Archeologische vindplaats van Philippi
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
De archeologische vindplaats Philippi ligt aan de voet van een akropolis in het noordoosten van Griekenland op de oude route die Europa met Azië verbindt, de Via Egnatia. De stad Filippi, opnieuw gesticht door Filips II op een voormalige kolonie Thasians in 356 BCE, werd door de Romeinen omgevormd tot een "klein Rome" met zijn verheffing tot een Colonia Augusta van het Romeinse Rijk in de decennia na de Slag bij Philippi. De levendige Hellenistische stad van Filips II, waarvan de muren en hun poorten, het theater en de funeraire heroon (tempel) zijn te zien, werd versierd en getransformeerd met Romeinse openbare gebouwen, waaronder het Forum en een monumentaal terras met tempels in het noorden. Later werd de stad een centrum van christelijk geloof en bedevaart als gevolg van het bezoek van de apostel Paulus in 49/50 CE en de overblijfselen van christelijke basilieken en de achthoekige kerk getuigen van het belang ervan als grootstedelijke zetel.
Criterium (iii):Philippi is een uitzonderlijke getuigenis van de integratie van regio's in het Romeinse rijk, zoals blijkt uit de lay-out en architectuur van de stad als een kolonie die lijkt op een "klein Rome". De overblijfselen van de kerken zijn een uitzonderlijk getuigenis van de vroege vestiging en groei van het christendom.
Criterium (iv) :De monumenten van Philippi zijn voorbeelden van verschillende architecturale types en weerspiegelen de ontwikkeling van de architectuur tijdens de Romeinse en vroegchristelijke periode. Het Forum is een voorbeeld van zo'n openbare ruimte in de Oost-Romeinse provincies. De achthoekige kerk, de transeptbasiliek, en de koepelvormige basiliek vallen op als vormen van vroegchristelijke architectuur.
Integriteit
De ommuurde stad bevat alle elementen die nodig zijn om haar waarden over te brengen, en is niet onderhevig aan ontwikkeling of verwaarlozing. De moderne geasfalteerde weg, gesloten in 2014, die in wezen de route volgt van de oude Via Egnatia, wordt ontmanteld ten oosten van de westelijke ingang van het terrein bij het museum.
authenticiteit
De ommuurde stad was onderhevig aan grote vernietiging tijdens de aardbeving van 620 CE. Veel stenen en elementen van de gebouwen, waaronder inscripties en mozaïek- en opus sectile-vloeren, blijven vanaf die tijd in situ, hoewel sommige stenen later in latere gebouwen werden hergebruikt. Moderne constructies en ingrepen op de site zijn over het algemeen beperkt tot archeologisch onderzoek en noodzakelijke maatregelen voor de bescherming en verbetering van de site. Het principe van omkeerbaarheid is grotendeels gerespecteerd en de ommuurde stad kan qua vorm en vormgeving als authentiek worden beschouwd, locatie en setting.
Beveiligings- en beheervereisten
Het eigendom en de bufferzone worden op het hoogste niveau beschermd onder de antiquiteitenwet 3028/2002 'Over de bescherming van oudheden en cultureel erfgoed in het algemeen', zoals opnieuw aangewezen in 2012, en als beschermde zone A in 2013. Dit omvat zowel staats- als particulier land en, met uitzondering van de uitbreiding van de bufferzone in de zuidoostelijke hoek die een deel van de aangrenzende stad beslaat, is een ‘non-construction’ zone. Het gebied van de aangrenzende stad valt onder planningsvereisten om archeologische vondsten tijdens werkzaamheden te melden. De grenzen van het perceel en de bufferzone zijn duidelijk aangegeven op de plattegronden en het perceel wordt in de nabije toekomst volledig omheind.
Het pand wordt op lokaal niveau beheerd door het Ephorate of Antiquities, de Regionale Dienst van de Algemene Directie Oudheden en Cultureel Erfgoed, binnen het ministerie van Cultuur en Sport. Het beheersplan is in 2014 opgesteld en zal worden uitgevoerd door een zevenkoppige commissie met vertegenwoordigers van de overheid en gemeentelijke instanties en gecoördineerd door het hoofd van het lokale Ephorate of Antiquities. Een instandhoudingsstrategie gericht op het verenigen en opwaarderen van het onroerend goed en het identificeren van de prioritaire projecten en financieringsbronnen zal worden opgenomen in het beheersplan, samen met een gecoördineerd archeologisch onderzoeksplan gericht op een beter begrip en interpretatie van de site en een algemene database als basis voor monitoring en conservering.
