Historisch centrum van Rome, de eigendommen van de Heilige Stoel in die stad met extraterritoriale rechten en San Paolo Fuori le Mura
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Het werelderfgoed omvat het hele historische centrum van Rome binnen de stadsmuren in de ruimste zin van de 17e eeuw, evenals de Basiliek van St. Paul's Outside the Walls. Het eigendom, complex en gelaagd, omvat uitstekende archeologische gebieden die zijn geïntegreerd in het stedelijk weefsel, wat resulteert in een zeer onderscheidend ensemble. Gesticht aan de oevers van de rivier de Tiber in 753 voor Christus, volgens de legende, door Romulus en Remus, Rome was eerst het centrum van de Romeinse Republiek, toen van het Romeinse Rijk, en in de vierde eeuw, werd de hoofdstad van de christelijke wereld. Het oude Rome werd gevolgd, vanaf de 4e eeuw, door christelijk Rome. De christelijke stad werd bovenop de oude stad gebouwd, hergebruik van ruimtes, gebouwen en materialen. Vanaf de 15e eeuw, de pausen bevorderden een grondige vernieuwing van de stad en haar imago, weerspiegelt de geest van het Renaissance classicisme en, later, van de barok. Vanaf de oprichting Rome is voortdurend in verband gebracht met de geschiedenis van de mensheid. Als hoofdstad van een rijk dat eeuwenlang de mediterrane wereld domineerde, Rome werd daarna de spirituele hoofdstad van de christelijke wereld.
Criterium (i) :Het pand omvat een reeks getuigenissen van onvergelijkbare artistieke waarde, geproduceerd gedurende bijna drie millennia geschiedenis:monumenten uit de oudheid (zoals het Colosseum, het Pantheon, het complex van de Romeinse en de keizerlijke fora), vestingwerken gebouwd door de eeuwen heen (zoals de stadsmuren en Castel Sant'Angelo), stedelijke ontwikkelingen van de renaissance en barok tot aan de moderne tijd (zoals Piazza Navona en de "Trident" gemarkeerd door Sixtus V (1585-1590), waaronder Piazza del Popolo en Piazza di Spagna), burgerlijke en religieuze gebouwen, met weelderige beelden, mozaïeken en sculpturale decoraties (zoals de Capitolijnse heuvel en de paleizen Farnese en Quirinale, de Ara Pacis, de grote basilieken van Sint-Jan van Lateranen, Saint Mary Major en Saint Paul's Outside the Walls), allemaal gemaakt door enkele van de meest gerenommeerde artiesten aller tijden.
Criterium (ii):Door de eeuwen heen, de in Rome gevonden kunstwerken hebben een beslissende invloed gehad op de ontwikkeling van de stedenbouw, architectuur, technologie en kunst over de hele wereld. De prestaties van het oude Rome op het gebied van architectuur, schilder- en beeldhouwkunst stonden niet alleen in de oudheid als universeel model, maar ook in de Renaissance, Barok en neoklassieke periodes. De klassieke gebouwen en de kerken, paleizen en pleinen van Rome zijn een onbetwist referentiepunt geweest, samen met de schilderijen en sculpturen die ze verrijken. Op een bepaalde manier, het was in Rome dat barokke kunst werd geboren en zich vervolgens verspreidde over Europa en naar andere continenten.
Criterium (iii):De waarde van de archeologische vindplaatsen van Rome, het centrum van de beschaving genoemd naar de stad zelf, wordt algemeen erkend. Rome heeft een buitengewoon aantal monumentale overblijfselen uit de oudheid bewaard die altijd zichtbaar zijn geweest en nog steeds in uitstekende staat van bewaring verkeren. Ze getuigen op een unieke manier van de verschillende periodes van ontwikkeling en kunststijlen, architectuur en stedenbouw, kenmerkend voor meer dan een millennium geschiedenis.
