De Loire-vallei tussen Sully-sur-Loire en Chalonnes
Uitstekende universele waarde
Korte beschrijving
Het landgoed van de Loire-vallei tussen Sully-sur-Loire en Chalonnes ligt in de regio's Centre-Val-de-Loire en Pays-de-la-Loire. Dit cultuurlandschap beslaat een deel van de middenloop van de 280 km lange rivier, van Sully-sur-Loire, ten oosten van Orléans tot Chalonnes, ten westen van Angers, inclusief de kleine en grote beddingen van de rivier.
Het wordt gevormd door vele eeuwen van interactie tussen de rivier, het land dat het irrigeert en de populaties die zich daar door de geschiedenis heen hebben gevestigd.
De Loire is sinds de Gallo-Romeinse tijd tot de 19e eeuw een belangrijke communicatie- en commerciële as geweest, waardoor de economische ontwikkeling van de vallei en zijn steden wordt aangemoedigd. Getuige zijn van de vele werken die bestemd zijn om de rivier te kanaliseren voor navigatie en de bescherming van de mensheid en het land tegen overstromingen, zijn de havens of dijksystemen, soms in metselwerk, die de rivier accentueren.
De Loire heeft zowel de landelijke landschappen, in de organisatie van het land en de soorten cultuur (tuinbouw, wijnstokken), als de stadslandschappen. menselijke nederzettingen, geïsoleerde boerderijen, dorpen en steden, vertalen zowel de fysieke kenmerken van de verschillende delen van de rivier als hun historische evolutie. De tufsteen en leisteen architectuur, de holbewonerswoningen, het stedelijk weefsel, weerspiegelen dit allemaal. In de erfgrens, de oevers van de Loire worden onderbroken door dorpen en steden, waaronder Sully, Orleans, Bloes, Amboise, Tours en Saumur.
De politieke en sociale geschiedenis van Frankrijk en West-Europa in de Middeleeuwen en tijdens de Renaissance, de periode dat de Loire-vallei een zetel van koninklijke macht was, wordt geïllustreerd door de gebouwen en kastelen die het beroemd hebben gemaakt, zoals Chabord, Chenonceau, Amboise, Blois en Azay-le-Rideau. Benedictijner abdijen in de eerste plaats, dan middeleeuwse forten, ze werden tijdens de Renaissance omgevormd tot landhuizen voor recreatie en plezier, met tuinen en vergezichten open naar het platteland. De Loire-vallei bevat ook een reeks grote, belangrijke Romaanse kerken, getuige van de uitdrukking van het geloof van de vorsten en het volk:Saint-Benoît-sur-Loire, Fontevraud, Cunault, de spitse kerken van Blois en Candes.
In de 15e en 16e eeuw, de Loire-vallei vormde een belangrijk cultureel gebied voor ontmoetingen en invloeden tussen de Italiaanse Middellandse Zee, Frankrijk en Vlaanderen, en nam deel aan de ontwikkeling van tuinkunst en de opkomst van interesse in het landschap.
Criterium (i):De Loire-vallei staat bekend om de kwaliteit van zijn architectonisch erfgoed, in de historische steden zoals Blois, Chinon, Orleans, Saumur en Tours, maar vooral in zijn wereldberoemde kastelen, zoals het Château de Chambord.
Criterium (ii):De Loire-vallei is een uitzonderlijk cultureel landschap langs een grote rivier. Het getuigt van een uitwisseling van menselijke waarden en van een harmonieuze ontwikkeling van interacties tussen de mens en zijn omgeving gedurende twee millennia.
Criterium (iv):Het landschap van de Loire-vallei, en meer in het bijzonder de vele culturele monumenten, illustreren in uitzonderlijke mate de idealen van de Renaissance en de Verlichting over West-Europees denken en ontwerpen.
Integriteit
Het historische traject van de Loire-vallei is duidelijk zichtbaar in het huidige landschap. De verscheidenheid aan architectonische, stedelijke en landschappelijke typologieën van het pand is ruim 280 kilometer breed vertegenwoordigd.
authenticiteit
De Loire-vallei behoudt een hoge mate van authenticiteit van het ensemble, en met name de belangrijkste stedelijke centra en monumenten door hun gebruik en materialen, dankzij talrijke conserveringswerken. Echter, verschillende factoren die het eigendom kunnen beïnvloeden:agrarische mutaties, stedelijke verspreiding, installatie van activiteitenzones rond steden en verkeersassen, grote bouwprojecten (bruggen, snelwegen).
Beveiligings- en beheervereisten
Het eigendomsregime van dit omvangrijke vastgoed is zeer divers, waaronder talrijke openbare en particuliere eigendommen. De rivier en haar oevers behoren tot het openbare rivierendomein dat rechtstreeks door de Staat wordt beheerd. De bescherming van het onroerend goed is gebaseerd op de complementariteit van verschillende regelgevingen volgens het erfgoed, milieu- en stedenbouwkundige codes, met name:historische monumenten en hun omgeving, Opmerkelijke erfgoedsites, vermelde of ingeschreven sites, natuurlijke reservaten.
Enkele honderden gebouwen, publiek en prive, grote kastelen of meer bescheiden monumenten worden beschermd onder de Heritage Code (Historische monumenten), sommige sinds de 19e eeuw, en een aantal worden gerestaureerd en krijgen regelmatig onderhoud. Enkele tientallen stedelijke centra worden beschermd onder de opmerkelijke erfgoedsites, die de lancering van grote rehabilitatieprogramma's mogelijk heeft gemaakt. Eindelijk, voor toepassing van de Omgevingswet zijn enkele tientallen locaties aangewezen om het behoud van grote delen van het landschap mogelijk te maken. De werken die verbonden zijn met de rivier worden regelmatig onderhouden of gerestaureerd. Bescherming van de biodiversiteit beschermt de bedding van de rivier.
Op dit zeer uitgestrekte gebied, dynamische demografische en economische veranderingen ondergaan, de coördinatie van het beheer van het onroerend goed wordt verzekerd door de staat, die een prefectcoördinator heeft aangesteld, en de twee regio's die zich bezighouden met specifieke voorzieningen (een structuur en een oriëntatiecommissie aangepast aan het pand).
Het beheersplan identificeert de belangrijkste risico's die het vastgoed bedreigen en bevat voorstellen om deze te verminderen. De implementatie van aanvullende regelgevende beschermende maatregelen, de bewustmaking en opleiding van lokale gemeenschappen en bevolkingsgroepen voor de uitdagingen voor de bescherming van het ingeschreven eigendom, de bewaking van belangrijke uitrustingsprojecten, worden continu uitgevoerd door de publieke en private belanghebbenden van de Val de Loire.
Bovendien, het beheersplan is gebaseerd op een coherent interregionaal plannings- en beheersprogramma voor het Loire-bekken, het “Plan Loire grandeur nature” dat in 1994 door de staat werd uitgevoerd, en voortdurend bijgewerkt met alle betrokken actoren. De doelstellingen zijn onder meer de veiligheid van de bevolking bij overstromingen, verbetering van het beheer van de watervoorraden, het herstel van de ecologische diversiteit, en de verbetering van de natuurlijke, landschap en cultureel erfgoed van de Loire-valleien.
