Portovenere, Cinque Terre, en de eilanden (Palmaria, Tino en Tinetto)
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Het strekt zich uit over 15 km langs de oostelijke Ligurische kust tussen Levanto en La Spezia, de gekartelde, steil kustlandschap is door de eeuwen heen intensief ontwikkeld met stenen ommuurde terrassen voor de teelt van wijnstokken en olijfbomen. Het gebied was bijna onbereikbaar, behalve over zee, totdat de spoorlijn Genua-La Spezia in de jaren 1870 werd aangelegd.
Het eigendom, strekt zich uit van de Punta Mesco in het westen en de Punta Persico in het oosten, omvat het grondgebied van Porto Venere, de drie eilanden van zijn archipel (Palmaria, Tino en Tinetto), en de Cinque Terre, de verzamelnaam van de vijf dorpen van Monterosso, Vernazza, Corniglia, Manarola en Riomaggiore.
Sommige teeltterrassen strekken zich uit tot wel 2 km lang. Terrassen strekten zich uit langs de steile hellingen van een paar meter boven de zeespiegel tot 400 m boven zeeniveau, de hoogste hoogte geschikt voor teelt. Ze werden meestal gebouwd in de 12e eeuw, toen de Saraceense aanvallen vanuit zee tot een einde waren gekomen. De droge stenen muren zijn meestal zorgvuldig opgebouwd uit ruwe zandsteenblokken, aan elkaar gehecht met kiezelstenen die uit de grond zijn verwijderd.
Het onderhoud van de terrassen en de teelt van wijnstokken en olijfbomen op de terrassen weerspiegelen een gemeenschappelijke benadering van landbouw en de samenwerking en samenwerking van de gemeenschappen zonder welke een dergelijke teelt niet mogelijk zou zijn geweest.
De natuurlijke garrigue en maquis vegetatie overleeft intact in de hogere delen van de steile bergkam. De aard van het terrein en de vegetatie biedt voedsel en beschutting voor een breed scala aan insecten- en diersoorten.
De lokale gemeenschappen hebben zich aangepast aan deze schijnbaar ruige en onherbergzame omgeving door in compacte nederzettingen aan de kust of in kleine gehuchten op de hellingen te wonen (bijv. Volastra, Groppo, Drignana, San Bernardino of Campiglia), direct op de rots gebouwd met kronkelende straatjes. Het algemene gebruik van natuursteen voor dakbedekking geeft deze nederzettingen een karakteristiek uiterlijk. Ze zijn over het algemeen gegroepeerd rond religieuze gebouwen of middeleeuwse kastelen. De terrassen zijn ook bezaaid met ontelbare kleine stenen hutjes die geïsoleerd of gegroepeerd zijn (bijvoorbeeld in Fossola, Tramonti, Monestiroli of Schiara) gebruikt voor tijdelijke beschutting tijdens de oogst.
De belangrijkste vijf dorpen van Cinque Terre dateren uit de late middeleeuwen. Beginnend vanuit het noordwesten, de eerste is het versterkte centrum van Monterosso al Mare, dat is een kustplaats die langs twee korte valleien is gegroeid en uitkijkt op een van de weinige stranden in de omgeving. Vernazza heeft zich ontwikkeld langs de Vernazzola-waterstroom op de hellingen van de rotsachtige uitloper die het dorp beschermt tegen de zee. Corniglia is het enige dorp dat niet aan de kust zelf is gebouwd, maar op een hoog voorgebergte dat uitsteekt naar de zee. Manarola is een klein gehucht waarvan de huizen deels op een rotsachtige uitloper staan die naar de zee loopt en deels langs de Grappa-stroom. Het meest oostelijke - zuidelijke dorp is Riomaggiore; zijn huizen langs de smalle vallei van de Rio Maggiore-waterstroom, vandaag overdekt om te worden gebruikt als hoofdstraat.
