Qinghai Hoh Xil
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Qinghai Hoh Xil ligt in de noordoostelijke hoek van het uitgestrekte Qinghai-Tibetaanse plateau, de grootste, hoogste en jongste plateau ter wereld. Het pand omvat 3, 735, 632 ha met een 2, 290, 904 ha bufferzone en omvat een uitgestrekt gebied van alpiene bergen en steppesystemen op een hoogte van meer dan 4, 500 m boven zeeniveau. Soms aangeduid als 's werelds "Derde Pool", Hoh Xil heeft een ijskoud plateauklimaat, met temperaturen onder het vriespunt het hele jaar door en de laagste temperatuur die af en toe -45°C bereikt. Met zijn voortdurende processen van geologische vorming, het pand omvat een groot plantageoppervlak en een bassin op het Qinghai-Tibet-plateau. Het is het gebied met de hoogste concentratie meren op het Plateau, met een uitzonderlijke diversiteit aan meerbekkens en landinwaartse lacustriene landschappen op grote hoogte. Met zijn weidse vergezichten en verbluffende visuele impact, dit ruige en onbewoonde wilde landschap lijkt een plek die bevroren is in de tijd. Toch is het een plek die voortdurend veranderende geomorfologische en ecologische systemen illustreert.
De unieke geografische formatie en klimatologische omstandigheden van het pand zorgen voor een even unieke biodiversiteit. Meer dan een derde van de plantensoorten, en alle plantenetende zoogdieren die ervan afhankelijk zijn, zijn endemisch op het plateau, en 60% van de zoogdiersoorten als geheel zijn endemisch op het plateau. De ijskoude alpengraslanden en weiden rond de meren van Hoh Xil zijn de belangrijkste afkalfplaatsen voor populaties Tibetaanse antilopen van over het plateau en ondersteunen kritische migratiepatronen. De accommodatie omvat een volledige migratieroute van Sanjiangyuan naar Hoh Xii. Deze weg, ondanks dat ze werden uitgedaagd door de Qinghai-Tibet Highway and Railway over te steken, is de best beschermde van alle migratieroutes van de Tibetaanse antilope die tegenwoordig bekend zijn.
Ontoegankelijkheid en het barre klimaat hebben ervoor gezorgd dat het pand vrij is van moderne menselijke invloeden en ontwikkeling, terwijl het tegelijkertijd een al lang bestaand traditioneel begrazingsregime ondersteunt dat samengaat met het behoud van de natuur. Hoe dan ook, deze ''Derde Pool'' van de wereld lijkt te lijden onder de impact van de wereldwijde klimaatverandering met onevenredig stijgende temperaturen en veranderende neerslagpatronen. De ecosystemen en geografische landschappen zijn extreem gevoelig voor een dergelijke verandering en externe bedreigingen moeten worden gecontroleerd om ecosystemen om zich aan te passen aan veranderingen in het milieu.
Criterium (vii):Qinghai Hoh Xil ligt op het Qinghai-Tibetaanse plateau, s werelds grootste, hoogste, en jongste plateau. Het pand is een plek van buitengewone schoonheid op een schaal die de menselijke maat in de schaduw stelt, en die alle zintuigen omvat. Het schaalcontrast is een terugkerend thema in Hoh Xil, aangezien hoogplateausystemen ongehinderd op grote schaal functioneren, dieren in het wild worden levendig naast elkaar geplaatst tegen uitgestrekte boomloze achtergronden en kleine kussenplanten contrasteren met torenhoge besneeuwde bergen. In de zomer, de kleine kussenplanten vormen een zee van vegetatie, die bij het bloeien golven van verschillende kleuren creëert. Rond de warmwaterbronnen aan de voet van torenhoge besneeuwde bergen, de geur van stof, as en zwavel combineren met de scherpe koude wind van de gletsjer. Gletsjersmeltwater creëert talloze gevlochten rivieren die zijn verweven in enorme wetlandsystemen en tienduizenden meren in alle kleuren en vormen vormen. De meerbassins bestaan uit vlakke, open terrein met het best bewaarde planation-oppervlak op het QinghaiTibet-plateau en een ongeëvenaarde concentratie van meren. De meren vertonen een volledig spectrum van opeenvolgende stadia, vormt een belangrijk stroomgebied bij de bron van de Yangtze-rivier en een spectaculair landschap. De bassins van het meer vormen ook de belangrijkste afkalfgebieden van de Tibetaanse antilope. Elk jaar in de vroege zomer tienduizenden vrouwelijke Tibetaanse antilopen migreren honderden kilometers vanuit overwinteringsgebieden in Changtang in het westen, het Altun-gebergte in het noorden en Sanjiangyuan in het oosten naar de meerbekkens van Hoh Xil om te kalven. Het pand beveiligt de volledige trekroute van antilopen tussen Sanjiangyuan en Hoh Xil, ondersteuning van de ongehinderde migratie van Tibetaanse antilopen, een van de bedreigde grote zoogdiersoorten die endemisch is op het plateau.
