Madame Moitessier



Toen zijn vriend Marcotte voor het eerst voorstelde dat Ingres Ines Moitessier zou schilderen, de vrouw van een financier en jurist, hij protesteerde. Ingres veranderde van gedachten nadat hij werd getroffen door haar "vreselijke en mooie kop". De auteur Théophile Gautier beschreef haar als "Junolike, en Ingres presenteert haar de imposante afstandelijkheid van een Romeinse godin. Haar houding is streng en sterk gesilhouetteerd, haar monumentale schouders schril ivoor tegen het sombere, beperkte kleuren om haar heen.

Ingres stond erop elk detail van het leven te schilderen, zodat hij kon bereiken, in zijn woorden, "de getrouwe weergave van de natuur die tot kunst leidt." Met minutieuze nauwkeurigheid heeft hij de lichtabsorberende duisternis van haar kanten en fluwelen kostuum vastgelegd, de glans van gouden sieraden, de glans van haar uitgebreide kapsel. De nadrukkelijke realiteit van deze details contrasteert met haar ongerichte blik, bijdragen aan het gevoel dat ze op de een of andere manier uit het leven is verwijderd.

Ingres begon Madame Moitessier te poseren in de jaren 1840, maar het werk kwijnde weg. Deze tweede poging werd begonnen nadat de ouder wordende kunstenaar - hij was 71 - uit een depressie was gewekt door het vooruitzicht van zijn hertrouwen in 1852.


classicisme

classicisme