Portovenere was een belangrijk commercieel en cultureel centrum dat dateert uit de Romeinse tijd, waaruit archeologische overblijfselen overleven in de omgeving. Het is compact van vorm, de huizen uitgelijnd langs de kustlijn met als hoogtepunt het Doria-kasteel, die de nederzetting domineert en een historische palimpsest is, met veel sporen van zijn middeleeuwse voorganger.
Voor de kust bij Portovenere, de drie eilanden van Palmaria, Tino en Tinetto, niet alleen opmerkelijk vanwege hun natuurlijke schoonheid, maar ook vanwege de vele overblijfselen van vroege monastieke instellingen die ze bevatten.
Het ruige en visueel dramatische kustlandschap, met zijn hoge compacte nederzettingen en visueel spectaculaire terrassen die gedurende bijna een millennium werden gevormd, is een uitzonderlijke getuigenis van de manier waarop traditionele gemeenschappen met elkaar omgingen en nog steeds omgaan met hun moeilijke en geïsoleerde omgeving om een duurzaam levensonderhoud te produceren.
Criterium (ii):De oostelijke Ligurische Rivièra tussen Cinque Terre en Portovenere is een culturele site van uitzonderlijke waarde die een traditionele manier van leven illustreert die al duizend jaar bestaat en nog steeds een belangrijke sociaaleconomische rol speelt in het leven van de gemeenschap.
Criterium (iv):De Ligurische kuststreek van Cinque Terre tot Portovenere is een uitstekend voorbeeld van landschap waar de indeling en ligging van kleine steden, historisch gelaagd, met betrekking tot de zee, en de vormgeving van de omliggende terrassen die de nadelen van een steile, oneffen terrein, beschrijft de voortdurende geschiedenis van menselijke nederzettingen in deze regio in het afgelopen millennium.
Criterium (v):Portovenere, Cinque Terre, en de eilanden (Palmaria, Tino en Tinetto) is een opmerkelijk cultureel landschap gecreëerd door menselijke inspanningen gedurende een millennium in een ruige en dramatische natuurlijke omgeving. Het vertegenwoordigt de harmonieuze interactie tussen mens en natuur om een landschap van uitzonderlijke landschappelijke kwaliteit te produceren.
Integriteit
Het landschap en de nederzettingen zoals we die nu kennen, zijn tot ons gekomen dankzij de toewijding en het doorzettingsvermogen waarmee mensen door de jaren heen voortdurend de stenen muren rond de akkers hebben gerepareerd om de landbouw te laten floreren. De traditionele gemeenschappelijke en collaboratieve wijnbouw- en landbouwsystemen zijn een essentieel kenmerk voor de uitzonderlijke universele waarde van het onroerend goed.
Op het moment van inschrijving, naar schatting waren 130 m muren per hectare wijngaard en 30-300 m per hectare olijfgaard dringend aan renovatie toe. Vanaf dat moment, mechanismen voor het koppelen van toeristische activiteiten en landschapsonderhoud zijn geactiveerd en programma's voor de terugwinning van het terrassenlandschap hebben het mogelijk gemaakt om enkele tientallen hectaren te herstellen voor wijnstokken en olijventeelt. Ook de gemeenschappelijke activiteiten voor het vermarkten van wijn zijn versterkt.
Sommige verlaten terrassen zijn nu zeer kwetsbaar voor aardverschuivingen, en het is nodig dat deze in kaart worden gebracht en worden vastgelegd.
Herbebossing wordt ook een bedreiging voor de terrassen, en de impact ervan moet worden aangepakt.
Monumentale constructies zijn gerestaureerd, zodat enerzijds de toevoegingen van verschillende perioden aan ons zijn doorgegeven en anderzijds de oudste delen ervan bewaard zijn gebleven, zodat we dit gebied nu kunnen beschouwen als een bijzonder portret van de geschiedenis, de economie, en het leven van de gemeenschappen van Ligurië.
