Cultureel landschap van de Orkhonvallei
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Het Cultuurlandschap van de Orkhonvallei (OVCL) ligt in het centrale deel van Mongolië, ongeveer 360 km ten zuidwesten van Ulaanbaatar. De site beslaat 121, 967 ha grasland langs de historische Orkhon-rivier, en omvat een bufferzone van 61, 044 ha. Het archeologisch rijke stroomgebied van de Orkhon-rivier was de thuisbasis van opeenvolgende nomadische culturen die evolueerden van prehistorische oorsprong in harmonie met het natuurlijke landschap van de steppen en resulteerden in economische, sociale en culturele polities die uniek zijn voor de regio. Al eeuwenlang de thuisbasis van grote politieke, handel, culturele en religieuze activiteiten van opeenvolgende nomadische rijken, de Orkhon-vallei diende als een kruispunt van beschavingen, die Oost en West met elkaar verbindt over de uitgestrekte Euraziatische landmassa.
In opeenvolgende eeuwen, de Orkhon-vallei werd zeer geschikt bevonden voor vestiging door golven van nomadische mensen. Het vroegste bewijs van menselijke bewoning dateert van de vindplaatsen van Moiltyn Am (40, 000-15, 000 jaar geleden) en "Orkhon-7", waaruit blijkt dat de vallei voor het eerst werd bewoond rond 62, 000-58, 000 jaar geleden. Vervolgens werd de vallei gedurende de prehistorie en de bronstijd continu bezet en in de proto-historische en vroege historische tijden werd het achtereenvolgens door de Hunnen bewoond, Turkse volkeren, de Oeigoeren, de Kidans, en tenslotte de Mongolen.
Op het hoogtepunt van zijn culturele overwicht, het ingeschreven eigendom was de plaats van het historische Kharakhorum - de grote hoofdstad van het uitgestrekte Mongoolse rijk dat in 1220 door Chinggis Khaan werd gesticht.
Binnen het cultuurlandschap bevinden zich een aantal archeologische resten en staande constructies, waaronder Turkse gedenkplaatsen uit de 6e-7e eeuw, de 8e9e-eeuwse Oeigoerse hoofdstad Khar Balgas, evenals de oude Mongoolse keizerlijke hoofdstad van de 13e-14e eeuw, Kharakhorum. Erdene Zuu, het oudste nog bestaande Mongoolse boeddhistische klooster, de Tuvkhun Hermitage en het Shank Western-klooster getuigen van de wijdverbreide en blijvende religieuze tradities en culturele praktijken van de noordelijke school van het boeddhisme die, met hun respect voor alle vormen van leven, verankeren de blijvende duurzame beheerpraktijken van dit unieke culturele landschap van de Centraal-Aziatische steppen.
Criterium (ii):De Orkhon-vallei laat duidelijk zien hoe een sterke en aanhoudende nomadische cultuur, leidde tot de ontwikkeling van uitgebreide handelsnetwerken en de oprichting van grote administratieve, reclame, militaire en religieuze centra. De rijken die deze stedelijke centra ondersteunden, hadden ongetwijfeld invloed op samenlevingen in Azië en in Europa en absorbeerden op hun beurt de invloed van zowel het oosten als het westen in een echte uitwisseling van menselijke waarden.
Criterium (iii):Aan de basis van alle ontwikkeling in de Orkhon-vallei gedurende de afgelopen twee millennia is een sterke cultuur van nomadisch veeteelt geweest. Deze cultuur is nog steeds een gerespecteerd en inderdaad centraal onderdeel van de Mongoolse samenleving en wordt zeer gerespecteerd als een 'nobele' manier om in harmonie met het landschap te leven.
Criterium (iv):De Orkhon-vallei is een uitstekend voorbeeld van een vallei die verschillende belangrijke stadia in de menselijke geschiedenis illustreert. Eerst en vooral was het het centrum van het Mongoolse rijk; ten tweede weerspiegelt het een bepaalde Mongoolse variant van de Turkse macht; ten derde, het Erdene Zuu-klooster en het Tuvkhun-hermitageklooster waren het decor voor de ontwikkeling van een Mongoolse vorm van boeddhisme; en ten vierde, Char Balgas, weerspiegelt de Oeigoerse stedelijke cultuur in de hoofdstad van het Oeigoerse rijk.
Integriteit
Het ingeschreven eigendom ligt aan weerszijden van de rivier de Orkhon, die water en beschutting biedt, essentiële vereisten voor zijn rol als halteplaats op de oude handelsroutes over de steppen en voor zijn ontwikkeling als het centrum van de uitgestrekte Centraal-Aziatische rijken. specifiek, het ingeschreven eigendom levert het bewijs van de 6e-7e eeuwse Turkse gedenkplaatsen, de 8e-9e eeuwse Oeigoerse hoofdstad van Khar Balgas, de 13e-14e eeuwse Mongoolse hoofdstad van Kharkhorum, het oudste nog bestaande Mongoolse boeddhistische klooster in Erdene Zuu, het Hermitage-klooster van Tuvkhum, het Shankh westelijke klooster, het paleis op Doit Hill, de oude steden Talyn Dorvoljin, Har Bondgor, en Bayangol Am, hertenstenen en oude graven, de heilige bergen van Hangai Ovoo en Undor Sant en archeologisch en etnografisch bewijs dat de lange en blijvende traditie van nomadisch veeteelt bevestigt.
