Nationaal park Garajonay
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Niet ver van de noordwestkust van Afrika ligt het eiland La Gomera, een van de zeven eilanden die deel uitmaken van de archipel van de Canarische Eilanden in de Atlantische Oceaan. Deze hoge, vulkanische eilanden zijn de eersten die de regen ontvangen die uit het westen komt, en hebben aldus de overblijfselen van een rijk en weelderig woud - het laurisilva- of laurierbos - op hun bovenwindse toppen behouden. Naast de Laurisilva van Madeira (Portugal), Garajonay National Park bewaart een uitstekend voorbeeld van deze unieke vegetatie, die bijna permanent gehuld blijft in wolken en mist. Deze bossen zijn relict-ecosystemen, levende overblijfselen van de oude regenwouden en warme gematigde bossen die tijdens het Tertiair een groot deel van Europa en Noord-Afrika bezetten. Vandaag, ze zijn een toevluchtsoord voor een uitzonderlijk aantal endemische soorten, die in veel gevallen ook worden bedreigd.
Het park beslaat zo'n 11% van het eiland en is een belangrijke waterbron voor Gomera, met zijn netwerk van permanent stromende stromen, de best bewaarde op de Canarische Eilanden. Het bos herbergt een grote diversiteit aan plantensoorten, die vaak omgeven zijn door een zee van mist die het bos een magisch aspect geeft. Deze mist is van levensbelang voor het bos, het produceren van het noodzakelijke vocht dat essentieel is voor het voortbestaan van deze weelderige groene omgeving op een verder droog eiland. Het bos overleeft alleen dankzij de hoge luchtvochtigheid en milde temperaturen, die in de loop van het jaar weinig fluctueren.
Het bos is geografisch uniek, omdat overblijfselen van dit type vegetatie alleen te vinden zijn op de Macaronesische eilanden (de Canarische eilanden, Madeira en de Azoren). Deze insulaire laurisilva wordt gekenmerkt door de evolutie van een groot aantal endemische soorten fauna en flora, die in sommige gevallen worden bedreigd. Twee relict en endemische vogelsoorten, de Witstaartlaurierduif en de Donkerstaartlaurierduif, zijn endemisch voor de Canarische Eilanden. Op La Gomera, ze zijn grotendeels beperkt tot het nationale park waar, zoals hun namen doen vermoeden, ze leven in het Laurierbos. Men denkt dat tussen 40-60% van de ongewervelde fauna endemisch is.
Criterium (vii):Garajonay National Park bevat een uitstekend en goed bewaard voorbeeld van laurisilva (laurierbos), een uitzonderlijk ecosysteem gekenmerkt door weelderige groenblijvende bomen met laurierachtige bladeren, die tegenwoordig alleen op de Macaronesische eilanden te vinden is. Dit relict-ecosysteem, een levend overblijfsel van de oude regenwouden en warme gematigde bossen die tijdens het Tertiair een groot deel van Europa en Noord-Afrika bezetten, wordt gekenmerkt door weelderige vegetatie, gevoed door talrijke bronnen en beken, en bevat een rijke en endemische flora en fauna. Het is buitengewoon dat zo'n bos nog steeds bestaat op deze breedtegraad en de nabijheid van de kusten van de Sahara.
Criterium (ix) :De Canarische Eilanden staan bekend om hun relict en endemische soorten planten en dieren, en presenteren uitstekende voorbeelden van eilandevolutie. Garajonay National Park bevat de best bewaarde voorbeelden van deze evolutie in de regio, met een geregistreerde flora van 450 soorten vaatplanten, waarvan 34 endemisch zijn voor het eiland en acht alleen in het nationale park. Twee relict en endemische soorten duiven komen bijna uitsluitend voor in het Laurierwoud, en naar schatting 40-60% van de ongewervelde fauna is endemisch.
