Nationaal park Los Katíos
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Los Katíos National Park heeft een grote biologische rijkdom en een bevoorrechte rol in de biogeografische geschiedenis van het Zuid-Amerikaanse continent. Grenzend aan het veel grotere Darién National Park van Panama, dat ook op de werelderfgoedlijst staat, deze twee gebieden beschermen samen een representatief staal van een van 's werelds meest soortenrijke gebieden van vochtig laagland en hooglandregenwoud, met uitzonderlijk endemisme. Uitbreiding van meer dan 72, 000 hectare in het noordwesten van Colombia, het park is gelegen in het Colombiaanse berggebied tot een hoogte van 600 meter en omvat belangrijke wetlandgebieden, waaronder het uitgestrekte Ciénagas de Tumaradó. Het is de enige plek in Zuid-Amerika waar een groot aantal Midden-Amerikaanse soorten voorkomt, waaronder bedreigde diersoorten zoals de Amerikaanse krokodil, Reuzenmiereneter en Centraal-Amerikaanse Tapir.
Criterium (ix) :Los Katíos speelde een belangrijke rol in de biogeografische geschiedenis van Amerika, een rol die vandaag voortduurt. De geografische ligging in het noorden van Colombia maakte het een filter of barrière voor de uitwisseling van fauna tussen Amerika tijdens het Tertiair. Men denkt dat het de plaats was van een Pleistoceen toevluchtsoord, een hypothese die wordt ondersteund door het hoge aandeel endemische planten.
Criterium (x) :Het park herbergt ongeveer 450 soorten vogels, respectievelijk ongeveer 25% en 50% van de avifauna's van Colombia en Panama. Los Katíos is uniek in Zuid-Amerika vanwege het grote aantal typisch Midden-Amerikaanse soorten die in het park te vinden zijn. Het is het enige beschermde gebied in deze regio van Colombia en is daarom het laatste toevluchtsoord voor veel soorten die anders zouden uitsterven. Het park is ook de thuisbasis van verschillende bedreigde diersoorten. Ongeveer 20% van de plantensoorten die in het park voorkomen, is endemisch in de regio Chocó-Darien.
Integriteit
Los Katíos werd in 1973 uitgeroepen tot Nationaal Park en de grenzen werden in 1979 verhoogd tot de huidige omvang van 72, 000 ha vandaag. Ingeschreven op de Werelderfgoedlijst in 1994, er werd gezegd dat het een van de best bewaarde parken van het land was. Het hele gebied is in staatseigendom en hoewel 5% van de oppervlakte van het park gedurende 70 jaar werd aangetast door een suikerrietplantage en een veeboerderij, het gebied is nu hersteld en er zijn geen nederzettingen in het park. De overige 95% van het park is nog een ongerepte omgeving, die ongestoorde lopende ecologische en biologische processen omvat. Sinds 1990 zijn er enkele bezoekersfaciliteiten en wandelpaden aangelegd. Op het moment van inscriptie enige onlusten in de regio, commerciële visserij en zwaar bootverkeer op de Atrato-rivier die het park doorsnijdt, werd geregistreerd, maar beheersactiviteiten hebben de situatie sindsdien aanzienlijk verbeterd. Los Katios heeft effectieve juridische bescherming en een up-to-date beheerplan voor het onroerend goed. De regering heeft gezorgd voor personele en financiële middelen, met aanzienlijke internationale steun, zorgen voor een adequaat beheer van het gebied. Gecoördineerde acties met de Panamese autoriteiten van het Darién National Park zijn essentieel voor succes op lange termijn.
Beveiligings- en beheervereisten
Ook al heeft het pand wettelijke bescherming en is het over het algemeen in goede staat, beheer moet worden versterkt om het hoofd te bieden aan de huidige bedreigingen, zoals toenemende ontbossing, menselijke nederzettingen, voorgestelde infrastructuurprojecten en illegale jacht en visserij. Deze activiteiten verminderen de ecologische connectiviteit binnen het park, en landbouw, jagen en vissen hebben een negatieve invloed op de waarden.
Deze uitdagingen, evenals Illegale houtwinning zowel binnen als aan de rand van het park; overbevissing (inclusief het gebruik van illegale giftige stoffen die wetlands aantasten); vermindering van natuurlijke habitats door omschakeling naar verschuivende landbouw en veeteelt; opzettelijke bosbranden die een aanzienlijke impact hebben op de omvang en kwaliteit van natuurlijke bossen; vervuiling van wetlands en waterlichamen; en de mogelijke uitbreiding van de Pan-Amerikaanse snelweg in de buurt van het park moeten allemaal worden aangepakt om de Outstanding Universal Value van het onroerend goed effectief te beschermen.
De potentiële effecten van deze bedreigingen moeten nauwlettend worden gevolgd en tot een minimum worden beperkt door de capaciteit van de National Park Unit te vergroten voor het ontwikkelen en uitvoeren van beoordelingen, toezicht houden, controle- en bewakingsprogramma's; het effectief aanpakken van illegale activiteiten; het ontwikkelen en implementeren van effectieve processen van maatschappelijke betrokkenheid; en actieve coördinatie van planningsactiviteiten tussen overheidsinstanties. Megaprojecten kunnen onherstelbare schade aanrichten, en een proces gericht op het identificeren van haalbare alternatieven om de uitstekende waarde van het onroerend goed te behouden, is essentieel. Er moeten ook financiële middelen worden vrijgemaakt om de instandhouding en het beheer van het onroerend goed op lange termijn te waarborgen.