Criterium (x):Hoge niveaus van endemisme in de flora van het eigendom worden geassocieerd met grote hoogten en een koud klimaat en dragen bij tot een vergelijkbaar hoog endemisme in de fauna. Alpengraslanden vormen 45% van de totale vegetatie op het terrein dat wordt gedomineerd door het gras Stipa purpurea. Andere vegetatietypen zijn alpenweiden en alpentalus. Meer dan een derde van de hogere planten die in het pand worden gevonden, is endemisch voor het plateau en alle herbivore zoogdieren die zich met deze planten voeden, zijn ook endemische plateaus. Er zijn 74 soorten gewervelde dieren in Hoh Xil, waaronder 19 zoogdieren, 48 vogels, zes vissen, en een reptiel (Phrynocephalus vliangalii). De accommodatie is de thuisbasis van Tibetaanse antilopen, wilde jak, Tibetaanse wilde ezel, Tibetaanse gazelle, wolf en bruine beer, die allemaal vaak worden gezien. Grote aantallen wilde hoefdieren zijn afhankelijk van het eigendom, waaronder bijna 40% van 's werelds Tibetaanse antilopen en tot 50% van 's werelds wilde yak. Hoh Xil bewaart de habitats en natuurlijke processen van een volledige levenscyclus van de Tibetaanse antilope, met inbegrip van het fenomeen van samengekomen vrouwtjes die na een lange migratie bevallen. De afkalfgebieden in Hoh Xil ondersteunen tot 30, 000 dieren per jaar en omvatten bijna 80% van de geïdentificeerde geboortegemeentegebieden in het gehele antilopengebied. Tijdens de winter, zo'n 40, 000 Tibetaanse antilopen blijven in het pand, goed voor 20-40% van de wereldbevolking.
Integriteit
Qinghai Hoh Xil beslaat een uitgestrekt gebied dat vrijwel vrij is van moderne menselijke invloed. De extreme klimatologische omstandigheden in combinatie met de ontoegankelijkheid zorgen samen voor de bescherming van wat het laatste toevluchtsoord is voor veel wereldwijd belangrijke plateau-afhankelijke soorten. Het ontwerp van het pand is geschikt voor de verspreidingsgebieden van grote zoogdieren en het heeft een groter dan normale kans om ecosysteemveranderingen als gevolg van wereldwijde klimaatverandering te bufferen. Het pand ondersteunt een groot deel van de totale omvang van de levenscyclus en migratieroutes van de Tibetaanse antilope. Ondanks de zeer grote omvang zijn er mogelijkheden om de woning verder uit te breiden, om extra belangrijke natuurgebieden te omvatten. Er is geen bufferzone ingesteld ten westen en noorden van het pand, omdat het pand grenst aan drie bestaande goed beschermde gebieden in de provincie Qinghai, de Tibetaanse Autonome Regio en in de Autonome Regio Xinjiang, maar dit impliceert dat deze aangrenzende gebieden effectief geconserveerd moeten blijven met het oog op hun directe link met de instandhouding van het onroerend goed.
Het westelijke deel van het pand, het Hoh Xii Nationaal Natuurreservaat, is volledig onbewoond en blijft dus in een onberispelijke staat; het oostelijk deel, de subzone van de Soja-Qumar-rivier van het nationale natuurreservaat Sanjiangyuan, is ook in bijna ongerepte staat. Dit gebied ondersteunt de traditionele nomadische levensstijl van Tibetaanse veehouders die lange tijd naast het behoud ervan hebben bestaan, en deze gemeenschappen hebben blijk gegeven van een sterke betrokkenheid door middel van verschillende initiatieven om deel te nemen aan instandhoudingsinspanningen. Een paar zelfgeleide toeristen (meestal in de zomer) langs de snelweg Qinghai-Tibet hebben geen significante invloed op de integriteit van het pand. In aanvulling, met strikte handhaving door de autoriteiten, het aantal grote stroperij- en illegale mijnbouwincidenten is grotendeels gestopt.