Integriteit
Na de Europese kolonisatie van La Gomera in de 15e eeuw, grote veranderingen opgetreden in de bosbedekking, die in iets meer dan 100 jaar met zo'n 65% is afgenomen. In het zuiden en westen van het nationale park, er zijn gebieden met ontbossing, branden en grazen en, in sommige delen, de natuurlijke vegetatie is vervangen door commerciële soorten voor de plantages van Canary Pine en Monterey Pine. Deze activiteiten worden langzaam geëlimineerd, hoewel sommige problemen voortkomen uit het bestaan van privé-eigendom op de grens van het park. De Rat, de populatie wilde katten en honden is hoog. Het pand loopt ook gevaar door bosbranden.
Garajonay National Park bestaat uit meer dan 3, 900 ha van de best bewaarde laurierbossen van de Canarische Eilanden, met een groot aantal grote, oude bomen, evenals het best bewaarde netwerk van stromen, dat is de meest bedreigde habitat in alle Macaronesische eilanden. Alle bostypes van de Canarische laurisilva zijn vertegenwoordigd in het park, en sommige van deze bostypes zijn ofwel alleen aanwezig in Garajonay of zijn elders zeer zeldzaam, zoals het nevelwoud dat rijk is aan epifyten. De oprichting van grote integrale reservaten die vrij zijn van gebruik door bezoekers en winningsactiviteiten is bijna uniek in de laurierbossen van de Canarische Eilanden.
Beveiligings- en beheervereisten
Garajonay National Park is gecreëerd door de Spaanse wet 3/81 en maakt deel uit van het Spanish National Park Network. Voorheen beheerd door het Organismo Autónomo Parques Nacionales onder het ministerie van Milieu. Na een decentralisatieproces in 2010 de verantwoordelijkheid is overgedragen aan de regionale regering van de Canarische Eilanden. Het beheer is gebaseerd op een Masterplan dat regelmatig wordt herzien. Het Laurierbos is ook opgenomen in de Habitatrichtlijn 2000 92/43/CE van de Europese Unie.
Management is voornamelijk gebaseerd op een niet-interventionistische benadering, om ecosysteemprocessen te laten doorgaan, en het monitoringprogramma laat belangrijke veranderingen zien in de samenstelling en structuur van het bos. Het is de bedoeling om het onderzoek en de monitoring van problemen die momenteel onvoldoende worden bestudeerd, te vergroten, en waarvoor de beschikbare informatie slecht is. Het onderzoek zal zich toespitsen op vraagstukken die bijdragen aan een beter begrip en aanpak van instandhoudingsproblemen.
Ongeveer 15% van het park was in de jaren zestig aangetast door de aanplant van exotische, snelgroeiende commerciële boomsoorten. Er is een belangrijk ecologisch herstelprogramma uitgevoerd, gericht op het herstel van het inheemse bos, met 80% van zijn doelstellingen tot nu toe bereikt. Het is de bedoeling om het herstel van aangetaste gebieden in het park te voltooien, en de bestrijding van uitheemse invasieve plantensoorten is ook gepland.
Het behoud van bedreigde flora is een van de belangrijkste uitdagingen voor parkbeheer, gezien het hoge aantal taxa dat op de Rode Lijst staat. Momenteel werkt het park met ongeveer 20 bedreigde diersoorten, en heeft 11 herstelplannen opgesteld. Het doel is het onderhouden, het aantal instandhoudingsprogramma's voor bedreigde plantensoorten te verbeteren en te vergroten. Deze programma's hebben gediend om de situatie van veel bevolkingsgroepen te verbeteren en worden beschouwd als een pionierservaring in Spanje sinds ze voor het eerst werden gestart in de jaren tachtig.
Er is een speciaal plan om zoveel mogelijk samen te werken aan het behoud van natuurgebieden rondom het Park, vooral waar er goed bewaarde laurierbossen zijn. Een vergroting van de omvang van het Nationaal Park zou het beste zijn, maar een brede politieke en sociale consensus zou nodig zijn om dit project te verwezenlijken.
Het is ook de bedoeling om het systeem voor openbaar gebruik te verbeteren, betekent verbetering en uitbreiding van de infrastructuur, diensten en communicatie, zowel met het publiek als met de toeristische sector, door gebruik te maken van nieuwe communicatietechnologieën. Meer samenwerking met de toeristische sector om betere toeristische producten met betrekking tot parkwaarden te creëren, zal naar verwachting de bezoekerservaring verbeteren en lokale voordelen opleveren.
