Nationale parken en staatsparken Redwood
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Het belangrijkste kenmerk van de parken is het kustsequoiabos, een overgebleven overblijfsel van de groep bomen die al 160 miljoen jaar bestaat en ooit werd gevonden in veel van de vochtige gematigde streken van de wereld, maar is nu beperkt tot de natte streken van de westkust van Noord-Amerika. De parken bevatten enkele van de hoogste en oudste bekende bomen ter wereld. Rijk intergetijdengebied, zee- en zoetwaterstroomflora en -fauna zijn ook aanwezig in de twee onderscheidende fysiografische omgevingen van de kustlijn en de kustbergen, waaronder de oude bos- en stroomgemeenschappen.
Criterium (vii):Redwood National en State Parks omvatten een gebied met kustbergen dat grenst aan de Stille Oceaan. Het is bedekt met een prachtig bos van kustsequoia's (Sequoia sempervirens), de hoogste levende wezens en een van de meest indrukwekkende bomen ter wereld. Verschillende van 's werelds hoogste bekende bomen groeien op het terrein.
Criterium (ix):Redwood National en State Parks behouden het grootste overgebleven aaneengesloten oude kustsequoiabos ter wereld in hun oorspronkelijke bos- en stroomkantomgeving.
Integriteit
de 16, 442 hectare oud sequoiabos in Redwood National en State Parks bewaart enkele van de grootste overgebleven aaneengesloten oude kustsequoiawouden ter wereld. Echter, op het moment van inschrijving, het pand omvatte ook ongeveer 15, 400 hectare die intensief was gekapt voor kustsequoia's en andere oude bossoorten. Een groot deel van het land dat in 1978 aan het nationale park werd toegevoegd, was vóór de inschrijving gekapt. De wetgeving die het park uitbreidde riep op tot een herstelprogramma voor stroomgebieden om de schade veroorzaakt door kaalkap te herstellen. Ongekapte oerbossen op de locatie worden maximale bescherming geboden volgens wetten en beleid die het beheer van alle Amerikaanse National Park Service-eenheden en California State Parks (CSP) regelen.
Een deel van de gekapt land werd herbeplant door houtbedrijven, maar typische bosbouwpraktijken na de houtkap, zoals uitdunnen, werden niet voltooid nadat het land parkland was geworden. Andere gronden op de site werden niet geplant, maar mochten zonder enig beheer opnieuw aangroeien. Deze bosgebieden met tweede groei hebben geen structurele, ecologisch, en esthetische kenmerken die typisch zijn voor ongemaaide oerbossen. Vegetatie-ecologen en boswachters zijn van mening dat de ontwikkeling van late seral/oude groeicondities in sommige tweede groeistands zal worden vertraagd, tenzij bosbouwpraktijken worden toegepast. Vanwege de omvang van eerdere houtkap, duizenden hectaren binnen het eigendom bezitten niet de kwaliteiten die een uitzonderlijke internationale betekenis aan de site geven of die een geschikte habitat bieden voor bedreigde soorten zoals de marmerzeem. De National Park Service en California State Parks ontwikkelen plannen om bossen met een tweede groei te herstellen en om de tijd te verkorten die gekapt bos nodig heeft om de kenmerken van late seral-bossen te herstellen.
Het rehabilitatieprogramma van het stroomgebied heeft honderden kilometers aan oude kapwegen verwijderd die de integriteit en functie van stroomgebieden van het park bedreigden. Redwood National en State Parks blijven samenwerken met particuliere landeigenaren om de bedreigingen voor parkbronnen te verminderen door de effecten van slecht aangelegde en onderhouden houtkapwegen buiten de parkgrenzen te verminderen.
Het landgoed omvat 60 km afgelegen kustlijn die belangrijke habitats en broedplaatsen biedt voor kustvogels, zeevogels, zeezoogdieren, en roodbaars. De oceaanwateren voor de kust van het pand zijn bovendien aangewezen als het Redwood National Park Area of Special Biological Significance (ASBS) en worden beschermd tegen afvallozingen door voorschriften van de State Water Resources Control Board. Echter, het pand staat voor een voortdurende uitdaging van zeespiegelstijging, veranderingen in de zuurgraad van de oceaan, en invasieve soorten.
Beveiligings- en beheervereisten
Redwood National en State Parks zijn eigendom van de regering van de Verenigde Staten en van de staat Californië.
