Cultuurlandschap van Mapungubwe
Uitstekende universele waarde
Korte synthese
Het cultuurlandschap van Mapungubwe toont de opkomst en ondergang van het eerste inheemse koninkrijk in zuidelijk Afrika tussen 900 en 1 300 na Christus. Het kerngebied beslaat bijna 30, 000 ha en wordt ondersteund door een voorgestelde bufferzone van ongeveer 100, 000 ha. Binnen de gezamenlijk bekende Zhizo-sites zijn de overblijfselen van drie hoofdsteden - Schroda; Luipaardkopje; en de laatste lag rond de Mapungubwe-heuvel - en hun satellietnederzettingen en landerijen rond de samenvloeiing van de rivieren de Limpopo en de Shashe, waarvan de vruchtbaarheid een grote populatie in het koninkrijk ondersteunde.
Mapungubwe's positie op de kruising van de noord/zuid- en oost/west-routes in zuidelijk Afrika stelde het ook in staat om de handel te controleren, via de Oost-Afrikaanse havens naar India en China, en in heel zuidelijk Afrika. Vanuit het achterland oogstte het goud en ivoor - goederen die elders schaars zijn - en dit bracht het grote rijkdom, zoals blijkt uit importen zoals Chinees porselein en Perzische glaskralen.
Deze internationale handel creëerde ook een samenleving die nauw verbonden was met ideologische aanpassingen, en veranderingen in de architectuur en de planning van nederzettingen. Tot zijn ondergang aan het einde van de 13e eeuw na Christus, Mapungubwe was de belangrijkste nederzetting in het binnenland van het Afrikaanse subcontinent en het culturele landschap bevat een schat aan informatie op archeologische vindplaatsen die de ontwikkeling ervan vastleggen. Het bewijs laat zien hoe de handel toenam en zich ontwikkelde in een patroon dat werd beïnvloed door een eliteklasse met een heilig leiderschap, waarbij de koning was afgezonderd van de gewone mensen in de omliggende nederzettingen.
De ondergang van Mapungubwe werd veroorzaakt door klimaatverandering. Tijdens de laatste twee millennia, perioden van warmere en nattere omstandigheden die geschikt waren voor landbouw in de Limpopo/Shashe-vallei werden afgewisseld met koelere en drogere pulsen. Toen de regenval na 1300 na Christus afnam, het land kon niet langer een grote bevolking ondersteunen met behulp van traditionele landbouwmethoden, en de bewoners werden gedwongen zich te verspreiden. Mapungubwe's positie als machtsbasis verschoof noordwaarts naar Groot-Zimbabwe en, later, Khami.
De overblijfselen van dit beroemde koninkrijk, vergeleken met de huidige fauna en flora, en de geomorfologische formaties van de samenvloeiing van Limpopo en Shashe, een indrukwekkend cultuurlandschap van universele betekenis creëren.
Criterium (ii):Het cultuurlandschap van Mapungubwe bevat bewijs voor een belangrijke uitwisseling van menselijke waarden die tussen 900 en 1300 heeft geleid tot ingrijpende culturele en sociale veranderingen in zuidelijk Afrika.
Criterium (iii):De overblijfselen in het cultuurlandschap van Mapungubwe zijn een opmerkelijk volledige getuigenis van de groei en het daaropvolgende verval van de staat Mapungubwe, die op zijn hoogtepunt het grootste koninkrijk van het Afrikaanse subcontinent was.
Criterium (iv):De oprichting van Mapungubwe als een machtige staat die handel drijft via de Oost-Afrikaanse havens met Arabië en India was een belangrijke fase in de geschiedenis van het Afrikaanse subcontinent.
Criterium (v):De overblijfselen in het culturele landschap van Mapungubwe illustreren grafisch de impact van klimaatverandering en leggen de groei en vervolgens het verval van het koninkrijk Mapungubwe vast als een duidelijk verslag van een cultuur die kwetsbaar werd voor onomkeerbare verandering.
Integriteit
Alle overblijfselen van de belangrijkste nederzettingen bevinden zich in het genomineerde eigendom, net als alle belangrijke fasen van de ontwikkeling en het verval van de Mapungubwe-koninkrijken. Het pand bevat substantiële gebieden van vrijwel ongerept cultuurlandschap van zeer hoge kwaliteit, maar in afwachting van hun ontmanteling, deze worden gescheiden door enkele gebieden met moderne citrusplantages en cirkelvormige geïrrigeerde landbouwvelden in particulier bezit.