Ondanks de door overstromingen geleden schade aan sommige dorpen en aan de waterlopen die langs de terrasvormige hellingen naar beneden leiden, de gevolgen van de overstromingen zijn beperkt gebleven tot specifieke gebieden, en de belangrijkste landschaps- en nederzettingskenmerken zijn niet substantieel en permanent gewijzigd. Hoewel de schade beperkt bleef tot bepaalde gebieden, de getroffen gebieden zijn nog niet volledig hersteld. Voordat de werkzaamheden worden uitgevoerd, moeten mitigerende maatregelen worden beoordeeld op hun effect op de uitstaande universele waarde van het onroerend goed.
De overstromingen hebben de kwetsbaarheid van het onroerend goed voor natuurrampen duidelijk gemaakt en de noodzaak om maatregelen te nemen voor risicoparaatheid.
De visuele omgeving van het pand is kwetsbaar voor verwachte en onverwachte veranderingen en moet adequaat worden beschermd.
authenticiteit
Het pand is een voorbeeld van een “cultureel, geëvolueerd organisch landschap”. De authenticiteit ervan houdt verband met het in stand houden van de traditionele landbouw- en wijnbouwsystemen en hun geïntegreerde nederzettingen. Deze zijn in stand gehouden ondanks de druk die de moderne sociaal-economische ontwikkeling met zich meebracht. Toch is het terrasvormige landbouwsysteem, inclusief het onderhoud van de terrassen en de waterhuishouding, blijft zeer kwetsbaar en zal veel steun nodig hebben om boeren in staat te stellen waarde toe te voegen aan hun producten om in hun levensonderhoud en het landschap te voorzien.
De authenticiteit van de nederzettingen heeft betrekking op het in stand houden van de traditionele methoden en materialen en het gebruik van traditioneel vakmanschap.
Beveiligings- en beheervereisten
individuele gebouwen, stedelijke ensembles en archeologische overblijfselen binnen het genomineerde gebied worden beschermd onder de bepalingen van de Italiaanse basisbescherming van culturele eigendommen, het Decreto Legislativo 42/2004, Codice dei Beni Culturali e del Paesaggio (wetsdecreet 42/2004 culturele eigendommen en landschapscode):een wetsbepaling die bepaalt dat elke activiteit op de site moet worden geautoriseerd door de relevante Soprintendenza (randkantoor van het ministerie van Cultureel Erfgoed en Activiteiten ).
In aanvulling, het hele gebied van de gemeenten Cinque Terre en Portovenere valt onder de bepalingen van de Cultureel Erfgoed- en Landschapscode als beschermd landschap. Als resultaat, alle ingrepen vereisen de goedkeuring van de bevoegde autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor de bescherming en planning van het landschap en het erfgoed (gemeenten, Provincies, Regio's en de Soprintendenze). Aanvullend, er is sinds 1990 een Regionaal Coördinatie Landschapsplan van kracht voor de hele regio, opererend op de territoriale, lokaal, en gedetailleerd niveau, het definiëren van niveaus van mogelijke ingrepen met betrekking tot de landschapskenmerken van elk geïdentificeerd gebied. Eindelijk, elk van de gemeentebesturen heeft zijn eigen masterplan dat, volgens de regionale stadswet (L.R. 36/1997), maatregelen moeten bevatten die rekening houden met de landschappelijke kwaliteiten.
Het pand geniet het bestaan van verschillende andere wettelijke bepalingen die zijn gewijd aan de bescherming ervan en geïmplementeerd door ad-hocautoriteiten:
De regionale wet nr. 12/1995 wees het gebied aan als onderdeel van het regionale natuurpark van de Cinque Terre (Parco Regionale Naturale delle Cinque Terre); hierdoor werd voldaan aan de bepalingen van de nationale wet nr. 394/1991 inzake beschermde gebieden, die strenge controles oplegt over alle vormen van activiteit binnen het aangewezen park.
