Su Nuraxi di Barumini
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
De archeologische vindplaats Su Nuraxi di Barumini op Sardinië is het bekendste voorbeeld van de unieke vorm van verdedigingscomplexen uit de bronstijd die bekend staan als nuraghi. De verhoogde ligging van Su Nuraxi domineert een uitgestrekte en vruchtbare vlakte ten westen van het gemeentelijk district Barumini. De site werd bewoond vanaf de bouw van de nuraghe in het 2e millennium v.Chr. tot de 3e eeuw na Christus.
Megalithische verdedigingswerken bekend als nuraghi dateren uit het midden tot de late bronstijd (ca. 1600-1200 v.Chr.), en zijn uniek voor Sardinië. Nuraghi worden gekenmerkt door ronde verdedigingstorens in de vorm van afgeknotte kegels gebouwd van geklede steen met gewelfde interne kamers. Nuraghi worden beschouwd als oorspronkelijk gebouwd door enkele families of clans. Naarmate de Sardijnse samenleving zich op een meer complexe en hiërarchische manier ontwikkelde, er was een neiging voor de geïsoleerde torens om extra structuren aan te trekken, om sociale en defensieve redenen.
De Su Nuraxi nuraghe bestond uit een massieve centrale toren van drie kamers verbonden door een wenteltrap, oorspronkelijk ruim 18,5 meter hoog. De bovenste kamer staat niet meer. De centrale toren was ingesloten in een vierlobbige structuur bestaande uit vier hulptorens die met elkaar waren verbonden door een massieve stenen vliesgevel. De binnenplaats die door deze muur werd gecreëerd, werd later afgesloten met een dak, waardoor de toegang tot de centrale toren werd beperkt. Hieromheen zijn de overblijfselen van de tweede buitenmuur en een nederzetting van cirkelvormige hutten.
Su Nuraxi werd verlaten in de 6e eeuw vGT, hoewel in de daaropvolgende eeuwen intermitterende bezetting plaatsvond. Nieuwe huizen werden gebouwd in een andere vorm dan hun voorgangers, bestaande uit verschillende kleine kamers en gebouwd met behulp van kleine stenen. Na de Romeinse verovering van Sardinië in de 2e eeuw v.Chr. raakten de meeste nuraghi buiten gebruik, hoewel opgravingen in Su Nuraxi aangeven dat mensen op de plek bleven wonen tot de 3e eeuw na Christus.
Criterium (i):De archeologische vindplaats Su Nuraxi di Barumini is het meest vooraanstaande en meest complete voorbeeld van de opmerkelijke prehistorische architectuur die bekend staat als nuraghi.
Criterium (iii):De Su Nuraxi di Barumini getuigt op uitzonderlijke wijze van de beschaving uit de bronstijd van Sardinië en de evolutie van de politieke en sociale omstandigheden van deze prehistorische eilandgemeenschap gedurende vele eeuwen.
Criterium (iv):Het eigendom van Su Nuraxi di Barumini is het uitstekende voorbeeld van een nuraghe, unieke megalithische verdedigingswerken en bijbehorende nederzettingen die illustratief zijn voor het fantasierijke en innovatieve gebruik van de materialen en technieken die plaatsvonden in de prehistorische eilandgemeenschap van Sardinië in het midden van de late bronstijd.
Integriteit
Het eigendom van het archeologische vindplaatscomplex van Su Nuraxi omvat alle elementen van het complex die nodig zijn om de uitzonderlijke universele waarde van het eigendom aan te tonen. Deze elementen omvatten de archeologische overblijfselen van de centrale verdedigingswerken en het omliggende dorp en alle prehistorische dorpsstructuren, waarvan de oorspronkelijke planimetrische indeling duidelijk behouden is gebleven.
In het gebied zijn werken voor structurele consolidatie en conservatief onderhoud uitgevoerd om de integriteit van de archeologische structuren te verbeteren. Er zijn geen werken of wijzigingen voorzien die de integriteit van de site in gevaar kunnen brengen.
Een bedreiging voor het pand is de provinciale hoofdweg die langs de noordgrens loopt. Zelfs als de weg dunne verkeersstromen heeft en geen directe invloed heeft op de oude overblijfselen, het interfereert met de perceptie van het archeologische landschap. De context en omgeving kunnen worden verbeterd door de weg te verleggen, weg van het pand, maar op dit moment is deze oplossing om financiële redenen moeilijk realiseerbaar.
authenticiteit
Het pand heeft een hoge mate van authenticiteit. Hoewel met tussenpozen gebruikt tot de 6e of 7e eeuw CE, de nuraghische structuren lijken sindsdien begraven te zijn totdat de archeologische opgravingen in de jaren vijftig begonnen. Begin jaren negentig werd een systematische instandhoudingscampagne ondernomen om een aantal structuren te stabiliseren en te versterken. De daaropvolgende restauratie- en consolidatiewerken aan de constructies werden uitgevoerd in volledige overeenstemming met het Restauratiecharter, waardoor ze tot op de dag van vandaag behouden blijven.
