Site van Palmyra
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Een oase in de Syrische woestijn, ten noordoosten van Damascus, Palmyra bevat de monumentale ruïnes van een grote stad die een van de belangrijkste culturele centra van de antieke wereld was. Van de 1e tot de 2e eeuw, de kunst en architectuur van Palmyra, op het kruispunt van verschillende beschavingen staan, trouwde Grieks-Romeinse technieken met lokale tradities en Perzische invloeden.
Voor het eerst genoemd in de archieven van Mari in het 2e millennium voor Christus, Palmyra was een gevestigde karavaan-oase toen het in het midden van de eerste eeuw na Christus onder Romeinse controle kwam als onderdeel van de Romeinse provincie Syrië. Het groeide gestaag aan belang als stad op de handelsroute die Perzië met elkaar verbindt, India en China met het Romeinse Rijk, markeert het kruispunt van verschillende beschavingen in de antieke wereld. een groots, zuilenstraat van 1100 meter lengte vormt de monumentale as van de stad, die samen met secundaire dwarsstraten met zuilen de belangrijkste openbare monumenten met elkaar verbindt, waaronder de Tempel van Ba'al, Het kamp van Diocletianus, de agora, Theater, andere tempels en stadswijken. Architecturaal ornament inclusief unieke voorbeelden van grafsculptuur verenigt de vormen van Grieks-Romeinse kunst met inheemse elementen en Perzische invloeden in een sterk originele stijl. Buiten de stadsmuren zijn overblijfselen van een Romeins aquaduct en immense necropolissen.
De ontdekking van de verwoeste stad door reizigers in de 17e en 18e eeuw resulteerde in de daaropvolgende invloed op bouwstijlen.
Criterium (i):De pracht van de ruïnes van Palmyra, die uit de Syrische woestijn ten noordoosten van Damascus oprijst, is een bewijs van de unieke esthetische prestatie van een rijke caravanoase die met tussenpozen onder het bewind van Rome stond van de Ier tot de 3e eeuw na Christus. De grote zuilengalerij is een kenmerkend voorbeeld van een type structuur dat een belangrijke artistieke ontwikkeling vertegenwoordigt.
Criterium (ii):Erkenning van de pracht van de ruïnes van Palmyra door reizigers in de 17e en 18e eeuw droeg in hoge mate bij tot de daaropvolgende heropleving van klassieke bouwstijlen en stedenbouwkundig ontwerp in het Westen.
Criterium (iv):De grote monumentale zuilenstraat, open in het midden met overdekte zijdoorgangen, en secundaire zijstraten van gelijkaardig ontwerp samen met de grote openbare gebouwen, vormen een uitstekende illustratie van architectuur en stedenbouw op het hoogtepunt van Rome's expansie in en betrokkenheid bij het Oosten. De grote tempel van Ba'al wordt beschouwd als een van de belangrijkste religieuze gebouwen van de 1e eeuw na Christus in het Oosten en heeft een uniek ontwerp. De gebeeldhouwde sculpturale behandeling van de monumentale boog waardoor de stad wordt benaderd vanuit de grote tempel is een uitstekend voorbeeld van Palmyreense kunst. De grootschalige grafmonumenten buiten de stadsmuren in het gebied dat bekend staat als de Vallei van de Tombes vertonen opvallende decoratie- en constructiemethoden.
Integriteit (2009)
Alle belangrijke kenmerken, inclusief de belangrijkste zuilenstraat, grote openbare gebouwen en grafmonumenten, binnen de grens liggen. De torengraven en de citadel zijn kwetsbaar voor kleine aardbevingen en gebrek aan instandhouding. Sinds het moment van inschrijving, de bevolking van de aangrenzende stad is toegenomen en dringt de archeologische zone binnen. Hoewel het verkeer is toegenomen, de hoofdweg die door het terrein liep is omgeleid. Het toegenomen toerisme heeft de voorzieningen binnen het pand onder druk gezet.
Authenticiteit (2009)
De belangrijkste attributen tonen goed hun grootsheid en pracht. De omgeving is echter kwetsbaar voor de aantasting van de aangrenzende stad, die een negatieve invloed kan hebben op de manier waarop de ruïnes worden gezien als een oase die nauw verwant is aan hun woestijnomgeving.
Beschermings- en beheersvereisten (2009)
De site werd aangewezen als nationaal monument en wordt nu beschermd door de nationale antiquiteitenwet 222, zoals gewijzigd in 1999. In 2007 werd een bufferzone ingesteld, maar deze is nog niet voorgelegd aan het Werelderfgoedcomité.
Het regionale strategische actieplan dat momenteel in voorbereiding is, zal naar verwachting richtlijnen bieden om de site uit te breiden en te herdefiniëren als cultureel landschap, met betrekking tot de overgangszones rond de archeologische vindplaats, de oase en de stad.
Er is een voortdurende behoefte aan de ontwikkeling van een conserverings- en restauratieplan dat de complexe problemen in verband met deze uitgebreide meervoudige site volledig aanpakt en gecoördineerd beheer mogelijk maakt, duidelijke prioriteiten en een strategie voor cultureel toerisme en de uitbreiding van de nabijgelegen stad aanpakken.
