Nationaal Park Hortobágy - de Puszta

Poesta " style="width:100%" class="unveil" />




Uitstekende universele waarde

Korte synthese

Het bijna 75.000 ha grote gebied van het werelderfgoed “Hortobágy National Park – the Puszta”, gelegen op de Grote Hongaarse Laagvlakte in het oostelijke deel van Hongarije, is een uitstekend voorbeeld van een cultureel landschap dat gedurende meer dan twee millennia intact en zichtbaar bewijs van zijn traditionele pastorale gebruik bewaart en de harmonieuze interactie tussen mens en natuur vertegenwoordigt. De poesta bestaat uit uitgestrekte vlaktes waar specifieke landgebruikspraktijken zoals veeteelt, met inbegrip van begrazing van winterharde veerassen die zijn aangepast aan de natuurlijke omstandigheden van alkalische weiden, steppen, weilanden en moerassen.

Aanzienlijke wetenschappelijke ontdekkingen die sinds de inscriptie van het eigendom zijn gedaan, bevestigen dat boomloze alkalische graslanden het landschap domineerden vanaf het einde van het Pleistoceen. Het open karakter van de Hortobágy, geschikt voor hun begrazingspraktijken, voldoende voorwaarden bood voor de vestiging en de bevolking van de regio. Talloze volkeren migreerden in de prehistorie vanuit het oosten naar het Karpatenbekken. De nomadische groepen die rond 2000 v.Chr. arriveerden, lieten als eersten hun stempel op het natuurlijke landschap achter in de vorm van vele grafheuvels (koergans), meestal te vinden op het droge, maar in de buurt van een waterbron. Ze werden vaak gebruikt voor secundaire begrafenissen door latere volkeren, en in sommige gevallen werden er christelijke kerken op gebouwd. Ook te vinden in het park zijn de lage heuvels (tells) die de plaatsen van oude nederzettingen uit het Neolithicum markeren. De Hongaren arriveerden aan het einde van de 9e eeuw in het Karpatenbekken en bezetten het land rond de rivier de Tisza. Nederzettingen in de Middeleeuwen volgden de route Debrecen - Tiszafüred. De belangrijkste groep bevond zich in het gebied dat werd gedefinieerd door de bestaande nederzettingen van Hortobágy, Nagyhegyes, Nadudvar en Nagyiván. Documentaire verslagen hebben aangetoond dat veel van deze kerken hadden. Tegen het begin van de 13e eeuw was er een dicht netwerk van nederzettingen in de Hortobágy, met een economie gebaseerd op veeteelt.

Met de geleidelijke ontvolking van de regio vanaf de 14e eeuw, de nederzettingen verdwenen. De enige door de mens gemaakte kenmerken in de wijde vlaktes van de Puszta waren lichte tijdelijke structuren van riet en takken, gebruikt om seizoensgebonden onderdak te bieden aan dieren en mensen. De belangrijkste overgebleven bouwwerken uit de 18e en het begin van de 19e eeuw, dat waren openbare gebouwen gebouwd van steen en baksteen, zijn bruggen, inclusief de Negen Bogenbrug en de Zádor-brug, en de csárda's, provinciale herbergen voor drank, eten en onderdak voor reizigers, die meestal bestaan ​​uit twee tegenover elkaar liggende gebouwen, zowel gelijkvloers als rieten of, zo nu en dan, afgedekt met dakspanen of dakpannen. De bekendste van de csárdas zijn aan de rand van Balmazújváros, Hortobagy, Nagyhegyes, Nagyiván en Tiszafüred.

Vanaf het midden van de 19e eeuw, waterregelsystemen werden opgezet om de overstromingen van de Tisza-rivier te beheersen. Dit resulteerde in de gedeeltelijke drooglegging van voormalige wetlands, die werden omgezet in grasland of akkerbouw. Vermindering van het beschikbare water voor de natuurlijke weiden verminderde hun productiviteit, dat was een van de belangrijkste redenen van ernstige overbegrazing in het begin van de 20e eeuw. Er werden inspanningen geleverd om het landgebruik van de Hortobágy te diversifiëren, de meest succesvolle daarvan was de aanleg van kunstmatige visvijvers tussen 1914 en 1918 en opnieuw in de jaren vijftig.