Alle elementen die nodig zijn om de uitzonderlijke universele waarde van het eigendom van het cultuurlandschap van de Orkhonvallei tot uitdrukking te brengen, zijn opgenomen binnen de grenzen van het ingeschreven gebied.
De ecologie van het algehele landschap en de pastorale praktijken zijn kwetsbaar voor het verlagen van het grondwaterpeil, geassocieerd met het kappen van bomen en mijnbouw, vervuiling van waterlopen en de gevolgen van overbegrazing.
De visuele integriteit van het landschap is kwetsbaar voor moderne wegen, sporen en hoogspanningslijnen.
Gebrek aan onderhoud van kloostergebouwen, stadsmuren en Turkse graven kunnen de integriteit aantasten.
authenticiteit
Algemeen, de Orkhon-vallei behoudt een hoge mate van authenticiteit als een doorlopend cultureel landschap, als gevolg van de aloude tradities van de Centraal-Aziatische nomadische veeteelt. Het basisgebruik van het land is door de eeuwen heen consistent gebleven en heeft geen nadelige invloed gehad op de archeologische componenten van het landschap, waarvan de authenticiteit zowel individueel als collectief hoog blijft. Hoewel sommige moderne elementen in het landschap zijn doorgedrongen, de manier waarop het landschap wordt gebruikt is nog in wezen traditioneel nomadisch, met herders die hun kudden eroverheen bewegen in het seizoen van transhumance. Het pastorale beheer van de graslanden en de voortdurende immateriële en tastbare tradities in verband met de nomadische manier van leven zijn een integraal onderdeel van de voortdurende authenticiteit van het pand.
Beveiligings- en beheervereisten
De centrale en lokale autoriteiten erkennen hoe belangrijk het is om het pastoralisme in stand te houden als middel om dit culturele landschap te beheren.
Volgens de in 1992 aangenomen grondwet van Mongolië, elke burger heeft het recht om in een gezonde en veilige omgeving te leven; aanvullend, land en natuurlijke hulpbronnen kunnen worden onderworpen aan nationaal eigendom en staatsbescherming. Resolutie van het Parlement nr. 43 onder de wet op speciale beschermde gebieden (1994) verklaarde een gebied van het Khangai-gebergte, inclusief het bovenste deel van OVCL, een speciale beschermingszone van de staat, tot oprichting van Khangai Mountain Park in 1996. Het noordelijke deel van de OVCL heeft een "beperkte beschermde status" gekregen krachtens de wet op speciale beschermde bufferzones die in 1997 is aangenomen. De vijf primaire locaties in de Orkhon-vallei zijn aangewezen als speciale beschermde gebieden en 20 historische en archeologische vindplaatsen als beschermde monumenten.
De bufferzone van de OVCL werd goedgekeurd door de regeringsresolutie nr. 123 van 31 mei 2006. Ook de lengte- en breedtecoördinaten van 63 punten van de OVCL werden door deze resolutie goedgekeurd. In 2009, het decreet van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap van Mongolië werd aangenomen voor het versterken van de juridische omgeving voor het behoud van de OVCL. Bij regeringsresolutie nr. 147, uitgegeven op 9 juni 2010, de directie van het OVCL Werelderfgoed, die oorspronkelijk werd opgericht door het decreet van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap van Mongolië in 2006, werd opnieuw opgericht op het niveau van de nationale regering. In 2002 is een beheerplan voor het vastgoed ontwikkeld en in 2006 vernieuwd met brede betrokkenheid van belanghebbenden. Het doel van dit plan is te zorgen voor de bescherming van het erfgoed binnen een kader voor de duurzame ontwikkeling van de OVCL door een systeem op te zetten dat zorgt voor een duurzame harmonie tussen de ecologie van de graslanden en de praktijken van nomadisch veeteelt. Volgens het Mongoolse nationale ontwikkelingsbeleid dat in 2008 door het Mongoolse parlement is aangenomen, er is een verdere herziening van het beheersplan voor het onroerend goed aangenomen dat toezicht houdt op de ontwikkeling in het gebied tot het jaar 2030 en zorgt voor de bescherming ervan onder een nieuwe "wet op de bescherming van het cultureel erfgoed van Mongolië". Een gedetailleerde kaart, het aangeven van de territoriale grenzen, locaties locatie, buffer zone, veedichtheid en graslandbedekking, van het ingeschreven eigendom is officieel bekendgemaakt. In het herziene beheersplan zijn ter plaatse musea voorzien, net als de reconstructie van de Tsogchin-tempel.