Een opmerkelijke uitdaging bij de bescherming van het onroerend goed is de snelweg en een spoorlijn die Qinghai en Tibet met elkaar verbinden, en die door het oostelijk deel van het pand lopen van het noorden naar het zuiden. De migratie van dieren in dit gebied wordt vergemakkelijkt door de aanleg van corridors en actief beheer van de transportcorridor tijdens het trekseizoen. Deze maatregelen hebben de Tibetaanse antilopen en andere soorten geholpen zich snel aan de veranderingen aan te passen en er is geen bewijs dat de migratiepatronen nadelig zijn verstoord.
Klimaatverandering vormt een potentiële bedreiging voor de integriteit van de endemische soorten en ecosystemen van het landgoed. De uitgestrektheid van het gebied en de duidelijke hoogteverschillen moeten bijdragen aan een aanzienlijke veerkracht om ervoor te zorgen dat de impact van menselijke activiteit en invasieve soorten goed kan worden beheerd, niettemin tonen gegevens een opmerkelijke stijging van de gemiddelde temperatuur in de 60 jaar voorafgaand aan inschrijving op de Werelderfgoedlijst. Als gevolg hiervan, het ecosysteem van het Qinghai Tibetaanse plateau wordt geconfronteerd met aanzienlijke veranderingen, bijvoorbeeld het smelten van permafrost en gletsjers, aantasting van alpenstruiken in de alpenweiden, en woestijnvorming van grasland. Ondertussen, tal van nieuwe warmwaterbronnen en fouten worden gevormd na aardbevingen. Het smelten van gletsjers en meer neerslag hebben een natuurlijke oever van het meer onder water gezet en stroomafwaarts nieuwe meren gevormd, waardoor habitats in een staat van dynamische flux zijn ontstaan. Deze geologische en ecologische dynamiek bieden een zeldzame kans voor wetenschappelijke waarnemingen en langetermijnonderzoek. Opwarmende temperaturen kunnen ertoe leiden dat soorten van lagere hoogten naar nieuwe habitatrefugia op het plateau verhuizen. Warmere omstandigheden kunnen ook leiden tot grotere druk van menselijke nederzettingen die naar voorheen onherbergzame gebieden verhuizen.
Beveiligings- en beheervereisten
Alle gebieden binnen het pand zijn staatseigendom en zijn beschermde gebieden op nationaal niveau. Er zijn een beheersysteem en een coördinatiemechanisme opgezet om te zorgen voor personele en financiële middelen door de steun van centrale en lokale overheden, gemeenschappen, NGO's, en onderzoeksinstellingen. Gecoördineerde inspanningen van deze belanghebbenden, plus centrale en lokale rechtsbescherming, hebben effectief de natuurlijke staat van de wildernis in het pand behouden en hebben gezorgd voor het voortbestaan van de inwonende soorten.
Het behoud en beheer van het onroerend goed zal worden geleid door het Qinghai Hoh Xil Property Management Plan. Dit plan specificeert een visie en doelstellingen om de buitengewone universele waarde van het onroerend goed te behouden en te verbeteren, evenals een reeks beheeractiviteiten die gericht zijn op het verbeteren van de bescherming. Het plan erkent en betrekt de lokale Tibetaanse herders die in het pand en de bufferzone wonen actief bij het behoud, beheer, en educatieve inspanningen. Het plan behandelt een reeks problemen op het gebied van monitoring, openbare promotie, duurzame ontwikkeling van toerisme en, belangrijk, langetermijnbeheer langs de transportcorridor die het pand en zijn bufferzones doorkruist.
Het pand profiteert van een geïntegreerd beheerbureau dat de inspanningen van centrale, provinciaal, gemeentelijk, en lokale autoriteiten. Er wordt gezorgd voor voldoende personeel met meerdere achtergronden en relevante ervaring om het behoud en het beheer van het onroerend goed te garanderen. Het is van groot belang dat de verantwoordelijke nationale en provinciale autoriteiten ervoor zorgen dat alle ontwikkelingen en wijzigingen aan de transportcorridors voorafgaand aan de implementatie volledig worden beoordeeld om de integriteit van het onroerend goed te beschermen, inclusief de migratieroutes die deze transportroutes kruisen.
