Een toon, van The Blue Guitar
Over dit kunstwerk
Sinds het begin van de jaren zestig, David Hockney heeft gezocht naar manieren om zijn moderne esthetische stijl te versmelten met zeer persoonlijke onderwerpen. Hij begon met het invoegen van fragmenten van gedichten in zijn schilderijen, als, bijvoorbeeld, in We Two Boys Together Clinging (1961), die twee regels uit een Walt Whitman-gedicht met dezelfde titel integreert. Vijftien jaar later, geïnspireerd door Wallace Stevens' "The Man with the Blue Guitar" (1937), met zijn thema's van representatie en fantasierijke transformatie, Hockney maakte 10 tekeningen in gekleurde inkt en kleurpotloden. Met behulp van meesterdrukker Aldo Crommelynck werden die tekeningen omgezet in 20 gemengde diepdrukafdrukken met behulp van een kleuretsproces dat oorspronkelijk voor Pablo Picasso was ontwikkeld.
Hoewel het geen letterlijke illustratie is van het gedicht van Stevens, de prentenreeks The Blue Guitar interpreteert zijn thema's in visuele termen, en de meeste afbeeldingen tonen Hockneys liefde voor Picasso. De prent Oude gitarist plaatst het beroemde schilderij van het Art Institute uit 1903-1904 (1926.253) naast de latere iconografie van Picasso. Andere bladen contrasteren eveneens de verschillende fasen van Picasso binnen hetzelfde beeld; door de reeks, Hockney onderscheidt de verschillende stijlen door verschillende kleuren te gebruiken.
Het is misschien de blauwe gitaar van Hockney die het idee heeft bestendigd dat Wallace Stevens op dezelfde manier werd geïnspireerd door Picasso's oude gitarist. Hoewel Stevens bekend was met moderne kunst en het schilderij ongetwijfeld heeft gezien toen het in 1934 werd tentoongesteld in het Wadsworth Atheneum, hij drong erop aan dat geen enkele foto zijn beroemde gedicht inspireerde. Status Momenteel uit Bekijk afdeling Prenten en tekeningen Artiest David Hockney Titel A Tune, van The Blue Guitar Oorsprong Verenigde Staten Datum Gemaakt 1976-1977 Medium Color ets en aquatint van twee koperen platen op wit velijnpapier