De omvangrijke agrarische onderneming van de laatste fase bij Mapungubwe is verdwenen. Hoewel een groot deel van het kernlandschap is teruggekeerd naar zijn onverbeterde staat met wilde grazende wilddieren, de recente openstelling van het pand voor groot wild, met name olifanten moet worden overwogen, en wordt gecontroleerd.
Het Messina-gebied is een rijk mijnbouwgebied en de diamantwinningsactiviteiten in Riedel (kleinschalig) en Venetia (grootschalig) kunnen een potentiële impact hebben op het onroerend goed. Het is ook mogelijk dat er nog afzettingen van andere waardevolle mineralen worden gevonden. Nu mijnbouwrechten onlangs aan de staat zijn teruggegeven, er werd een betere toekomstige controle verwacht, maar de verlening van een mijnbouwvergunning voor steenkool op 5 km van de grens van het perceel, in een zeer kwetsbaar gebied grenzend aan de rivier de Limpopo en in de voorgestelde bufferzone die werd ingediend op het moment van de inschrijving, vormt een aanzienlijke bedreiging.
De integriteit van de site is aangetast door de kwaliteit van de opgravingen in de jaren 1930, waarvan zou kunnen worden beweerd dat ze ertoe hebben geleid dat waardevol bewijsmateriaal verloren is gegaan - en dus de volledigheid van de site, zowel fysiek als intellectueel is aangetast.
authenticiteit
Het genomineerde eigendom en de bufferzone zijn grotendeels niet onderworpen aan enige destructieve vorm van menselijk ingrijpen sinds de overblijfselen werden achtergelaten, en de huidige agrarische activiteiten hebben geen grote impact gehad op het culturele landschap in termen van het vermogen om zijn waarde over te brengen. Er moet echter voor worden gezorgd dat oude opgravingen niet worden uitgehold door klimatologische krachten of door ongecontroleerde bezoekers.
Beveiligings- en beheervereisten
De Mapungubwe-site en de bufferzone zijn wettelijk beschermd door de National Heritage Resources Act (nr. 25 van 1999), de World Heritage Convention Act (nr. 43 van 1999) en de National Environmental Management Act (nr. 73 van 1989).
Het pand is ook erkend als een beschermd gebied in termen van de National Environmental Management Protected Areas, 2003 (Wet 57 van 2003). Deze wetgeving houdt in dat mijnbouw of prospectie volledig verboden is om binnen het terrein en de bufferzone te plaatsen. Verder, elke ontwikkeling met een mogelijke impact op het vastgoed zal worden onderworpen aan een milieueffectrapportage.
SANParks is de beheersautoriteit voor het onroerend goed en zorgt voor het algehele beheer, waarbij de inspanningen van de overheid en de lokale gemeenschap worden gecoördineerd om het terrein in stand te houden. SANParks actualiseert momenteel het Integraal Beheerplan. Regelmatige overlegvergaderingen met belanghebbenden en lokale gemeenschappen vinden plaats op de site via het parkforum en andere manieren van betrokkenheid.
Er wordt ook een Trilateraal Memorandum of Understanding opgesteld met als doel de oprichting van de Limpopo-Shashe Transfrontier Conservation Area (TFCA). Dit zeer uitgestrekte gebied van 5, 040 km² zal, wanneer opgericht, een effectieve bufferzone vormen. Het is de bedoeling dat elk deelnemend land zich zal concentreren op één facet van bescherming:cultureel erfgoed in Zuid-Afrika; wilde dieren in Botswana; en levende culturen in Zimbabwe.
Om de bescherming van het onroerend goed op lange termijn te helpen garanderen, moet het geïntegreerd beheersplan worden voltooid en moet de bufferzone ter goedkeuring worden voorgelegd aan het Werelderfgoedcomité.
Er moet ook voor worden gezorgd dat elke overweging van mijnbouwvergunningen in overeenstemming is met de aanbevelingen van de Technische Workshop over Werelderfgoed en Mijnbouw, aangenomen tijdens de 24e zitting van het Werelderfgoedcomité, om ervoor te zorgen dat mijnbouw geen bedreiging vormt voor het onroerend goed, zijn bufferzone of zijn bredere omgeving.