Interventies waarbij gebruik wordt gemaakt van moderne materialen zoals gewapend beton, metaal, en hout zijn minimaal en onopvallend, en hebben geen nadelige invloed op de authenticiteit of het uiterlijk van de archeologische overblijfselen.
Beveiligings- en beheervereisten
Het eigendom van Su Nuraxi di Barumini is aan de noordzijde omgeven door een bufferzone, zuidwest- en oostkant. Het ontbreken van een bufferzone over de open landbouwgrond ten zuiden en ten westen van het pand werd niet als voldoende beschouwd voor de bescherming van het pand. Om de bescherming van het onroerend goed verder te versterken, er is een institutionele overeenkomst ondertekend tussen de gemeenten die grenzen aan de archeologische vindplaats van Barumini en het ministerie van Cultureel Erfgoed en Activiteiten en Toerisme, de regionale autoriteiten en de provinciale administratie van Cagliari, die de identificatie van een grotere bufferzone die de totale gebieden van de bovengenoemde gemeenten omvat, zullen vergemakkelijken en nieuwe vormen van bescherming van het landschap rondom het onroerend goed zullen creëren.
Als archeologische vindplaats Het Su Nuraxi-complex wordt op nationaal niveau beschermd op grond van wetsdecreet 42/2004, Code van cultureel en landschappelijk erfgoed, een veiligheidsmaatregel die ervoor zorgt dat activiteiten op de site moeten worden goedgekeurd door de relevante Superintendent (randbureau van het ministerie van Cultureel Erfgoed en Activiteiten en Toerisme). Dit rechtsbeschermingskader wordt voldoende effectief geacht. Op regionaal niveau is de site is opgenomen in een erfgoedlijst die wordt beschermd in het kader van het regionale landschapsplan van Sardinië. Een verdere procedure om ook het omliggende gebied te beschermen is door de hoofdinspecteur ondernomen. Het gemeentelijk stedenbouwkundig plan van de gemeente heeft een absoluut verbod ingesteld op het bouwen van gebouwen in de bufferzone. Deze bouwbeperking wordt verder ondersteund door een preventieve band van bescherming, het omringen van het pand zorgt ervoor dat er geen ongepaste ontwikkeling kan plaatsvinden binnen de omgeving van het werelderfgoed.
Het beheer van de archeologische vindplaats is de verantwoordelijkheid van het Ministerie van Cultureel Erfgoed en Activiteiten en Toerisme. Sitebeheer is het onderwerp van een overeenkomst tussen de twee entiteiten die in de eerste plaats betrokken zijn, namelijk het Cultureel Erfgoedbureau en de gemeente Barumini. Volgens deze afspraak, het beheer van het onroerend goed valt onder de verantwoordelijkheid van de gemeente, die vervolgens wordt uitgevoerd onder contract met een beheermaatschappij (Fondazione Barumini Sistema Cultura), waardoor continuïteit wordt gegarandeerd, constante activiteit binnen het UNESCO-werelderfgoed.
De Superintendent voor het Archeologisch Erfgoed van Sardinië controleert regelmatig het behoud van de integriteit en authenticiteit van het onroerend goed, ook met drie mensen die daar regelmatig dienen. De hoofdinspecteur voert periodiek onderhoud uit, hoewel er geen formeel monitoringprogramma is.
De regio Sardinië en de gemeente Barumini zijn de autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor het beheer van het toerisme op het terrein. Hoge toeristenaantallen vormen een potentiële bedreiging voor de integriteit en het behoud van eigendom. Om de impact van de toeristen te minimaliseren, is het bezoek aan de archeologische vindplaats alleen toegestaan in kleine groepen met een reisleider en het ontwikkelen van een cultuurtoerisme-strategie voor de hele regio. Lokale autoriteiten proberen het aantal bezoeken in het hoogseizoen te rationaliseren, het aanbieden van incentives voor toeristen om in het laagseizoen te bezoeken en het ontwikkelen van een strategie voor cultureel toerisme voor de hele regio. De verbindingen met het openbaar vervoer om de accommodatie te bereiken zijn slecht.
