Parijs, Banken van de Seine

Uitstekende universele waarde

Korte synthese
De stad Parijs is gebouwd langs een bocht in de rivier de Seine, tussen de samenvloeiing van de Marne en de Oise. Het pand omvat bruggen, kades en de oevers van de Seine in het historische deel van de loop (tussen de Pont de Sully en de Pont d'Iéna) en het Ile de la Cité en het Ile St Louis. De beheersing van de architectuur en stadsplanning langs de rivier blijkt duidelijk uit de articulatie van het Ile de la Cité en Ile St Louis met zijn oevers, de aanleg van Noord-Zuid-wegen, de installaties langs de rivierloop, de aanleg van kades en de kanalisatie van de rivier. het ensemble, beschouwd als een geografische en historische entiteit, vormt een uitzonderlijk en uniek voorbeeld van stedelijke rivierarchitectuur, waar de verschillende lagen van de geschiedenis van Parijs, de hoofdstad van een van de eerste grote natiestaten van Europa, harmonieus over elkaar heen liggen.
Van het Ile St Louis tot de Pont Neuf, van het Louvre tot de Eiffeltoren, en de Place de la Concorde tot het Grand en Petit Palais, de evolutie van Parijs en zijn geschiedenis is te zien vanaf de rivier de Seine. Een groot aantal belangrijke monumenten van de Franse hoofdstad zijn gebouwd langs de rivier en op de perspectieven die erop uitkijken. De kathedraal Notre-Dame en de Sainte Chapelle zijn architecturale meesterwerken uit de middeleeuwen; de Pont Neuf illustreert de geest van de Franse Renaissance; de samenhang van de wijken van de Marais en het Ile-Saint-Louis getuigen van de Parijse stadsplanning van de 17e en 18e eeuw; Tenslotte, de oevers van de rivier vormen de meest meesterlijke constructies van het Franse classicisme, met het Louvre, de invaliden, de Ecole Militaire en de Munt. De bewaarde gebouwen van de Wereldtentoonstellingen die in de 19e en 20e eeuw in Parijs plaatsvonden, zijn talrijk aan de oevers van de rivier de Seine. Bovenaan de lijst staat de Eiffeltoren, een universeel erkend icoon van Parijs en van ijzeren architectuur. Het Ile Saint-Louis, de Quai Malaquais en de Quai Voltaire bieden voorbeelden van coherente architecturale en stedelijke ensembles, met zeer belangrijke voorbeelden van Parijse constructie van de 17e en 18e eeuw. De grote pleinen en lanen die Haussmann ten tijde van Napoleon III heeft aangelegd, hebben de stadsplanning over de hele wereld beïnvloed.
Criterium (i)   :De oevers van de Seine zijn bezaaid met een opeenvolging van architecturale en stedelijke meesterwerken, gebouwd van de middeleeuwen tot de 20e eeuw, waaronder de kathedraal van Notre-Dame en de Sainte Chapelle, het Louvre, het Palais de l'Institut, het Hôtel des Invalides, Place de la Concorde, Ecole Militaire, de Munt (de Munt), het Grand Palais van de Champs Elysées, de Eiffeltoren en het Palais de Chaillot.
Criterium (ii)   :Gebouwen langs de Seine, zoals de Notre-Dame en de Sainte Chapelle, werd de bron van de verspreiding van de gotische architectuur, terwijl de Place de la Concorde en het uitzicht op de Invalides invloed uitoefenden op de stedelijke ontwikkeling van Europese hoofdsteden. de stedenbouwkundige planning van Haussmann, die het westelijke deel van de stad markeert, inspireerde de bouw van de grote steden van de Nieuwe Wereld, met name in Latijns-Amerika. Eindelijk, de Eiffeltoren en het Grand en Petit Palais, de Pont Alexandre III en het Palais de Chaillot zijn de levende getuigenissen van de universele tentoonstellingen, die in de 19e en 20e eeuw van zo groot belang waren.
