Nationaal park Sagarmatha
Uitstekende universele waarde
Korte synthese Inclusief het hoogste punt op het aardoppervlak, Berg Sagarmatha (Everest; 8, 848 m) en een hoogtebereik van 6, 000 m Sagarmatha National Park (SNP) heeft een oppervlakte van 124, 400 hectare in het Solu-Khumbu-district van Nepal. Een uitzonderlijk gebied met dramatische bergen, gletsjers, diepe valleien en zeven andere toppen dan de berg Sagarmatha meer dan 7, 000 m het park herbergt verschillende zeldzame soorten, zoals de sneeuwluipaard en de rode panda. Een bekende bestemming voor bergtoerisme SNP werd gepubliceerd in 1976 en met meer dan 2, 500 Sherpa-mensen die in het park wonen, hebben sinds het begin natuur en cultuur gecombineerd. Omvat de oneindig majestueuze met sneeuw bedekte toppen van de Great Himalayan Range, de bergketen, waaronder 's werelds hoogste berg Sagarmatha (Everest) en uitgestrekte Sherpa-nederzettingen die de openheid van SNP naar de rest van de wereld belichamen. Het zorgvuldig bewaard gebleven natuurlijke erfgoed en de dramatische schoonheid van de hoge, geologisch jonge bergen en gletsjers werden door UNESCO erkend met de inscriptie van het park als werelderfgoed in 1979. Het pand herbergt meer dan 20 dorpen met meer dan 6000 sherpa's die de regio de afgelopen vier eeuwen hebben bewoond. Voortzetting van hun traditionele beoefening van cultuur en religie, met inbegrip van de beperking van het jagen en slachten van dieren, en eerbied voor alle levende wezens. Deze praktijken in combinatie met inheemse praktijken voor het beheer van natuurlijke hulpbronnen, zijn belangrijke factoren die hebben bijgedragen aan het succesvolle behoud van de SNP. Het voortdurend toenemende aantal toeristen dat het pand bezoekt, 3, 600 bezoekers in 1979 tot meer dan 25000 in 2010, heeft de lokale economie en levensstandaard enorm gestimuleerd met een betere gezondheid, opleiding, en infrastructuurvoorzieningen. Een initiatief van SNP was het implementeren van een bufferzoneprogramma (BZ) om de bescherming en het beheer van het onroerend goed te verbeteren en werd ingegeven door de wens om het behoud te verbeteren in combinatie met een verbeterde sociaaleconomische status van de lokale gemeenschappen door middel van een inkomstenploegsysteem . Het SNP-gebied is ook de belangrijkste bron van gletsjers, het verstrekken van op zoetwater gebaseerde voordelen voor de mensen stroomafwaarts. Naast het behoud van de waarde van het onroerend goed, is het een prioriteit van het park om de effecten van de opwarming van de aarde en klimaatverandering op de flora te monitoren, fauna en Sherpa-gemeenschappen. Criteria (vii):de overtreffende trap en uitzonderlijke natuurlijke schoonheid van Sagarmatha National Parks is ingebed in de dramatische bergen, gletsjers, diepe valleien en majestueuze toppen, waaronder 's werelds hoogste, Berg Sagarmatha (Everest) (8, 848 meter). Het gebied is de thuisbasis van verschillende zeldzame soorten, zoals de sneeuwluipaard en de rode panda. Het gebied vertegenwoordigt een belangrijke fase in de evolutionaire geschiedenis van de aarde en is een van de meest geologisch interessante regio's ter wereld met hoge, geologisch jonge bergen en gletsjers die ontzagwekkende landschappen en landschappen creëren die worden gedomineerd door de hoge toppen en bijbehorende diep ingesneden valleien. Dit park bevat 's werelds hoogste ecologisch karakteristieke flora en fauna, ingewikkeld vermengd met de rijke Sherpa-cultuur. De ingewikkelde verbindingen van de Sherpa-cultuur met het ecosysteem zijn een belangrijk hoogtepunt van het park en vormen de basis voor de duurzame bescherming en het beheer van het park ten behoeve van de lokale gemeenschappen. Integriteit De grenzen van het eigendom, die het bovenste stroomgebied van het Dudh Kosi-riviersysteem omvatten, waarborgen de integriteit van zijn waarden. De noordelijke grens van het pand wordt bepaald door de hoofdscheiding van de Great Himalayan Range, die de internationale grens tussen Nepal en de Tibetaanse Autonome Regio van de Volksrepubliek China volgt. De andere grenzen worden afgebakend door fysieke scheidingen die afzonderlijke fysieke entiteiten in de Khumbu-regio omvatten, waarbij de zuidelijke grens zich bijna tot Monjo aan de Dudh Kosi-rivier uitstrekt. De integriteit van het pand wordt versterkt door de aanduiding van een bufferzone die geen deel uitmaakt van het ingeschreven eigendom. De bufferzone ten zuiden van het pand is in 2002 aangewezen en dient als beschermingslaag naar het park. De betrokkenheid van lokale gemeenschappen bij het beheer van bufferzones is een extra troef voor de duurzaamheid van het park. De beschermende aanduiding van het park is verder vergroot met de oprichting van het Makalu Barun National Park (1998) in de oostelijke regio van het pand en Gauri Shankar Conservation Area (2010) in het westen. Deze extra sites, in combinatie met de aanhechting van de noordelijke regio van SNP aan het natuurreservaat Qomolongma in de Tibetaanse Autonome Regio van de Volksrepubliek China hebben de waarde van het onroerend goed verder beschermd. De voornamelijk Tibetaans-boeddhistische sherpa's die in het park wonen, voeren voornamelijk landbouw- of handelsactiviteiten uit en om een beperkte impact op de waarden en integriteit van het onroerend goed te garanderen, zijn hun eigendommen wettelijk uitgesloten van het park. Een actief beschermings- en beheerprogramma, gericht