Angkor
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Angkor, in de noordelijke provincie Siem Reap in Cambodja, is een van de belangrijkste archeologische vindplaatsen van Zuidoost-Azië. Het strekt zich uit over ongeveer 400 vierkante kilometer en bestaat uit tientallen tempels, waterbouwkundige constructies (bekkens, dijken, reservoirs, kanalen) en communicatieroutes. Gedurende enkele eeuwen Angkor, was het centrum van het Khmer-koninkrijk. Met indrukwekkende monumenten, verschillende oude stedenbouwkundige plannen en grote waterreservoirs, de site is een unieke concentratie van kenmerken die getuigen van een uitzonderlijke beschaving. Tempels zoals Angkor Wat, de Bayon, Preah Khan en Ta Prohm, voorbeelden van Khmer-architectuur, zijn nauw verbonden met hun geografische context en zijn doordrenkt met symbolische betekenis. De architectuur en indeling van de opeenvolgende hoofdsteden getuigen van een hoog niveau van sociale orde en rangorde binnen het Khmer-rijk. Angkor is daarom een belangrijke plaats die een voorbeeld is van culturele, religieuze en symbolische waarden, evenals met hoge architectonische, archeologische en artistieke betekenis.
Het park is bewoond, en vele dorpen, waarvan sommigen de voorouders dateren uit de Angkor-periode, verspreid over het park. De bevolking beoefent landbouw en meer specifiek rijstteelt.
Criterium (i):Het Angkor-complex vertegenwoordigt het hele scala aan Khmer-kunst van de 9e tot de 14e eeuw, en bevat een aantal onbetwistbare artistieke meesterwerken (bijv. Angkor Wat, de Bayon, Banteay Srei).
Criterium (ii):De invloed van de Khmer-kunst zoals die in Angkor werd ontwikkeld, was diepgaand in een groot deel van Zuidoost-Azië en speelde een fundamentele rol in de kenmerkende evolutie ervan.
Criterium (iii):Het Khmer-rijk van de 9e-14e eeuw omvatte een groot deel van Zuidoost-Azië en speelde een vormende rol in de politieke en culturele ontwikkeling van de regio. Het enige dat overblijft van die beschaving is het rijke erfgoed van cult-structuren in baksteen en steen.
Criterium (iv):Khmer-architectuur is grotendeels geëvolueerd van die van het Indiase subcontinent, waarvan het al snel duidelijk te onderscheiden was omdat het zijn eigen speciale kenmerken ontwikkelde, sommige zijn onafhankelijk geëvolueerd en andere zijn overgenomen van naburige culturele tradities. Het resultaat was een nieuwe artistieke horizon in oosterse kunst en architectuur.
Integriteit
Het Angkor-complex omvat alle belangrijke architecturale gebouwen en hydrologische technische systemen uit de Khmer-periode en de meeste van deze "barays" en kanalen bestaan nog steeds. Alle individuele aspecten illustreren de intactheid van de site en weerspiegelen sterk de pracht van de steden die er ooit waren. De integriteit van de site, wordt onder dubbele druk gezet:
endogeen:uitgeoefend door meer dan 100, 000 inwoners verdeeld over 112 historische nederzettingen verspreid over de site, die voortdurend proberen hun woongebied uit te breiden;
exogeen:gerelateerd aan de nabijheid van de stad Siem Reap, de zetel van de provincie en een toeristisch knooppunt.
authenticiteit
Eerdere conserverings- en restauratiewerkzaamheden in Angkor tussen 1907 en 1992, vooral door de École Française d'Extrême-Orient (EFEO), het Archeologisch Onderzoek van India, de Poolse natuurbeschermingsorganisatie PKZ, en het Wereldmonumentenfonds hebben geen significante invloed gehad op de algehele authenticiteit van de monumenten die deel uitmaken van het Angkor-complex en druisen niet in tegen de algemene indruk die van afzonderlijke monumenten wordt verkregen.
Beveiligings- en beheervereisten
Het onroerend goed wordt wettelijk beschermd door het koninklijk besluit betreffende de zonering van de regio Siem Reap/Angkor, aangenomen op 28 mei 1994 en de wet op de bescherming van het natuurlijke en culturele erfgoed, afgekondigd op 25 januari 1996, het Koninklijk Besluit betreffende de oprichting van de APSARA Nationale Autoriteit (Autoriteit voor de bescherming van het gebied en het beheer van de regio Angkor), aangenomen op 19 februari 1995, het besluit van de SSR-regering nr. 70, dd 16 september 2004 die voorziet in grondgebruik in het Angkor-park:"Alle gronden in zone 1 en 2 van het Angkor-terrein zijn staatseigendommen", en het subdecreet nr. 50 ANK/BK betreffende de organisatie en het functioneren van de APSARA Nationale Autoriteit, aangenomen op 9 mei 2008, specifiek voorzien voor de oprichting van een afdeling landgebruik en habitatbeheer in het Angkor-park.