Het culturele landschap van de Puszta vertegenwoordigt de hoogste landschappelijke kwaliteit, met aangename en dramatische patronen en combinaties van landschapskenmerken die het een onderscheidend karakter geven, inclusief esthetische kwaliteiten en topografische en visuele eenheid. De ononderbroken horizon wordt slechts af en toe verstoord door bomen, bosjes, nederzettingen of lineaire inrichtingen (open draadlijnen en dijken). Door de mens gemaakte elementen passen harmonieus in dit landschap en duurzaam landgebruik heeft bijgedragen aan het behoud van een diversiteit aan soorten en biotopen en het behoud van het landschap. Er is bijna geen permanente menselijke populatie in het pand zelf, maar in het weideseizoen van april tot oktober, honderden veehouders laten hier hun dieren grazen. Hun traditionele pastoralisme, met de daarmee samenhangende sociale gebruiken en ambachtelijke activiteiten manifesteert zich in hun immaterieel cultureel erfgoed.

Criterium (iv):De Hongaarse poesta is een uitzonderlijk bewaard gebleven voorbeeld van een cultureel landschap dat wordt gevormd door een pastorale samenleving.

Criterium (v):Het landschap van het Hortobágy National Park heeft gedurende duizenden jaren intacte en zichtbare sporen van zijn traditionele landgebruiksvormen behouden, en illustreert de harmonieuze interactie tussen mens en natuur.

Integriteit

de poesta, vertegenwoordigd door het Nationaal Park Hortobágy, is een complex mozaïek van natuurlijke graslanden, löss-ruggen, alkalische weiden, weiden en kleinere en grotere wetlands (meestal moerassen), die sinds de prehistorie ideale omstandigheden voor veeteelt heeft geboden en die bestond vóór de opkomst van grote fokculturen in dit gebied. In deze grasland-wetland mozaïekhabitat, de natuurlijke basis van het cultuurlandschap, het bewijs van traditioneel en continu gebruik gedurende meer dan vier millennia is bewaard gebleven en wordt uitgedrukt door een verscheidenheid aan attributen, inclusief door de mens gemaakte elementen die verband houden met traditionele veeteelt en veeteelt. Wettelijke bescherming als beschermd natuurgebied, gegarandeerd door de oprichting van het Hortobágy National Park in 1972, heeft passende voorwaarden geschapen voor het behoud van deze attributen en het voortgezette gebruik van het landschap binnen het pand. Organisch verbonden en gescheiden graslandfragmenten, die ongestoord blijven functioneren, traditionele weiden, tot op zekere hoogte buiten het Nationaal Park te vinden zijn, die de instelling van een bufferzone rechtvaardigt.

authenticiteit

De belangrijkste elementen van historisch landgebruik (extensieve beweiding met deels traditionele rassen van huisdieren, evenals ongebruikte gebieden die in hun natuurlijke omstandigheden zijn behouden) nog steeds bestaan ​​en het culturele landschap zijn structuur heeft behouden, en functionele complexiteit. De proporties van het landschap hebben vele kunstenaars geïnspireerd, dichters en schrijvers door de eeuwen heen. De door de mens gemaakte elementen van het landschap in dienst van het traditionele landgebruik (gegraven putten van hout, csárdas, bruggen, tijdelijke accommodaties) behouden en ondersteunen de kenmerken en technologieën die door de eeuwen heen zijn geëvolueerd, in hun materialen (bijvoorbeeld adobe en riet), in hun vormen, in hun structurele constructie (of de karakteristieke afwezigheid van bepaalde elementen, zoals hekken), en in de manieren van hun gebruik. De bescherming van pastorale, handwerk en andere gemeenschapstradities (populaire gebruiken, beurzen) met betrekking tot landgebruik wordt verzekerd door hun bewuste praktijk en hun overdracht.

