Landschap van de wijngaardcultuur van het eiland Pico
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Het landschap van de wijngaardcultuur op het eiland Pico is een uitstekend voorbeeld van de aanpassing van landbouwpraktijken aan een afgelegen en uitdagende omgeving. Pico Island is een van de negen vulkanische eilanden in de Azoren-archipel in de Atlantische Oceaan. Het eiland bevat spectaculaire bewijzen van druiventeelt en wijnbereiding (wijnbouw), met een indrukwekkend patroon van ordelijke, lang, lineaire muren die landinwaarts lopen van, en parallel aan, de rotsachtige kustlijn rond de noordelijke en westelijke randen. De stenen muren vormen duizenden kleine, aangrenzend, rechthoekige percelen gebouwd om gewassen te beschermen tegen wind en zoutnevel. Wijnstokken waren, en blijven, geplant op de kleine en grondloze percelen (plaatselijk currais genoemd). Het uitgebreide systeem van kleine velden, evenals de gebouwen (herenhuizen, wijnkelders, magazijnen, conventionele huizen, en kerken), paden en putten, havens en hellingen, werden geproduceerd door generaties boeren die de productie van wijn mogelijk maakten.
Begonnen in de 15e eeuw, De wijnproductie op het eiland Pico bereikte zijn hoogtepunt in de 19e eeuw en nam toen geleidelijk af als gevolg van plantenziekten en woestijnvorming (verlies van grond en verminderde regenval). Echter, een laag niveau van wijnbouw en wijnproductie van hoge kwaliteit wordt voortgezet en uitgebreid, vooral rond het dorp Criação Velha. De wijnproductie wordt beheerd volgens een regime dat is ontworpen om economische levensvatbaarheid en duurzaamheid te garanderen en om traditionele landbouwtechnieken te behouden.
Criterium (iii) :Het landschap van het Pico-eiland weerspiegelt een unieke reactie op de wijnbouw op een klein vulkanisch eiland dat in ontwikkeling is sinds de komst van de eerste kolonisten in de 15e eeuw.
Criterium ( v) :Het buitengewoon mooie, door mensen gemaakte landschap van kleine, stenen ommuurde velden is een getuigenis van generaties van kleinschalige boeren die, in een vijandige omgeving, creëerde een duurzaam leven en een zeer gewaardeerde wijn.
Integriteit
Het landgoed van 987 ha en zijn 1, 924 ha bufferzone omvat alle elementen die nodig zijn om de wijngaardcultuur van het eiland Pico te begrijpen, die de basis vormt voor zijn Outstanding Universal Value. Het fysieke bewijs in dit landschap omvat het uitgebreide netwerk van ingesloten velden met stenen muren, of curraïs, verschillende gebouwen (huizen, wijnkelders, windmolens, magazijnen, en kerken), paden, putten, havens, en vijgenbomen. zijn grenzen, inclusief de bufferzone, een aanzienlijk en intact deel van het wijngaardlandschap vertegenwoordigen, die het eiland in de 19e eeuw omsingelden. Het terrein omvat gebieden met zowel verlaten omwallingen met stenen muren (een cultureel relictlandschap) als gebieden waar de druivenproductie nog steeds plaatsvindt (een voortdurende, woon- en werklandschap).
Het wijngaardlandschap en de cultuur van het eiland Pico is grotendeels intact, buitengewoon goed bewaard gebleven, en zonder toevoegingen van opdringerige moderne structuren. de verlaten, omwallingen met stenen muren lijden aan een lage mate van verslechtering als gevolg van onbruik en verwaarlozing, terwijl bepaalde invasieve plantensoorten veel van deze verlaten currais hebben gekoloniseerd. Hoewel momenteel onderhouden, de integriteit van het landschap van de wijngaardcultuur van het eiland Pico wordt bedreigd door de bouw van nieuwe gebouwen die onverenigbaar zijn met de visuele kwaliteiten van het Werelderfgoed, en de toekomstige ontwikkeling en uitbreiding van de luchthaven Pico dreigt de Outstanding Universal Value van het onroerend goed te beïnvloeden.
authenticiteit
Het landschap van de wijngaardcultuur van het eiland Pico is in de loop van 500 jaar geëvolueerd en is uitzonderlijk goed bewaard gebleven en volledig authentiek in zijn omgeving, materialen, voortgezet gebruik, functie, tradities, technieken, en managementsystemen. De spectaculaire kustomgeving van het wijnbouwlandschap ligt aan de voet van de Pico-berg, een vulkaan die de topografie van het eiland domineert. Het materiaal dat is gebruikt om de currais en gebouwen te bouwen, bestaat grotendeels uit lokale, onregelmatig, verweerd, zwarte basaltstenen. Het gebruik van deze dominante materiaalsoort is een belangrijk element van de authenticiteit van het cultuurlandschap. Een deel van het pand (grenzend aan Criação Velha, direct ten zuiden van de belangrijkste stad van het eiland, Madalena) wordt actief gekweekt. De currais in deze gebieden worden gebruikt op een manier die consistent is met 19e-eeuwse technieken en tradities, dus volledig voldoen aan de voorwaarden van authenticiteit.