Om de eigendoms- en bouwcodes in de beschermde zones 1 en 2 te versterken en te verduidelijken, grenspalen zijn in 2004 en 2009 geplaatst en de actie werd in 2012 afgerond.
Vanaf 1993, het ICC-Angkor (Internationaal Coördinatiecomité voor de bescherming en ontwikkeling van de historische site van Angkor), opgericht op 13 oktober 1993, zorgt voor de coördinatie van de opeenvolgende wetenschappelijke, restauratie en conservatie gerelateerde projecten, uitgevoerd door de Koninklijke Cambodjaanse regering en haar internationale partners. Het zorgt voor de samenhang van de verschillende projecten, en definieert, wanneer nodig, technische en financiële normen en vraagt indien nodig de aandacht van alle betrokken partijen. Het draagt ook bij tot het algemene beheer van het vastgoed en de duurzame ontwikkeling ervan.
De succesvolle instandhouding van het pand door de APSARA National Authority, gecontroleerd door het ICC-Angkor, werd bekroond met de verwijdering van het pand van de Werelderfgoedlijst in gevaar in 2004.
Angkor is een van de grootste archeologische vindplaatsen ter wereld. Toerisme vertegenwoordigt een enorm economisch potentieel, maar het kan ook leiden tot onherstelbare vernietiging van zowel materieel als immaterieel cultureel erfgoed. Er zijn veel onderzoeksprojecten uitgevoerd, sinds het internationale beschermingsprogramma voor het eerst werd gelanceerd in 1993. De wetenschappelijke doelstellingen van het onderzoek (bv. antropologische studies over sociaal-economische omstandigheden) resulteren in een betere kennis en begrip van de geschiedenis van de site, en zijn bewoners die een rijke uitzonderlijke erfenis vormen van het immaterieel erfgoed. Het doel is om de "immateriële cultuur" te associëren met de verbetering van de monumenten om de lokale bevolking bewust te maken van het belang en de noodzaak van de bescherming en het behoud ervan en om te helpen bij de ontwikkeling van de site, aangezien Angkor een levend erfgoed is waar de Khmer mensen in het algemeen, maar vooral de lokale bevolking, staan bekend als bijzonder conservatief met betrekking tot voorouderlijke tradities en waar ze zich houden aan een groot aantal archaïsche culturele praktijken die elders zijn verdwenen. De inwoners vereren de tempelgoden en organiseren ceremonies en rituelen ter ere van hen, met gebeden, traditionele muziek en dans. Bovendien, het archeologische park van Angkor is zeer rijk aan geneeskrachtige planten, gebruikt door de lokale bevolking voor de behandeling van ziekten. De planten worden geprepareerd en vervolgens naar verschillende tempelsites gebracht om door de goden te worden gezegend. De Preah Khan-tempel wordt beschouwd als een medische universiteit en de NeakPoan als een oud ziekenhuis. Deze aspecten van immaterieel erfgoed worden verder verrijkt door de traditionele textiel- en mandenvlechtpraktijken en de productie van palmsuiker, die allemaal resulteren in producten die op lokale markten en aan de toeristen worden verkocht, zo bijdragen aan de duurzame ontwikkeling en het levensonderhoud van de bevolking die in en rond het Werelderfgoed woont.
Er werd een Openbare Onderzoekseenheid opgericht als « meetinstrument » voor het identificeren van de behoeften, verwachtingen en gedrag van bezoekers om beleid vast te stellen, de evolutie ervan volgen, een fluxbeheerbeleid opstellen en de onbekende sites promoten.
Het beheer van de Angkor-site, die bewoond is, houdt ook rekening met de bevolking die in het pand woont door hen te associëren met de toeristische economische groei om te streven naar duurzame ontwikkeling en armoedebestrijding.
Twee belangrijke bijdragen ter ondersteuning van de APSARA National Authority in deze kwestie zijn:
Het Angkor Management Plan (AMP) en het Community Development Participation Project (CDPP), een bilaterale samenwerking met de regering van Nieuw-Zeeland. De AMP helpt de APSARA National Authority om de institutionele aspecten te reorganiseren en te versterken, en de CDPP stelt de landgebruikskaart op met een experimentele deelname van de gemeenschappen en ondersteunt kleine projecten met betrekking tot toeristische ontwikkeling om het inkomen van dorpelingen die in de beschermde zones wonen te verbeteren;
Het kader voor erfgoedbeheer, bestaande uit een toeristisch beheersplan en een risicokaart voor monumenten en natuurlijke hulpbronnen; een multilaterale samenwerking met de regering van Australië en UNESCO. Bij de voorbereidende analytische en planningswerkzaamheden voor de beheerstrategie zal rekening worden gehouden met de noodzaak om de speciale sfeer van Angkor te behouden. Alle beslissingen moeten fysieke, spiritueel, en emotionele toegankelijkheid van de site voor de bezoekers.
