gekke vrouw
Ondanks het feit dat Soutine's figuurschilderijen, zoals zijn afbeeldingen van andere onderwerpen, worden gekenmerkt door extreem vervormde, gewelddadig penseelwerk en schelle kleurcontrasten, ze zijn buitengewoon behendig in hun visualisatie van de individualiteit en het karakter van hun onderwerpen. Een zwakke jeugd, het door de zon verbrande gezicht van een boerin, een trotse vrouw van de elite, en de schuchtere dienaar, zo zijn zijn beelden.
In gekke vrouw, de grote ogen staren, getekend gezicht, stijf gespannen schouders en armen, en wild verward haar geven allemaal een gevoel van vreemde spanning aan de compositie. Deze indruk wordt nog versterkt door de rode kleding van de vrouw en de ruwe penseelvoering. In tegenstelling tot Chagall, die ook is opgegroeid in een joodse gemeenschap, en Chagalls heimwee naar zijn volk en geboorteplaats, Soutine, mogelijk vanwege een vervolgingscomplex dat is ontstaan uit de armoede en onderdrukking van zijn jeugd, was altijd gewelddadig in zijn uitdrukking van de uitbarstende lelijkheid van de wereld. Zijn figuurschilderijen lopen vooruit op die van Francis Bacon, die "de mensheid in de hel van zijn eigen omstandigheden" afbeeldde.
Soutine's vervorming van materialen totdat ze zelf het onderwerp worden, waren precedenten voor de informele kunstenaar, Jean Fautrier.
(Bron:Meesterwerken van het National Museum of Western Art, Tokio, 2009, kat. nr.114)
Afbeeldingsbron