Het pand is kwetsbaar voor een aantal belastingen, waaronder het importeren van steen voor herbouw die niet in overeenstemming is met lokale materialen. De uitbreiding van de lokale wijnindustrie (mede als gevolg van de status van werelderfgoed) wordt momenteel niet beschouwd als een bedreiging voor de authenticiteit van het onroerend goed, aangezien de wijnbouwpraktijken door individuele boeren worden uitgevoerd zonder het gebruik van mechanische wijnbouwmethoden.
Beveiligings- en beheervereisten
Het landschap van de wijngaardcultuur op het eiland Pico wordt goed beschermd door een systeem van wetgeving, beheerplannen, en een vermoeid administratief systeem. Er zijn beschermingsmechanismen ingesteld bij de regionale, eiland, gemeentelijk, en beschermde landschapsniveaus.
In 1980 werden wetten aangenomen om zowel de wijnbouwgebieden als de normen voor de wijnproductie op het eiland Pico te beschermen. 1988, en 1994. In 1986, het gebied dat op de Werelderfgoedlijst staat (evenals gebieden buiten de bufferzone) werd geclassificeerd als beschermd landschap (IUCN categorie V beschermd gebied, die typische levende landschappen zijn). Regionale wet 10 van 2002 biedt vier beschermingsniveaus, waaronder twee zones voor met stenen muren omsloten wijngaarden of currais - de kleine lajidos (of brede lavastroomvelden) van Criação Velha en Santa Luzia, dit zijn gebieden die worden beschermd voor hun hoogwaardige wijnproductie.
Er is een reeks beheerplannen ontwikkeld voor het wijnbouwlandschap van het eiland Pico, beginnend met een ‘Veiligheidsplan’ (1993), een actieplan (‘Dynamiseringsplan, ’ voor de periode 2001-2006), en een regelmatig herzien vijfjarig beheersplan voor het werelderfgoed. Met dit laatste plan kon de regionale regering maatregelen nemen om planningsbeperkingen op te leggen aan nieuwe gebouwen, gebruik geschikte lokale bouwmaterialen, ruïnes reconstrueren, revitaliseren van verlaten wijngaarden (bijv. invasieve planten verwijderen), en 'de revitalisering van het landschap garanderen door de geleidelijke toename van gecultiveerde wijnstokken volgens traditionele methoden'. Het beheersplan beschouwt het pand als een levende, werklandschap dat wordt onderhouden en beschermd door de kenmerkende wijnbereidingstradities van het gebied in stand te houden en daardoor de complexe veldpatronen en bijbehorende structuren en huizen te behouden. Een recente evaluatie van het huidige 'Landbeheerplan van het beschermde landschap van de Pico-wijngaardcultuur', uitgevoerd door het regionale directoraat voor milieu, zal de basis vormen voor herzieningen van het beheersplan. Het doel van het plan is om “het onderhoud en herstel van het wijngaardlandschap verder te bevorderen, waardoor het een van de meest economische en sociale ontwikkelingscentra van het eiland Pico en de Azoren wordt.”
De multigouvernementele, administratieve structuur is verantwoordelijk voor het beheer van het werelderfgoed. Het regionale directoraat voor milieu van de Azoren is in de eerste plaats verantwoordelijk voor het maken van wetgeving, managementplanning, en beheeruitvoering. Een directiecomité, benoemd door de regionale secretaris (minister) van Milieu, is verantwoordelijk voor het onroerend goed. De afdeling Milieu van Pico Island biedt wetenschappelijke expertise, terwijl de gemeentelijke overheden van Madalena (Criação Velha) en São Roque do Pico (Santa Luzia) planningscontrole uitoefenen (d.w.z. voorschriften met betrekking tot wijnbouwmethoden, lokale wegen, en gebouwen). Om de uitzonderlijke universele waarde van het landschap van de wijngaardcultuur van het Pico-eiland op de lange termijn te behouden, is voortdurende coördinatie tussen de verschillende overheidsniveaus vereist in samenwerking met de lokale gemeenschappen en landeigenaren. De toekomstige bescherming van het 500 jaar oude wijngaardlandschap zal afhangen van voortdurende, effectief, en realistische partnerschappen die duurzame wijnproductie ondersteunen op een manier die de traditionele wijnbouwpraktijken blijft behouden.
