Kalifaat Stad Medina Azahara

Uitstekende universele waarde

Korte synthese

De kalifaatstad Medina Azahara is een archeologische vindplaats van een nieuw gestichte stad, gebouwd in het midden van de 10e eeuw CE door de westelijke Omajjaden-dynastie als de zetel van het kalifaat van Cordoba. Kort daarna werd de stad verwoest, en vanaf die tijd bleef verborgen tot de herontdekking in het begin van de 20e eeuw CE.

De site is een compleet stedelijk complex inclusief infrastructuur, gebouwen, decoratie en voorwerpen voor dagelijks gebruik, en biedt diepgaande kennis over de materiële cultuur van de islamitische beschaving van Al-Andalus op het hoogtepunt van zijn pracht, maar die nu is verdwenen. In aanvulling, de landschapskenmerken die de ligging van de stad hebben beïnvloed, blijven behouden.

Het verborgen karakter van de site heeft gedurende een lange periode bijgedragen aan het behoud ervan en is in die tijd niet herbouwd of gewijzigd. De herontdekking heeft geleid tot opgravingen, bescherming en instandhouding die al een eeuw duurt, gepromoot door openbare instellingen.

Criterium (iii):De verlaten kalifaatstad Medina Azahara, een nieuwe stad zijn, gepland en gebouwd als een staatsinitiatief, getuigt op een uitzonderlijke manier van de culturele en architecturale beschaving van de Omajjaden, en meer in het algemeen aan de ontwikkeling van de westerse islamitische beschaving van Al-Andalus.

Criterium (iv):De kalifaatstad Medina Azahara is een uitstekend voorbeeld van stadsplanning die architecturale en landschappelijke benaderingen combineert, de technologie van stedelijke infrastructuur, architectuur, decoratie en landschapsaanpassing, ter illustratie van de belangrijke periode van de 10e eeuw CE toen het Omajjaden-kalifaat van Cordoba werd uitgeroepen in het islamitische westen.

Integriteit

De site omvat de hele kalifaatstad, en de bufferzone behoudt de context van de stad in zijn natuurlijke omgeving, evenals de overblijfselen van de hoofdinfrastructuur van wegen en kanalen die ervan uitstraalden. De steengroeven waar het bouwmateriaal voor de stad werd gewonnen en de grote landvilla's (munya) zijn ook bewaard gebleven in de bufferzone.

Omdat de stad verborgen bleef vanaf het moment van verwoesting in het begin van de 11e eeuw CE tot de herontdekking in het begin van de 20e eeuw CE, en aangezien het gebied werd gebruikt voor het grazen van vee, de overblijfselen zijn zeer goed bewaard gebleven. Slechts 10% van de site is opgegraven en de rest biedt een uitzonderlijke kans voor toekomstig onderzoek. Wat betreft het opgegraven deel van de Qasr of het versterkte paleis, voortdurende opgravings- en conserveringswerkzaamheden hebben een reeks goed geconserveerde gebouwen aan het licht gebracht waarvan de oorspronkelijke muren een hoogte van enkele meters bereiken.

authenticiteit

De site voldoet aan de authenticiteitsvoorwaarden met betrekking tot materialen, ontwerp en locatie. Wat betreft de authenticiteit van de materialen, zoals opgemerkt, is het grootste deel van de site ongewijzigd gebleven en verborgen onder de grond. Wat betreft de opgegraven gebieden, het werk van consolidatie, noodzakelijk gemaakt door de kwetsbaarheid van de materialen, heeft vooruitgang geboekt onder de filosofie van minimale interventie, om de stabiliteit van constructies te waarborgen, bescherm ze tegen de elementen en bewaar de informatie die tijdens het graafproces wordt geproduceerd.

Dit beleid van minimale tussenkomst heeft ervoor gezorgd dat eventuele nieuwe toevoegingen duidelijk verschillen van, maar ook aansluiten bij het origineel. Het identificeren van de oorspronkelijke positie van de verschillende materialen die zijn gebruikt bij het bouwen van de stad heeft dit werk mogelijk gemaakt.

De authenticiteit van de site wordt ook gegarandeerd door het behoud van de natuurlijke omgeving, waar weinig is veranderd sinds de verwoesting van de stad, op een paar kleine recente wijzigingen na. In aanvulling, de beschrijvingen van de gebouwen in een breed scala aan historische bronnen, het epigrafische bewijsmateriaal en de kwaliteit van het onderzoekswerk dat gedurende meer dan een eeuw is uitgevoerd, versterken de authenticiteit van de site.

Beveiligings- en beheervereisten

De kalifaatstad Medina Azahara en zijn bufferzone worden sinds 1911 bijna continu beschermd door de regering, en de site heeft sinds 1985 een eigen beheersorgaan. de site heeft een algemeen beschermings- en beheerskader dat het toekomstige behoud van zijn Outstanding Universal Value garandeert.

De bescherming wordt ondersteund doordat de site grotendeels in openbaar eigendom is. De wettelijke bescherming van Medina Azahara en haar omgeving is ook op het maximale niveau dat wordt geboden door de wet van Spaans historisch erfgoed, als een eigendom van cultureel belang, onder de categorie Archeologische vindplaats.

Het speciale plan voor de bescherming van Medina Azahara werd in 1998 goedgekeurd, het verstrekken van een stedenbouwkundige wet die de grenzen van het beschermde gebied regelde en mogelijke landgebruik voor elke gedefinieerde categorie vastlegde.

Verschillende overheids- en juridische afdelingen zorgen voor strikte naleving van deze wet, en zo mogelijke bedreigingen te vermijden.

Het institutionele kader voor management wordt geboden, sinds 1985, door een specifieke instelling die het pand en de bufferzone beheert:het Archeologisch Ensemble van Medina Azahara (CAMA). Deze instelling heeft een organisatiestructuur met inbegrip van administratieve, Conservering en onderzoek/publiciteit.

Er zijn twee planningsinstrumenten die in verschillende mate zijn ontwikkeld en uitgevoerd (de programma's van het Bijzonder Beschermingsplan en het Masterplan), die een solide basis vormen voor strategische richtlijnen om te garanderen dat Medina Azahara beschermd en gewaardeerd blijft.

De verwachte langetermijnresultaten voor het management zijn het consolideren en vergroten van de personele en budgettaire middelen voor het management, consolidering van de openbare instelling met haar technische expertise als het belangrijkste instrument voor het beheer van de site, het voorzien van een grotere functionele autonomie en het aanmoedigen van meer participatie en coördinatie met andere instanties en belanghebbenden.
Een ander essentieel doel om het behoud van de site te garanderen, is het bijwerken en goedkeuren van het Operationeel Plan voor Medina Azahara.

Antequera Dolmens-site Risco Caido en de heilige bergen van het culturele landschap van Gran Canaria