Kilimanjaro Nationaal Park
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Kilimanjaro National Park met een oppervlakte van ongeveer 75, 575 ha beschermt de grootste vrijstaande vulkanische massa ter wereld en de hoogste berg van Afrika, stijgt 4877 m boven de omliggende vlaktes tot 5895 m op zijn hoogtepunt. Met zijn besneeuwde top, de Kilimanjaro is een overtreffend natuurverschijnsel, geïsoleerd staan boven de omliggende vlaktes met uitzicht op de savanne.
Criterium vii:Mount Kilimanjaro is een van de grootste vulkanen ter wereld. Het heeft drie belangrijke vulkanische toppen, Kibo, Mawenzi, en Shira. Met zijn besneeuwde top en gletsjers, het is de hoogste berg van Afrika. De berg heeft vijf belangrijke vegetatiezones van het laagste tot het hoogste punt:lagere hellingen, bergbos, heide en heide, alpiene woestijn en top. De hele berg, inclusief de bergbossen, is zeer rijk aan soorten, in het bijzonder zoogdieren, velen van hen bedreigde diersoorten. Voor deze combinatie van functies, maar vooral de hoogte, zijn fysieke vorm en sneeuwkap en zijn isolatie boven de omringende vlaktes, Mount Kilimanjaro wordt beschouwd als een uitstekend voorbeeld van een overtreffend natuurverschijnsel.
Integriteit
Kilimanjaro Nationaal Park, opgericht in 1973, omvatte aanvankelijk de hele berg boven de boomgrens en zes boscorridors die zich uitstrekken door de bergbosgordel. Op het moment van inschrijving in 1987, de belangrijkste druk trof vooral het bosreservaat dat als bufferzone voor het park fungeerde. Het Werelderfgoedcomité adviseerde om het nationale park uit te breiden met meer gebieden met bergbos. Na een verlenging in 2005, het Nationaal Park omvat de hele berg boven de boomgrens, evenals het natuurlijke bos (bergbos) dat onder het Kilimanjaro-bosreservaat lag, en als zodanig voldoet aan de criteria van integriteit. Het is belangrijk dat de uitbreiding van het Nationaal Park tot uiting komt in de begrenzingen van het terrein.
De natuur van het pand is belangrijk voor de ervaring van de Kilimanjaro, hoewel het onroerend goed niet is ingeschreven met betrekking tot biodiversiteitscriteria. Druk op olifant, buffels en antilopen, en houtkap in het bosreservaatgebied, werden genoteerd als integriteitskwesties op het moment van inschrijving. Het park is verbonden met Amboseli National Park, de gangen naar Arusha National Park en Tsavo National Park zijn echter aangetast, gevolgen hebben voor de migratie van wilde dieren.
Beveiligings- en beheervereisten
Kilimanjaro National Park wordt beschermd door de nationale wetgeving als een nationaal park en er is een beheersplan van kracht. Het onroerend goed vereist een effectieve en beherende organisatie, inclusief voldoende goed uitgeruste rangeraanwezigheid om toezicht te kunnen houden en uitvoering van het beheerplan. Een belangrijk beheersprobleem is het behoud van de esthetische kwaliteit van het pand als een spectaculaire natuurlijke site. Het beschermen van de visuele integriteit en het in stand houden van de natuurlijke integriteit zijn belangrijke managementkwesties. Belangrijke gezichtspunten van het pand moeten ook worden beschermd, inclusief vanuit Arusha en Amboseli, waar de beroemdste uitzichten van het pand te zien zijn. Een effectief programma van onderzoek en toezicht op het onroerend goed is ook vereist.
Bedreigingen voor het onroerend goed omvatten toenemende en cumulatieve stress van bronnen zoals aangrenzend landgebruik, stroomafwaartse effecten van lucht- en waterverontreiniging, invasieve soorten, brand en klimaatverandering. De gletsjers van het pand zijn kwetsbaar voor terugtrekking, en worden genoemd als een kenmerk van bijzondere kwetsbaarheid voor wereldwijde klimaatverandering. De gevolgen van deze bedreigingen moeten nauwlettend worden gevolgd en tot een minimum worden beperkt. Toerisme vormt een aanzienlijke bedreiging en zorgvuldige planning van de bijbehorende infrastructuur en ontsluiting is vereist. Menselijke druk op het onroerend goed moet worden beheerd, die anders kan leiden tot illegale oogst van zijn hulpbronnen, aantasting van de parkgrens en blokkering van trekroutes en verspreidingsgebieden. Educatieve programma's en integratie van parkmanagement met alle betrokken partners en stakeholders, inclusief de omringende plattelandsbevolking, is essentieel.