Criterium (iv):Het historische centrum van Rome als geheel, evenals zijn gebouwen, getuigt van de ononderbroken opeenvolging van drie millennia geschiedenis. De specifieke kenmerken van de site zijn de gelaagdheid van architecturale talen, het brede scala aan gebouwtypologieën en originele ontwikkelingen in de stedenbouw die harmonieus zijn geïntegreerd in de complexe morfologie van de stad.
Vermeldenswaard zijn belangrijke burgerlijke monumenten zoals de fora, Baden, stadsmuren en paleizen; religieuze gebouwen, van de opmerkelijke voorbeelden van de vroegchristelijke basilieken van Saint Mary Major, Sint-Jan van Lateranen en Sint-Paulus buiten de muren tot de barokke kerken; de watersystemen (afvoer, aquaducten, de renaissance- en barokfonteinen, en de 19e-eeuwse vloedmuren langs de Tiber). Deze duidelijk complexe diversiteit aan stijlen versmelt tot een uniek ensemble, die zich in de tijd blijft ontwikkelen.
Criterium (vi):Al meer dan tweeduizend jaar, Rome is zowel een seculiere als een religieuze hoofdstad geweest. Als het centrum van het Romeinse rijk dat zijn macht uitbreidde over de toen bekende wereld, de stad was het hart van een wijdverbreide beschaving die zijn hoogste uitdrukking vond in de wet, taal en literatuur, en blijft de basis van de westerse cultuur. Rome is sinds zijn oorsprong ook direct verbonden met de geschiedenis van het christelijk geloof. De Eeuwige Stad was eeuwenlang en blijft vandaag, een symbool en een van de meest eerbiedwaardige doelen van bedevaarten, dankzij de graven van de apostelen, de heiligen en martelaren, en op de aanwezigheid van de paus.
Integriteit
Het werelderfgoed Historisch centrum van Rome, de eigendommen van de Heilige Stoel in die stad met extraterritoriale rechten en San Paolo Fuori le Mura, bevat alle essentiële elementen die nodig zijn om zijn buitengewone universele waarde tot uitdrukking te brengen. Het pand omvat het hele historische centrum van Rome, voor het eerst ingeschreven op de Werelderfgoedlijst in 1980 en uitgebreid in 1990 tot de muren van Urban VIII, aan de extraterritoriale eigendommen van de Heilige Stoel, en naar de Basiliek van Saint Paul's Outside the Walls, waardoor de volledige weergave van de eerder herkende waarden wordt gegarandeerd. Het eigendom, gekenmerkt door een complexe gelaagdheid, bevat enkele van de belangrijkste artistieke prestaties in de geschiedenis van de mensheid, zoals de archeologische gebieden, de christelijke basilieken, en de meesterwerken van renaissance- en barokkunst. Het pand wordt blootgesteld aan een aantal bedreigingen, inclusief ontwikkelings- en milieudruk, verval van historische gebouwen, natuurrampen, bezoekers- en toeristendruk, en veranderingen in het sociale en economische kader van de binnenstad. Er zijn ook risico's van vandalisme en terrorisme. Al deze worden aangepakt door de sitebeheerders.
authenticiteit
De historische stad, die door de eeuwen heen voortdurend is veranderd, heeft tegenwoordig een veelzijdig en onderscheidend imago. Vanaf de 19e eeuw, een zorgvuldig en gedegen beleid is gevoerd om het monumentale en archeologische erfgoed te beschermen, inspireren tot een intense activiteit van herstel, gebaseerd op principes en wetten die voortkwamen uit wetenschappelijke discussies die hier voor het eerst werden getest (restauratie van het Colosseum, de boog van Titus, enzovoort.). Het conserveringswerk in Rome is geleidelijk overgegaan van afzonderlijke monumenten naar het hele historische weefsel van de stad, die leiden tot voorzieningen voor de bescherming van stedelijke gebieden, waardoor de integriteit van een immense historische wijk kon worden behouden. In Rome is er het Istituto Centrale del Restauro (nu Istituto Superiore per la Conservazione e il Restauro), een prestigieus internationaal studiecentrum dat een sleutelrol speelde bij het opstellen van het Restauratiehandvest van Venetië en dat hielp bij het definiëren van conserveringsmethoden en -instrumenten. De stad, centrum van de beschaving uit de vroegste tijden, vandaag de dag nog steeds een uiterst levendig knooppunt voor ontmoetingen en uitwisseling; het heeft een rijke culturele, sociaal en economisch leven, maar ook als een toonaangevende bestemming voor pelgrims en toeristen. Rome, in al zijn activiteiten, beschouwt het als een prioriteit om zijn uitzonderlijke culturele erfgoed te behouden en de daadwerkelijke bescherming van zijn authenticiteit te waarborgen.
