Tempel van de Hemel Bidhal

Auteur:Guan Guangzhi

Aanmaakjaar:1951

Specificatie:54,7 × 37,2 cm

Materiaal:Gouache

　　 Gouache en aquarel werden bijna gelijktijdig in China geïntroduceerd als westerse schilderkunst. De dekking van gouache is echter vergelijkbaar met olieverf, en het is niet zo gemakkelijk om met inktverf te communiceren als aquarel, dus er zijn maar weinig gespecialiseerde gouacheschilders. Het was alleen vanwege de behoefte aan een basisopleiding in kunst en kunstnijverheid dat dit soort schilderen populair werd en het werd meestal gebruikt voor het ontwerpen en maken van propagandaposters. Guan Guangzhi kan worden omschreven als een beroemde senior schilder die zelfstandig gouache-taal gebruikte om architecturale landschappen weer te geven. Guan Guangzhi (1896-1958) werd geboren in een Manchu-familie in Jilin City, Jilin Province. In 1931 was hij de eerste Chinese student die in het buitenland studeerde aan de Royal Academy of Fine Arts in Engeland, waar hij zich toelegde op aquarel en gouache schilderen. Later studeerde hij etsen bij de graveur Malekham Osborne. Na zijn terugkeer naar China in 1939, was hij betrokken bij het kunstonderwijs in Peking, en diende later als professor aan de afdeling Architectuur van de Tsinghua University. De schilderijen van Guan Guangzhi hebben niet alleen het plechtige temperament van traditionele Europese schilderijen, maar ook de smaak van olieverfschilderijen van Europees realisme en impressionisme en het magische gebruik van licht en schaduw. Tegelijkertijd, sinds hij Chinese schilderkunst begon te leren op de middelbare school, bevatten zijn werken de charme en penseelvoering van de traditionele Chinese schilderkunst. De unieke vormen en kleurrijke schilderijen van Chinese klassieke architecturale kunst hebben het landschap en de architecturale schilderstijl van Guan Guangzhi beïnvloed, waardoor zijn werken de oosterse en elegante decoratieve schoonheid hebben. "The Temple of Heaven for Bid for the Year" is een van zijn meesterwerken. Met een licht opwaartse compositie toont het de majesteit van de grote zaal en de architectonische kenmerken van de ronde dubbele dakrand. Het wordt verborgen door de cipressen die verspreid zijn in kooien met groene uien, en is bekleed met het veranderende gevlekte licht en de schaduw van de grondmuur, die het unieke licht en de schaduw van de westerse schilderkunst aan het beeld toevoegt. Het waardige kleureffect vergelijkbaar met olieverf en het verweven gebruik van lijnen en oppervlakken maken architecturale schilderijen niet alleen de schoonheid en het gevoel van volume van het gebouw zelf, maar ook de artistieke conceptie onder extern licht.