op het berglandschap, genaamd Heilig Himalaya Landschap (SHL), bestrijkt de regio's van Kanchanjonga Conservation Area in het oosten tot Langtang National Park in het westen is uitgevoerd door de regering. De SHL omvat zowel instandhoudings- als beheerpraktijken met een focus op de betrokkenheid van lokale gemeenschappen. De op natuurbehoud gerichte Sherpa-cultuur is de ruggengraat voor het behoud van de biodiversiteit in de Khumbu-regio. Ondanks de relatief kleine oppervlakte van het park, het omringende landschap is voldoende om een duurzaam beheer van het SNP te waarborgen. De verklaring van het hooggelegen Gokyo-meer als RAMSAR-locatie in 2007 is een extra erkenning van de toegevoegde waarde van het gebied en de herkolonisatie van sneeuwluipaarden binnen het eigendom is een indicatie van de geschiktheid van leefgebied voor zowel prooi- als roofdiersoorten. Beschermings- en beheersvereisten Sagarmatha National Park werd opgericht op 19 juli, 1976 onder de National Parks and Wildlife Conservation Act en wordt beheerd door het National Park and Wildlife Conservation Office, Ministerie van Nationale Parken en Natuurbehoud, Ministerie van Bossen., regering van Nepal. Effectieve wettelijke bescherming blijft van kracht onder de National Park and Wildlife Protection Act 1973 en de Himalayan National Park Regulations 1978. Het grootste deel van het park (69%) bestaat uit onvruchtbaar land boven de 5, 000m waarvan 28% grasland is en bijna 3% bebost, dit in combinatie met de inwonende Sherpa-bevolking, die afhankelijk zijn van zelfvoorzienend agro-pastoralisme biedt een aantal managementuitdagingen. Naast het personeel van het Sagarmatha National Parks Office, een compagnie soldaten van het Nepalese leger is ingezet voor bescherming en wetshandhaving. De regering van Nepal stelt een vast budget beschikbaar voor het beheer en de bescherming van het onroerend goed en de bufferzone. Verder, de regering heeft 50% van de inkomsten van het park aan de lokale gemeenschappen verstrekt via het bufferzone Integrated Conservation and Development Program (ICDP) en de bijbehorende activiteiten op basis van het goedgekeurde beheersplan. Het beheersplan (2007 – 2012) voor het pand en de bufferzone is goedgekeurd door de regering van Nepal en wordt beheerd en uitgevoerd door een team van professionele medewerkers onder het Department of National Parks and Wildlife Conservation. De regering blijft het beheersplan uitvoeren, echter, er zijn extra inspanningen nodig om de impact van een aantal problemen in de accommodatie tot een minimum te beperken, namelijk het aanpakken van problemen op het gebied van toerismebeheer die van invloed zijn op de waarde van het onroerend goed en het bevorderen van duurzaam gebruik van natuurlijke hulpbronnen in het park en het minimaliseren van milieuvervuiling. Constante betrokkenheid en ondersteuning van lokale gemeenschappen op het gebied van natuurbehoud en beheer, na de implementatie van het bufferzoneprogramma, is een versterkende mijlpaal geweest voor het management van SNP. Een Park Adviescommissie, bestaande uit lokale leiders, dorpsoudsten, hoofdlama's en vertegenwoordigers van parkautoriteiten hebben bijgedragen aan meer samenwerking en draagvlak voor het park. In aanvulling, er zijn veel nationale en internationale natuurbeschermingspartners die regelmatig assisteren bij park- en bufferzonebeheer en onderzoek doen. Beheerscomités voor bufferzones, Gebruikerscommissies en gebruikersgroepen werken als aanvullende instrumenten voor het duurzaam beheer van de hulpbronnen van het park en de bufferzone. De dramatische toename van het aantal jaarlijkse bezoekers heeft de lokale economie gestimuleerd, maar heeft ook geleid tot een toename van de achteruitgang van de kwetsbare ecologie en culturele tradities van de regio. Aanleg van illegale paden, resort ontwikkeling, vraag en aanbod van energie, beoordeling van de effecten van toerisme en de draagkracht van het toerisme zijn kwesties die belangrijk blijven bij het beheer van het onroerend goed, ondanks recent succes in samenwerking met lokale gemeenschappen en belanghebbenden om een aantal ontwikkelingsprojecten stop te zetten, inclusief de uitbreiding van de luchthaven van Sanboche. Ondanks de inspanningen van de Sagarmatha Pollution Control Committee, is een goede afvalverwerking een van de belangrijkste obstakels voor het park. een gemeenschapsgerichte NGO gevestigd in Namche Bazar met actieve betrokkenheid bij de bestrijding van verontreiniging. De NGO blijft, met steun van andere lijnagentschappen en gebundeld met de coördinatie van parkautoriteiten en relevante belanghebbenden, proberen dit probleem aan te pakken. Hetzelfde, met groeiende toeristische activiteiten, de vraag naar nieuwe hotels en lodges is onvermijdelijk en het eigendom blijft kwetsbaar voor aantasting en vereist handhaving van parkbeheerbeleid om bedreigde habitats en soorten binnen de eigendomsgrenzen te beschermen. Om te kunnen reageren op de toenemende druk van het toerisme en aanverwante activiteiten is het noodzakelijk geworden om de bestaande organisatiestructuur van het park te upgraden. Aantasting van het kwetsbare ecosysteem van bergbossen als gevolg van een constante en toenemende vraag naar brandhout blijft ook een belangrijk probleem bij het pand, ondanks de verzachtende effecten van de weinige operationele micro-waterkrachtprojecten als alternatief voor brandhout.
