Barokke kerken van de Filippijnen
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
De barokke kerken van de Filippijnen is een seriële inscriptie bestaande uit vier rooms-katholieke kerken gebouwd tussen de 16e en 18e eeuw in de Spaanse periode van de Filippijnen. Ze bevinden zich in afzonderlijke delen van de Filippijnse archipel, twee op het noordelijke eiland Luzon, één in het hart van Intramuros, Manilla, en de andere op het centrale Visayas-eiland Iloilo.
Deze groep kerken vestigde een bouw- en ontwerpstijl die was aangepast aan de fysieke omstandigheden in de Filippijnen en had een belangrijke invloed op de latere kerkarchitectuur in de regio. De vier kerken zijn uitstekende voorbeelden van de Filippijnse interpretatie van de barokstijl, en vertegenwoordigen de versmelting van Europees kerkontwerp en -constructie met lokale materialen en decoratieve motieven om een nieuwe kerkbouwtraditie te vormen.
De gemeenschappelijke en specifieke kenmerken van de kerken zijn hun hurkzit, monumentale en massieve uitstraling, die een fort / beschermend karakter illustreert als reactie op piraten, plunderaars en de geologische omstandigheden van een land dat gevoelig is voor seismische activiteiten. De kerken zijn gemaakt van steen (tufsteen of verkalkte kalksteen), of baksteen, en geconsolideerd met kalk. Ze vertonen specifieke kenmerken zoals retablos (altaren) in hoge barokstijl - (vooral te zien in de San Agustin-kerk, intramuros), in de voluten van contrafuertes (steunberen) en in de piramidale eindstukken van muurgevels - (vooral te zien in de Paoay-kerk), in muursteunberen die criptocollaterale kapellen scheiden - (vooral te zien in de San Agustin-kerk, Intramuros) en in de iconografie van het sierlijk versierde naïeve/volksfronton dat het lokale begrip van het leven van Christus uitdrukt en gedemonstreerd wordt door het gebruik van lokale elementen (papaya, kokosnoot- en palmboomreliëfs), en de afbeelding van katholieke patroonheiligen (St. Christopher) gekleed in lokale en traditionele kleding (met name te zien in de Miagao-kerk). De samensmelting van stijlen is ook te zien in de constructie van klokkentorens die ofwel zijn bevestigd aan de hoofdkerkstructuur (vooral gezien in San Agustin, Intramuros en in Miagao-kerken) of los van de hoofdkerk (vooral gezien in Paoay- en Sta Maria-kerken) en tot slot, in plafondschilderingen in de tromp-l’oeil-stijl (vooral te zien in de San Agustin-kerk, intramuros). De barokke kerken weerspiegelen uitstekende grondplanprincipes volgens de Ley de las Indias (Wetten van Indië) uitgevaardigd door Filips II in 1563 voor alle nieuw ontdekte nederzettingen in Spaanse koloniale gebieden.
Criterium (ii):De groep kerken stelde een bouw- en ontwerpstijl vast die was aangepast aan de fysieke omstandigheden in de Filippijnen en die een belangrijke invloed had op de latere kerkarchitectuur in de regio.
Criterium (iv):De barokke kerken van de Filippijnen vertegenwoordigen de samensmelting van het Europese kerkontwerp en de bouw met gebruikmaking van lokale materialen en decoratieve motieven om een nieuwe kerkbouwtraditie te vormen.
Integriteit
De belangrijkste kenmerken van de kerken, waaronder het architecturale ensemble en het unieke van hun stijl, zijn allemaal binnen de grenzen van het pand. Alle elementen van betekenis die op het moment van inscriptie werden geïdentificeerd, zijn nog steeds erg aanwezig en geen enkele is geërodeerd, met hun dynamische functies geassocieerd met religieuze betekenis intact en goed onderhouden.
Het weefsel van de kerken, voor een groot deel goed bewaard is gebleven, hoewel sommige onderdelen kunnen zijn verslechterd als gevolg van omgevingsomstandigheden en het verstrijken van de tijd.
Hoewel de gebieden die door de kerken en het omliggende complex worden bestreken, tijdens de inscriptie zijn herkend, bufferzones in sommige van hen waren niet gedefinieerd. De recente afbakening van buffergebieden biedt een extra beschermingslaag voor de aanvankelijk geïdentificeerde kern.
authenticiteit
De barokke kerken van de Filipijnen van de 'perifere barokstijl' hebben hun authentieke kenmerken en bewonderenswaardige bouwtechnologie behouden die een afspiegeling is van de kerkarchitectuur van de 16e-18e eeuw, de Spaanse koloniale periode, Filippijnen Een potentiële bedreiging voor het pand is de mogelijke reconstructie van delen van enkele originele ensembles van de kerken die niet aanwezig waren tijdens de inscriptie, in de poging om ervoor te zorgen dat de kerken blijven functioneren om hun gemeenten zo goed mogelijk van dienst te zijn.
De inspanningen van de overheid gericht op verantwoorde restauratie en conservatie hebben geleid tot het behoud van de originele materialen en substantiële kenmerken van de barokke kerken.
