Eiland Saint-Louis
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Het eiland Saint-Louis, oceanische haven van West-Afrika, vormt een uniek landschap. Inderdaad, deze minuscule strook land, vandaag ingeklemd tussen twee armen van de monding van de rivier de Senegal, geniet van een uitzonderlijke omgeving - een subtiel huwelijk tussen land en water.
Als de eerste Franse chartermaatschappij aan de Atlantische kust van Afrika in 1659, het eiland Saint-Louis werd het knooppunt voor Europese handelaren die het hele jaar door de rivier op reisden op zoek naar slaven, maar ook Arabische gom, goud, leer en andere producten. De kleine oceaanstad was tot 1902 de politieke hoofdstad van de kolonie en Frans West-Afrika (FWA). en hoofdstad van Senegal en Mauritanië tot 1957, alvorens in verval te raken als gevolg van de overdracht van de hoofdstad naar Dakar.
De historische stad Saint-Louis oefende aanzienlijke invloed uit in de delen van Afrika onder Franse heerschappij, en nog verder weg, op het gebied van architectuur en ook op het gebied van onderwijs, cultuur, vakmanschap en service. In dit opzicht, het was het eerste laboratorium van dit nieuwe, andere samenleving, bestaande uit een culturele mix en hybridisatie, een smeltkroes van ontwikkeling en verspreiding van culturele syntheses en een oproep tot burgerschap voor heel FWA, zo bijdragen aan de geboorte van een nieuw humanisme.
Het aangewezen terrein beslaat het hele gebied van het eiland Saint-Louis, inclusief de oevers en kades, evenals de Faidherbe-brug. Het eiland bestaat uit drie delen:de noordelijke wijk, de zuidelijke wijk en de Place Faidherbe met het regeringspaleis in het centrum. Het eiland is omgeven door een stelsel van kades dat als referentie dient voor alle straten in oost-west richting. Met zijn militaire kazernestijl, de regeringszetel (gebouwd op het oude fort van de stad) vormt het orthogonale centrum van een perfect regelmatig stedenbouwkundig plan. De prachtige «huisjes met balkon», de « galerijhuizen » en de prachtige Signares evenals de zeldzame « Portugese « maison bassen » » geven de stad haar esthetische kwaliteit en identiteit. De majestueuze Faidherbe-brug, waarvan de overspanningen in 1897 in afzonderlijke delen uit Frankrijk werden geïmporteerd, heeft het stedenbouwkundig plan op geen enkele wijze gewijzigd. Dankzij de regelmatige lay-out, zijn kadestelsel en zijn koloniale architectuur van hoge kwaliteit, het eiland Saint-Louis is een opmerkelijk voorbeeld van een koloniale stad met stilistische eenheid en stedelijke homogeniteit op basis van typologieën en stedenbouwkundige principes die zijn geërfd van het koloniale bestuur.
Criterium (ii):De historische stad Saint-Louis vertoont een belangrijke uitwisseling van waarden en invloeden op de ontwikkeling van onderwijs en cultuur, architectuur, vakmanschap, en diensten in een groot deel van West-Afrika.
Criterium (iv):Het eiland Saint-Louis, een voormalige hoofdstad van West-Afrika, is een uitstekend voorbeeld van een koloniale stad, gekenmerkt door zijn bijzondere natuurlijke omgeving, en het illustreert de ontwikkeling van het koloniale bestuur in deze regio.
Integriteit
De conceptuele integriteit wordt gewaarborgd door het feit dat het hele eiland is aangewezen als werelderfgoed, inclusief de stranden, kades en de Faidherbe-brug. De uitbreiding van de bufferzone in 2007 heeft gezorgd voor extra bescherming van het eilandeigendom. Een strikte toepassing van het stedenbouwkundig masterplan voor de ontwikkeling van de stad moet te zijner tijd, het mitigeren van negatieve effecten van stedelijke druk die zichtbaar zijn in het buiten de bufferzone gelegen gebied. Verder, bedreigingen voor de integriteit van het eigendom veroorzaakt door de ontwikkeling van dammen stroomopwaarts, in combinatie met overstromingen van de afgelopen jaren, zijn tegengegaan dankzij de aanleg van een estafettekanaal. Deze algemene maatregelen, ondersteund door krachtige initiatieven ter plaatse, hebben het mogelijk gemaakt de integriteit van het eiland Saint-Louis te behouden.
authenticiteit
Het huidige gezicht van Saint-Louis draagt het teken van het visioen van gouverneur Faidherbe die, meer dan wie dan ook, heeft zijn orthogonale stedelijke raster ingeprent dat geen andere recentere stedelijke ontwikkeling heeft kunnen wijzigen - zelfs niet de bouw van de majestueuze Faidherbe-brug, ingehuldigd op 19 oktober 1897 door André Lebon en dat het embleem van de stad is geworden. Deze opmerkelijke continuïteit heeft het eiland Saint-Louis in staat gesteld zijn authenticiteit te behouden in nauwe samenhang met een gebouwde omgeving die, hoewel ze enkele belangrijke transformaties ondergaan, sinds de uitvaardiging van het decreet tot uitvoering van het Borgings- en Valorisatieplan voor Saint-Louis een stabiliserende fase is ingegaan, in 2008. Belangrijke trainingsworkshops die instructie hebben gegeven aan meer dan 200 vakmensen in de verschillende restauratiedisciplines hebben deze dynamiek versterkt door de traditionele knowhow te upgraden, het gebruik van originele materialen en de verspreiding van best practices.
Beveiligings- en beheervereisten
Saint-Louis heeft altijd geprofiteerd van speciale beschermingsmaatregelen die hebben bijgedragen tot een goed beheer van de site. Inderdaad, sinds 1928, de stad heeft een stedenbouwkundig masterplan. Verschillende andere plannen zijn gevolgd tot de oprichting, in 2006, van het beschermings- en valorisatieplan voor Saint-Louis, dankzij UNESCO-steun. Er zijn verschillende wetteksten opgesteld om dit mechanisme te versterken, in het bijzonder:wet 71-12 van 25 januari 1971 tot bescherming van de historische plaatsen en monumenten en zijn decreet 73.746 van 1973 betreffende de toepassing van wet 71-12 van 25 januari 1971; Besluit nr. 012 771 van 17 november 1975 betreffende de publicatie van de beschermde historische plaatsen en monumenten en het decreet nr. 2008-694 van 30 juni 2008, betreffende de toepassing van het Borgings- en Valorisatieplan voor Saint-Louis.
Er moet ook worden benadrukt dat er een functioneel beheersysteem bestaat op basis van de gecoördineerde acties van diverse belanghebbenden. De ARCAS (vereniging voor de restauratie en het behoud van de architectuur van Saint-Louis), het VVV-kantoor, de afdeling ICOMOS in Saint-Louis en de verenigingen van de wijken zijn allemaal betrokken bij bewustmaking, waarschuwings- en drukactiviteiten om het optreden van de staat en de gemeente te ondersteunen. Hun actieve deelname kan worden opgemerkt in, onder andere, het maken van aangepaste bewegwijzering, de productie van informatieposters over de beste en slechte praktijken, de organisatie van culturele activiteiten (theater, carnaval, enzovoort.). Deze buitengewone mobilisatie van de verenigingen die dagelijks strijden voor de bescherming van Saint-Louis, zal binnenkort worden versterkt door een Comité voor de bescherming van Saint-Louis, dat zal worden geanimeerd door de reeds aangestelde manager.