Naar aanleiding van de inschrijving op de Werelderfgoedlijst, in december 1997 werd het beschermde zeegebied ingesteld en, in 1999, het Regionaal Natuurpark werd omgevormd tot een Nationaal Park (decreet van de president van de Republiek 6.10.1999).
Het grondgebied van de eilanden van Palmaria, Tino en Tinetto, het zeegebied in de zuidwestelijke richting van deze eilanden (beschermd zeegebied) en een aanzienlijk deel van het landoppervlak dat het middeleeuwse dorp Porto Venere omvat, zijn opgenomen in het regionale park van Porto Venere.
De stad Porto Venere is onderworpen aan het gedetailleerde plan van het historische centrum dat in 1992 werd goedgekeurd, die voorziet in een aantal specifieke herstelstrategieën.
Momenteel, een aantal plannen en vrijwaringsvoorschriften komen overeen om het beheer van het onroerend goed te waarborgen, met name de twee parkplannen die zijn uitgewerkt volgens de bestaande wetsbepalingen voor het Nationaal Park van Cinque Terre en het Regionaal Park van Porto Venere (l.r. 30/2001). Een eerste plan voor het Cinque Terre-park werd in 2002 goedgekeurd en introduceerde een aantal specifieke beperkende voorschriften om de site te beschermen. Het plan moet regelmatig worden herzien en bijgewerkt.
De invoering van de verordening van het beschermde mariene gebied van Cinque Terre in 2005 is gericht op de bescherming van het zeegebied.
Het plan voor het regionale park Porto Venere definieert verschillende gebruiksbeperkingen, afhankelijk van de kenmerken van het gebied, om het behoud van de eigendomswaarden te waarborgen. Het pand omvat enkele "sites van EG-belang" die zijn ontworpen om het behoud van het behoud van het landschap en de lokale flora en fauna te garanderen.
Beschermde gebouwen zoals de kerken van St. Peter in Portovenere en St. Venerius (Tine) en het kasteel in Portovenere zijn het onderwerp van systematische restauratiecampagnes door de perifere kantoren van het Ministerie van Cultuur. Er zijn ook reguliere onderhoudsprogramma's voor alle beschermde monumenten.
Er zijn strikte beperkingen op het opzetten van toeristische voorzieningen. Er zijn maatregelen overwogen om het onderhoud van de terrassen en van het landschap en de landbouwactiviteiten te ondersteunen, deze gelden echter op vrijwillige basis. Het onderhoud van de terrassen blijft de verantwoordelijkheid van individuele boeren en grondeigenaren.
Het grondgebied van het pand valt onder de verantwoordelijkheid van twee verschillende instanties, het Nationaal Park van Cinque Terre en het Regionale Park van Porto Venere, de laatste viel samen met de gemeente Porto Venere. Bijkomende beheerstaken worden doorbelast aan de gemeenten, de provincies en de Ligurische regio. Binnen het nieuwe beheersplan ingediend in 2016, een nieuw beheersprotocol is ondertekend door alle relevante belanghebbenden. Het stelt een gestructureerd managementsysteem op, waaronder een Coördinatiecomité, met stuur- en controletaken, de gemeenschap van de gemeenten van de toekomstige bufferzone, om hun deelname aan besluitvormings- en promotieactiviteiten te verzekeren, een permanente technisch-administratieve werkgroep, belast met de uitvoering van de acties van het beheersplan, het “Bureau voor de UNESCO-site”, die de vaste werkgroep ondersteunt en verantwoordelijk is voor monitoring en periodieke rapportage. De rol van locatiemanager wordt bij toerbeurt vervuld door de voorzitter van het Nationaal Park van de Cinque Terre en de burgemeester van de gemeente Porto Venere. Er wordt ook voorzien in een overlegcomité om advies uit te brengen over onderzoeks- en andere beheersaangelegenheden.
In consideration of the multiple levels of protective and planning tools in place, the management system/plan for the property must ensure that the OUV of the property is respected by all these instruments and that coordination and harmonization mechanisms among their provisions are established and implemented.