Redwood National Park werd in 1968 door het Amerikaanse Congres opgericht om permanente bescherming te bieden aan oude sequoiabossen en bijbehorende ecosystemen, inclusief land in drie staatsparken die in de jaren twintig door de wetgevende macht van Californië zijn opgericht (Prairie Creek Redwoods, Del Norte kustsequoia's, en Jedediah Smith Redwoods). Bij de oprichting van Redwood National Park met de drie staatsparken ingebed binnen zijn grenzen, Het congres richtte een federaal park op met een totale oppervlakte van 22, 646 hectare. 1978, Het congres breidde het park uit om onvervangbare sequoiabossen te beschermen tegen schadelijk landgebruik op de hellingen en stroomopwaarts. Congres verworven 19, 281 hectare voor een totale parkgrootte van 41, 927 hectare. De totale oppervlakte van oud sequoiabos ingeschreven in 1980 was 16, 193 hectare.
Sinds 1980, de parkgrens is een aantal keren gewijzigd, met name in 1981, 1985, 2000, en 2005. Van deze wijzigingen, de parken hebben 12 verworven, 241 hectare nieuwe gronden, waarvan 249 hectare oude sequoiabossen. Vanaf 2018, de grootte van Redwood National en State Parks is 54, 168 hectare en het totale gebied van oude sequoiabossen is 16, 442 hectare.
In mei 1994, de National Park Service en het California Department of Parks and Recreation ondertekenden een coöperatieve beheersovereenkomst om de vier parkeenheden gezamenlijk te beheren als Redwood National en State Parks. De parken worden voor altijd beheerd voor de bescherming van hulpbronnen en bezoekersplezier onder federale en staatsstatuten. Redwood National Park wordt beheerd onder het gezag van de National Park Service Organic Act, die de National Park Service van de Verenigde Staten heeft opgericht. In aanvulling, het park heeft specifieke machtigingswetgeving die een brede congresrichtlijn biedt met betrekking tot de primaire doelen van het park. Talrijke andere federale wetten brengen extra beschermingslagen voor het park en zijn bronnen. De dagelijkse leiding is in handen van de parkbeheerder.
Beheerdoelen en doelstellingen voor het onroerend goed zijn ontwikkeld door middel van een gezamenlijk Algemeen Beheerplan/Algemeen Plan, die de afgelopen jaren is aangevuld met meer locatiespecifieke planningsoefeningen en tal van plannen voor specifieke problemen en middelen. In aanvulling, zowel de National Park Service als de California State Parks hebben beheerbeleid opgesteld dat een bredere richting geeft aan alle National Park Service-eenheden en California State Park-eenheden, inclusief Redwood National en State Parks.
Het nationale park werkt nauw samen met andere instanties voor land- en waterbeheer in de grotere regio van de Noordelijke Stille Oceaan om gedeelde hulpbronnen te beschermen.
De California State Parks werken ook nauw samen met andere instanties voor land- en waterbeheer in de grotere noordwestelijke regio van de staat om gedeelde hulpbronnen te beschermen. Langdurige bescherming en effectief beheer van de site tegen potentiële bedreigingen vereist voortdurende monitoring van de toestand van hulpbronnen, zoals via het NPS-programma Inventarisatie en Monitoring (I&M). Het Klamath I&M netwerk, waarvan Redwood deel uitmaakt, heeft verschillende "vitale tekens" ontwikkeld om een subset van fysieke, chemische en biologische elementen en processen die zijn geselecteerd om de algehele gezondheid of toestand van parkbronnen weer te geven. in Redwood, deze vitale functies omvatten vogelpopulaties, invasieve soorten, intergetijdengemeenschappen, terrestrische vegetatie, bodembedekking en landgebruik, en anderen.
Parkmanagers voeren planning en parkactiviteiten uit met inbreng en ondersteuning van partners, waaronder wetenschappelijke en onderwijsinstellingen zoals Humboldt State University, NGO's, waaronder Save the Redwoods League en Smith River Alliance, lokale landbeheerders en belanghebbenden, en inheemse volkeren, inclusief de Yurok-stam, Tolowa Dee-ni' Nation, en Elk Valley Rancheria. Deze waardevolle en steeds belangrijker partnerschappen helpen ervoor te zorgen dat de sequoiabossen en de bijbehorende ecosystemen goed worden beschermd en waar nodig, implementatie van restauratieprojecten worden gefinancierd om deze prachtige wereldbronnen voor altijd te behouden.
