Kathmandu-vallei
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Gelegen in de uitlopers van de Himalaya, het werelderfgoed van de Kathmandu-vallei is ingeschreven als zeven monumentenzones. Deze monumentenzones zijn de Durbar-pleinen of stedelijke centra met hun paleizen, tempels en openbare ruimtes van de drie steden van Kathmandu (Hanuman Dhoka), Patan en Bhaktapur, en de religieuze ensembles van Swayambhu, Bauddhanath, Pashupati en Changu Narayan. Het religieuze ensemble van Swayambhu omvat het oudste boeddhistische monument (een stoepa) in de vallei; die van Bauddhanath omvat de grootste stoepa in Nepal; Pashupati heeft een uitgebreid hindoeïstisch tempelgebied, en Changu Narayan omvat de traditionele Newari-nederzetting, en een hindoeïstisch tempelcomplex met een van de vroegste inscripties in de vallei uit de vijfde eeuw na Christus. De unieke gelaagde tempels zijn meestal gemaakt van gebakken baksteen met moddermortel en houten constructies. De daken zijn bedekt met kleine overlappende terracotta tegels, met verguld messing ornamenten. De ramen, deuropeningen en dakstijlen hebben rijk decoratief houtsnijwerk. De stoepa's hebben eenvoudige maar krachtige vormen met massieve, witgekalkte hemisferen die vergulde kubussen ondersteunen met de alziende eeuwige Boeddha-ogen.
Toen het boeddhisme en het hindoeïsme zich door de eeuwen heen in Azië ontwikkelden en veranderden, beide religies floreerden in Nepal en produceerden een krachtige artistieke en architecturale fusie die ten minste vanaf de 5e eeuw na Christus begon, maar pas echt tot zijn recht komen in de periode van driehonderd jaar tussen 1500 en 1800 na Christus. Deze monumenten werden bepaald door de opmerkelijke culturele tradities van de Newars, gemanifesteerd in hun unieke stedelijke nederzettingen, gebouwen en constructies met ingewikkelde versieringen die uitstekend vakmanschap in baksteen tonen, steen, hout en brons die tot de best ontwikkelde ter wereld behoren.
Criterium (iii):De zeven monumentensembles vertegenwoordigen een uitzonderlijke getuigenis van de traditionele beschaving van de Kathmandu-vallei. De culturele tradities van de multi-etnische mensen die zich de afgelopen twee millennia in deze afgelegen Himalaya-vallei hebben gevestigd, aangeduid als de Newars, komt tot uiting in de unieke stedelijke samenleving die kan bogen op een van de meest ontwikkelde vakmanschap van baksteen, steen, hout en brons ter wereld. Het naast elkaar bestaan en de samensmelting van het hindoeïsme en het boeddhisme met animistische rituelen en tantrisme wordt als uniek beschouwd.
Criterium (iv) :Het pand bestaat uit uitzonderlijke architecturale typologieën, ensembles en stedelijk weefsel dat de hoogontwikkelde cultuur van de vallei illustreert, die een hoogtepunt bereikte tussen 1500 en 1800 na Christus. De prachtige voorbeelden van paleiscomplexen, ensembles van tempels en stoepa's zijn uniek voor de Kathmandu-vallei.
Criterium (vi):Het pand wordt tastbaar geassocieerd met de unieke coëxistentie en samensmelting van hindoeïsme en boeddhisme met animistische rituelen en tantrisme. De symbolische en artistieke waarden komen tot uiting in de versiering van de gebouwen, de stedelijke structuur en vaak de omliggende natuurlijke omgeving, die nauw verbonden zijn met legendes, rituelen en festivals.
Integriteit
Alle attributen die de uitzonderlijke universele waarde van de Kathmandu-vallei uitdrukken, worden vertegenwoordigd door de zeven monumentenzones die zijn ingesteld met de grenswijziging die in 2006 door het Werelderfgoedcomité is goedgekeurd. Deze omvatten de zeven historische ensembles en hun verschillende contexten. De meeste monumentale panden zijn in goede staat en de dreiging van stedelijke ontwikkeling wordt beheerst door het Integraal Beheerplan. Het pand blijft echter kwetsbaar voor oprukkende ontwikkeling, met name nieuwe infrastructuur.
authenticiteit
De authenticiteit van het pand blijft behouden door de unieke vorm, ontwerp, materiaal en inhoud van de monumenten, met een hoog ontwikkeld traditioneel vakmanschap en gesitueerd in een traditionele stedelijke of natuurlijke omgeving. Hoewel de Kathmandu-vallei een enorme verstedelijking heeft ondergaan, de authenticiteit van de historische ensembles en veel van het traditionele stedelijke weefsel binnen de grenzen is behouden gebleven.
Beveiligings- en beheervereisten
Het aangewezen pand is uitgeroepen tot beschermd monumentengebied op grond van de Wet instandhouding Oude Monumenten, 1956, het hoogste niveau van nationale bescherming bieden. Het pand is beheerd door het coördinerend optreden van de rijksoverheid, lokale overheid en niet-gouvernementele organisaties binnen de verantwoordelijkheden en autoriteiten die duidelijk zijn opgesomd in het geïntegreerde beheersplan voor het werelderfgoed in Kathmandu dat in 2007 is aangenomen.
De uitvoering van het geïntegreerde beheersplan zal in cycli van vijf jaar worden herzien, zodat de nodige wijzigingen en aanvullingen mogelijk zijn om veranderende omstandigheden aan te pakken. Een cruciaal onderdeel dat zal worden aangepakt, is rampenrisicobeheer voor het onroerend goed.
