium (i):Damascus getuigt van de unieke esthetische prestatie van de beschavingen die het hebben gecreëerd. De Grote Moskee is een meesterwerk van Umayyad-architectuur, die samen met andere belangrijke monumenten uit verschillende periodes zoals de Citadel, het Azem-paleis, madrasa's, khans, openbare baden en privéwoningen tonen deze prestatie aan.
Criterium (ii):Damascus, als hoofdstad van het Omajjaden-kalifaat - het eerste islamitische kalifaat - was van cruciaal belang voor de ontwikkeling van latere Arabische steden. Met zijn Grote Moskee in het hart van een stedenbouwkundig plan dat is afgeleid van het Grieks-Romeinse raster, de stad was het voorbeeldige model voor de Arabische moslimwereld.
Criterium (iii):Historische en archeologische bronnen getuigen van oorsprong in het derde millennium voor Christus, en Damascus staat algemeen bekend als een van de oudste continu bewoonde steden ter wereld. De onvergelijkbare Grote Moskee is een zeldzaam en uiterst belangrijk monument van de Omajjaden. De huidige stadsmuren, de citadel, sommige moskeeën en graven zijn bewaard gebleven uit de middeleeuwen, en een groot deel van het gebouwde erfgoed van de stad, waaronder paleizen en particuliere huizen, dateert van na de Ottomaanse verovering van het begin van de 16e eeuw.
Criterium (iv):De Omajjaden Grote Moskee, ook bekend als de Grote Moskee van Damascus, is een van de grootste moskeeën ter wereld, en een van de oudste plaatsen van ononderbroken gebed sinds de opkomst van de islam. Als zodanig vormt het een belangrijk cultureel, sociale en artistieke ontwikkeling.
Criterium (vi):De stad is nauw verbonden met belangrijke historische gebeurtenissen, ideeën, tradities, vooral uit de islamitische periode. Deze hebben mede vorm gegeven aan het imago van de stad en de impact van de islamitische geschiedenis en cultuur.
Integriteit (2009)
De lijn van de muren van de oude stad vormt de grens van het pand. Hoewel gebieden buiten de muren die de uitbreiding van de stad vanaf de 13e eeuw vertegenwoordigen, worden beschouwd als gerelateerd aan de oude stad in termen van historische betekenis, en bieden de setting en context, de belangrijkste kenmerken van Outstanding Universal Value liggen binnen de grens. Deze omvatten het plan van de stad en het dichte stedelijk weefsel, stadsmuren en poorten, evenals de 125 beschermde monumenten, waaronder de Omajjaden-moskee, madrasa's, khans, de Citadel en particuliere huizen.
De attributen zijn kwetsbaar voor erosie door een gebrek aan traditionele benaderingen van onderhoud en conservatie, en gebruik van traditionele materialen, terwijl de setting en context worden bedreigd door een gebrek aan natuurbeschermingsbeleid voor de historische zones buiten de ommuurde stad en door regionale planningsprojecten.
Authenticiteit (2009)
Sinds de inschrijving van het pand, de morfologische lay-out en het ruimtelijke patroon van het historische weefsel zijn in wezen onveranderd gebleven en de belangrijkste discrete attributen zijn bewaard gebleven. Commerciële en semi-industriële activiteiten breiden zich echter uit naar de woonwijken van de ommuurde stad en haar voorsteden, op plaatsen die de waarde uithollen van de attributen met betrekking tot het stedelijk weefsel en hun onderlinge relaties.
Beschermings- en beheersvereisten (2009)
De verantwoordelijkheden voor de planning van de controle over de oude stad en het beheer ervan zijn in handen van twee overheidsdiensten (de Commissie voor de bescherming van de oude stad en de Algemene Directie voor Oudheden en Musea (DGAM). Technische samenwerking voor projecten en programma's om de stad te versterken is uitgevoerd door het Ministerie van Lokaal Bestuur en Milieu met steun van internationale organisaties.De effectiviteit van het natuurbehoudbeleid is afhankelijk van de volledige deelname van verschillende belangen binnen de stad, zoals publieke/private partnerschappen, alle overheidsniveaus, de financiële gemeenschap, en burgers.
Rechtsbescherming wordt geboden door de in 1999 gewijzigde Oudhedenwet 222 in aanvulling op het ministerieel besluit nr. 192 van 1976 waarin de ommuurde stad wordt aangewezen als onderdeel van het culturele en historische erfgoed van Syrië. Parlementaire wet nr. 826 voor de restauratie en wederopbouw/wederopbouw van de stad binnen de muren is herzien in het licht van gewijzigde omstandigheden, behoeften en kansen, en is gericht op het scheppen van nieuwe voorwaarden voor de ommuurde stad.
Er is een Comité voor de bescherming en ontwikkeling van het oude Damascus opgericht, met vertegenwoordigers van de verschillende instanties om de planning en bouwactiviteiten te coördineren en daarnaast verantwoordelijk te zijn voor de strategische planning voor de oude stad.
Het ontwerp van het geïntegreerd stedenbouwkundig plan van de oude stad was formeel goedgekeurd door ministerieel besluit nr. 37/A van 2010. Er is ook een bufferzone afgebakend, maar nog niet formeel goedgekeurd.
Er is behoefte aan het plan, eenmaal goedgekeurd en geïmplementeerd, om de verschillende beschermingsniveaus te verduidelijken die moeten worden toegepast op de verschillende delen van het stedelijk weefsel, om de juiste interventies op te zetten