Criterium (iv)   :Verenigd door een grandioos rivierlandschap, de monumenten, de architectuur en de representatieve gebouwen langs de oevers van de Seine in Parijs illustreren elk met perfectie, de meeste stijlen, decoratieve kunsten en bouwmethoden die gedurende bijna acht eeuwen werden toegepast.
Integriteit
Parijs is een rivierstad. Sinds de eerste menselijke nederzettingen, van de prehistorie tot de Parisii-stammen, de Seine heeft zowel een defensieve als een economische rol gespeeld. De huidige historische stad, die zich tussen de 16e en 20e eeuw ontwikkelde, geeft uitdrukking aan de evolutie van de relatie tussen de rivier en de stad. Het goed afgebakende gebied tussen de Pont de Sully en de Pont d'Iéna is gebaseerd op het eeuwenoude onderscheid tussen stroomopwaarts en stroomafwaarts. Stroomopwaarts, het haven- en riviertransport; stroomafwaarts, koninklijk en aristocratisch Parijs. Het is dit laatste deel van de Seine, waar functies van de hoofdstad zich hebben ontwikkeld, dat was ingeschreven. De aanwezigheid van de staat door zijn prestaties en wetgeving heeft het mogelijk gemaakt het eigendom in zijn volledige integriteit te behouden.
authenticiteit
De voltooiing en consolidering van de rivieroever, stedelijke en monumentale vergezichten van Parijs dateren uit de eerste helft van de 20e eeuw, met het Palais de Tokyo en het Palais de Chaillot. De stedelijke en visuele integriteit van de site (brede perspectieven vanaf de oevers) is kwetsbaar voor de druk van stedelijke ontwikkeling, verkeersvervuiling en toerisme, en vereist een rigoureuze controle om de Outstanding Universal Value intact te houden.
Beveiligings- en beheervereisten
Het geheel van het onroerend goed geniet het hoogste niveau van wettelijke bescherming (erfgoedcode, stedenbouwkundige code, Omgevingscode). Het pand is in een ingeschreven site, en omvat verder zes beursgenoteerde sites, met name de invaliden, evenals de Champs de Mars en de Jardins de Trocadéro. Wat de historische monumenten betreft, alle belangrijke monumenten staan ​​volledig op de lijst.
De staat bezit, rechtstreeks of via haar openbare instellingen, de kades van de Seine (fluviaal openbaar domein), het merendeel van de monumenten en de bijbehorende ruimtes. De stad Parijs is eigenaar van de openbare ruimtes, het Stadhuis, de parochiekerken en tal van andere percelen en gebouwen.
Er is geen beheerplan of beheersautoriteit specifiek gewijd aan het Werelderfgoed. Echter, vanwege de wettelijke en reglementaire bescherming, beheer door de eigenaar of huurders wordt wetenschappelijk en technisch gecontroleerd door de staat.
Het "Cahier des recepten urbaines et paysagères pour la mise en valeur des Berges de la Seine dans Paris" (stedelijke en landschapseisen voor de verbetering van de oevers van de Seine in Parijs), opgesteld in 1999 door de stad, de staat en de autonome haven, is het referentiedocument voor alle activiteiten en installaties op de oevers. De “Specifications de Prescription des Installations Saisonnières” (Seizoensgebonden Installatievereisten), goedgekeurd in 2015, heeft tot doel het tijdelijke gebruik en de tijdelijke bezetting van de verkeersaders van de lagere kades van de oevers van de Seine in Parijs te beheersen. De definitieve sluiting van de lagere kades voor autoverkeer over bijna de hele oppervlakte van het pand, sinds 2014 op Linkeroever en 2016 op Rechteroever, als onderdeel van de ontwikkeling van de oevers van de Seine, draagt ​​bij aan het behoud van zijn authenticiteit en integriteit.

Kathedraal van Notre-Dame, Voormalige abdij van Saint-Rémi en Paleis van Tau, Reims Kathedraal van Bourges