Beveiligings- en beheervereisten
Het pand is bijzonder complex, niet alleen vanwege de grootte maar ook vanwege de vele functies (het is ook het centrum van de hoofdstad van Italië), instellingen en aan zijn status als transnationaal eigendom waarbij Italië en de Heilige Stoel betrokken zijn.
Met de legale oprichting van Roma Capitale - de voormalige gemeente Rome - als een openbare instelling met uitgebreide bevoegdheden, Italië is begonnen met het vereenvoudigen van het bestuur, waardoor de institutionele capaciteiten voor het omgaan met de promotie en presentatie van het onroerend goed in één enkel onderwerp worden verenigd.
Het transnationale eigendom wordt beschermd door de wetgeving van zowel de Heilige Stoel als de Italiaanse Republiek. Van de kant van de Heilige Stoel, de wet nr. 355 voor de bescherming van het cultureel erfgoed (25 juli 2001) beschermt de site. Wettelijke bescherming volgens de Italiaanse wet omvat, op nationaal niveau, Wetsbesluit nr. 42 (22 januari 2004), en op regionaal niveau, Wet nr. 24 (6 juli 1998) en het Territoriaal Landschapsplan dat strategieën voor de bescherming van landschapserfgoed schetst.
Op lokaal niveau, het Algemeen Stedenbouwkundig Plan van Rome regelt het hele grondgebied van de stad en vertegenwoordigt een innovatief en flexibel instrument voor de bescherming, promotie en presentatie van het werelderfgoed. specifiek, het breidt de classificatie van "historische stad" uit tot het hele werelderfgoed en tot de omliggende gebieden van de stad. Hier houdt de regelgeving rekening met de integriteit van het stedelijk weefsel en de kenmerken van de gebouwtypologieën, waardoor verschillende praktijken en kwaliteitscontroles mogelijk zijn. Het selecteert, definieert en regelt de gebieden van strategische planning (bijv. de Tiber, de fora, de stadsmuren), evenals die voor potentiële ontwikkeling. Het schetst ook fondsenwervende mechanismen voor natuurbehoud, promotie en presentatie van de site.
In aanvulling, Roma Capitale heeft een strategisch plan ontwikkeld met acties en grote ingrepen gericht op het beschermen en bevorderen van de waarden van het vastgoed.
Roma Hoofdstad, het Ministerie van Cultureel Erfgoed en Activiteiten, de regio Lazio en het vicariaat van Rome hebben een overeenkomstprotocol ondertekend voor het beheer van de site. Dit protocol identificeerde Roma Capitale als het referentiebureau voor het onroerend goed en riep op tot de oprichting van een technisch-wetenschappelijke commissie, later uitgebreid met leden benoemd door de Heilige Stoel, voor het opstellen van het beheersplan.
Samen met het opstellen van het beheersplan, de Commissie heeft de actieplannen van de bevoegde instellingen systematisch beoordeeld, focussen op cruciale zaken, kansen en behoeften vanuit het oogpunt van mens en milieu, en het promoten van workshops en luistersessies met deelname van de belangrijkste belanghebbenden.