Het gebruik van de barokke kerken als permanente heilige plaatsen gewijd aan daden van goddelijke aanbidding van het katholieke geloof gaat door.
Beveiligings- en beheervereisten
Drie kerken en hun landeigendommen zijn wettelijk eigendom, toegediend, en beheerd door hun respectievelijke bedrijven, terwijl één kerk (San Agustin, Intramuros) is eigendom van en wordt beheerd door de Agustijnse Orde. De kerken worden traditioneel beheerd door kerkelijke autoriteiten en parochianen. Specifieke beheerplannen voor de kerk waren niet opgesteld op het moment van inschrijving, maar de San Agustin-kerk in Intramuros valt onder het beheersplan van de administratie van Intramuros. Er is een algemeen beheersysteem waarbij de Nationale Commissie voor Cultuur en Kunst (NCCA) de algemene sitebeheerder is. De NCCA werkt samen met haar cultureel gelieerde instanties - het National Museum (NM) en de National Historical Commission of the Philippines (NHCP), die de conservatie- en restauratieprojecten uitvoeren. In totaal werken de drie instanties nauw samen met de kerkelijke autoriteiten-eigenaar van het pand en ook met de belanghebbenden die op de hoogte zijn van projecten aan de kerken. De dagelijkse leiding van de kerk is in handen van de kerkelijke autoriteiten. Er is een tripartiete overeenkomst voor het behoud en het beheer van het Werelderfgoed en andere nationaal aangewezen erfgoedsites. De belangrijkste actoren van de tripartiete overeenkomst zijn de NCCA, de NM, de NHCP en de kerkelijke autoriteiten.
Op het moment van inschrijving, de eigendommen waren al sterk beschermd door nationale wetgeving die ze tot nationale culturele schatten en als nationale historische monumenten verklaarde door middel van presidentiële decreten 260 en 375. De Nationale Commissie voor Cultuur en Kunst stelt middelen (fondsen) ter beschikking voor het behoud ervan, bescherming en regelmatig onderhoud.
De kerken zijn momenteel gedekt en beschermd door RA 10066 (National Heritage Law) en RA 10086 (National Historical Commission of the Philippines Law). Deze wetgevingen zorgen voor een goede bescherming, bescherming, behoud, beheer en gebruik als religieuze structuren, zoals uitgeroepen tot Nationale Culturele Schatten, Nationale historische monumenten, en als Werelderfgoed. Er is een sterk administratief beschermingssysteem ingesteld door middel van een tripartiete overeenkomst tussen de verschillende nationale culturele overheidsinstanties, terwijl er overeenkomsten zijn gesloten tussen kerkelijke autoriteiten en de regering, in het bijzonder het akkoord tussen de Heilige Stoel en de Republiek der Filipijnen over het cultureel erfgoed van de katholieke kerk in de Filipijnen, die werd geratificeerd op 29 mei 2008. De uitvoeringsregels en voorschriften (IRR) van de 2009 Cultural Heritage Act van de Filippijnen, die nog moet worden goedgekeurd, stelt dat de hoogste normen van instandhouding moeten worden toegepast op Werelderfgoed eigendommen en dat de authenticiteit, integriteit en OUV mogen niet worden aangetast.
Conservering en restauratie worden uitgevoerd door bureaus onder uitvoerende nationale culturele instanties die zorgen voor de regelmatige controle van de staat van instandhouding, inclusief de vele zorgen, bedreigingen en problemen. De kerkelijke wet op de pastorale zorg voor de culturele erfgoedbronnen van de kerk wordt eveneens toegepast door de katholieke autoriteiten. De sitemanager van de barokke kerken (NCCA) werkt samen met de NM en NHCP om ervoor te zorgen dat het werk wordt uitgevoerd volgens de normen van het werelderfgoed en om de beheersprocessen voor conservering te verbeteren, zodat de uitzonderlijke universele waarde van de eigendommen wordt behouden en goed wordt beheerd . Als er reparaties worden uitgevoerd waarbij beschadigde onderdelen moeten worden vervangen, deze worden met zorg uitgevoerd, zodat de vervangen gebieden worden onderscheiden van het origineel.
Beide aangesloten culturele instellingen zijn ambtshalve lid van de Nationale Commissie voor Monumenten en Landschappen (NCMS). Er is ook een Technical Working Committee (TWC) opgericht binnen de NCCA, samengesteld uit experts op het gebied van conservering en haar leden zorgen ervoor dat de hoogste normen van conservering worden geboden aan Werelderfgoed eigendommen. Zowel de NM als de NHCP zijn de uitvoerders van projecten in de barokke kerken en ook zij zitten als leden van de NCCA, NCMS en TWC.
Betrokkenheid van lokale gemeenschappen wordt sterk aangemoedigd en zij worden beschouwd als belangrijke belanghebbenden waar naar hun mening wordt geluisterd in overlegprocessen. De betrokkenheid van kerkelijke autoriteiten bij alle aspecten is van vitaal belang en ze vormen ook een essentieel onderdeel van overeenkomsten om ervoor te zorgen dat conservering op hun niveau wordt ondernomen, eigenaar zijn van de panden.
