Naast de hefmand

Auteur:Willie Sit

Aanmaakjaar:1980

Specificatie:165 × 127 cm

Materiaal:olieverfschilderij van harde papiervezels;

Willy Sit, geboren in Krazio in 1921; studeerde van 1939 tot 1940 aan de Kronborg Advanced Technical School; doceerde vanaf 1959 aan het Halle Institute of Industrial Design; werkte vanaf 1974 bij de Federation of Plastic Artists of the Democratic Republic of Germany Voorzitter; woont en werkt in Halle. Dit olieverfschilderij beschrijft het dagelijkse tafereel van de kolenwinning. Op de foto lopen drie stevige en robuuste mijnwerkers uit de hefmand, en de laatste van hen kan slechts de helft van de rode helmen zien. De hijsmand in de mijn wordt niet alleen gebruikt om de mijnwerkers naar de bodem van de rijbaan te vervoeren, maar ook om de gedolven kolen te vervoeren. Boven de uitgang van de mijn zie je het dak dat de mijn scheidt.De onderste rand van het schilderij is een smal spoor en het transportvoertuig op het spoor rijdt in de mijn. De mijnwerker die uit de hefmand is gekomen, staat op de bodem van de tunnel, kijkt naar het publiek. De linkerhelft van zijn lichaam is vrij duidelijk getekend, terwijl de rechterhelft van onder de schouders wazig is en opgaat in de omgeving . Zijn houding is licht gedraaid, waardoor zijn gezicht vergroot is, en de neus en mond hebben overlappende schaduwen. Expressieve schilderstijl, vloeiende kleurlijnen, vervaging en overlappende technieken in elk dynamisch proces hebben een krachtige fotomotivatie opgeleverd. Door de afbeelding van de scène waarin mijnwerkers naar de werkplek worden vervoerd, weerspiegelt de kunstenaar het drukke ondergrondse werk van mijnwerkers en hun actieve geest. Dit werk behoort tot de schilderijen van het voormalige Democratische Duitsland waarop arbeiders en productieteams te zien zijn en beschrijft het collectieve leven in de werkomgeving. West richt zich sinds de jaren zestig vooral op het tekenen van dit soort onderwerpen en is een van de representatieve figuren geworden. Hij gebruikt vaak enorme schilderijen om het dagelijkse werk en leven van de mensen te laten zien, en voor hem staat het individu centraal. Hij zei:"De arbeidersklasse heeft hun eigen naam en gezicht voor mij. Het zijn altijd concrete mensen geweest, die concrete dingen deden, met concrete opvattingen, idealen en verlangens. Deze zijn allemaal van vitaal belang voor mijn werk."