Beveiligings- en beheervereisten

Het nationale park Hortobágy werd opgericht in 1972. De wet LIII van 1996 inzake de bescherming van de natuur regelt de activiteiten die van invloed kunnen zijn op het karakter en de kwaliteiten van het onroerend goed, inclusief de verschillende vormen van landgebruik (grazen, hooi en riet snijden, enz.) constructie, en bezoekersbeheer. Op het moment van inschrijving was de oppervlakte van het Nationaal Park 74.820 ha. Vanaf dat moment, het park werd uitgebreid tot bijna 81 000 ha. Het gehele pand maakt deel uit van het Natura 2000 netwerk van de Europese Unie, waarin speciale beschermde gebieden en speciale beschermingszones zijn aangewezen op een manier dat ze het gebied van het Nationaal Park omvatten en omvatten, inclusief organisch verbonden of gescheiden graslandmozaïekgebieden die buiten het Nationaal Park liggen. De bescherming die daarmee wordt geboden door de Natura 2000-gebieden biedt een goede basis voor de instelling van een bufferzone. In 1997 werd een natuurbeheerplan van het Nationaal Park opgesteld. Op basis van de nationale Werelderfgoedwet van 2011 een beheersplan voor het werelderfgoed zal als regeringsbesluit in werking treden. Het directoraat van het nationale park Hortobágy, het hebben van het recht van de grondeigenaar op 75% van het onroerend goed, treedt op als beheersorgaan voor het Werelderfgoed en is herbenoemd door de minister bevoegd voor cultuur. De Werelderfgoedwet zorgt voor de werking van een regionale jury voor architectuurplanning die op de werelderfgoedlijst staat, die hoogwaardige architecturale ontwikkelingen mogelijk maakt die zijn afgestemd op de waarden van het onroerend goed.

De archeologische vindplaatsen en historische monumenten van het pand worden beschermd door de Wet op de bescherming van het cultureel erfgoed van 2001 en zijn opgenomen in een officieel nationaal register. Koergans worden ex lege beschermd door de Wet op Natuurbehoud van 1996. Er is ook een register van Koergans en putten, opgericht door het Ministerie van Plattelandsontwikkeling en het Hortobágy National Park Directoraat. Verder, TÉKA (inventaris van landschapselementen) is een landelijk kadaster dat oriëntatiepunten, historische monumenten, culturele en natuurlijke landschappelijke waarden onder meer in het werelderfgoed. De rehabilitatie van de beschermde gebouwen van de Meggyes, de Hortobágyi en de Kadarcs csárda s is uitgevoerd door het Hortobágy National Park. Het herstel van de beschermde Nine-Arch-Bridge is ook uitgevoerd door de Hajdú-Bihar County Road Operator Company.

Eenmaal goedgekeurd en afgerond, het beheersplan voor het werelderfgoed zal duidelijke bestuursregelingen bieden waarbij vertegenwoordigers van de verschillende belanghebbenden betrokken zijn. Op basis van de Werelderfgoedwet, de staat van het onroerend goed, evenals bedreigingen en instandhoudingsmaatregelen zullen regelmatig worden gecontroleerd en gerapporteerd aan de Nationale Assemblee. Het beheersplan voor het Werelderfgoed zal ten minste om de zeven jaar worden herzien. Om de traditionele landgebruikspraktijken te behouden, vooral gewone begrazing, herziening van de grondhuur- en landbouwcontracten is essentieel, met name met betrekking tot oppervlakten van minder dan 100 ha. Een van de strategische doelen is om de reikwijdte van de natuurgerichte horizontale landbouwsubsidies zoveel mogelijk uit te breiden naar het graslandgebruik in het pand en in de toekomstige bufferzone. Een ander hoofddoel is het verminderen van de verhouding hooimaaien ten gunste van traditionele begrazingsactiviteiten. Omdat ze schadelijk zijn voor de graslanden, Onder- en overbegrazing moet worden vermeden samen met intensieve hooilandbouw die leidt tot aantasting van oorspronkelijk begraasde leefgebieden. De toekomstige bufferzone kan de locatie blijven voor de modernere akkerbouw- en graslandbouwpraktijken, maar grote constructies die het landschap verstoren, moeten worden vermeden. De ongunstige modernisering van veehouderijen, opgelegd door nationale en internationale wet- en regelgeving, moet worden voorkomen door af te wijken van de relevante EU-regelgeving, vooral met betrekking tot opslagfaciliteiten voor betonmest. Een kortetermijndoelstelling is de voltooiing van reeds lopende landschapsherstelprojecten:eliminatie van lineaire inrichtingen (kanalen en dijken), vervangen van open draadlijnen door ondergrondse kabel. Andere urgente taken zijn onder meer het bestrijden van invasieve plantensoorten, mogelijk door hun bekende trekroutes te blokkeren; het bijwerken van de inventaris van pastorale gebouwen (stallen, hutten en veegputten) en het invullen van hun monumentenbeschermingsonderzoek; het opzetten van een systeem voor financiële bijstand voor de renovatie van pastorale gebouwen; afbakening van een bufferzone en de integratie ervan in regionale en lokale ontwikkelingsplannen.

Duizendjarige benedictijnenabdij van Pannonhalma en zijn natuurlijke omgeving Vroegchristelijke Necropolis van Pécs (Sopianae)